เธอเป็นแค่เด็กกำพร้าเหลือขอ ร้ายกาจ ไม่สนใจสิ่งใดนอกจากการมีชีวิตอยู่ ต่อให้เป็นใคร ยิ่งใหญ่มาจากไหน เธอก็ไม่เคยสนใจ หากแต่ชะตาที่ถูกลิขิตไว้จากเบื้องบน เด็กที่ไร้ชื่อแซ่เช่นเธอ กลับมาอยู่ในการอุปการะของบุรุษชุดม่วงผู้องอาจนามเฟิ้งจิ้งไห่ และเขาเองก็ใช้อำนาจบาดใหญ่มอบชื่อจื่อหลง ที่เป็นเหมือนการประทับตราว่า นับแต่นี้ เธอคือสมบัติของเขา หยกม่วงแห่งเฟิ้งจิ้งไห่
หากไม่เพราะเด็กเหลือขอผู้นี้จะมีชะตาเป็นดาวเผด็จศึก เฟิ้งจิ้งไห่คงจะไม่มีอันใดต้องเกี่ยวข้องกับเธอ หากแต่ยิ่งได้คลุกคลี ได้รับรู้ถึงนิสัยใจคออันแท้จริงของจื่อหลง เฟิ้งจิ้งไห่ก็เข้าใจแล้วว่าในอนาคตจื่อหลงจะต้องเป็นตัวแทนแห่งเขาได้ หากสิ่งที่เฟิ้งจิ้งไห่ไม่คาดคิดและไม่ต้องการให้เกิดขึ้นก็ดูเหมือนจะระงับยับยั้งไม่อยู่อีกแล้ว จื่อหลงคือแม่ทัพผู้องอาจไม่ต่างจากเขา หากแต่เธอกลับพยศเกินกว่าจะฟังเสียงใครทัดแทน และที่เลวร้ายกว่าคือ จื่อหลงกำลังมีใจให้กับเขา ผู้มีฐานะเป็นบิดาบุญธรรม
ศึกใดในหล้านี้ จื่อหลงไม่เคยเกรงกลัว เธอไม่ได้,uปณิธานเพื่อองค์จักรพรรดิ์หรือเพื่อใครๆ หากแต่เพื่อบุรุษคนเดียว เฟิ้งจิ้งไห่ สำหรับเธอแล้วชายอื่นหมื่นแสนเป็นแค่ตัวตลกไร้สาระ หาค่าเทียบไม่ได้กับเขาเลย สิ่งเดียวที่จื่อหลงปรารถนาคือการได้ร่วมเรียงเคียงหมอนกับเขา และดูเหมือนความฝันนั้นจะกลายเป็นจริง
แต่สำหรับเฟิ้งจิ้งไห่ แม้จื่อหลงจะสำคัญ แต่หาได้เทียบกับองค์จักรพรรดิ์และความเป็นปึกแผ่นของชาติ แม้จะรู้ดีว่าแผนการที่ทำลงไปจะสะบั้นความสัมพันธ์ที่แสนงดงามระหว่างกัน หากแต่เมื่อเขาคือนักรบ หัวใจย่อมสำคัญน้อยกว่า เขาอาจจะต้องเจ็บปวดในสงครามครั้งนี้ แต่ถ้ามันสอนให้จื่อหลงได้เข้าใจบางอย่าง ต่อให้ต้องกลายเป็นคนที่จื่อหลงชิงชังตราบจนวันตายเขาก็ยอม
ความรักที่เธอละเมอเพ้อพกจบสิ้นลงแล้ว นับแต่นี้ จะไม่มีวันที่เธอจะยอมให้อภัยเฟิ้งจิ้งไห่อีกต่อไป ต่ออดีตคนที่เธอเคยรักตายลงตรงหน้า จื่อหลงก็จะเป็นดั่งที่เฟิ้งจิ้งไห่ให้เป็น เย็นชา ไร้หัวใจ ไม่รู้จักรัก หากแต่แท้จริงแล้วเธอทำได้หรือ รักที่เธอเคยคิดว่าหมดไปจากใจเหลือไว้แต่เถ้าถ่านของความชิงชัง ยังคงหลั่งเลือดและน้ำตาให้กับชายที่เห็นรักของเธอมีค่าแค่เศษธุลี
สักวันหนึ่งจื่อหลงจะเข้าใจในสิ่งที่เขาทำ เมื่อเฟิ้งจิ้งไห่มีรักแต่รักไม่ได้ แม้ในชาตินี้ไม่อาจสมหวัง อาจหวังเพียงชาติหน้า หากจื่อหลงไม่เกลียดชังเขาไปจนถึงครานั้น ทว่าหัวใจที่เขาเคยคิดว่าจะทานทนได้กับความเจ็บปวดครั้งนี้ ก็ต้องสั่นคลอนเมื่อสิ่งที่เขาทำลงไป ไม่อาจลบล้างความรักได้ ในที่สุดเฟิ้งจิ้งไห่ก็ต้องพ่ายแพ้ให้แก่ความรัก จื่อหลงเป็นสตรีที่ยิ่งใหญ่ที่ควรค่ากับการตอบแทนด้วยความรักเท่านั้น แต่เขาเองจะสามารถให้ในสิ่งนั้นได้เทียบเท่ากับความรักของจื่อหลงหรือเปล่า เฟิ้งจิ้งไห่ไม่อาจตอบได้ หากเขาสาบานไว้ว่านับแต่นี้ไป เธอจะมีความสุขเมื่ออยุ่เคียงข้างเขา
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
รีวิวมากกว่าเล่มใหม่ค่า มาทันใจกันหรือเปล่าเอ่ย งานนี้มากันทีเดียวคุ้มค่าค่ะ สองเล่มเลยค่า เริ่มจากเล่มนี้ก่อนค่ะ
แอบหวาดหวั่นในในนะคะเพราะมีคนบอกว่าเรื่องมันเศร้า จะเปิดอ่านก็กลัวบ่อน้ำตาแตก ขึ้นมาบทนำก็พอมองวี่แววออกว่าจะมาในรูป วีรบุรุษผู้เลือกแผ่นดินมากกว่าความรัก แต่ด้วยความเชื่อมั่นว่านี้นิยายรักคงไม่จบเศร้าแหง จึงต้องอ่านค่ะ แต่เนื้อเรื่องสรุปก็เล่นเอาบาดใจพอควรเลยล่ะ
เป็นเรื่องของนางเอกที่เป็นเด็กสาวสุดแสบไม่หวาดกลัวสิ่งใด และเธอกลับไม่เหมือนเด็กผู้หญิงทั่วไป มีใจห้าวหาญไม่เกรงกลัวสิ่งใด บวกกับบุคลิกของนางเอกที่มีลักษณะว่าเป็นคนมีดาวเผด็จศึกศัตรู แบบนี้พระเอกจึงต้องชุบเลี้ยงนางเอกไว้ และก็จริงอย่างที่เป็น นางเอกได้ดั่งใจพระเอกมาก โดยที่ไม่รู้เลยว่าทุกอย่างที่นางเอกเพียงเพื่อพระเอกคนเดียว กว่าพระเอกจะรู้ก็สายเกินไปทั้งตัวเองและอีกฝ่าย หากแต่เพราะเขาเลือกที่จะทำทุกอย่างเพื่อแผ่นดิน ความรักที่ควรจะไปด้วยกันได้จึงต้องแตกหักลง สำหรับนางเอกความผิดเดียวของเธอคือ ทุกอย่างเพื่อพระเอก จึงโดนมองว่านางเอกคิดจะคบค้ากับพระเอกเป็นกบฏ ความรักนี้จึงต้องถูกทำลายลง เพียงเพื่อให้นางเอกคิดถึงแต่แผ่นดิน แม้จะเจ็บปวดแต่สุดท้ายมันก็ได้ผล แต่เช่นไร ความรักที่ลึกซึ้งเกินกว่าจะเปลี่ยนแปลงก็เกือบสาย หากไม่เพราะสวรรค์ยังเมตตาให้พระเอกกับนางเอกได้อยู่ด้วยกัน
จะถามว่าเศร้าไหม ก็นิดหน่อยค่ะ ปนเห็นใจพระเอกนางเอก ในบางครั้งพระเอกก็เหลือเกินมาก เขาเป็นวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ แต่เป็นคนรักที่แย่มาก จริงๆ นิยายแนวจีนๆทั้งหลาย บรรดาเหล่าผู้กล้านี้ไม่สมควรเอามาทำสามีเด็ดขาด อะไรๆก็แผ่นดินไว้ก่อน เมียมาทีหลัง แต่หากเขาไม่เสียสละ ประชาชนคงไม่เป็นสุข ในจุดนี้เห็นใจแต่แอบหมั่นไส้เล็กน้อย และบางครั้งก็อยากทุบหัวพระเอกมากกก หัดเห็นแก่ตัวบ้างได้ไหมเนี่ย
ต่างจากนางเอก ทุกอย่างเพื่อเขาคนเดียว แต่อาจจะเพราะนางเอกตรงไปตรงมากับความรู้สึกของตัวเองมากไปจนเป็นภัย หนึ่งละจากความเชื่อมั่นในตัวเองที่สุด เธอสนใจแค่พระเอก คนอื่นยิ่งใหญ่แค่ไหนตรูก็ไม่สน ถ้าพระเอกบัญชาเธอทำให้ เป็นส่วนหนึ่งที่เป็นตัวเร้าให้พระเอกต้องตัดไมตรีแบบเจ็บปวดเป็นที่สุด
จริงอ่านแล้วก็พอเดาเรื่องได้ทั้งหมดค่ะ แต่อย่างที่บอกว่าเราคิดว่ามันไม่จบเศร้าหรอกและคิดว่าแนวนิยายแบบนี้ต้องมามุกนี้เป็นแน่นอน และก็จริงค่ะ แต่ความสนุกจะอยู่ตรงที่มันบาดใจความหมางเมินที่นางเอกมีต่อพระเอก เมื่อรักได้ก็เกลียดได้ ให้แกมาตายตรงหน้าฉัน ฉันก็ไม่แล เมื่อความรักที่ให้โดนหักหลังเช่นนั้น
ตอนพระเอกหักหลังความรักของนางเอกได้นี้ เรียกว่าขนาดรู้แกวแล้ว ก็ยังมีกรีดน้ำตาสงสารนางเอกว่า ทำไมต้องมีเคราะห์กรรมแบบนั้น ถ้าเธอเลือกจะรักคนอื่นคงไม่เจ็บแบบนี้ เข้าสำนวน เมื่อรักล้ำลึก เจ็บยิ่งลึกล้ำมากๆค่ะ ดีนะว่าเล่มนี้ไม่หนาประมาณจอมนางคู่บัลลังก์ไม่งั้นอาจจะได้เสียน้ำตาเป็นปี๊บๆค่ะ หรือเพราะเราเคยเจอของหนักแบบจอมนางฯมาแล้ว นิยายจีนจะแนวนี้ล่ะ มีทางเลือกสองทาง รักหรือแผ่นดิน คุณไม่มีทางเลือกที่ว่าสองอย่างจะบรรจบกันอย่างสวยงาม จะเลือกอะไรต้องเลือกเลย แต่ไม่ว่าจะเป็นยังไงก็ต้องปวดใจ
เราจะเห็นความผูกพันของสองคนนี้ค่อยๆเจริญเติบโต จึงไม่แปลกที่เขาจะรักกันได้ แม้จะไม่คิดว่ามันจะเปลี่ยนความรู้สึกไป สำหรับนางเอก พระเอกคือผู้ชายที่เป็นต้นแบบที่เธออยากเป็น ต้องการทำทุกอย่างเพื่อให้เหมาะสมและคู่ควรกับเขา เธอเกลียดพวกบัณฑิตจอมหลักการ ต้องแบบพระเอกเท่านั้น ก็เหมือนกับพระเอกสำหรับเขาแท้จริงไม่มีสายตาและสมองเพื่อรัก แต่กว่าจะรู้ตัวก็สายไปแล้ว ต้องเก็บงำไว้ แต่นางเอกก็มีคุณสมบัติที่คู่ควรกับคนแบบเขามาก
จะไปว่าพระเอกงี่เง่า ไม่คิดถึงใจนางเอกก็คงว่าไม่ได้ค่ะ เพราะเขาเป็นบุรุษผู้เห็นแก่ความสุขของประชาชนก่อน ก็เลยเข้าใจเหตุผล และอย่างน้อยผลของการกระทำของพระเอกก็ไม่ได้จบลงแบบโศกนาฏกรรม ก็ยังรับได้ค่ะ
เสียแต่ว่าเรื่องนี้อาจจะดำเนินเรื่องเร็วไปบ้าง แถมตอนจบมันสั้นไปค่ะ คงเพราะว่ามันเป็นนิยายที่มีเนื้อหาไม่ยาวมาก เรื่องเลยรวบรัดมากไป ถ้าหนังสือมีความยาวสักสองเล่มคงจะดีกว่า จะทำให้เราอินกับความรักของสองคนนี่มากกว่าค่ะ แต่ถ้ามองโดยรวมก็จัดว่าโอเคค่ะ บาดใจหน่อย ดราม่าพอเรียกน้ำตา อาจจะไม่หวานเท่าไร แต่ได้อารมณ์มากกว่าที่โตขึ้นอีกแบบค่ะ แต่ยังไม่ถือว่าสมบูรณ์นักเพราะมันสั้นไปค่ะ แต่อ่านได้สนุกดี