หวานรักในลมร้อน
ผู้เขียน : แสนดี
ผู้พิมพ์ : สนพ.อรุณ(อุ่นไอรัก)
๓๑๑ หน้า ราคา ๒๒๕ บาท



โปรยปก:

เมื่อลมร้อนกลายเป็นลมรัก หัวใจสองดวงจึงทอถักเป็นรักหวาน

ถ้าเปรียบชีวิตเป็นหนังรัก แสนดีมั่นใจว่าเขาเป็นพระเอก
แต่จู่ๆ ตัวประกอบนิสัยแปลก กลับขโมยซีนไปเสียนี่

แสนดี ลูกชายคนเล็กของค่ายหนังยักษ์ใหญ่ ทำตัวเป็นลูกคนมีเงินครบสูตร
เจ้าชู้ เอาแต่ใจ ยึดตัวเองเป็นศูนย์กลางจักรวาล ใช้เงินซื้อทุกอย่าง
ขณะเดียวกันก็เปี่ยมด้วยเสน่ห์และน่าหมั่นไส้

กลางเมษา หญิงสาวเจ้าของดวงตาพูดได้ รักอิสระ เป็นตัวของตัวเองสูง
ติดดิน มีมุมมองชีวิตไม่ซ้ำใคร ตรงไปตรงมา
ใครอยู่ด้วยก็สบายใจ ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งหลงรัก


เมื่อคนสองคนที่ต่างกันสุดขั้ว มีเหตุให้ต้องมาใช้ชีวิตด้วยกัน
ภายใต้แสงแดดอันแผดกล้าและความแห้งแล้งบนแผ่นดินอีสาน
พวกเขาจะรับมือกันอย่างไร หัวใจใครจะตกเป็นของใครก่อน
และหน้าร้อนปีนี้ จะเป็น 'ร้อนร้าย' หรือ 'ร้อนรัก'






อีกเล่มจากนักเขียนนามปากกาไม่คุ้นเคยที่อ่านสนุกและเพลิดเพลินเกินคาด!

เล่าเรื่องย่อ ๆ (ต่อจากปกหลัง)นิดหน่อย...

แสนดีพยายามที่จะเขียนบทหนังให้กับบริษัทของพ่อตัวเอง
แต่เขียนยังไง ๆ ก็ไม่เคยเข้าตาพ่อกับพี่ชาย
ความเป็นคนเอาแต่ใจ ทำให้เขาคิดว่าพ่อกับพี่อคติและไม่ยอมรับในตัวเขา

เพื่อนจึงแนะนำให้เขามีคนรัก
เผื่อจะได้เข้าใจความรักที่นอกเหนือจากเรื่องบนเตียงเพียงอย่างเดียว

แล้วเขาก็ได้พบกับคนที่เป็นสเป็กของเขา...ปิยมน...
เขาจีบเธอได้สำเร็จจนตกลงคบหากัน...
แต่กระนั้น เขาก็ยังรู้สึกว่า มันเป็นเพียงความเหมาะสมคู่ควร...
บางสิ่งบางอย่างมันขาดหายไป...
ที่สำคัญ ปิยมนไม่สามารถเป็นแรงบันดาลใจให้เขาเขียนบทหนังรักดี ๆ ได้

จู่ ๆ วันหนึ่ง เขาก็ได้พบกับเพื่อนเก่าสมัยม.ปลายที่เขาเกือบจะลืมเลือนไปแล้วอย่างกลางเมษา
หญิงสาวที่มีชื่อเล่นแปลก ๆ ว่า"เก้" ซ้ำยังมีทัศนคติและวิธีคิดที่ออกจะเพี้ยน ๆ ในความรู้สึกของเขา...
แต่ความเพี้ยนของเธอนี่เองที่จับใจเขาอย่างประหลาด
จนต้องสืบเสาะหาเบื้องหลังและความเป็นไปในชีวิตของเธอ
ในช่วงเวลาที่ไม่ได้พบปะเจอะเจอกันร่วมสิบปี...

และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ดึงดูดให้เขาเฝ้าแต่วนเวียนไปคลุกคลีใกล้ชิด
กลายเป็นเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อในเวลาต่อมา...

แต่เขาจะจัดการอย่างไรกับความสัมพันธ์อันคาราคาซังกับคนรักอย่างปิยมนล่ะ...?






ข้างบนนี่เป็นเพียงเศษเสี้ยวของเรื่องราวเองค่ะ...
อยากจะเล่าเยอะ ๆ อยู่เพราะอ่านแล้วค่อนข้างชอบทีเดียว

แต่ก็เกรงว่าจะเผลอไปสปอยล์เนื้อหาเขาหมด...

ที่ชื่นชอบและชื่นชมก็คือวิธีเล่าเรื่องกับการสร้างสรรค์ตัวละครได้มีเสน่ห์ เท่และเก๋ไก๋มาก
โดยเรื่องนี้ค่อนข้างสลับบทบาทกันระหว่างพระเอก - นางเอก

โดยให้พระเอกอย่างแสนดีเป็นลูกคนรวยที่งี่เง่า ๆ เอาแต่ใจ
เหลาะแหละโลเล เจ้าสำราญ ติดหรูรักสบาย...
บางอารมณ์ เหมือนเด็กไม่รู้จักโต

ในขณะที่นางเอกอย่างกลางเมษากลับเป็นคนตรงไปตรงมา
เก่ง ฉลาดและทันคน แถมมีวุฒิภาวะทางอารมณ์ที่เต็มเปี่ยม...

แล้วให้การดำเนินเรื่องเป็นไปโดยผ่านมุมมองของฝั่งพระเอกเสียเป็นส่วนใหญ่
ซึ่งส่วนตัวคิดว่าค่อนข้างแปลก(แต่เท่อะ)สำหรับนักเขียนหญิง...
โดยเฉพาะนักเขียนรุ่นใหม่...

ซึ่งเธอก็ทำได้ดีเสียด้วย ทำให้เรามองเห็นภาพพระเอกที่ห่าม ๆ กวน ๆ ชวนจิกกัด ปากร้าย...
แล้วก็ฟอร์มจัดอีกต่างหาก

ตัวละครที่ชอบที่สุดในเรื่องนี้เป็นนางเอกค่ะ...เธอเก่ง เก๋และเท่มากกกกก...
ตอนที่เจอกับพระเอกเธอเข้าไปทักเขาก่อน...
เขามีท่าทีเหมือนจะจำเธอไม่ได้ โดยโยงไปถึงเพื่อนร่วมมหาวิทยาลัย
ซึ่งเป็นคนละกลุ่ม
เมื่อเขาขอเบอร์โทรศัพท์เธอก็ปฏิเสธหน้าตาเฉย ด้วยประโยคง่าย ๆ ว่า...

"อย่าเลย เธอก็แค่ตื่นเต้นนิดๆ หน่อยๆ ที่เจอเรา
แต่คงจะไม่ได้เจอหรือติดต่ออะไรกันแล้วละ
อีกไม่นานก็ลืม ๆ กันไป เราเองก็เหมือนกัน"

เล่นเอาแสนดีตาค้าง...

หากเมื่อมาเจอกันอีกครั้งหลังจากนั้นไม่นาน
เขาทวงถามเรื่องเบอร์โทรศัพท์ แล้วต่อว่าเธอว่า...

"ทำไมเธอเสียมารยาท...เป็นคนไร้มนุษยสัมพันธ์แบบนี้ละ...
หรือโกรธที่เราจำเธอไม่ได้"

หญิงสาวตอบเสียงราบเรียบว่า

"เรายอมรับว่าเป็นคนไม่มีมารยาท และไม่มีมนุษยสัมพันธ์
แต่เราไม่ได้โกรธเธอ...เราสองคนเป็นแค่เพื่อนร่วมห้องที่คุยกันไม่ถึงห้าสิบคำ
ชีวิตอยู่คนละเส้นทาง มีหรือไม่มี มันก็ไม่ได้ทำให้ชีวิตดีขึ้นหรือแย่ลง
ขอโทษนะที่เราพูดตรง ๆ แต่เราคิดแบบนี้จริง ๆ "
.......
"......เราแค่ทำในสิ่งที่หลายคนคิด แต่ไม่กล้าทำก็เท่านั้นเอง
เมมชื่อลงไปก็เปลืองพื้นที่เปล่า ๆ เพราะมันจะไม่มีวันถูกใช้"

เอากะหล่อนสิ...

นางเอกเป็นนักออกแบบตกแต่งภายใน(เท่ได้อีก...)
แต่มีงานนอกเวลาเป็นอาสาสมัครดูแลหมาแมวจรจัด
รวมถึงสัตว์เลี้ยงสุดโปรดของเธออย่างช้าง...

ในเรื่องจึงมีฉากที่พระเอก(ที่คอยตามตอแยนางเอกโดยไม่รู้สึกตัวว่าตัวเองติดใจความแปลกของเจ้าหล่อนเข้าแล้ว)
ต้องไปช่วยนางเอกเลี้ยงช้างที่สุรินทร์ด้วย
ซึ่งเรื่องราวก็ดำเนินไปอย่างเป็นธรรมชาติและสมเหตุสมผล...
ทำให้เรื่องราวมีน้ำหนักและสมจริง

เรื่องนี้ไม่มีตัวร้ายค่ะ มีแต่ปมขัดแย้งนิดๆ หน่อย ๆ
ชอบนิยายแบบนี้แฮะ ไม่ใช่โลกสวย แต่มันรู้สึกถึงความเป็นไปได้ในชีวิตจริง

ดังประโยคหนึ่งที่เขาโปรยไว้ต้นบทแรกว่า...

"โลกนี้ไม่มีใครเพอร์เฟ็กต์หรอก
ทุกคนต่างมีข้อเสียด้วยกันทั้งหมดนั่นแหละ"


อ่านแล้วก็...อือม์นะ

สำนวนภาษาก็ลื่นไหลทั้งบทบรรยายและบทสนทนา...
ยกตัวอย่างตอนที่ชอบ ๆ สักนิด ๆ หน่อย ๆ

"เอาละ เรามาคุยแบบผู้ใหญ่กันนะดี...
การที่ดีให้ความสำคัญกับเพื่อนผู้หญิงมากกว่าแฟน
นอกจากจะทำให้แฟนไม่สบายใจแล้ว
อาจทำให้เพื่อนกับแฟนผิดใจกันได้ เคยคิดเรื่องนี้หรือเปล่า"

"ไม่ผิดใจหรอกน่า พิงค์เขาเข้าใจ" เขายังมีท่าทีสบาย ๆ
มองออกไปยังท้องทุ่งหญ้าที่ต้นหญ้ากำลังเอนตัวล้อลมอยู่ไหว ๆ

"อย่าพูดเอาแต่ได้ อย่าคิดไปเอง การที่เขาไม่พูด
ไม่ได้หมายความว่าเขาเข้าใจแล้วก็ยอมรับได้นะ"

"แล้วจะให้ทำไงละ" คราวนี้เขาสบตาหล่อนตรง ๆ

"เรื่องง่าย ๆ แค่นี้ยังไม่รู้อีกเหรอ" กลางเมษาครวญอย่างไม่อยากเชื่อ"เชื่อเขาเลย อะไรเนี่ย"

"เธอรู้ก็บอกมาสิ"

"ไม่ต้องมาหามาวุ่นวายกับเพื่อน แล้วให้เวลาให้ความใส่ใจแฟนมากกว่านี้ไง...
ง่าย ๆ แค่เนี้ย ทำได้มั้ย"หญิงสาวร้องถามเสียงสูง

"ทำได้ก็ทำไปนานแล้ว ไม่มายืนให้ไล่ปาว ๆ แบบนี้หรอก"

เขาโต้กลับเสียงเรียบ ทว่าแววตาแสนจะจริงจัง

"คิดว่าอยากมาหาเธอนักเหรอไง แต่มันห้ามใจไม่ได้
รู้ทั้งรู้ว่าทำแบบนี้อาจจะเสียเพื่อน แต่มัน...ก็อยากมาหา
มาเห็นหน้า มาเห็นยิ้มอะ เข้าใจปะ"


.............


ตอนแรกบอกตามตรงว่ามีจุดที่ลังเลเล็กน้อยที่จะหยิบชึ้นมาอ่าน
นั่นก็คือการที่คนเขียนใช้ชื่อตัวเอกชื่อเดียวกับนามปากกาที่ตัวเองใช้

เพราะส่วนตัวค่อนข้างมีอคติต่อการแต่งนิยายโดยเอาตัวเองเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องราว

แต่เรื่องนี้กลายเป็นข้อยกเว้นค่ะ หลังจากได้อ่านพรีวิวจากหน้ารองปก
ก็รู้สึกว่า...อ๊ะ น่าสนใจ ๆ
เหมือนจะเป็นแนวเพื่อนรัก-รักเพื่อนอีกเล่มแล้ว เข้าทาง ๆ
กะจะอ่านเล่น ๆ แต่ปรากฏว่าพอเริ่มอ่านก็เพลินจนเผลออ่านรวดเดียวจบแบบชิล ๆ

ชวนอ่าน ชวนสนับสนุนนักเขียนใหม่ ๆ ฝีมือมีแววพัฒนากันค่ะ
พวกเขาจะได้มีกำลังใจรังสรรค์งานดี ๆ ให้กับพวกเราไงเนาะ