'แต่งกับผียังดีกว่านาย'
ผู้เขียน : เอื้องอลิน
ผู้พิมพ์ : สำนักพิมพ์อรุณ(ก.ย.๒๕๕๖)
๓๖๖ หน้า ราคา ๒๖๕ บาท

จากสนพ. :

ระทึกขวัญยิ่งกว่าวิ่งหนีซอมบี้ เมื่อเพื่อนซี้ต่างต้องเผ่น
เพื่อหนีงานแต่งที่มารดาขุดหลุมรอเพราะ...
"แต่งกับผียังดีกว่าแก!"

'อภิชญา' ('ออย' หรือชื่อเดิมที่เจ้าตัวไม่นิยมคือ 'อ้อย')
เป็นเพื่อนสนิทกับ 'อภิวัฒน์' ('เอ')
บ้านอยู่ข้างกัน เรียนด้วยกันมาตั้งแต่สมัยยังอยู่อนุบาล

สนิทสนมเรียกได้ว่ารู้ไส้ทุกขดของกันและกันโดยไม่ต้องขวนขวาย
จนกระทั่งเข้าโรงเรียนก็ยังคบหากันอยู่ (หลายคนว่าเป็นเพราะไม่มีใครอยากคบกับพวกนี้)

ทว่าเมื่อเวลาผ่านไปจนกระทั่งทั้งสองอายุเข้า ๓๐ กลับต้องตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากอย่างยิ่งยวด
เมื่อแม่ๆ ของพวกเขาเชื่อคำหมอดูที่ว่าทั้งสองจะได้เกี่ยวดองกัน...
ซึ่งนั่นน่าจะเป็นสิ่งสุดท้ายที่พวกเขายอมรับได้ แต่ต้องหลังจากต่างคนต่างตายไปแล้ว...

ทั้งสองคนที่โสดอยู่จึงต้องพยายามทุกวิถีทางเพื่อให้รอดพ้นจากหายนะระดับทำลายล้างโลกนี่ไปให้ได้
และวิธีที่ง่ายที่สุดคือ การต่างคนต่างไปหาแฟนเสีย
และถ้ามันง่าย ทั้งสองคงไม่โสดอยู่ ณ ขณะนี้





เป็นโรแมนติกคอเมดี้น่ารัก ๆ จากนักเขียนรุ่นใหม่ที่ใคร ๆ เคยติดใจในฝีมือมาแล้ว จากเรื่อง"โอ้ใจเอย"
(กับอีกหลาย ๆ เรื่องที่เคยเห็นชื่อแต่จขบ.ไม่ได้อ่าน)
เล่มนี้ก็ยังคงคอนเซ็ปต์นิยายรักชิล ๆ เบา ๆ อ่านแล้วอารมณ์ดีเช่นเคยค่ะ

เห็นหน้าปกระบุว่าเป็นภาคต่อของ 'โอ้ใจเอย' จึงแอบคาดหวังว่าจะเป็นเรื่องราวของนายสี่ น้องชายพระเอกจากเรื่องนั้น
แต่พอได้อ่านเรื่องราวจริง ๆ แล้วไม่ยักกะเกี่ยวกันแฮะ และเนื้อเรื่องก็ไม่ได้ต่อเนื่องกัน
แต่น่าจะดำเนินเรื่องไปในช่วงเวลาเดียวกันเลยแหละ
โดยแพน-อนุตดานางเอกจากโอ้ใจเอยมีบทเป็นเพื่อนสนิทอีกคนของอภิชญา นางเอกของเรื่องนี้
ก็มีโผล่มาแว่บ ๆ อยู่ แต่ไม่มากนัก
เพราะเรื่องนี้เน้นในเรื่องความสัมพันธ์ฉันเพื่อนสนิทของสองหนุ่มสาวที่เป็นพระเอก-นางเอกของเรื่องมากกว่า...
ดังนั้น สองคนนี้จึงครองบทเด่นในเรื่องแทบจะคนละครึ่งเลยทีเดียว

สองคนที่ว่าก็หมายถึงออย-อภิชญา นางเอก นักข่าวสายอาชญากรรม
ที่ค่อนข้างมั่นใจในความสวยความเก่งของตัวเอง
กับเอ-อภิวัฒน์ พระเอก นักปิงปองหนุ่มหล่อที่มีดีกรีเป็นนักกีฬาเทเบิลเทนิสมือวางอันดับสี่ของโลก

เรื่องราวของพวกเขาก็ประมาณเรื่องย่อข้างบนนั่นเลยค่ะ
เพิ่มเติมอีกหน่อย...


เมื่อถูก'หมอต๋อง แม่นนอนมา'ฟันธงว่าทั้งคู่มีดวงที่จะได้เกี่ยวดองกัน
ก็ยิ่งตอกย้ำความหวังของพ่อแม่ทั้งสองฝั่ง และเพิ่มแรงผลักดันที่จะให้พวกเขาแต่งงานกันให้ได้
อภิชญากับอภิวัฒน์จึงตกลงกันว่าพวกเขาต้องแยกย้ายกันหาแฟนให้ได้...

วันหนึ่งอภิชญาก็ถูกแทงเข้าที่ท้อง เมื่อเธอไปประสบเหตุจี้ตัวประกัน
แล้วด้วยวิญญาณของนักข่าวสายอาชญากรรมทำให้เธอเข้าไปทำข่าวในระยะประชิด
และมีโอกาสได้ช่วยตำรวจในการจับตัวคนร้ายโดยบังเอิญ...
เมื่อเธอถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล เธอก็ได้พบกับ'หมอช้าง'-นายแพทย์พขร ซึ่งทำหน้าที่ผ่าตัดให้เธอ
เมื่อเธอฟื้นขึ้นมาหลังการผ่าตัด และได้เห็นหน้าหมอชัด ๆ เธอก็ตกหลุมรักหมอช้างเข้าเต็มเปา!

ปฏิบัติการ(แผน)ป้อน'อ้อย'เข้าปาก(หมอ)'ช้าง'จึงเริ่มขึ้น...

ส่วนอภิวัฒน์ก็ได้พบกับคุณเก๋-ปภาพันไฮโซสาวที่เขามั่นใจว่าเธอคือรักแรกของเขาในวัยเด็ก
เป็นแรงบันดาลใจสำคัญที่ทำให้เขาหันมาเล่นปิงปองจนประสบความสำเร็จ
ทั้งคู่ตกลงคบหาดูใจกัน
โดยคุณเก๋พยายามดึงเอ-อภิวัฒน์ให้เข้าสู่แวดวงเซเลบด้วยการถ่ายแบบโฆษณาสินค้าต่าง ๆ
ซึ่งค่อนข้างขัดแย้งกับอุปนิสัยส่วนตัวของเขาเป็นอย่างยิ่ง
และนั่นก็ทำให้เขาเริ่มรู้สึกอึดอัดไม่มั่นใจในความสัมพันธ์...
และความไม่มั่นใจนี้ก็เพิ่มมากขึ้นเมื่อเขาได้รู้จัก ใกล้ชิดสนิทสนมกับนฎาหรือหนูนา
เพื่อนรุ่นน้องของอภิชญา...น้องสาวของหมอช้าง
และตอนหลังก็กลายมาเป็นครูสอนพิเศษของหลานสาวของอภิชญาอีกหนึ่งตำแหน่ง
มาร่วมลุ้นกันค่ะว่าทั้งไอ้อ้อยและไอ้เอจะสามารถหลีกพ้นชะตากรรม
ที่ถูกกำหนดโดยหมอดูกับบรรดาแม่ ๆ ของพวกเขา
ที่ว่า...'มีเกณฑ์จะได้เกี่ยวดองกัน ได้หรือไม่ อย่างไร...






ความรู้สึกหลังอ่าน...
บอกได้เลยค่ะว่าชอบ ชอบมาก ๆ ด้วย....
เป็นนิยายรักสนุก ๆ ที่คนเขียนค่อนข้างรุ่มรวยอารมณ์ขัน
มีผสมผสานเกร็ดสาระเบา ๆ ไม่มากไม่น้อย
พล็อตและเนื้อหาค่อนข้างแปลกใหม่ สร้างสรรค์ไม่ซ้ำใครดีค่ะ
ตัวละครไม่เยอะเกินจำเป็น ทุกตัวมีบทบาท มีความสำคัญต่อเนื้อหา
มีความสัมพันธ์โยงใยที่ไม่ซับซ้อน ความเป็นมาเป็นไปสมเหตุสมผล
ข้อสำคัญ...นิยายเรื่องนี้ไม่มีตัวร้ายตัวอิจฉาค่ะ

อย่างที่บอกตอนต้นว่าเรื่องนี้เขาเน้นเรื่องราวความสัมพันธ์ฉันเพื่อนระหว่างพระเอก(ไอ้เอ) กับนางเอก(ไอ้อ้อย)
จึงอาจจะไม่มีบทรักหวานไหวสักเท่าไหร่ แต่เขาก็มีบทฮาๆ ขำ ๆ เมื่ออยู่ด้วยกัน
กับมีบทกุ๊กกิ๊ก ๆ บ้างเมื่อต่างฝ่ายต่างอยู่กับคู่ของตัว...
พูดไม่ผิดค่ะ ทั้งคู่เป็นพระเอก-นางเอก แต่พวกเขาไม่ใช่คู่รักกัน
ก็นิยายเรื่องนี้มีพระ-นางสองคู่ไงคะ...ฮา...สปอยล์ไปแล้วไหมล่ะ
(แต่จริง ๆ แล้วเค้าก็สปอยล์ไปแล้วตั้งแต่ชื่อเรื่องแนวเกาลี๊-เกาหลีนั่นไง)

การดำเนินเรื่องก็รวดเร็ว กระชับสมเป็นนิยายสมัยใหม่
สำนวนภาษาที่ใช้ก็ทันสมัย การเล่าเรื่องอ่านได้ลื่นไหลเป็นธรรมชาติดี
แต่จะมาสะดุดนิด ๆ กับบทสนทนา ตรงที่ตัวละคร(โดยเฉพาะนางเอก)ชอบพูดไทยคำอังกฤษคำค่อนข้างเยอะอะ
ไม่ได้แอนตี้คนที่พูดทับศัพท์หรอกนะ แต่บางทีเจอสี่ห้าคำในประโยคเดียวมันก็...เวอร์ไปนี๊ด...นึง


ที่ชอบมากเป็นพิเศษในเรื่องนี้ก็เห็นจะเป็นมุกแซว(จิก)
มุกเสียดสี(กัด)เล็ก ๆ ที่แทรกเข้ามาแบบเนียน ๆ นั่นแหละค่ะ

อย่างไฮโซสาวที่เลี้ยงน้องหมาเป็นลูกตั้งชื่อว่าอึนโฮ...
ของเล่นนางเอกเป็นต้นกาบหอยแครง คอยงับแมลงเป็นอาหาร แล้วเธอก็ตั้งชื่อเสียเพราะพริ้งว่าอิซเบลล่า...
หลานสาวนางเอกเดิมทีพ่อแม่ตั้งชื่ออ่านยากว่า"ณัฏฐ์ฌญามญช์" (อ่านว่า นัด-ชะ-ยา-มน)แล้วปู่เลยตั้งให้ใหม่ว่าดาริน(โดยได้มาจากชื่อนางเอกนิยายเรื่องโปรดของปู่)

เป็นมุกแซวคนรุ่นใหม่ที่ช่างเสกสรรการตั้งชื่อลูกหลานให้แปลกสุด ๆเข้าไว้
โดยไม่ได้คำนึงเลยว่า กว่าเจ้าของชื่อจะสะกดชื่อตัวเองได้ถูกต้อง อาจจะต้องเข้าเรียนระดับมหาวิทยาลัยแล้วนู่นแหละ
กับมุกเสียดสีโฆษณา"เครื่องดื่มบำรุงสมอง"สำหรับเด็กเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัย
ที่คุณเก๋ขอให้อภิวัฒน์รับเป็นพรีเซนเตอร์...

ฯลฯ

อีกหลายมุกหลายมุมที่รู้สึกได้ว่าคนเขียนสอดแทรกเข้ามาในนิยายอย่างถูกจังหวะจะโคน
มีแง่คิดให้คนอ่านได้ฉุกใจ
เรียกว่าแม้จะออกตัวว่าเป็นนิยายรักแนวฮา แต่เค้าก็ไม่ได้ละเลยประเด็นทางสังคมค่ะ

สุดท้าย...มีจุดติงนิดนึง

เข้าใจว่าคนเขียนต้องการเน้นบทฮา ก็เลยขยันแทรกมุกตลกแบบอ้างอิงจากหนังบ้าง การ์ตูนบ้างเข้ามาเรื่อย ๆ
บางมุกก็ขำดีหรอกค่ะ แต่บางมุกที่คนอ่านไม่รู้จักมันก็เลยแป้กไปไม่เป็นท่า...

กับการสับสนเรื่องเครือญาติ....
ตอนหนึ่งอภิชญารอรับหลานสาวกลับจากโรงเรียน
เมื่อเด็กหญิงมาถึง...

...........
"สวัสดีค่ะอาออย" เด็กหญิงดารินก้มศีรษะไหว้น้า

ตกลงเป็นน้าหรืออากันเนี่ย...?(จริง ๆ แล้วเป็นคุณอาค่ะ เพราะเด็กหญิงดารินเป็นลูกสาวพี่ชายอภิชญา)

...........

กับตัวละครสำคัญอย่างนฎาหรือหนูนา...
ที่สนิทสนมกับอภิชญามาก่อนเพราะเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกันในที่ทำงาน
แต่ดูเหมือนเธอจะมีบทบาทน้อยไปนิดนึงนะ กับการเป็น"นางเอก"ของอภิวัฒน์
และมีบทสนทนาอยู่ช่วงหนึ่งที่อภิชญาคุยกับนฎา...
แรก ๆ ก็เรียกหนูนาอย่างนั้น หนูนาอย่างนี้ แต่เดี๋ยวแป๊บ ๆ ก็เปลี่ยนไปเรียกนฎาเฉยเลย
ตัวนฎาเอง ตอนแรกก็แทนตัวเองว่าหนูนาอยู่ดี ๆ เผลอ ๆ ก็แทนตัวเองว่านฎาเสียอย่างนั้นแหละ
ถ้าเป็นการสนทนาคนละช่วงก็คงไม่ทันสังเกต แต่นี่เป็นการคุยกันช่วงสั้น ๆ (หน้า ๘๖-๘๗)
มันก็เลยอ่านสะดุดนิด ๆ น่ะค่ะ

...........

มีคำผิดประปรายค่ะ...(ปกติอ่านนิยายค่ายนี้ค่อนข้างเยอะ
ออกชื่นชมทีมพิสูจน์อักษรเขานะคะว่าไม่ค่อยเจอคำผิด
แต่เล่มนี้อาจจะเร่งรีบไปสักหน่อยหรือเปล่า...)

หน้า ๑๓๘ บรรทัดที่ ๙ จากล่าง ...ชิญรับเวลคัมดริ๊งค์ (คำว่าเชิญ ตก สระเอ)
หน้า ๑๕๑ บรรทัดที่ ๘ จากบน ...อุณหภูมิภายนนอก (ตัวน.หนู เกินมา)
หน้า ๑๗๐ บรรทัดที่ ๖ จากบน ...เพราะเบื่ออุดอู้อยู่ในรถตู่(รถตู้ หรือเปล่า?)

นิด ๆ หน่อย ๆ แจ้งไว้ เผื่อการพิมพ์ครั้งใหม่นะคะ

สรุปว่านิยายน่ารัก อ่านสนุกอ่านเพลิน เบาสมองแต่ไม่น้ำเน่า ไม่เวิ่นเว้อ
หยิบมาบอกต่อชวนอ่านกันค่า...