เพิ่งรู้สึกว่าอินเตอร์เนตน่ากลัว....ก็เราไปใส่ความน่ากลัวให้มันเอง

สวัสดีมิตรรักชาวบล๊อกทุกท่าน
พอดีเนตที่หอเดี้ยงค่ะ
แทนที่ปีศาจอินเตอร์เนตจะกลายร่างเป็นปีศาจหนอนหนังสือ
ในยามที่ไม่มีเนตเล่น
ดันกลายเป็นภูติทีวี....เจริญกันครับท่านพ่อแม่พี่น้อง

พอเนตเดี้ยง...ปีศาจเนตแถวนี้ก็วิ่งพล่าน ลงแดงกันเป็นแถบๆ
พอคืนนี้เกิดเล่นได้ขึ้นมา....พระคุณท่านขอบประทานอภัยเถอะค่ะ
ขณะนี้ตีหนึ่งกว่า
ยังอยู่กันถ้วนหน้า
เอ้า....ฮา

กลับมาสู่หัวข้อหลัก
ตั้งแต่เล่นเนตมา...เพิ่งมีเหตุการณ์ไม่กี่วันมานี้...ที่ทำให้รู้สึกว่า
เฮ้ย...น่ากลัวจัง



เรื่องของเรื่องคือมีบุคคลท่านหนึ่ง นัยว่าคลิกมาจากห้องสวนลุม
เปิดเข้าไปดูโปรไฟล์ แล้วแอดเอ็มเอสเอ็นเข้ามา
ข้าพเจ้าคุยได้เจ้าค่ะ
เรื่อยๆอยู่แล้ว ถูกคอก็คุยต่อ ไม่ค่อยเข้าขาก็ดีลีทกันไป
ไม่คิดอะไรมาก

แต่คุยได้สักพักก็เริ่มรู้สึกว่า...เหมือนจะรู้รายละเอียดเราแปลกๆแฮะ...มีข้อมูลนู้นนี้โผล่มา

เหตุก็คือ...เค้าเอาล้อกอินเราไปเซิร์จในพันทิป

เค้าบอกว่า...อะไรที่อยู่ในกระทู้เนี่ย...เอามาประกอบกัน มันก็ได้ออกมาเป็นคนๆเลยนะ

เราลองไปทำดูบ้าง....เฮ้ย....มันจริงอ่ะ

บางทีข้อมูลต่างๆ เราใส่ไปแบบไม่ได้คิดไง
อย่างไปถามคลับลดความอ้วน ก็มีน้ำหนัก...ส่วนสูง
บ่นเรื่องคอนแทค...แสดงว่าใส่แว่น
บ้านอยู่ที่ไหน พ่อทำงานอะไร แมวชื่ออะไร
ถ้าดูในสวนลุมอาจจะพบว่า...ชอบผู้ชายแบบไหนด้วย
หุหุ

เฮ้ย....น่ากลัวอ่ะ

รู้สึกว่ามันน่ากลัวมากๆ
สำหรับคนที่มีพื้นที่ความเป็นส่วนตัวมากแต่ในขณะเดียวกันก็ไม่ค่อยจะคิดอะไร...อย่างเรา
(ดูมันขัดๆกันมะ)

จริงๆเล่นเนตนี่ไม่ได้คิดอะไรเลย
เพราะคิดว่าก็มีแค่ล้อกอินเท่านั้นเอง
เวลาตอบกระทู้ก็เขียนไปเรื่อยๆ...ไม่คิดว่าใครจะมาสนใจอะไร

เขียนว่า น่องทู่ คนอ่านกระทู้นั้นก็อาจจะคิดว่า อืม...คนนี้น่องทู่

อีกกระทู้นึงเขียนว่ากลัวเป็นแผลเป็นที่หัวเข่า คนอ่านกระทู้ก็จะบอกว่า...ทำยังไงถึงจะไม่เป็นแผลเป็น

อีกกระทู้นึงไปเขียนระบายว่าโดนคนขับรถมาเฉี่ยว โคตรเจ็บเลย คนอ่านก็อาจจะแสดงความเห็นใจ...หรือแนะนำให้ไปแจ้งความ

คนตั้งมันไม่ทันคิดนี่หว่า
ว่าอาจจะมีคนที่รู้แล้วว่า...เจ๊นี่มัน "โดนคนขับรถมาเฉี่ยวน่องทู่ๆจนเป็นแผลและกำลังกลัวว่าจะเป็นแผลเป็นอยู่"

เอื้อก....

ไอ้เราเอง...วันๆไม่ทำการทำงานก็นั่งแหมะอยู่แถวนี้
ใส่ข้อมูลไปซะเพียบเลย....
ไม่น่าเลยตรู...
เข็ดละเนี่ย

คืออย่างที่บอกว่าส่วนตัวไม่ค่อยชอบบอกน่ะค่ะ
แบบว่า...ถ้ารู้ก็รู้กันไป...แต่ถ้ามาถาม...มาจู่โจม..จะเกิดความรู้สึกต่อต้านยังไงก็ไม่รู้

บางคนไม่เชื่ออ่ะดิ่
เพราะในเอ็มนี่...ขึ้นรูปกระจาย...โดยเฉพาะวันที่ครึ้มอกครึ้มใจ
ตอนกลับไทยเอาเบอร์โทรแปะก็ทำมาแล้ว

ก็ไม่คิดอะไรง่ะ... คนที่อยากโทรมา ก็คือคนที่มีธุระสิ
ถ้าไม่มีธุระปะปัง...เค้าจะสนใจที่แปะไว้ทำไม

แจกเบอร์สดๆแก่ผู้ที่ไม่เคยเห็นหน้าค่าตาก็ทำมาแล้ว
ขอเบอร์มือถือท่านหน่อย
แล้วท่านเอาเบอร์ข้าพเจ้าไปนะ
ก็ไม่ได้คิดอะไรง่ะ

บางคนไม่เชื่อว่ากลัวโดนคุกคามจริงๆนะ
เพราะคุยกันแล้วเจ๊นี่เล่าหมดเลย...นู่นนี่นั่นโน่น
เล่าให้ฟังหมดเลย

ก็เพราะคุณไม่อยากรู้ไงคะ
เราถึงบอกคุณ...

ถ้าคุณเกิดกระหายอยากรู้ขึ้นมา...
เราไพล่จะคิดไปว่า...จะอยากรู้ทำไมเนี่ย
แล้วก็ไม่อยากบอกคุณ
ฮา







พอรู้สึกถึงความน่ากลัวของอินเตอร์เนตในครั้งนี้....คงต้องเริ่มระวังมากขึ้นละ
รู้สึกไม่ดี...ไม่ไหวๆ




ปล.....ไม่ไหวจริงๆด้วย...วันนี้คงเขียนเลอะเทอะแหงๆ
ตีหนึ่งครึ่งแล้ว....ตาจะปิดน้อ

Create Date : 28 กันยายน 2549 Last Update : 28 กันยายน 2549 0:41:18 น. Counter : 1229 Pageviews.		45 comments
Share Tweet