|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
หญิงสาว ยายแก่ และคนขับรถสองแถว
โดย น้อม ทองคุ้ม ผมมีอาชีพขับรถสองแถวใหญ่รับผู้โดยสารและรับจ้างทั่วไปในจังหวัดนครปฐม คิวรถของผมจะจอดอยู่ที่หน้าอำเภอพุทธมณฑล
วันหนึ่ง ขณะที่ผมกำลังรอคิวเพื่อรับผู้โดยสารต่อจากเพื่อน มีหญิงสาววัยประมาณสามสิบคนหนึ่งมาว่าจ้างผมให้ไปขนของที่บ้าน เธอบอกว่าเธอกำลังจะย้ายบ้าน ซึ่งระยะทางจากต้นทางถึงปลายทางห่างกันไม่ถึงสองกิโลเมตร ผมไม่อยากรับงานนี้เลย เพราะถ้าถึงคิวผมออกรถแล้ว ผมไม่ออกรถรับผู้โดยสารก็จะถูกผู้จัดการคิวปรับเป็นเงิน 500 บาท แต่เธอพยายามขอร้องให้ผมช่วยรับงานนี้ ผมอดใจอ่อนไม่ได้ อีกทั้งเห็นว่าระยะทางสั้น ๆ คงใช้เวลาไม่มากนัก ผมจึงขอให้เพื่อนออกคิวแทนไปก่อนและจะกลับมาออกคิวในรอบต่อไป ขณะนั้น เป็นเวลาเช้า 8.00 น. เท่านั้น ผมตกลงเรียกค่าเหมารถไปขนย้ายสิ่งของเพียง 300 บาท เพราะระยะทางใกล้ ๆ และเธอก็คงไม่มีข้าวของอะไรมากมาย เธอขึ้นรถผม บอกทางไปที่บ้านพักของเธอ บ้านที่เธออาศัยเป็นตึกแถว 5 ชั้น แต่ละชั้นถูกจัดแบ่งเป็นห้องเช่า ห้องเช่าของเธออยู่ที่ชั้น 4 ไม่มีลิฟท์ ผมจอดรถยังไม่ทันสนิท เธอก็กระโดดลงจากรถบอกให้ผมรอสักประเดี๋ยว จะขึ้นไปขนของลงมา ผมรอเธออยู่ด้านล่าง สักครู่หนึ่ง เธอก็ขนของชิ้นเล็กชิ้นน้อยมาที่รถ ผมเห็นเธอเดินขึ้นเดินลงบันไดหลายรอบ ข้าวของก็ยังไม่หมดซักที ผมอยากรีบทำงานนี้ให้เสร็จ จะได้ไปเข้าคิวรอรับผู้โดยสารต่อไป จึงบอกเธอว่า เอางี้ดีกว่า เดี๋ยวผมขึ้นไปช่วยขนของนะ จะได้เร็วขึ้น ก็ได้
ดีเหมือนกัน เธอตอบสั้น ๆ แล้วผมก็เดินตามเธอขึ้นบันไดไปยังชั้น 4 ใจก็คิดไปว่าเธอขนของไปหลายเที่ยวแล้ว คงเหลืออีกไม่กี่ชิ้น ถ้าผมขึ้นไปช่วย รอบนี้น่าจะขนของได้หมด เพราะผู้ชายมีเรี่ยวแรงมากกว่าผู้หญิงอยู่แล้ว เมื่อเธอเปิดประตูห้องพัก ผมก็เห็นข้าวของที่ผมจะต้องช่วยเธอขนลงมาอีกหลายชิ้นด้วยกัน ล้วนแต่เป็นของชิ้นใหญ่ ๆ โต ๆ อย่างเช่น ตู้กับข้าว ตู้เย็น เตียงนอน ที่นอน ตู้เสื้อผ้าซึ่งเป็นตู้ไม้ และอื่น ๆ อีกมากมาย พอผมเห็นข้าวของที่จะต้องขน ผมก็เกิดอาการลังเลทันที ไม่อยากจะช่วยอีกแล้ว เพราะของแต่ละชิ้นมันใหญ่ ๆ และหนัก ๆ ทั้งนั้น ในใจก็พร่ำต่อว่าตนเองว่า ไม่น่าเลยกู แต่ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว ก็จำใจจำเป็นต้องช่วย ทั้งยก ทั้งแบก ทั้งลากข้าวของจากชั้น 4 ลงมาชั้นล่าง เกิดคำถามต่าง ๆ ตามมามากมาย เช่น ทำไมไม่มีญาติหรือใครมาช่วยเธอขนของเลยหรือไงนี่ คิดไปขนของไปจนเสร็จ เล่นเอาเหนื่อยหอบแทบตาย เหงื่อท่วมตัวเลย เมื่อขนข้าวของทั้งหมดมาไว้ที่รถสองแถวคันเก่งของผมแล้ว ขณะที่ผมกำลังจะออกรถ ก็มียายแก่ ๆ คนหนึ่ง อายุประมาณ 60 ปีต้น ๆ แต่แกยังดูแข็งแรงทะมัดทะแมง เดินออกมาจากบ้านซึ่งอยู่ตรงข้ามกับตึกแถว เพียงเพื่อมาบอกผมว่า เฮ้ย ไอ้หนู เอ็งอย่าเพิ่งออกรถไปนะ เดี๋ยวยายจะไปตามตำรวจก่อน นังนั่นน่ะ มันค้างค่าเช่ายายมา 3 เดือนแล้ว ผมได้ยินลมแทบจับ มองเห็นปัญหามากมายกำลังประดาหน้าเข้ามา โกรธยายแกด้วย เพราะทำผมเจ็บแสบจริง ๆ จึงต่อว่ายายไปด้วยความโมโห อ้าว! ยาย ตอนยังไม่ขนของหรือกำลังขนของ ทำไมยายไม่บอกก่อน ทั้งที่ยายก็เห็นผมกำลังขนของอยู่น่ะ ยายตอบหน้าตาเฉยว่า ก็ยายอยากจะแกล้งมันนี่ ผมยังไม่หายฉุนเฉียว นี่ ยายไม่ได้แกล้งเขาคนเดียวนะ ยายแกล้งผมด้วย ผมไม่รู้เรื่องรู้ราว ทำแบบนี้ได้ไง กลับกลายเป็นว่าผมเป็นคนไปยืนเถียงกับยาย ส่วนหญิงสาวตัวต้นเหตุยืนหน้าเจื่อนอยู่ห่าง ๆ เถียงกันไปเถียงมาสักพัก ยายก็รีบขี่รถมอเตอร์ไซค์ออกไป ส่วนเธอก็ไปพูดโทรศัพท์สาธารณะสีหน้าเคร่งเครียด
สักครู่ใหญ่ ยายก็กลับมาพร้อมกับตำรวจ ส่วนหญิงสาวคนนั้นก็กลับมาพร้อมกับผู้ชายอีกคนหนึ่งซึ่งมีอายุมากกว่าเธอ นัยว่าเป็นญาติกัน (ทำไมเพิ่งมาตอนนี้ก็ไม่รู้)
ในที่สุดทั้งสองฝ่ายก็เจรจาตกลงกันได้ โดยที่หญิงสาวคนนั้นจะต้องจ่ายค่าเช่าที่ค้างอยู่ 3 เดือนให้ยายไป ซึ่งผู้ชายที่มาปรากฏตัวพร้อมหญิงสาวคนนั้นเป็นเป็นผู้จ่ายเงินให้ กว่าเรื่องราวต่าง ๆ จะเรียบร้อย เวลาก็ล่วงเลยไปเกือบจะถึง 4 ทุ่ม
เป็นอันว่า ยายแก่สุดแสบได้ค่าเช่าห้องจากหญิงสาวคนนั้น 3 เดือน ในขณะที่ตัวผมได้รับเงินค่าจ้างจากหญิงสาวคนนั้น 300 บาท (เธอไม่มีเงินจริง ๆ) ปกติ ในแต่ละวันผมจะมีรายได้เหยียบพัน แต่วันนั้นผมใช้เวลาทั้งวันทั้งคืนและเหนื่อยกายเหนื่อยใจมากกว่าปกติ กลับมีรายได้เพียง 300 บาทเท่านั้น!!
นี่ยังดีนะว่า เพื่อนของผมโทร.มาบอกว่ายกเลิกคิวของผมไปแล้ว ไม่งั้นผมคงต้องควักเนื้ออีก 500 บาทแน่ ๆ เลย
เมื่อเวลาผ่านไป พอคิดถึงเรื่องนี้ทีไรผมกลับเห็นเป็นเรื่องขำ ไม่รู้สึกโกรธหญิงสาวคนนั้นหรือยายแก่สุดแสบนั่นอีกเลย อย่างน้อยวันนั้นผมก็ทำให้คนทั้งสองสมหวัง คือคนหนึ่งได้ค่าเช่าบ้านและอีกคนหนึ่งได้ย้ายบ้าน ส่วนผม
ก็เพียงแต่มีเรื่องให้ได้เล่าขานชวนหัวเพิ่มขึ้นอีกเรื่องหนึ่งเท่านั้นเอง
Create Date : 08 ธันวาคม 2548 |
|
1 comments |
Last Update : 8 ธันวาคม 2548 22:34:52 น. |
Counter : 677 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ก้อ IP: 124.121.132.181 16 ตุลาคม 2550 11:17:00 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
นนทบุรี Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]
|
ด้วยความยินดี... หากมีผู้ใดละเมิด โดยนำภาพถ่าย,บทความ หรือข้อเขียนต่างๆ ใน Blog นี้ไปใช้ ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบใด สามารถทำได้เลยทันที โดยไม่ต้องขออนุญาต เป็นลายลักษณ์อักษร
เว้นเสียแต่ว่า
ถ้านำไปพิมพ์จำหน่าย กรุณาจ่ายค่าลิขสิทธิ์ด้วย
|
|
|
|
|
|
|
อีกคน 55555
และขอชมกับความเข้าใจในชีวิต
พระพุทธองค์ทรงสอนให้เรามีอารมณ์ขันแม้ในยามเจอเรื่องราวไม่ชวนขำ