お前はもぉ (^ -) 死んでいる(_ _)ヾ(ロ) ペチペチ 起きろ
เรื่องราวที่กำลังก่อตัวขึ้นโดยถ้อยคำบันดาลจากห้วงท้องฟ้าบนฟากฟ้าอีกฟากหนึ่งของเวลาที่ต่างกันแม้ไม่ได้รับการรับรู้จากผู้คนจำนวนมากแม้แต่น้อยเนื่องเพราะเป็นเพียงผู้อาศัยที่อาจมิได้มีส่วนร่วมแบกภาระเร้นในเรื่องราวในเมื่อถ้อยรุนแรงกำลังกู่ก้องจู่โจมอยู่ภายในห้องณมหาอาณาจักรระหว่างเส้นกั้นโลก
ถ้อยคำทำนายปรากฏเป็นตัวอักขระโบราณในแผ่นหนังเก่าคร่ำคร่าซึ่งแทรกอยู่ในหนังสือดึกดำบรรพ์ที่มีลักษณะคล้ายกับอักขระที่แท่งหินสลักที่หน้าทางเข้าอาณาจักรไม่มีใครทราบว่าอักขระโบราณนั้นมีกำเนิดมาตั้งแต่กาลหนใดเมื่อจู่ๆแผ่นหนังเก่าที่ไม่เคยมีใครเคยเห็นกลับปรากฏขึ้นเบื้องหน้าทุกคนอย่างน่าอัศจรรย์ยิ่งท่านผู้นำสาวแห่งมหาอาณาจักรคงต้องตระหนักถึงถ้อยคำเหล่านั้นอย่างไม่มีทางหลีกเลื่ยงเมื่อเวลานั้นกำลังเดินทางใกล้เข้ามาแล้ว
หญิงสาวผู้ไม่ใช่มนุษย์สวมใส่มงกุฏปล่อยผมยาวละพื้นยืนอยู่ท่ามกลางหมอเวทต่างมิติผู้มีความชำนาญเรื่องอักขระและการพยากรณ์ในด้านต่างๆเธอก็เช่นกันเมื่อหยิบแผ่นหนังเก่าริมขาดหวิ่นนั้นขึ้นมาพลิกไปมาเพ่งมองดูด้วยจิตภูตวิเคราะห์แล้วก็ต้องเงยหน้ามองใบหน้าทุกคนด้วยไม่อาจมองเห็นสิ่งใดและไม่เข้าใจในสิ่งที่เป็นปริศนาที่อยู่ในมือ.."กล่าวถึงข้อความในแผ่นหนัง"
ความจริงผู้เหนือมนุษย์นั่นคือมารความจริงปีศาจนั้นคือผู้เหนือมนุษย์มารกลับใจ(ซึ่งยากยิ่ง)จะกลับกลายเป็นผู้เหนือมนุษย์ผู้เหนือมนุษย์เปลี่ยนวิถึ(อย่างง่ายดาย)จะแปรเปลี่ยนเป็นมารผู้เหนือมนุษย์เป็นผู้เปลี่ยนมารให้บงการมนุษย์(ข้อความสูญหายไปหลายบรรทัดไม่อาจแปลได้..ปีศาจหนึ่งชีวินต่อต้านผู้เหนือมนุษย์(ข้อความสูญหายไปหลายบรรทัดไม่อาจแปลได้..)เหล่าผู้เหนือมนุษย์ดวงตามืดบอดจะพินาศ..มารอาฆาตถูกปีศาจกลืนกิน..ปีศาจถูกพรากดวงหฤทัยจะสิ้นชีวินเมื่อดาวโลกทำมุมหนึ่งร้อยแปดสิบองศาฝูงนกแร้งจะออกบินพสุธาจะแตกแยกออกจากกันพระสุริยาทรงพิโรธท้องฟ้าจะถูกเคลือบด้วยสีแดงฉานฉาบด้วยความชิงชังของเพลิงแห่งโทสะจริต(ข้อความสูญหายไป..)สรรพสิ่งถึงกาลสาบสูญสิ้น ณห้วงมหาอาณาจักรแห่งบูรพา
หมอเวทหนุ่มสีหน้าเข้มจัดนั่งกอดอกครุ่นคิดหนักเขาขมวดคิ้วเล็กน้อยออกความเห็นว่า"มารก็ส่วนมารมารมิใช่ปีศาจไม่อาจเปลี่ยนกลับไปมาได้ข้าพเจ้าเห็นว่าคำทำนายอักขระนามธรรมมิควรนำมาคิดแปรเป็นรูปธรรมนั่นอาจจะเป็นใครผู้หนึ่งที่จะปรากฏกายขึ้นเมื่อเวลาแห่งคำทำนายมาถึง"หญิงสาวก้มหน้าลงขณะที่ผมยาวของเธอเคลื่อนไหวราวกับแสสะบัดไปมาเธอถอดถอนลมหายใจหลายครั้งคราก่อนกล่าวด้วยเสียงเรียบเย็นชา"หรือจะเป็นเขาปีศาจผู้สาปสูญ..มันจะเป็นเช่นนั้นจริงหรือ"
"ในความเชื่อโบราณแห่งบรรพบุรุษผู้เหนือมนุษย์เป็นเพียงการเปรียบเปรยให้มองเห็นความดีงามและสิ่งตรงข้ามกันให้เป็นเพียงนามธรรมอยู่เช่นนั้นหรือไม่?"เจ้าก็เห็นว่าผู้อยู่เหนือมนุษย์นั่นมีตัวตนจริง"ถ้าคิดว่านั่นเป็นสัญญลักษณ์ของความดี..มารก็คือความไม่ดีแล้วปีศาจล่ะจะแทนด้วยด้วยสิ่งใด?""ดังนั้นผู้มาเยือนที่ทำให้เราถึงกาลสาปสูญได้..ในตอนนี้?"ท่านผู้นำกล่าวจบก็นั่งลงกอดอกชายตามองชายผู้มีอายุรเวทมากกว่าใคร
หมอเวทเฒ่านามกู่ภิภพเภตราถือสมุดสีเก่าคร่ำเต็มไปด้วยตัวอักษรขีดเส้นระโยงระยางเชื่อมโยงระหว่างถ้อยคำนั่งกอดเข่าข้างหนึ่งได้แต่ก้มหน้าฟังถ้อยคำยังไม่ได้แสดงความเห็นเพียงแต่ส่งเสียงครางเบาในลำคอพยักหน้าตอบรับเป็นเชิงรับรู้ในท่าทีที่แสนเหนื่อยล้าเพราะบรรยากาศอึมครึมเสียงทุกคนเงียบไปครู่ใหญ่..หมอเวทเฒ่าชราก็กล่าวถ้อยคำพยากรณ์บอกว่า"อีกไม่พ้นหนึ่งราตรีผู้ที่มีกำลังกล้าแข็งดุจบริวารของดาวมารมฤตยูจะเข้ามาที่นี่"
"ดาวมาร ..เช่นนั้นฤ"ท่านผู้นำหันไปจ้องหน้าหมอเฒ่า
ตูมมมมมมม!!ฟูมม!!!!!!!
ทันใดนั้นท้องฟ้าก็เกิดปรากฏการณ์ฟาดสายฟ้าส่งเสียงดังสนั่นหวั่นไหวพสุธาสั่นสะเทือนเลื่อนลั่นแผ่นดินแยกออกจากกันก้อนหินขนาดใหญ่มหึมาแหวกอากาศพุ่งตรงมุ่งเข้าจู่โจมมหาอาณาจักรอย่างรุนแรงเศษธุลีหินนับพันปลิวว่อนดุจควันโพยพุ่ง..ฤานี่จะเป็นเหตุดั่งคำทำนายที่กำลังเริ่มก่อตัวขึ้นแล้วไม่ๆไม่นะๆทุกคนหันไปจ้องมองท่านผู้นำสาวที่กำลังร่ายมนตร์ทำลายคำทำนาย"โอมจงมลายหายสาบสูญณบัดนี้"พลันก้อนหินและเศษธุลีกลับกลายเป็นหมอกควันปลิวกระจายไปในท้องฟ้าทุกอย่างคืนสู่ปกติในที่สุดไม่มีคำทำนายอีกต่อไป
โครงการถนนสายนี้มีตะพาบกม.123หมอดูโจทย์โดยพี่เป็ดสวรรค์ชิจขบ.กระโดดโยงใยเชื่อมเรื่องราวไปแบบซึนๆเพราะแท้จริงแล้วไม่มีใครเคยเข้าใจว่าทำไม?เราต้องสูญเสียการทรงตัวจากความคิดเพียงแค่เหตุแห่งคำทำนายด้วยนั่นสิท่ามกลางมิตรภาพและความรักในการรู้จักใครสักคนในช่วงเวลาหนึ่งแม้ภาพนั้นจะจางหายไปแล้วหากวันหนึ่งเราเกิดค้นพบว่าแท้จริงใครคนนั้นยังถูกเก็บไว้ในรอยยิ้มของความทรงจำในช่วงเวลาที่ดีที่สุด..ความรู้สึกลึกล้ำนั้น
เอไม่เกี่ยวกับงานเขียนนี่นาแต่ว่าเหลือบมองเห็นหัวใจเดือนแห่งความรักเริ่มเบ่งบานอีกแล้วสิ
งานเขียน-บทประพันธ์:::BY Pampam'Mastana
お前はもぉ (^ -) 死んでいる(_ _)ヾ(ロ) ペチペチ 起きろ
เอไม่เกี่ยวกับงานเขียนนี่นาแต่ว่าเหลือบมองเห็นหัวใจเดือนแห่งความรักเริ่มเบ่งบานอีกแล้วสิ
ให้กับคุณ mastana 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 365 คน [
法使い呪文十八
แต่ไม่มีอะไรจะให้เลยจ้าาาาา
อ่านไปก่อนละกันโนะ