บ้านร้าง
ลองมาอ่านเรื่องผีกันมั่งนะคะ ได้มาจากเว็บๆหนึ่งค่ะ
. เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้
บ้านร้าง
..
มันเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยน่ากลัวนักถ้าเล่าตอนนี้ แต่ถ้าใครไปอยู่ในสถานที่นั้น ณ เวลานั้น ก็จะรู้ว่ามันเป็นอย่างไรกันหนอ อาการที่เรียกว่าโกยหน้าตั้ง คืนหนึ่งในเดือนสิงหาคมที่ผ่านมา พวกเราตัดสินใจที่จะไปลองของกันที่บ้านร้างหลังหนึ่ง ที่อยู่ระหว่างทางไป อ.มะขาม จ.จันทบุรี ซึ่งเราได้ยินข่าวมานานแล้ว ว่าบ้านหลังนี้
สุด ๆ ประวัติของบ้านหลังนี้เอาแน่นอนไม่ได้ เนื่องจากมีหลายอย่างเหลือเกิน บ้างก็ว่าบ้านนี้ถูกฆ่ายกครอบครัว บ้างก็ว่าปลูกคร่อมตอตะเคียน เราไม่รู้มูลเหตุที่แท้จริง เรารู้แต่เพียงว่าบ้านหลังนี้น่ากลัว ก่อนที่เราจะ เริ่มปฏิบัติการกันนั้น เราได้เตรียมวางแผนกันนานมาก (เพราะไม่กล้า)
ในที่สุดวันนั้นก็มาถึง คืนนั้นเราออกเดินทางกันประมาณ 3 ทุ่ม กว่า ๆจากตัวเมือง ไปถึงจุดหมายประมาณ 5 ทุ่มได้ เนื่องจากเราไปกันเรื่อย ๆ บรรยากาศโดยรอบของบ้านหลังนั้น แตกต่างจากตอนกลางวันอย่างสิ้นเชิง ถึงแม้จะมีปั๊มน้ำมันอยู่ข้าง ๆก็ตาม ที่โล่งรอบ บริเวณบ้าน รัศมีประมาณ 50 เมตร ระยะทางมันช่างยาวไกลเหลือเกิน ซึ่งต่างจากตอนกลางวันที่เราเดินสำรวจกันใช้เวลาแค่ครู่เดียว เราจอดรถไว้ที่ปั๊มน้ำมัน แล้วจัดเตรียมเครื่องรางของขลังกันให้พร้อมก่อนจะออกเดินกัน ลักษณะบ้านเป็นบ้านทรงยุโรป สวยมาก แต่ดูทะมึนยังไงก็ไม่รู้ เราถ่ายรูปรอบตัวบ้านไว้หลายรูป แต่ทุกรูปที่ถ่ายนั้นเสีย หมด ซึ่งตอนนั้นพวกเรายังไม่รู้เรื่อง ก็เลยตระเวนถ่ายไปเรื่อย ๆเราเริ่มมีความคิดชั่วร้ายขึ้นมา อยากจะเข้าไปในตัวบ้าน ซึ่งประตูนั้น ล็อกอยู่ แต่มีสมาชิกอีคนบอกว่า ปีนได้ไม่เป็นไร ขณะที่ผู้กล้าคนแรกกำลังจะปีน(โดนบังคับ)ทุกคนก็ต้องหยุด เมื่อได้กลิ่นสาบสาง โชยมา ทุกคนเงียบจนหูมีเสียงดัง วี้
ช่วงนั้นเองทุกคนถึงกับสะอึกเมื่อได้ยินเสียงเหมือนคนลากอะไรหนัก ๆอยู่ในบ้าน เราพยายาม หลอกตัวเองว่าหูแว่วกันไปเอง แต่มีเพื่อนคนหนึ่งใจกล้า เอาหน้าไปแนบกระจกดู ซึ่งก็ไม่เห็นอะไรนอกจากฝุ่นที่จับกระจกจนหนา มอง ข้างในแทบไม่เห็น แต่พอไอ้คนที่ดูต่อจากคนแรก (คนที่โดนบังคับคนแรกนั่นแหละ)แค่แนบหน้าไปดูเท่านั้นแหละ ถึงกับกระโดด และเริ่ม จ้ำอ้าวทันที อ้าว! แล้วพวกที่เหลือจะอยู่ทำไมก็โกยสิครับ ไม่มีใครเหลียวหลังไปดูอีกเลย เพราะก่อนจะออกวิ่ง มีเพื่อนคนหนึ่งตะโกนว่า ผมขอโทษ
แล้วก็เริ่มออกวิ่ง พอมาถึงรถก็รีบออกเดินทางกลับกันเลย พอหายเหนื่อย ก็ถามไอ้คนที่วิ่งคนแรกว่าวิ่งทำไม เขาบอกว่า ตอนที่เขากำลัง แนบหน้าเข้าไปดูที่กระจกนั้น ก็มีอีกหน้านึงแนบเข้ามาจากด้านในด้วย พวกเราอึ้งกันอยู่สักครู่ แล้วก็ถามอีกคนที่ตะโกนว่า ผมขอโทษ ก่อนออกมา เขาบอกว่าเขาเห็นคนยืนอยู่ที่หน้าประตูแล้วชี้หน้าเขาอยู่พวกเราทุกคนเห็นว่าไม่ดีแน่ จึงตัดสินใจ เลี้ยวรถกลับไป แล้วไปที่บ้านหลังนั้น แล้วจุดธูปขอขมา เราก็กลัว ๆกล้า ๆสวดมนต์ผิด ๆถูก ๆแต่เราบริสุทธิ์ใจ และบอกว่า มิได้ตั้งใจที่จะลบหลู่ แล้วเรากลับเข้าเมืองแล้วแยกย้ายกันกลับบ้าน โดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น เช้ามาผมจึงเอารูปไปล้าง แล้วพบเพื่อนหนึ่งในขบวนการของผม(คนที่ตะโกน)เขาบอกว่าเมื่อคืนเขาฝันว่า คนที่ชี้หน้าเขาไม่ใช่ เจ้าของบ้าน แต่เป็นเจ้าที่มาเตือนพวกเราและเขาก็ไม่ได้ว่าอะไรอีก พอถึงเวลาที่ผมจะไปรับรูป ผมก็ไปรับแต่พอไปถึงร้าน ที่ร้าน บอกว่า ไม่สามารถอัดเป็นรูปได้ เนื่องจากทุกภาพสว่างมากจนไม่เห็นรายละเอียด คงเป็นเพราะใช้แฟลช แต่ตอนที่เราถ่าย เราไม่ได้ ใช้แฟลช เราใช้ฟิล์มใวแสง และใช้ไฟฉายส่องเอา และปริศนาสิ่งสุดท้ายคือ แล้วหน้าของใครล่ะ ที่อยู่ในบ้าน ถ้ามีการลองของครั้งหน้า ผมจะนำมาเล่าสู่กันฟังอีกนะครับ คราวนี้จบแค่นี้ก่อนนะครับ ขอขอบคุณมากครับที่ทนอ่านเรื่องราว ที่ไม่ค่อยน่ากลัวอย่างนี้ เจอกันครั้งหน้าครับ
Create Date : 23 มกราคม 2554 |
Last Update : 23 มกราคม 2554 20:40:38 น. |
|
0 comments
|
Counter : 929 Pageviews. |
|
|
|
|
| |