เฮ่อ จริงๆ ตอนแรกไม่ได้หยิบเล่มนี้มาอ่านหรอกนะคะ อ่าน Morningstar ของ David Gemmell อยู่ดีๆ แท้ๆ แต่พออ่านแล้ว อารมณ์อยากเขียนแฟนตาซีมันพุ่งพรวด กลัวว่าเรื่องที่เขียนอยู่จะเขียนไม่จบ เลยหยุดก่อน กะว่า ไว้เขียน Only Love จบแล้ว ค่อยหยิบมาอ่านใหม่

ก็เลยไปหยิบเล่มนี้ขึ้นมาค่ะ คนเขียนคนเดียวกันกับเรื่อง โทรศัพท์มือถือ ที่เพิ่งพูดถึงไป ที่นี่ ซึ่งก็ผิดหวัง เสียดายเงินไปแล้วหนึ่งเล่ม คิดว่า ไหนๆ ก็ไหนๆ ฟะ ซื้อมาแล้ว อ่านซะหน่อยเป็นไร อ่านจบก็มาเขียนนี่แหละค่ะ



เรื่อง : เพื่อนทางจดหมาย
เขียนโดย : โยชิมุระ ทัตสึย
แปลโดย : ฐิติพงศ์ ศิริรัตน์อัสดร





เรื่องย่อจากเว็บไซต์ของบลิสนะคะ

มิซึโดฮะเป็นสาวมัธยมปลายช่างฝัน เธออยากมีเพื่อนทางจดหมายไว้เขียนถึงกันแก้เหงา

และแล้วก็มีจดหมายมาจากคนสี่คน นักเรียนม.ต้น สาวม.ปลาย แม่บ้านวัยกลางคน และหนุ่มนักศึกษา

มิซึโฮะไม่ชอบบางคน และถูกใจบางคน ขณะเธอกำลังคิดว่าจะตอบกลับอย่างไรดี

ปรากฏว่าหนึ่งในนั้นถูกฆ่า และมีอีกหนึ่งรายแอบมาสืบหาบ้านของเธอ

มิซึโฮะเริ่มกลัว... เหตุใดมิตรภาพจึงกลับกลายเป็นการฆาตกรรม


..........


สไตล์การเขียนเหมือนกับเรื่องโทรศัพท์มือถือเลยค่ะ คือ เปิดเรื่องได้น่าสนใจ ดำเนินเรื่องได้ดี แต่พอเฉลย "ปม" เนี่ย อยากจะขว้างหนังสือทิ้ง เฮ่อ

สปอยล์แหลก


ตอนแรกๆ ซักถึงหน้า 130 กว่าๆ ไอซ์อ่านอย่างสนุกสนานนะคะ เปิดมาน่าสนใจ เล่าเรื่องได้กระชับ น่าติดตาม

เริ่มจากมิซึโฮะได้ลงชื่อของตัวเองในนิตยสารหาเพื่อนทางจดหมาย แล้วก็ได้รับจดหมายตอบมาสี่ฉบับ เป็นจากผู้หญิงสาม ผู้ชายหนึ่ง เธอไม่ชอบผู้หญิงทั้งสามคน ซึ่ง คนแรกเป็นเด็กรุ่นราวคราวเดียวกัน คนที่สองอายุสี่สิบห้า ส่วนอีกคนเป็นเด็กม.ต้น ด้วยเหตุผลต่างๆ กัน แต่ชอบใจคนที่สี่ ซึ่งเป็นผู้ชาย

เธอตื่นเต้น และติดใจกับ "ลายมือ" และ "ข้อความ" จนคิดว่าเป็น "ความรัก" ((ได้ไงฟะนั่น เฮ่อ ถ้าหลายๆ ฉบับจะพอเข้าใจนะคะ แต่นี่มันเริ่มตั้งแต่ฉบับแรก แง่ว))

ไปๆ มาๆ เด็กสาวคนหนึ่งก็ถูกฆ่าตาย และบางคนก็ส่งจดหมายมาทวงคำตอบ

มิซึโฮะอยากรู้ความจริง อยากหาที่พึ่ง และคนที่เธอหวังพึ่งก็คือ ผู้ชายคนที่ส่งจม.มาหาเธอ...ยูอิจิ นั่นแหละ

ไปๆ มาๆ ก็เฉลยว่า จดหมายทุกฉบับเขียนโดยคนๆ เดียวกัน เป็นชายอายุเจ็ดสิบกว่าแล้ว แต่มีอดีตที่ผิดปกติ จนอ่านแล้วดูวิปริตหน่อยๆ อยากได้มิซึโฮะเป็นภรรยา ด้วยเหตุผลที่...เอ่อ พูดอย่างตรงไปตรงมาก็ ค่อนข้างงี่เง่า ...อาจจะเพราะการปูเรื่องอดีตของเขา ไม่ทำให้รู้สึกว่า คล้อยตามอะค่ะ

แล้วก็จบแบบ...เฮ่อ

อ่านแล้วก็นะ...ตูอ่านอะไรไปฟะเนี่ย

ลาขาดนักเขียนคนนี้ค่ะ ลาโลด เลิกลา ไม่เอาแล้ว

เสียดายเงินง่ะ T^T