เรื่องชวนหัวในยุคราชวงศ์จีน ตอน กระจอกงอกง่อย
สองสหายแซ่จาง กับ แซ่หลี่ ออกเดินทางไปด้วยกัน เมื่อเดินไปได้สักพัก ทั้งคู่ก็พบเห็นขบวนเกี้ยวของเศรษฐีใหญ่คนหนึ่ง ที่รายล้อมไปด้วยคนรับใช้และบริวารนับสินกำลังเคลื่อนใกล้เข้ามา
ไอ้หนุ่มแซ่จางเห็นดังนั้น จึงรีบดึงแขนเสื้อหนุ่มแซ่หลี่หลบมาที่ด้านข้างของถนน พร้อมกับกระซิบว่า
โน่น! เจ้าสัวที่นั่งเกี้ยวหลังนั้นอยู่น่ะเป็นญาติข้าเอง ถ้าหากข้าไม่หลบทางให้เขา เขาก็ต้องสั่งหยุดขบวนแล้วลงจากเกี้ยวมาทักทายข้า ข้าเกรงใจเขาน่ะ เราหลบอยู่ตรงนี้สักพักดีกว่า ด้านหนุ่มแซ่หลี่ได้ยินดังนั้นก็พยักหน้า แสดงความเข้าใจ พร้อมกับตอบว่า ดีแล้วล่ะ อย่ารบกวนท่านเจ้าสัวเลย หลังขบวนเศรษฐีใหญ่เคลื่อนผ่านทั้งคู่ไป พอสองสหายออกเดินทางต่อไปได้สักพัก ก็เจอขบวนม้าของท่านขุนนางใหญ่สวนทางมา
โดยในขบวนนอกจากจะมีบริวารและคนรับใช้เดินตามแล้ว ยังมีทหารจากกรมเมืองติดตามมาด้วย
ด้านหนุ่มแซ่จางเห็นดังนั้นก็ทำเช่นเดิมอีก คือรีบดึงแขนชายหนุ่มแซ่หลี่หลบมาข้างทาง พร้อมกับกล่าวว่า
เจ้ารู้ไหมว่าขุนนางใหญ่ท่านนี้น่ะเป็นเพื่อนตั้งแต่สมัยเด็กของข้าเอง ถ้าเราไม่หลีกทางให้ขบวนของมัน เดี๋ยวมันเห็นข้าเข้าก็ต้องสั่งให้หยุดขบวน ลงจากหลังม้ามาทักทายข้าอีก ... ยุ่งตายห่าเลย! ด้านหนุ่มแซ่หลี่พอได้ยินก็พยักหน้า พร้อมกับกล่าวว่า ดีแล้วล่ะ อย่ารบกวนท่านขุนนางเลย เมื่อทั้งคู่ออกเดินต่อไปอีกครู่ใหญ่ ทั้งสองคนก็พบเห็นว่ามีขอทานแต่งตัวซอมซ่อ ในมือถือไม้เท้ากับกะลาเดินสวนทางมา คราวนี้ไอ้หนุ่มแซ่หลี่กลับเป็นฝ่ายดึงแขนเสื้อชายหนุ่มแซ่จางหลบมาข้างทาง
พร้อมกับกล่าวว่า ไอ้ขอทานคนเนี่ยเป็นญาติข้าเอง ทั้งยังเป็นสหายรักของข้าด้วย พวกเราควรหลบทางให้มันสักหน่อย ข้ากลัวว่าเดี๋ยวมันเห็นข้าแล้วจะรู้สึกไม่ดี ฝั่งหนุ่มแซ่จางได้ยินเพื่อนสาธยายดังนั้นก็อ้าปากค้าง ก่อนกล่าวถามขึ้นว่า เจ้ามีเพื่อนเป็นขอทานตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ? ชายแซ่หลี่จึงตอบว่า
ก็ไอ้พวกเจ้าใหญ่นายโตถูกเจ้านับเพื่อนนับญาติไปหมดแล้ว ก็เลยเหลือแต่ไอ้พวกขอทานกระจอกงอกง่อย กับ พวกกเฬวรากเช่นนี้แหละให้ข้าคบหา! เรียบเรียงจาก 《笑得好》โดย สือเฉิงจิน (石成金), ราชวงศ์ชิง
ขอบคุณ ผู้จัดการออนไลน์
สวัสดิ์สิริชีววารค่ะ
Create Date : 28 พฤษภาคม 2558 |
Last Update : 28 พฤษภาคม 2558 9:18:47 น. |
|
0 comments
|
Counter : 1324 Pageviews. |
|
|
|
|
|