เรื่องชวนหัวในยุคราชวงศ์จีน ตอน พูดจาพลิกแพลง
วันหนึ่งพ่อเรียกลูกชายที่กำลังอยู่ในวัยกำลังเล่นซนมาสั่งสอนว่า นับจากวันนี้เป็นต้นไปหากเจ้าจะพูดจะจาอะไรต้องหัดพูดให้พลิกแพลงได้ ไม่ผูกมัดตัวเองจนเกินไป
ด้านเจ้าลูกชายพอได้ฟังก็ทำหน้างุนงงสงสัยพลางถามว่า พลิกแพลงได้หมายความว่ายังไงอ่ะครับ?" เวลาเดียวกันนั้นเองบังเอิญมีเพื่อนบ้านมาเคาะประตูขอหยิบยืมสิ่งของ พ่อจึงถือโอกาสนี้ยกตัวอย่างให้ลูกชายฟังว่า
อย่างเช่นเวลามีคนมาขอยืมสิ่งของ ไม่ว่าในบ้านจะมีของนั้นอยู่หรือไม่ เจ้าก็ห้ามพูดเด็ดขาดว่ามี และห้ามพูดเช่นกันว่าไม่มี
แต่ให้บอกว่าที่อยู่ในบ้านก็มี และที่ไม่อยู่ในบ้านก็มีแทน วิธีการพูดเช่นนี้นี่แหละที่เรียกว่าพลิกแพลงได้
เพราะหากเจ้าไม่ต้องการให้เขาหยิบยืมของนั้นๆ ก็สามารถบอกไปได้ว่าของที่ต้องการไม่อยู่ในบ้าน
ดังนั้นนับจากนี้ไปหากพบเจอเรื่องราวทำนองดังกล่าวนี้ ก็ให้ใช้วิธีการพลิกแพลงเช่นนี้ พอพ่อพูดจบ เจ้าลูกชายก็พยักหน้าหงึกๆ แสดงให้เห็นว่าทั้งเข้าใจและจดจำได้ อยู่มาวันหนึ่ง มีแขกเดินทางมาจากต่างเมือง เพื่อมาเยี่ยมเยือนบิดา พอมาถึงที่บ้านเจอเจ้าลูกชายก็เอ่ยปากถามขึ้นว่า พ่อของเจ้าอยู่ไหม?
เจ้าลูกชายพอนึกถึงคำสั่งสอนของบิดาได้ ก็รีบตอบกลับไปทันทีว่า ที่อยู่ในบ้านก็มี และที่ไม่อยู่ในบ้านก็มี! เรียบเรียงจาก 《笑得好》โดย สือเฉิงจิน (石成金), ราชวงศ์ชิง
ขอบคุณ ผู้จัดการออนไลน์
สวัสดิ์สิริชีววารค่ะ
Create Date : 11 มิถุนายน 2558 |
Last Update : 11 มิถุนายน 2558 9:58:40 น. |
|
0 comments
|
Counter : 776 Pageviews. |
|
|
|
|
|