หัวใจซ่อนกล
ผู้เขียน : ติญญา
ผู้พิมพ์ : สนพ.อรุณ(ครั้งแรก /ส.ค. ๒๕๕๕)
๓๐๓ หน้า ราคา ๒๒๕ บาท


โปรยปก :

เมื่อวันหนึ่งความรู้สึกจาก ‘เพื่อนรัก’ เป็น ‘รักเพื่อน’
แล้วต้องทำอย่างไรให้คน ‘ใกล้กาย’ กลายเป็น ‘คนใกล้ใจ’

.........

"ฉันว่า...เราห่าง ๆ กันสักพักน่าจะดีกว่านะ"
"คนที่รู้สึกต่อกันแค่เพื่อน เขาไม่พูดกันแบบนี้หรอกนะ"

...........

ความสัมพันธ์ฉันเพื่อนของ'ริษา'กับ'ทะเล' ที่มีต่อกันมาเนิ่นนานมีอันต้องสั่นคลอน
เมื่อ'หยาดรุ้ง'ก้าวเข้ามาคั่นกลางระหว่างคนทั้งคู่

กับการที่ทะเลจะมีแฟน ริษาคงไม่คิดอะไรสักนิด...ก็เขาและเธอเป็นเพื่อนกันนี่นา

แต่แล้วแม่ของเขากลับยื่นข้อเสนอขอซื้อ'มิตรภาพ'
บีบให้เธอเลิกคบกัน ด้วยไม่ไว้ใจในความสัมพันธ์ของพวกเขา

แม้ไม่ร่ำรวย หญิงสาวก็มีศักดิ์ศรี
และไม่ยอมให้ใครมาดูถูกเหยียบย่ำความรู้สึกได้ง่าย ๆ

รอยร้าวเริ่มปรากฏบนเส้นทางสายมิตรภาพ...เมื่อทะเลกับริษาต่างยึดถือทิฐิ

จากเรื่องเล็ก ๆ จึงบานปลาย จนกลายเป็นความบาดหมางที่มองหน้ากันไม่ติด
ทว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้น กลับไปสะกิดหัวใจของคนเป็นเพื่อน
ให้รับรู้ถึงความรู้สึกบางอย่างที่ต่างไม่เคยสังเกต
...จนเป็นเหตุให้เกิดความสัมพันธ์ลึกซึ้งในค่ำคืนหนึ่ง
และเปลี่ยนสถานะความเป็นเพื่อนให้กลายเป็นอื่น

ริษากับทะเลจะจัดการกับความรู้สึกใหม่ที่เกิดขึ้นอย่างไร
คงต้องตามไปลุ้นกันใน'หัวใจซ่อนกล'






หลังอ่าน...
เรื่องย่อ ๆ ก็ตามข้างบนนั่นเลยค่ะ
เรื่องราวความรักระหว่าง “เพื่อน” กับ “เพื่อน”
ที่ขณะอ่านเหมือนจะแว่วเสียงเพลง"หนึ่งมิตรชิดใกล้"คลออยู่ข้างหูตลอดเวลา
โดยเฉพาะท่อนนี้...

'...เริ่มแต่วันที่เราคบกันคล้ายเพื่อน แต่ดูเหมือนมีสิ่งเร้าใจไหวหวั่น
ปล่อยให้รุมสุมทรวงนานวัน เปลี่ยนเป็นฉันรักเธอ

ไม่เคยเผยความในใจ หากวันใดเผยใจ กลัวเก้อ
เฝ้าคอยแต่หลงละเมอ ยามเมื่อเธอห่างไป ...'

......

ดราม่าสะเทือนอารมณ์พอสมควรทีเดียวค่ะ
แม้จะเป็นนักเขียนนามใหม่ แต่สำนวนภาษาเรียบลื่น
อ่านเพลินๆ ได้ไม่สะดุด

นิยายให้โทนเหงา ๆ แต่ก็อบอุ่น ละมุนละไม
บทบรรยายอารมณ์ความรู้สึกก็ซาบซึ้งสะเทือนใจ(ประมาณหนึ่ง)
บทรักก็หวาน ๆ เจือขมปร่าเล็กน้อย...มีเลิฟซีนหวิว ๆ ประปราย ไม่มากไม่น้อย
บทกุ๊กกิ๊กแง่งอน ก็น่ารักน่าเอ็นดู...

แต่...แต่...แต่...
บทแม่พระเอกหวงลูกชายและจับคู่ให้...พร้อมกีดกันนางเอกทุกวิถีทาง
บทมือที่สามที่สี่ที่เข้ามาแทรกกลางระหว่างสองเรา...
กับบทประชดประชัน เชือดเฉือน(แบบงี่เง่า ๆ )ของพระเอกนี่...

ไม่ไหวอ่ะ เหมือนดูละครหลังข่าวยังไงยังงั้น...


อ่านแล้วคลับคล้ายคลับคลาว่า...
เหมือนจะได้กลิ่นอาย(นิด ๆ)ของนิยายแนวชีวิตหนัก ๆ ของนักเขียนรุ่นเก่าท่านหนึ่ง...
(แต่ไม่เครียดหรือหนักเท่า)
ไม่ได้หมายความว่าจะนำนักเขียนใหม่ไปเทียบชั้นหรือคิดว่าเธอลอกเลียนหรอกนะคะ
เพียงแต่ความรู้สึกขณะอ่านมันให้กลิ่นอายอย่างนั้นเท่านั้นเอง

โดยรวมแล้วถือว่าเป็นนิยายรักที่น่าอ่านแหละค่ะ
ส่วนตัวถือว่านักเขียนใหม่นามนี้สอบผ่านในระดับหนึ่ง
และเป็นกำลังใจให้เธอพัฒนาฝีมือและสร้างสรรค์ผลงานดี ๆ ออกมาใหม่เรื่อย ๆ นะคะ

หยิบมาชวนอ่านกันในวันที่รอฝนพรำค่ะ