จงทำสิ่งที่คุณทำได้...ด้วยสิ่งที่คุณมี...ณ จุดที่คุณยืนอยู่ - ธีโอดอร์ รูสเวลท์
Uploaded with ImageShack.us
Group Blog
 
<<
ธันวาคม 2548
 
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
8 ธันวาคม 2548
 
All Blogs
 

หญิงสาว ยายแก่ และคนขับรถสองแถว

โดย น้อม ทองคุ้ม

ผมมีอาชีพขับรถสองแถวใหญ่รับผู้โดยสารและรับจ้างทั่วไปในจังหวัดนครปฐม คิวรถของผมจะจอดอยู่ที่หน้าอำเภอพุทธมณฑล

วันหนึ่ง ขณะที่ผมกำลังรอคิวเพื่อรับผู้โดยสารต่อจากเพื่อน มีหญิงสาววัยประมาณสามสิบคนหนึ่งมาว่าจ้างผมให้ไปขนของที่บ้าน เธอบอกว่าเธอกำลังจะย้ายบ้าน ซึ่งระยะทางจากต้นทางถึงปลายทางห่างกันไม่ถึงสองกิโลเมตร

ผมไม่อยากรับงานนี้เลย เพราะถ้าถึงคิวผมออกรถแล้ว ผมไม่ออกรถรับผู้โดยสารก็จะถูกผู้จัดการคิวปรับเป็นเงิน 500 บาท แต่เธอพยายามขอร้องให้ผมช่วยรับงานนี้ ผมอดใจอ่อนไม่ได้ อีกทั้งเห็นว่าระยะทางสั้น ๆ คงใช้เวลาไม่มากนัก

ผมจึงขอให้เพื่อนออกคิวแทนไปก่อนและจะกลับมาออกคิวในรอบต่อไป ขณะนั้น เป็นเวลาเช้า 8.00 น. เท่านั้น ผมตกลงเรียกค่าเหมารถไปขนย้ายสิ่งของเพียง 300 บาท เพราะระยะทางใกล้ ๆ และเธอก็คงไม่มีข้าวของอะไรมากมาย

เธอขึ้นรถผม บอกทางไปที่บ้านพักของเธอ บ้านที่เธออาศัยเป็นตึกแถว 5 ชั้น แต่ละชั้นถูกจัดแบ่งเป็นห้องเช่า ห้องเช่าของเธออยู่ที่ชั้น 4 ไม่มีลิฟท์ ผมจอดรถยังไม่ทันสนิท เธอก็กระโดดลงจากรถบอกให้ผมรอสักประเดี๋ยว จะขึ้นไปขนของลงมา

ผมรอเธออยู่ด้านล่าง สักครู่หนึ่ง เธอก็ขนของชิ้นเล็กชิ้นน้อยมาที่รถ ผมเห็นเธอเดินขึ้นเดินลงบันไดหลายรอบ ข้าวของก็ยังไม่หมดซักที ผมอยากรีบทำงานนี้ให้เสร็จ จะได้ไปเข้าคิวรอรับผู้โดยสารต่อไป จึงบอกเธอว่า

“เอางี้ดีกว่า เดี๋ยวผมขึ้นไปช่วยขนของนะ จะได้เร็วขึ้น”

“ก็ได้…ดีเหมือนกัน” เธอตอบสั้น ๆ

แล้วผมก็เดินตามเธอขึ้นบันไดไปยังชั้น 4 ใจก็คิดไปว่าเธอขนของไปหลายเที่ยวแล้ว คงเหลืออีกไม่กี่ชิ้น ถ้าผมขึ้นไปช่วย รอบนี้น่าจะขนของได้หมด เพราะผู้ชายมีเรี่ยวแรงมากกว่าผู้หญิงอยู่แล้ว

เมื่อเธอเปิดประตูห้องพัก ผมก็เห็นข้าวของที่ผมจะต้องช่วยเธอขนลงมาอีกหลายชิ้นด้วยกัน ล้วนแต่เป็นของชิ้นใหญ่ ๆ โต ๆ อย่างเช่น ตู้กับข้าว ตู้เย็น เตียงนอน ที่นอน ตู้เสื้อผ้าซึ่งเป็นตู้ไม้ และอื่น ๆ อีกมากมาย

พอผมเห็นข้าวของที่จะต้องขน ผมก็เกิดอาการลังเลทันที ไม่อยากจะช่วยอีกแล้ว เพราะของแต่ละชิ้นมันใหญ่ ๆ และหนัก ๆ ทั้งนั้น ในใจก็พร่ำต่อว่าตนเองว่า “ไม่น่าเลยกู” แต่ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว ก็จำใจจำเป็นต้องช่วย ทั้งยก ทั้งแบก ทั้งลากข้าวของจากชั้น 4 ลงมาชั้นล่าง เกิดคำถามต่าง ๆ ตามมามากมาย เช่น “ทำไมไม่มีญาติหรือใครมาช่วยเธอขนของเลยหรือไงนี่” คิดไปขนของไปจนเสร็จ เล่นเอาเหนื่อยหอบแทบตาย เหงื่อท่วมตัวเลย

เมื่อขนข้าวของทั้งหมดมาไว้ที่รถสองแถวคันเก่งของผมแล้ว ขณะที่ผมกำลังจะออกรถ ก็มียายแก่ ๆ คนหนึ่ง อายุประมาณ 60 ปีต้น ๆ แต่แกยังดูแข็งแรงทะมัดทะแมง เดินออกมาจากบ้านซึ่งอยู่ตรงข้ามกับตึกแถว เพียงเพื่อมาบอกผมว่า

“เฮ้ย ไอ้หนู เอ็งอย่าเพิ่งออกรถไปนะ เดี๋ยวยายจะไปตามตำรวจก่อน นังนั่นน่ะ มันค้างค่าเช่ายายมา 3 เดือนแล้ว”

ผมได้ยินลมแทบจับ มองเห็นปัญหามากมายกำลังประดาหน้าเข้ามา โกรธยายแกด้วย เพราะทำผมเจ็บแสบจริง ๆ จึงต่อว่ายายไปด้วยความโมโห

“อ้าว! ยาย ตอนยังไม่ขนของหรือกำลังขนของ ทำไมยายไม่บอกก่อน ทั้งที่ยายก็เห็นผมกำลังขนของอยู่น่ะ”

ยายตอบหน้าตาเฉยว่า “ก็ยายอยากจะแกล้งมันนี่”

ผมยังไม่หายฉุนเฉียว “นี่ ยายไม่ได้แกล้งเขาคนเดียวนะ ยายแกล้งผมด้วย ผมไม่รู้เรื่องรู้ราว ทำแบบนี้ได้ไง” กลับกลายเป็นว่าผมเป็นคนไปยืนเถียงกับยาย ส่วนหญิงสาวตัวต้นเหตุยืนหน้าเจื่อนอยู่ห่าง ๆ เถียงกันไปเถียงมาสักพัก ยายก็รีบขี่รถมอเตอร์ไซค์ออกไป ส่วนเธอก็ไปพูดโทรศัพท์สาธารณะสีหน้าเคร่งเครียด

สักครู่ใหญ่ ยายก็กลับมาพร้อมกับตำรวจ ส่วนหญิงสาวคนนั้นก็กลับมาพร้อมกับผู้ชายอีกคนหนึ่งซึ่งมีอายุมากกว่าเธอ นัยว่าเป็นญาติกัน (ทำไมเพิ่งมาตอนนี้ก็ไม่รู้)

ในที่สุดทั้งสองฝ่ายก็เจรจาตกลงกันได้ โดยที่หญิงสาวคนนั้นจะต้องจ่ายค่าเช่าที่ค้างอยู่ 3 เดือนให้ยายไป ซึ่งผู้ชายที่มาปรากฏตัวพร้อมหญิงสาวคนนั้นเป็นเป็นผู้จ่ายเงินให้ กว่าเรื่องราวต่าง ๆ จะเรียบร้อย เวลาก็ล่วงเลยไปเกือบจะถึง 4 ทุ่ม

เป็นอันว่า ยายแก่สุดแสบได้ค่าเช่าห้องจากหญิงสาวคนนั้น 3 เดือน ในขณะที่ตัวผมได้รับเงินค่าจ้างจากหญิงสาวคนนั้น 300 บาท (เธอไม่มีเงินจริง ๆ)

ปกติ ในแต่ละวันผมจะมีรายได้เหยียบพัน แต่วันนั้นผมใช้เวลาทั้งวันทั้งคืนและเหนื่อยกายเหนื่อยใจมากกว่าปกติ กลับมีรายได้เพียง 300 บาทเท่านั้น!!

นี่ยังดีนะว่า เพื่อนของผมโทร.มาบอกว่ายกเลิกคิวของผมไปแล้ว ไม่งั้นผมคงต้องควักเนื้ออีก 500 บาทแน่ ๆ เลย

เมื่อเวลาผ่านไป พอคิดถึงเรื่องนี้ทีไรผมกลับเห็นเป็นเรื่องขำ ไม่รู้สึกโกรธหญิงสาวคนนั้นหรือยายแก่สุดแสบนั่นอีกเลย อย่างน้อยวันนั้นผมก็ทำให้คนทั้งสองสมหวัง คือคนหนึ่งได้ค่าเช่าบ้านและอีกคนหนึ่งได้ย้ายบ้าน ส่วนผม…ก็เพียงแต่มีเรื่องให้ได้เล่าขานชวนหัวเพิ่มขึ้นอีกเรื่องหนึ่งเท่านั้นเอง


………………………………




 

Create Date : 08 ธันวาคม 2548
1 comments
Last Update : 8 ธันวาคม 2548 22:34:52 น.
Counter : 677 Pageviews.

 

ขอขำไปกับเจ้าของเรื่องด้วย
อีกคน 55555
และขอชมกับความเข้าใจในชีวิต
พระพุทธองค์ทรงสอนให้เรามีอารมณ์ขันแม้ในยามเจอเรื่องราวไม่ชวนขำ

 

โดย: ก้อ IP: 124.121.132.181 16 ตุลาคม 2550 11:17:00 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


พ่อพเยีย
Location :
นนทบุรี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]







ด้วยความยินดี...
หากมีผู้ใดละเมิด
โดยนำภาพถ่าย,บทความ
หรือข้อเขียนต่างๆ
ใน Blog นี้ไปใช้
ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบใด
สามารถทำได้เลยทันที
โดยไม่ต้องขออนุญาต
เป็นลายลักษณ์อักษร

เว้นเสียแต่ว่า…
ถ้านำไปพิมพ์จำหน่าย
กรุณาจ่ายค่าลิขสิทธิ์ด้วย

อ่านเรื่องของ "ปะการัง" ที่นี่



โหลดเพลง คลิปวีดีโอ นิยาย การ์ตูน


www.buzzidea.tv
Friends' blogs
[Add พ่อพเยีย's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.