กลับมาเขียนบล็อก
วันนี้เป็นวันที่เราคิดว่าเราจะเลิกใช้เวลากับ Social Networks ที่เกินพอดี หลังจากดูวีดีโอชุดนึง
เราคิดถึงบล็อกนะ เราว่าบล็อกช่วยให้เรามีสติ คิดกลั่นกรองว่าแต่ละวันทำอะไรบ้าง และ ทำให้อยากเล่าสิ่งต่างๆออกมา
อย่างวันนี้เพื่อนเมมาหาที่บ้านเพื่อมาฝากรถ ระหว่างที่เมมาเราก็กำลังทำสีผมอยู่ แบบว่าอยู่ในสภาพที่ไม่ค่อยอยากรับแขกสักเท่าไร เมฝากรถแล้วก็ไปไหว้พระเก้าวัด เริ่มจากศาลเจ้าพ่อหลักเมืองมั้ง เห็นนัดเพื่อนที่นั่น
เรารอจนผมแห้ง แล้วก็สระผม พอใจมากกับสีนี้ สีบรอนซ์ประกายทอง แล้วก็รีบแต่งตัวไปงานเลี้ยงศิษย์เก่านักเรียนมหาวิทยาลัยชิงหวา ซึ่งเราเป็นคนประสานงานในส่วนของคนรุ่นที่เพิ่งจบได้ไม่นาน ส่วนคนที่เก่าๆ ก็เก่ามาก เพราะพวกเค้าก็เข้าเรียนตอนปี 1953 อะไรแบบนี้
ประธานของพวกเรา แซ่เลี่ยว เค้ากล่าวอะไรก่อนทานข้าวซึ่งดีมากนะ เค้าบอกว่าพวกเราต่างคนต่างมา แต่ก็มีอะไรเหมือนๆ กันซึ่งก็คือ ความเป็นมหาวิทยาลัยชิงหวา แล้วเค้าก็บอกว่าจริงๆเป็นมหาวิทยาลัยที่มีคนอยากเข้ามาก และก็มีชื่อเสียง จงภูมิใจไว้ แต่ก็ไม่ต้องภูมิใจจนไม่ดี เพราะสุดท้ายแล้วคนดีก็สำคัญมากกว่าการเป็นแค่คนเก่ง ต้องอ่อนน้อมถ่อมตน
งานเลี้ยงพูดกันเป็นภาษาจีนหมดเลย เราก็ตื่นเต้นมาก ต้องออกไปแนะนำตัว เป็นภาษาจีน ไม่ได้ใช้นาน ก็ต้องคิดหนัก เพราะศิษย์พี่พูดจีนกันหมดเลยล่ะ เราเป็นคนแรกที่ต้องพูดแนะนำตัว(สำหรับรุ่นพวกเรา) และก็มีคนอื่นๆ พูดต่อๆกันไป
วันนี้เราได้เจอคนมากมาย และทำให้รู้สึกว่าเราต้องพัฒนาภาษาจีนต่อๆไป ปีหน้ามีงานเราจะได้พูดกันได้ดีกว่านี้
พวกเราไปกินกาแฟที่ร้านกาแฟสตาร์บัคที่ใกล้ๆต่อ ก็คุยกันสัพเพเหระกับรุ่นพี่รุ่นน้องสนุกสนานดี แล้วก็แยกย้าย
ตอนแรกเรากะว่าจะไปเมกะบางนาเพื่อไปซื้อของที่อีเกียต่อ แต่คิดไปคิดมาไม่มีรถไม่ไปดีกว่า จะลำบากเปล่าๆ ก็เลยแวะไปห้างเซ็นทรัลเวิลดิ์แทน เราก็เจอคนรู้จักสองคน ก็ได้คุยกัน คนนึงเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย ก็นึกถึงแกอยู่เรื่อยๆ เพราะไม่ได้ติดต่อนานละ ได้พูดคุยและก็เจอลูกแกสองคน น่ารักดี
พี่อีกคนเป็นพี่ที่เคยทำกิจกรรมด้วยกัน แกเคยสอนเราให้ทำกิจกรรม เป็นคนที่นำสันทนาการ นำวงกิจกรรมได้ดีนะ เราก็เจอลูกแกด้วย (เป็นแฟนคลับลูกแก) ครอบครัวนี้ตั้งใจจะเลี้ยงลูกแบบ เลี้ยงเอง ที่เค้าเรียกว่า Home School คิดว่ายาก แต่เค้าอยากทำ จะทำให้ลูกเค้าได้ดี เป็นคนดี
แล้วเราก็ไปเดินเล่น ที่ทีเคปาร์ค เราชอบที่นี่นะ เพราะมันเป็นที่ที่มีกิจกรรม เราได้เห็นว่ามีโครงการซื้อบัตร 199 บาท สามารถไปพิพิธภัณฑ์ในเมืองไทยประมาณ 20 แห่งได้เลย น่าสนใจมาก เพราะบางครั้งเราก็ไม่รู้ว่าจะทำอะไรดี การไปพิพิธภัณฑ์ก็ดีเหมือนกันเนอะ
โครงการพิพิธภัณฑ์ หากใครสนใจลองไปที่เว็บไซต์นี้
เรากลับบ้านด้วยการนั่งเรือหางยาวที่ท่าเรือประตูน้ำ รู้สึกสบายดี และก็ทำให้อารมณ์ดีด้วย เพราะตอนขึ้นเรือที่ท่าโบ๊เบ๊ บรรยากาศลมโกรกดีมากเลย ดีกว่านั่งรถอีก เราไม่ค่อยชอบเรียกรถแท๊กซี่แถวห้างใหญ่ ๆ เพราะเค้าชอบรับฝรั่งมากกว่า แล้วรถก็ติดมาก รถเมล์ก็ขี้เกียจจะยืนแม้ว่าจะใกล้มากก็ตาม เพราะรถติดจ้า และก็ติดสบายจ้า
กลับมาบ้านเราโทรหาตั่วเฮีย คุยกับหลานๆ ให้ป่าป๊า โซ้ยโกว ซี่เจ็กได้คุยด้วย ซี่เจ็กน้ำตาไหลเลยอ่ะ เหมือนเค้าซึ้งน่ะ ซี้เจ็กเค้าดูมีความสุขดีนะ
เรื่องราววันนี้ของเราก็เป็นเช่นนี้แล เราก็อัพเดทเรื่องราวผ่าน bloggang หลังจากคิดว่าจะอัพผ่าน blogger หรือ bloggang ดี แต่คิดไปคิดมาที่ bloggang ก่อนดีกว่า ที่นี่คือจุดเริ่มต้นของเรา แล้วจะไปโพสที่อื่นค่อยว่ากัน
ขอบคุณ Bloggang จริงๆ
| Create Date : 06 กรกฎาคม 2557 |
| Last Update : 6 กรกฎาคม 2557 20:32:00 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 798 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [