วาณิชกะผู้ร่ำรวยผู้หนึ่งมีนิสัยชอบอวดความมั่งคั่งของตัวเอง วันหนึ่งระหว่างที่เดินไปตามท้องถนน วาณิชกะผู้นี้กลับเดินไปยืนขวางหน้ายาจกคนหนึ่งพร้อมกลับเต๊ะจุ๊ยกล่าวว่า “เจ้ารู้หรือไม่ว่า ที่บ้านของข้ามีทองคำอยู่พันตำลึง มีเงินแท่งสุกปลั่งอยู่อีกหมื่นตำลึง เหตุใดเจ้าจึงไม่แสดงความเคารพต่อข้า?”

       ยาจกได้ยินดังนั้นจึงตอบกลับว่า “เจ้ามีเงินทองก็เรื่องของเจ้า เกี่ยวข้องอะไรกับข้า ทำไมข้าต้องแสดงความเคารพต่อเจ้าด้วย?”

       วาณิชกะไม่ยอมแพ้กล่าวต่อว่า “ถ้าเช่นนั้น หากข้าแบ่งทรัพย์สินของข้าให้กับเจ้าครึ่งหนึ่ง เจ้าจะยอมแสดงความเคารพต่อข้าหรือไม่?” ครานี้ยาจกจึงตอบกลับว่า “เราแบ่งทรัพย์สินกันคนละครึ่ง ข้ากับเจ้าก็มีทรัพย์สินเท่ากัน เช่นนี้ข้าจะแสดงความเคารพท่านด้วยเหตุใด?”

        พอได้ยินเศรษฐีจึงถามใหม่อีกครั้งว่า “อย่างงั้น ถ้าข้ายกทรัพย์สินของข้าให้กับเจ้าทั้งหมด เจ้าจะยอมเคารพยกย่องข้าหรือไม่?”

        ยาจกยิ้มพลางตอบกลับไปว่า “หากเป็นเช่นนั้น เจ้าก็ไม่เหลือเงินแม้สักอีแปะเดียว ส่วนข้าก็กลายเป็นเศรษฐีแล้ว เมื่อถึงเวลานั้นเป็นเจ้าต่างหากที่ต้องหันมาแสดงความเคารพต่อข้า!”

ขอบคุณ ผู้จัดการออนไลน์

สวัสดิ์สิริชีววารค่ะ