.
.
.
นับเวลาที่โลกผลิสิ่งที่เรียกว่าความรักให้ก่อกำเกิดบนโลกแห่งสีสันของสรรพสิ่งกอปเป็นร่างกายสีฟ้าเข้มหรือสีฟ้าอ่อนโยนบางเบาล้วนมีก้อนเล็กๆแห่งรักรูปหัวใจทางแถบซ้ายของร่าง..และมันมิเคยคิดเคลื่อนย้ายพลังงานมาตั้งตรงกลางเช่นสิ่งที่บนใบหน้าบนวิญญาณแฝงเร้นของสมองที่คอยผุดรอยยิ้ม..ฤาเสียงหัวเราะให้ร่างสีฟ้าเข้ม...มันต่างถ้อยถักร้อยจิตวิณญาณเป็นของตนเองมานานนับร้อยปี....
อักษรแห่งถ้อยคำอันไพเราะดุจเสียงเสนาะราวนางฟ้าและปีศาจแห่งถ้อยวาจาต่างสดับเสียงจิตวิณญาณบ่งการบนอากาศ..จิตวิญญาณของชายหนุ่มจิตวิณญาณก็มีพลังงานเฉกกัน...หากเขาไม่อาจบ่งการจิตวิณญาณและหัวใจได้ตรงใจตัวเองเลย
.
.
.
.
ฉันเคยเป็นหัวใจ..ไร้รู้สึก...ฤามิใช่..ฤาแค่ฝันน้ำเสียงหวานแต่แหบแห้งดังในห้วงรู้สึกในโลกแห่งความรู้สึกของจิตวิญญาณผู้เป็นชายหนุ่มผิวสีเข้มและแข็งแรงเขาวิ่งฝ่าความฝันที่ว่างเปล่าไปบนถนนที่มีหมอกสีขาวลอยราวเป็นควันสีขาวสดับสายลมเย็นที่พัดแผ่วเบา...เสียงที่จิตวิญญาณเคยหลงไหลและแสนรักดุจดวงใจก้องกังวานบนเส้นทางสายลมพัดมากระทบผิวชายหนุ่มเพียงบางเบาแต่เขาเอามือกอดอกเพราะรู้สึกหนาวจับขั้วหัวใจ ..
.
.
.
.
.
.
เสียงก้องที่ล่องลอยเข้าสู่สมองกลั่นอยู่ในความหวังสีจาง..แต่ชัดเจนในความรู้สึก..ดอกไม้ข้างทางเหมือนรับรู้ภาพจิตวิญญาณต่างโปรยดอกบาน...ร่วง...ปลิว..เต็มเส้นทาง..ในขณะภาพที่อยู่ในเสียงเล็กๆของหัวใจลอยเข้ามา..
"คิดถึงฉันไหม...."
"หือ....คิดมั้ง" จิตวิญญาณมองหัวใจอย่างรู้สึกผูกพันทั้งรักทั้งคิดถึงเธอ..แต่เขาหันหน้าไปอีกทาง..แล้วตอบเสียงสั้นสวนทางกับหัวใจลึกรู้สึกเก็บถ้อยคำนั้นไว้กับหัวใจตัวเอง..มีเพียงเสียงทุ้มเบาแบบไม่ใส่ใจฝ่ายตรงข้าม..ที่ลอดออกมาจากปลายปากสวยของเขา
"คิดถึงฉันไหม ..คิดจะคบกับฉันไหมเล่า..."เสียงหัวใจคาดคั้นราวกับต้องการคำตอบที่ตัวเองอย่ากได้ยินอีกครั้ง
"คิดถึงดีป่ะ..คบไงหรอเฉยๆมั้ง อ่ะ...ทำไมหรอ" จิตวิญญาณหัวเราะเสียงเบาๆโดยไม่ได้หันมามองหัวใจโดยไม่รู้ว่าสายตาของเธอกำลังจ้องมองเขาที่ใบหน้าสีเข้มๆ
ด้วยความรู้สึกหนึ่ง..พร้อมเสียงเบาๆที่ลอดออกมาจากลำคอ
"เหรอ...."
.
.
.
เมฆสีเข้มปกคลุมท้องฟ้า..พระจันทร์ถักทอพิณดวงดาวเป็นเสียงเพลงความรักดังก้องทั่วนภา...นานนับหลายเพลาที่หัวใจหายไป..แต่จิตวิญญาณไม่รู้เขาเริ่มรู้สึกตัวเมื่อเสียงหวานแว่วตะกุกตะกักและสัมผัสได้ว่ามันหายไป...หัวใจหายไปแล้ว...จิตวิญญาณใช้สายตาอันคมกริบของเขามองไปรอบทิศทางเลียวมองหาตามทางที่หัวใจเคยอยู่กับเขา.แต่แล้วเขาก็ไม่อาจพบเธอ..ที่โน่นไม่มี..ที่นั่นไม่มี...หัวใจหายไปแล้วจริงๆ...เสียงความรู้สึกดังกังวานเข้ามาร่างกายพร้อมความคิดหนึ่งลอยที่ฟุ้งราวฝุ่นเล็กสีขาวเข้ามากระทบในสมองจิตวิญญาณ..เขาส่งเสียงร้องตะโกนเีรียกชื่อ..หัวใจ..เสียงดังและออกวิ่งไปข้างหน้าอย่างเร็ว....
"หัวใจอยู่ไหน"
"ฮือ!!หัวใจอยู่ไหน"
.
.
.
.
.
หากวันหนึ่งจิตวิญญาณแห่งความรู้สึกพันพัวผูกพันในหัวใจ..แต่สมองมิอาจสั่งการ..ตามที่รุ้สึก..คำใดที่อยากจะเอ่ยกับเรียบเรียงออกมา..น้ำเสียงแห่งจิตวิณญาณ...ที่นุ่มละมุนและแสนหวานจับขั้วหัวใจ...ภาษาในความรู้สึกที่มีคุณค่าดุจดอกไม้บานสีชมพู....ที่อยากให้อีกฝ่ายได้ยลและยินเสียงภาษาจากหัวใจในความรู้สึกคำนั้น....
หากทำได้เพียง..."เพ้อ"....อยู่ในความฝัน..ก้อนเนื้อก้อนเล็กที่ไร้หัวใจรู้สึกได้เพียง..ได้แต่มองก้อนก้อนเมฆสีครีมที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า..ได้แต่มองดวงดาวที่ส่องประกายระยิบระยับคลอเคล้าพระจันทร์..เฝ้าตามความรักความรู้สึกดีมากมายบนโลก..กล่องที่เีรียกว่า(หัวใจ)ในอุ้งมือของเราบนโลกในความจริงจะสวยงามอย่างไร.."หากหัวใจเล็กๆดวงนั้นยังเดินวนหลงทางอยู่ในจิตวิญญาณแค่ในความฝัน..
"THe Spirit is willing,,the only wrong thing would be to deny what your heart truly feels....,,
.
.
.
.
ท้ายเอนทรี่ 50""
<((((-_ºOO))))>""
เอนทรี่นี้ชื่อโจทย์ ""ปากไม่ตรงกับใจ"" จัดไปแบบเบาๆสบายๆแต่อาจจะหลอนสายตาอันสวยงามของเพื่อนๆไปนิดหน่อยตามแนวของเจ้าของบล็อกค่ะ..เย้ยย.....ไปติดตามอ่านงานตะพาบ)))>>>ของเพื่อนๆร่วมขบวนตะพาบกม.50กันค่ะ!
""ปากไม่ตรงกับใจ"ของเพื่อนตะพาบ>>คลิกบ้านพี่เป็ดสวรรค์ค่ะ
ขอบคุณเครดิต ::: ภาพประกอบจาก //www.Google.co.th
ขอบคุณ ::: ท่านประธานและโครงการ"ถนนสายนี้มีตะพาบปี2"ด้วยค่ะ
.
.
((❤"PamPam~Mastana~"❤))
20 FEBRUARY 2012
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 365 คน [
法使い呪文十八
นึกถึงเรื่องนายสมองกับหนูหัวใจของ puck เลยครับ
หัวใจไก่ใส่แกงเขียวหวานก็อร่อยดีนะ