อ๊ากกกกก อะไรจะลำบากปานนี้ ถ้าไม่กลับได้ก็ดีสินะ ปักกิ่งเนี่ย
ทำไมกลับปักกิ่งครั้งนี้มันมีแต่เรื่องฟระ
ยิ่งกำลังใจจะกลับไม่มีอยู่แล้ว
ดันมาเจอเรื่องยุ่งยากลำบากอีก
แกล้งกันอีกแล้วเรอะ ท่านผู้นั้น ณ เบื้องบน
เริ่มจาก
เย็นวาน เที่ยวบินของวันทูโกไปกรุงเทพ...ที่ปกติไม่เคยจะเต็ม
ดันเต็มซะงั้น ต้องไปรอบสามทุ่มห้าสิบ
กว่าจะถึงกรุงเทพ เที่ยงคืนพอดี
แล้วไงคะ แล้วอะไรอีกคะ
กระเป๋าเดินทางที่แพคมาอย่างดีแตกค่ะ
มาแตกเอาตอนไหนคะ ตอนเที่ยงคืนค่ะ
จะซื้อได้ที่ไหนคะ จะแก้ปัญหายังไงคะ
โธ่ ถ้าไม่มีกล่องเบียร์ช้างจากร้านชำแถวโรงแรมล่ะก็...
หนูก็ไม่รู้จะทำยังไงละคร้า
ยังไม่หมดเพียงแค่นี้ค่ะ
เรื่องวุ่นวาย
ไฟลท์ออกเจ็ดโมงสี่สิบ สายการบินศรีลังกา
เราไปถึงหกโมง เช็คอิน
ปรากฎว่า.......
ไฟลท์เต็มมมมมมม
อ๊าสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
มันจะเต็มได้งายฟร้า
กรูไม่ได้เปลี่ยนวันด้วยนาเฟร้ย
ซื้อมาก็จะกลับวันนี้ อ๊าสสสส
ไม่มีทางเลือก
ก็ต้องรอ...ซึ่งศรีลังกาจัดให้นั่งการบินไทยกลับ
จากที่จะออกตอนเจ็ดโมงสี่สิบ
หนูได้ออกไฟลท์สิบเอ็ดโมงห้านาที
ยังไม่พอค่ะยังไม่พอ
ขึ้นเครื่องแล้ว
การจราจรทางอากาศติดขัด
นั่งรอในเครื่องอีกหนึ่งชั่วโมง กว่าจะเทคออฟ
ถึงปักกิ่งหกโมงเย็น
น้องที่มาด้วยกันเริ่มอ่อนระโหย
คิวแท๊กซี่จีนก็ยาวเป็นสามโล
มีแท๊กซี่แบบว่าพวกบริการถึงที่มาติดต่อ
น้องเค้าอยากกลับเต็มที แต่เราน่ะระแวงมากมาย
มันต้องมีอะไรซักอย่างที่โกงเราดิ่ มันต้องอะไรซักอย่าง
แต่เห็นสภาพน้องแล้ว เออ...ลองซักรอบก็ได้วะ
ถ้าโดนโกง ก็ถือเป็นประสบการณ์ละกัน
แล้วมันก็เป็นดังคาด
มิเตอร์แมร่มวิ่งเร็วอย่างจรวด
ยังไม่ถึงครึ่งทางปาไปแปดสิบหยวน
ไอ้..................
เราคันปากยิบๆ ทนไม่ได้เลยฉะซะหน่อย
มิเตอร์เป็นด๋อยไรลุง วิ่งเร็วยิ่งกว่าโอลิมปิก
ลุงบอกแท๊กซี่พิเศษ....
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
โดนคนจีนทุบอีกแล้วกรู
ตอนแรกกะจะลงแล้วต่อมิเตอร์ธรรมดา
แต่คิดไปแล้วไม่คุ้มแน่ จ่ายลุงนี่แปดสิบ ต่อใหม่ไม่ต่ำกว่าห้าสิบ แถมยังรถติดอีกต่างหาก อาจพุ่งเกินกว่านั้น
ไหนๆก็ไหนๆ
สุดท้ายเราต่อรองให้มันปิดมิเตอร์
คิดร้อยสี่สิบหยวน
แพงสาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
แต่ก็ยังรู้สึกคุ้มอยู่นิดหนึ่ง
ตรงที่รถติดบรรลัย
ถ้าเปิดมิเตอร์ไว้
อาจทะลุสองร้อย
โอยยยยย
เละแล้ว
อยากกลับบ้านนนนนนนนน
ปล. เพิ่งปลอบพี่คนนึงที่เค้าไม่อยากกลับมาเรียน
ใครจะรู้ว่าใจเรา.....
วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:21:52:47 น.
อยู่เมืองไทยไงๆก็สบายอยู่แล้วอะน้อง ไปไหนมาไหนก็สะดวก ภาษาเดียวกัน
มาปลอบ....โอ๋ๆ
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
