เริงราตรีสีขาว
ผู้เขียน : ภาวิน
ผู้พิมพ์ : สนพ.อรุณ(ต.ค. ๕๖)
๓๘๙ หน้า ราคา ๒๙๕ บาท


เรื่องย่อ(จากปกหลัง):

ชีวิตเธอมันห่วย !
'ณราตรี' รู้สึกเช่นนั้นมาตลอด
มีแม่...แม่ก็คบชู้สู่ชายจนเกิดเรื่องอื้อฉาว สุดท้ายก็ผูกคอตายหนีอาย
มีพ่อ...พ่อก็จงเกลียดจงชังมาตั้งแต่เด็ก
เธอเผชิญชีวิตอยู่ท่ามกลางความเจ็บปวดเพียงเดียวดายมาตลอด
ยิ่งรู้สึกย่ำแย่จนเกินเยียวยาเมื่อวันหนึ่งคนที่เป็นพ่อพูดใส่หน้าเธอว่า
"ใช่ ฉันไม่อยากเห็นหน้าแก แกไม่ควรเกิดมาเป็นลูกฉันเลยจริงๆ"
ฟางเส้นสุดท้ายจึงสะบั้นลง เธอหอบกระเป๋าออกจากบ้าน
มุ่งหน้าหาที่พักใจไกลถึงเชียงราย และได้พบกับเขา
คนที่ทำให้วันคืนอันมืดมิดดุจรัตติกาลกลับมีแสงสว่างสดใสสาดส่องเข้ามาอีกครั้ง

'ศาศวัต' - -ชายหนุ่มอบอุ่นอ่อนโยนที่เกิดมาพร้อมกับปานขาวรูปผีเสื้อบนนิ้วนางข้างซ้าย
พร้อมคำทำนายจากหญิงชรา “สตรีผู้มีชะตาผูกพันจะพรากชีวิตเจ้าให้สั้นลง
ยามใดผีเสื้อโบยบิน ยามนั้นชีวิตจะสิ้นไป”
แล้วโชคชะตาก็ชักนำให้เขามาผูกพันกับเธอเข้าจนได้
ความรักของทั้งคู่มิได้โรยด้วยกลีบดอกไม้
ต้องเผชิญกับเรื่องราวหนักหนาสาหัสจนแทบเอาชีวิตไม่รอด
ที่สุดแล้วเขาและเธอจะทำอย่างไรเมื่อคำทำนายนั้นส่อเค้าว่าจะเป็นจริง!






หลังอ่าน...
(เล่มนี้ขออนุญาตที่จะไม่เล่าเรื่องเพิ่มเติม เพราะเรื่องย่อจากโปรยปกหลังค่อนข้างชัดเจนและครอบคลุมเพียงพอแล้ว
ขืนเล่าต่อมากกว่านี้ก็อาจจะกลายเป็นสปอยล์เรื่องราวเค้าหมดแน่...)

ในชุดสามเล่ม ชอบเล่มนี้มากที่สุดค่ะ
เคยอ่านงานของ"ภาวิน"มาแล้วเล่มหนึ่ง "สายลมแสนงาม" ก็รู้สึกเกินคาดกับนักเขียนหน้าใหม่
เมื่อมาเห็นเล่มนี้ ชอบตั้งแต่ชื่อเรื่องมาเลย คาดเดาเรื่องราวล่วงหน้าว่าน่าจะเป็นอะไรที่น่าจะพริ้ว ๆ เบา ๆ
ในความเป็นพารานอร์มอลตามธีมที่กำหนดให้ก็น่าจะเป็นอะไรที่ออกแนวเวทมนตร์มายา
วูบ ๆ วาบ ๆ ตามชื่อราตรีสีขาว...ประมาณนั้น

ทว่า...พอได้เริ่มอ่านเข้าจริง ๆ ปรากฏว่าผิดคาดอย่างแรงจนแทบจะหงายเงิบเลยทีเดียว...
เรื่องเริ่มต้นมาก็พาให้เครียดเสียแล้ว ด้วยปมปัญหาครอบครัวอันซับซ้อนของนางเอก...
ให้บรรยากาศหม่น ๆ มัว ๆ ดาร์ค ๆ ทึม ๆ เสียด้วยซ้ำ

ถึงกระนั้น...ถึงจะผิดคาด แต่ไม่ได้ผิดหวังเลยสักนิด เพราะอ่านสนุก อ่านเพลินมาก
ชอบทุกอย่างในนิยายเล่มนี้...

นับตั้งแต่เรื่องราวเนื้อหาที่มีทั้งดราม่า - - ปูมหลังชีวิตทั้งของนางเอกพระเอก รวมถึงตัวละครอีกหลายตัวดราม่าสุด ๆ
โรแมนติก - - พระเอกนางเอกมีความรักความหลังความผูกพันที่ซาบซึ้งโรแมนติกเชียว ชอบ ๆ...(โดยเฉพาะมุกกินเด็กที่สมเหตุสมผล มีที่มาที่ไปทำได้เนียนมาก)
มีเรื่องของความรักความเสียสละ - - ความรักที่แสนบริสุทธิ์ระหว่างแม่-ลูก คนรักหญิง-ชาย ที่เสียสละให้กันได้กระทั่งชีวิต
มีปมปัญหาครอบครัว ปมฆาตกรรม ที่ซับซ้อนซ่อนเงื่อนชวนลุ้นเหลือหลาย

ชอบวิธีดำเนินเรื่อง... คนเขียนเค้าผูกปมได้ล้ำลึก แยบยลมาก...
เรื่องราวดำเนินไปตามเงื่อนปมที่ผูกไว้เป็นเปลาะ ๆ แล้วก็ค่อย ๆ คลี่คลายทีละเงื่อนทีละปม
ละเอียดและละเมียดมาก แบบว่า...เก็บทุกเม็ดทุกปมไม่มีตกหล่นรั่วไหล...
แต่ในระหว่างทาง ก็จะมีแอบทิ้งร่องรอยลาง ๆ เป็นประหนึ่งหลุมพรางไว้ดักคนอ่านเป็นระยะ ๆ
ให้คาดคิดดลเดาไปต่าง ๆ นานา
ในอีกด้านหนึ่งก็เป็นเหมือนเหยื่อล่อให้เราคอยตามติด ลุ้นและรอคอยให้ความลับทั้งหลายเปิดเผยตัวออกมา

แต่หลายต่อหลายปมก็ช่างเกินคาด เดาทางไม่ถูกกันเลยจริง ๆ
จนเมื่อถึงบทเฉลย...ก็ทำเอาถึงกับอึ้ง...ทึ่ง...และสยดสยองกับความมืดดำล้ำลึกของน้ำใจมนุษย์
ทีฉาบหน้าไว้ด้วยความซื่อใสบริสุทธิ์

ชอบตัวละครแทบจะทุกตัวในเรื่อง ไม่ว่าจะตัวร้ายตัวดี ตัวเอกตัวรอง กระทั่งตัวประกอบตัวเล็กตัวน้อย
ทุกตัวมีบทบาท มีสีสัน มีความสำคัญต่อเนื้อเรื่องทั้งหมด มากน้อยลดหลั่นกันไป...

สำนวนภาษาคนเขียน เนียน...นุ่ม ลื่นไหลมากค่ะ อ่านเพลินไม่มีสะดุด
ทั้งส่วนที่เป็นบทบรรยาย ไม่ว่าจะเป็นการบรรยายถึงสถานที่่เป็นธรรมชาติ
เธอสามารถบอกเล่าบรรยายให้คนอ่านร่วมสร้างจินตนาการแล้วนึกภาพตามได้เป็นฉาก ๆ

หรือในส่วนที่เป็นการบอกเล่าถึงบุคลิกลักษณะ อุปนิสัยใจคอ หรืออารมณ์ความรู้สึกนึกคิด
ที่มาที่ไป ปูมหลังและแรงจูงใจของตัวละครแต่ละตัวค่อนข้างชัดเจน กระชับไม่เวิ่นเว้อ

ที่ชอบมากเป็นพิเศษ เห็นจะเป็นเลิฟซีนวาบหวิวระหว่างพระ-นาง
ที่มีมาอย่างสมเหตุสมผล มีจังหวะจะโคนในการนำเสนอ แสดงให้เห็นถึงความพร้อมและมั่นคงในอารมณ์ของทั้งคู่
ขออนุญาตคัดลอกบทอัศจรรย์มาเป็นตัวอย่าง...

สายลมพรูกรูกลิ่นหอมเย้ายวน
กระตุ้นเร้าจิตรัญจวนสิเน่หา
สองกายร่วมบรรเลงรักร้อนอุรา
ละโลดลิ่วเริงร่าในราตรี

...............

เจ้าดอกไม้แสนงามสะท้านไหว
ยามผีเสื้อซอนไซร้มิหน่ายหนี
แย้มรับไว้ด้วยใจรักและภักดี
เปลี่ยนราตรีมืดดำให้พร่างพราว






ในแง่ของการตอบโจทย์ธีม...
ด้วยความที่เป็นนิยายแนวซ่อนปม ซึงจะเน้นหนักไปที่ปมฆาตกรรมในฝั่งของนางเอกเสียมาก
ความลับของผีเสื้อสีขาวที่มาในรูปของคำทำนายที่ติดตัวพระเอกมาตั้งแต่แรกเกิดจึงอาจจะไม่โดดเด่นเท่าที่ควร
แตคนเขียนก็สามารถประคับประคองให้ดำเนินควบคู่กันไปอย่างเนียน ๆ
เรียกว่าไม่มีหลุดเฟรม...
สมดังคำนำของสำนักพิมพ์ที่เกริ่นกล่าวไว้ว่า...

"ภาวินเป็นตัวแทนถ่ายทอดความลึกลับของผีเสื้อสีขาวในชุด ความลับของผีเสื้อ
และเธอเลือกใช้สีขาวนี้ฉีกกระชากหน้ากากของมนุษย์
ลากความโสมมในจิตใจออกมาตีแผ่อย่างมีชั้นเชิงจนคุณแทบจะวางหนังสือไม่ลงเลยทีเดียว"

สรุปสำหรับเล่มนี้ บอกได้คำเดียวว่าชอบมาก...
ชวนอ่านอย่างแรงค่ะ