จวงจื่อเคาะถัง ร้องเพลงในงานศพเมียรัก
| ภาพโดย จูตา (朱耷-ค.ศ.1676-1705) หรือ ปาต้าซันเหริน(八大山人)จิตรกรยุคสมัยราชวงศ์ชิง | | | เมื่อภรรยาของจวงจื่อเสียชีวิตลง ฮุ่ยจื่อก็ไปแสดงความเสียใจคารวะศพ กลับพบจวงจื่อนั่งเหยียดขาเคาะถังไม้พลางร้องเพลง เจ้าได้ใช้ชีวิตร่วมกับนาง นางได้เลี้ยงดูบุตรของเจ้า กระทั่งแก่เฒ่า ฮุ่ยจื่อจึงตำหนิว่า การไม่ร่ำไห้ต่อการจากไปของภรรยาก็เลวร้ายพอแล้ว แต่ยังมานั่งเคาะถังไม้ร้องเพลงเล่นเช่นนี้อีก นี่ออกจะเกินไปแล้ว มิใช่หรือ? จวงจื่อโต้ตอบไปว่า ท่านผิดเสียแล้ว เมื่อนางเสียชีวิตลงนั้น ท่านคิดหรือว่าข้าจะไม่รู้สึกเศร้าโศกเสียใจเช่นเดียวกับคนอื่นๆ แต่เมื่อข้าได้มองย้อนถึงต้นกำเนิดของนาง กระทั่งกาลก่อนที่นางจะถือกำเนิด ไม่เพียงแค่กาลก่อนที่นางถือกำเนิด แต่เป็นกาลก่อนที่นางจะมีรูปกาย ไม่เพียงแค่กาลก่อนที่นางจะมีรูปกาย แต่เป็นกาลก่อนที่นางจะมีจิตวิญญาณ ท่ามกลางความมหัศจรรย์เร้นลับมีความเปลี่ยนแปลงอุบัติขึ้นและนางก็มีจิตวิญญาณ เกิดความเปลี่ยนแปลงอีกครั้งและนางก็มีรูปกาย เมื่อเกิดความเปลี่ยนแปลงอีกครั้งและนางก็ถือกำเนิดมา ความเปลี่ยนแปลงได้ไหลเวียนสืบเนื่องไป และนางก็สิ้นชีพ "ชีวิตไม่ผิดอะไรกับความเปลี่ยนแปลงของฤดูกาลทั้งสี่ ฤดูใบไม้ผลิ ฤดูร้อน ฤดูใบไม้ร่วง และฤดูหนาว บัดนี้นางได้นอนสงบในห้องอันกว้างใหญ่ หากข้ายังคร่ำครวญร่ำไห้ ก็แสดงว่าข้าไม่เข้าใจอะไรเลยเกี่ยวกับชะตา ดังนั้น ข้าจึงได้หยุดยั้ง *** ชายหลังค่อมและชายขาเดียวมองไปที่สุสานวีรบุรุษหมิงปั๋ว และขุนเขาคุนหลุนอันเวิ้งว้างที่ซึ่งหวงตี้เคยประทับอยู่ พลันก็มีเนื้องอกผุดขึ้นที่ข้อศอกซ้ายของชายหลังค่อม เขาดูตื่นตระหนกและรำคาญใจ เจ้ากลัวและทุกข์เศร้าหรือไม่? ชายขาเดียวถาม มีอะไรน่ากลัวและเศร้าใจ? ชายหลังค่อมย้อนถาม ชีวิตเสมือนหนี้สินที่เราได้หยิบยืมมา และหากเราต้องหยิบยืมมาเพื่อมีชีวิต ชีวิตก็เป็นเพียงแค่กองธุลี ชีวิตและความตายเสมือนทิวาราตรี เจ้ากับข้ากำลังเฝ้าดูความเปลี่ยนแปลง และบัดนี้ความเปลี่ยนแปลงได้บังเกิดขึ้นกับข้า เหตุไฉนจึงต้องกลัวและเศร้าโศกด้วยเล่า? แปลเรียบเรียงตัดตอนจากหนังสือจวงจื่อ(庄子)บทที่ 17
ขอบคุณ ผู้จัดการออนไลน์ สวัสดิ์สิริชีววารค่ะ
Create Date : 05 กันยายน 2556 |
Last Update : 5 กันยายน 2556 12:43:44 น. |
|
0 comments
|
Counter : 918 Pageviews. |
|
|