ภาพจาก //www.lsqn.cn

       ในสมัยราชวงศ์ซ่ง มีนักศึกษาผู้หนึ่งนามว่า ซุนซาน เป็นผู้ที่มีลักษณะนิสัยรื่นเริง เปี่ยมอารมณ์ขัน
       
       ในฤดูใบไม่ร่วงของปีหนึ่ง เขาเดินทางไปยังเมืองเอกของมณฑลเพื่อเข้าร่วมการสอบระดับท้องถิ่น โดยมีผู้เฒ่าแซ่เสียนในหมู่บ้านเดียวกัน ฝากฝังลูกชายที่ต้องการสอบให้เดินทางไปพร้อมกันซุนซานด้วย
       
       เมื่อผ่านการสอบ จนถึงวันประกาศผล ผู้สอบทุกคนต่างออกันอยู่หน้ากระดานรายชื่อผู้ผ่านการสอบอย่างร้อนใจ เพื่อหาชื่อของตนเอง ซุนซานก็เป็นหนึ่งในคนเหล่านั้น

เขาไล่หารายชื่อตนเองบนประกาศอยู่ครึ่งค่อนวัน จึงค่อยพบว่ารายชื่อของตนนั้นอยู่ที่ท้ายสุดของประกาศ เป็นคนสุดท้ายที่ผ่านการทดสอบครั้งนี้ ส่วนคนบ้านเดียวกันที่มาพร้อมเขานั้นทำข้อสอบไม่ได้ สอบไม่ผ่าน จึงไม่มีรายชื่ออยู่บนกระดาษ
       
       ซุนซานสอบติดแล้ว เขาจึงรีบร้อนเดินทางกลับบ้านเพื่อจะนำข่าวดีนี้ไปแจ้งต่อครอบครัว ส่วนคนบ้านเดียวกันรั้งอยู่ที่เมืองหลวงเพื่อท่องเที่ยวต่ออีกสักพัก
       
       เมื่อเดินทางกลับถึงหมู่บ้าน ครอบครัวทราบข่าวดีล้วนแล้วแต่ตื่นเต้นดีใจยิ่งนัก เพื่อนบ้านก็ต่างพากันมาร่วมแสดงความยินดี ส่วนผู้เฒ่าแซ่เสียนที่ฝากลูกชายให้เดินทางไปกับซุนซานก็เดินทางมาถามถึงผลการสอบของลูกชายตนเช่นกัน
       
       ซุนซานนั้นรู้สึกเกรงใจหากจะบอกผู้เฒ่าไปตรงๆ ว่าบุตรชายเขาสอบตก จึงได้กล่าวอ้อมๆ เป็นบทกวีว่า "พบชื่อซุนซานอยู่ท้ายสุด แซ่เสียนยิ่งอยู่หลังจากนั้น" ความหมายคือ ในบรรดาคนที่สอบติดนั้นนับซุนซานเองเป็นคนสุดท้าย ส่วนแซ่เสียนบุตรชายของท่านอยู่ด้านหลังจากชื่อของซุนซานไปอีก แสดงว่าสอบไม่ติดนั่นเอง
       
       ต่อมา สำนวน "หมิงลั่วซุนซาน" หรือ "ชื่อต่อท้ายซุนซาน" ใช้เพื่อเปรียบเทียบกับการสอบตก หรือไม่ผ่านการคัดเลือก
        
       ตัวอย่างประโยค
       昨天晚上梦见考试那天我迟到了，结果名落孙山。
       เมื่อคืนวานฝันว่าวันสอบฉันไปสาย สุดท้ายจึงสอบตก
       
        
       
       ที่มา 毛强国。 《成语故事》 。北京。北京理工大学出版社