Bloggang.com : mastana :

ถนนสายนี้มีตะพาบ กม.47 นิทานก่อนนอน สโนว์ไวท์ & The KIdkid Zzz

.
.
.
.
พระจันทร์สีเหลืองอ่อนทำมุมสี่สิบห้าองศาบนท้องฟ้าส่องประกายมายังบานหน้าต่างประตูห้องนอนที่ล้อมรอบด้วยม่านผ้าแพรสีครีมขลิบขาวมีหมอนข้างผ้าวางอยู่ข้างๆเด็กหญิงเบนเบนผมยาวสยายพาดหมอนนอนเอียงหน้ามองพี่ชายอายุห่างกันที่กึ่งนั่งกึ่งงนอนอ่านหนังสือก่อนหลับ...อยู่ข้างกายสายลมนอกหน้าต่างกำลังพัดกลิ่นดอกโมกข์สีขาวโปรยที่ริมระเบียงโชยกลิ่นกรุ่นลอดช่องแอร์คอนดิชั่นเข้าไปส่งยิ้มกับกลิ่นลูกสตอเบอรี่ของกล่องเล็กๆที่ติดอยู่บนคอมพิวเตอร์อากาศอุ่นโบยบินบนขอบเตียงปกคลุมด้วยรอยยิ้มอุ่นๆของเด็กชายโซนโซนเสียงหัวเราะอย่างชอบใจดังขึ้นเบาๆเมื่อพี่ชายทำเสียงเหมือนราวตัวละครและหันมาจูมพิตแก้มสีชมพูเลียนแบบบิดา...
.
.
.
"กาลครั้งหนึ่ง ณ ดินแดนสุดมหัศจรรย์ที่มีน้ำตกเจ็ดชั้นและภูเขาอัญมณีเจ็ดลูกที่ภายในมีอัญมณีเลอค่ามากมาย ภูเขาที่อยู่ห่างไกลที่สุดเป็นที่ตั้งของปราสาท ยังมีองค์หญิงน้อย....ผู้มีผมดำดุจใยไหมมีผิวขาวงามราวหิมะ เธอคือ สโนไวท์ เหล่ามวลมนุษย์โลกและผู้คนใดที่รู้จักเธอล้วนหลงรักเธอหากจะมีเพียงแต่ราชินีผู้มีจิตใจมืดดำสนิทเธอริษยาในความงดงามของสโนไวท์..

เจ้าหญิงสโนไวท์อยู่ในปราสาทแม้จะสวมใส่เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งแต่ยังมีเจ้าชายมาพบเธอและหลงรัก..แต่เธอปรารถนาจะมีความรักที่แสนหวานและงดงามมากเธอจึงยังไม่สามารถพบเจ้าชายทีทำให้เธอหลงรักได้สักองค์

"เอ๋...ทำไม....สโนไวท์...ถึงเลือกเจ้าชายไม่ได้สักทีอ่ะค่ะ"
"เพราะเธอเป็นคนดี....เลยต้องการเจ้าชายที่เป็นคนดีไง"
"แล้วเจ้าชายที่มาหลงรัก...ไม่เป็นคนดีเหรอค่ะ"
"เป็นคนดีสิ....เจ้าชายต้องเป็นคนดีทุกคนนั่นหล่ะ"
"อ้าว...แล้วทำไม.....สไนไวท์ถึงไม่รักอ่ะค่ะ"
"เจ้าชายดีเกินไป..สโนไวท์กำลังรอ..เจ้าชายที่ดีแบบพอดีๆ อ่ะ"
"อืมม" เด็กหญิงมองหน้าพี่ชายแล้วยิ้มส่งเสียงหัวเราะเบาๆ
.
.
.

.
.
.
สายลมพัดพัดม่านสีฟ้าที่หน้าต่างปลิวระกับรากต้นบาหลีที่กำลังเลื้อยขึ้นบนขอบหน้าต่างพริ้วไปมา..เด็กชายยิ้มส่งเสียงอ่ะแฮ่มในลำคอเบาๆก่อนก้มหน้าอ่านนิทานต่อเขาทำเสียงขรึมเมื่ออ่านถึงตอนที่กล่าวถึงราชินีใจร้าย..."ราชินีเกรงว่าสักวันสโนไวท์จะเติบโตและงดงามกว่าพระนาง....ด้วยเหตุนี้พระนางจึงใช้ให้สโนไวท์ทำงานอย่างหนักราวกับทาสผู้รับใช้ และเมื่อกระจกวิเศษบอกกับราชินีว่าสโนไวท์เป็นผู้มีความงดงามมากกว่าพระนาง ราชินีก็โกรธมาก...ชีวิตของสโนไวท์จึงตกอยู่ในอันตรายตลอดเวลาผ่านไปในบ้านพักเล็กๆในป่าด้วยความดีมีน้ำใจงดงามทำให้เธอได้พบเพื่อนตัวเล็กๆทั้งเจ็ดคนที่ช่วยเหลือเธอไว้.."
.
.
.
เสียงปะปนกับลมหายใจของเด็กชายฮึมฮัมกึ่งหลับใหลในรอยยิ้มน้อยๆขณะบนท้องฟ้านอกหน้าต่าง...เมฆสีทึมเทาก้อนหนึ่งกำลังลอยมาบังพระจันทร์เสี้ยวสีเหลือง..ฉับพลัน!!!!ควันหมอกสีขาวหม่นทะมึนนนน...ก็พุ่งเข้ามาทางหน้าต่างและหมุนไปรอบทิศทาง...สายลมแรงพัดสะบัดจนหนังสือในมือเด็กชายปลิวตกกับพื้น...ควันสีขาวโพยพุ่งปกคลุมไปทั่วห้อง..เด็กหญิงเอามือสองข้างปิดใบหน้าตัวเองและหลับตาลงทันทีเด็กชายกระโดดโผเข้าไปสวมกอดน้องสาวไว้อย่างแน่นที่สุด...หัวใจเล็กๆสองดวงเต้นแรงเหมือนกล่องดวงใจถูกสายลมแรงหนึ่งรัดไว้และำกำลังลอยเคว้งอยู่กลางอากาศ..
.
.
.
เมื่อควันสีขาวจางลงทั้งสองคนก็พบว่าตัวเองมายืนอยู่ที่บ้านไม้ริมเขาหลังเล็กๆที่มีดอกไม้สีขาวขึ้นอยู่ตามรากไม้และเถาวัลย์ที่กำลังเลื้อยขึ้นอยู่เต็มบ้านในขณะหญิงสาวแสนสวยตนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาใกล้ๆเด็กทั้งสองคนเธอแต่งกายด้วยชุดกระโปรงขาดวิ่น..เด็กหญิงเข้าไปยืนใกล้ๆพี่ชายอย่างสับสนเธอเหลียวมองไปรอบๆตัว เด็กชายมองหญิงสาวที่ปรากฏกายตรงหน้าอย่างพิศเด็กชายจดจำรอยยิ้มบนแผ่นกระดาษที่แสนงดงามชวนให้หลงรักได้ดีแต่เด็กชายส่ายใบหน้าเบาๆจับแขนตัวเองเมื่อมีความรู้สึกหนึ่งผ่านเข้าเขาจูงเด็กหญิงเบนเบนผู้เป็นน้องสาวเดินเข้าไปใกล้และจ้องมองด้วยดวงตาคมเล็กๆของตัวเองอีกครั้งพร้อมกับสายลมที่พัดกระโปรงขาดวิ่งปลิวไปมากับผลไม้สีแดงในมือความลังเลที่แอบแฝงในใจก็หายไปเสียงความคิดเริ่มดังขึ้น
.
.
.

.
.
.
"เอ่อยยย!!...เจ้าหญิงสโนไวท์" สายตาสองคู่มองไปที่ยังผลไม้สีแดงที่อยู่ในมือความทรงจำวิ่งผ่านสมองเด็กชายทำให้เขาจดจำเรื่องราวที่เคยอ่านรับรู้มาอย่างดี เขารีบลุกขึ้นยืนพร้อมกับส่งเสียงตะโกนอย่างดังที่สุด....

"อย่า!!!!!!อย่าพึ่งกินนะครับ..พี่เจ้าหญิงสโนไวท์"

"ว๊าย!!อ่ะ!น้องสองคนเป็นใครกันเจ้าค่ะ" เจ้าหญิงสโนไวท์อุทานเสียงอย่างสวยเธอตกใจที่มองเห็นเด็กทั้งสองคนที่เบื้องหน้า

"อ้าว..คือว่าเราเป็นใครกัน"
เด็กสองคนหันมาจ้องหน้ากันกลืนสายน้ำในลำคอเงียบสงบไปพักหนึ่ง..เด็กหญิงจึงตอบรับด้วยเสียงค่อนข้างเบา....

"..เราเป็น.....เด็กดีค่ะ"

สโนว์ไวท์ก้มมองเด็กหญิงชายทั้งสองคนแล้วยิ้มสายตางามแวววาวราวดอกไม้สีชมพูแรกเบ่งบานโลกสว่างไสวเป็นสีฟ้าสดใสในทันทีเด็กสองคนอมยิ้มความรู้สึกอย่างรู้สึกแรกหลงรักวิ่งเข้ามาในดวงใจเล็กๆ
เด็กชายรีบพูดอย่างห่วงด้วยเสียงดังชัดเจน

"คือว่าพี่สโนว์ไวท์...อย่าพึ่งกินแอ๊ปเปิ้ลนะครับ"
"ไม่ได้หรอกเจ้าค่ะ..เราทำงานมาอย่างหนักในวันนี้และเราำต้องการผลแอ๊ปเปิ้ลนี้เพื่อเป็นอาหารและเราต้องการเป็นอย่างมาก"
"คือ...คือ...ในแอ๊ปเปิ้ลมันๆๆๆๆๆๆๆเอ่อมัน.....มี..."
"มี.......อะไรเจ้าค่ะ" สโนว์ไวท์กล่าวเสียงเบาแสนนุ่มราวปุยหิมะเด็กชายมองหน้าแสนสวยของเจ้าหญิงสโนไวท์ที่โน้มเข้ามาใกล้ๆใบหน้าเขา ..เสียงของเด็กชายเลือนเลื่อนและเริ่มตะกุกตะกักหนักขึ้น..."

"เอ่อ.....คือว่ามันมี......เอ่อ.....เอ่อมี......มี......มี...."
.
.
.

.
.
.
ในขณะแสงแดดยามบ่ายคล้อยทางทางทิศตะวันตกทอแสงอ่อนละมุนเป็นเงาทาบบนกิ่งไม้สะท้อนแสง...ปรากฏร่างมนุษย์เล็กๆเจ็ดคนกำลังเดินเข้ามาใกล้เบื้องหลังของเด็กทั้งสองคน เด็กหญิงเบนเบนหันไปเจอใบหน้าดุดุของชายคนหนึ่งในเจ็ดคนพอดีเธอสะดุ้งเล็กน้อยเอามือเล็กๆของตัวเองจับมือพี่ชายเขย่าพร้อมกับส่งเสียงเรียกชื่อเบาๆแต่พี่ชายไม่ได้ยิน...

สายตาทุกคู่ของชายตัวเล็กทั้งเจ็ดคนจ้องมองไปที่เด็กชายตัวเล็กที่มีท่าทางเหมือนกำลังพยายามเือื้อมมือไปแย่งแอ๊ปเปิ้ลจากเจ้าหญิงสโนไวท์ ชายตัวเล็กคนหนึ่งรีบเดินเข้าไปใกล้ๆเือื้อมมือหมายจะดึงแอ๊ปเปิ้ลชายอีกคนเดินเข้าไปอีกชายตัวเล็กที่ยืนอยู่มองหน้ากันแล้วจึงเข้าไปร่วมด้วยสโนไวท์ตกใจชูผลแอ๊ปเปิ้ลขึ้นเหนือศีรษะตัวเอง เด็กหญิงยืนมองตะลึงเหมือนเจ้าหญิงกำลังถูกล้อมรอบด้วยเด็กชายหลายๆคนในขณะนั้นศีรษะของชายตัวเล็กคนหนึ่งกระแทกถูกที่แขนของเจ้าหญิงสโนไวท์เสียงวืดดด!ดังในอากาศ..ผ่านศีรษะเหล่ามนุษย์ตัวเล็กๆไปแอ๊ปเปิ้ลในมือเจ้าหญิงกระดอนข้ามศีรษะ มนุษย์ตัวเล็กไปอย่างเร็วและหายไปในพริบตา....
เสียงสโนไวท์สะอื้นดังขึ้นทุกคนหยุด....

ชายตัวเล็กทั้งเจ็ดมองมายังเด็กสองคนและจ้องมองอย่างผู้รุกราน เด็กสองคนยืนกอดกันตัวรีบเล็กลง สโนไวท์อธิบายให้ทั้งหมดฟังว่าทั้งสองคนเป็นเด็กดี และบอกกับทุกคนว่าเธอต้องการกินแอ๊ปเปิ้ลให้ได้ตามตำนานของเรื่องเพื่อให้หลับไปและลืมตาตื่นขึ้นมาพบกับเจ้าชายในฝัน ทั้งหมดนั่งลงล้อมรอบเจ้าหญิงสโนไวท์เสียงเงียบสงบหายไปพักใหญ่บนใบหน้าที่ใช้ความคิดของทุกคนที่กำลังลอยชนกันบนอากาศ..
.
.
.
"น่าจะเป็นแรงโน้มถ่วงของโลกรวมตัวกับสายลมอารมณ์โลเลที่อาจจะพัดเอาแอ๊ปเปิ้ลไปตกที่หมู่บ้านลิตเติ้ลสนูซิ่ง..ที่จะปรากฏขึ้นตอนเที่ยงคืนนี้และหายไปโดยปราศจากร่องรอยในตอนเช้าตรู่แน่ๆ" เสียงคนตัวเล็กคนหนึ่งดังขึ้น เด็กชายหันขวับ..

"ละ..ละแล้ว....หมู่บ้านไปทางไหนครับ"

หลังจากกลุ่มชายตัวเล็กๆเจ็ดคนช่วยกันบอกทางไปหมู่บ้านให้..เด็กสองคนก็รีบออกเดินทางทันทีพวกเขาจูงมือกันไว้อย่างแน่นและเดินทางอย่างทุกลักทุเลใต้แสงพระจันทร์เสี้ยวทอที่ส่งรอยยิ้มแสนหวานเป็นกำลังใจ...ท่ามกลางต้นหญ้าที่รกชัฏ....เด็กหญิงเหลียวมองรอบทางและไม่ลืมแหงนมองใบหน้าพี่ชายที่กำลังใช้สายตาคมมองหาทางเดินไปหมู่บ้านลิตเติ้ลสนูซิ่ง..ตามคำบอกของผู้ชายตัวเล็ก...ความสับสนและความกลัวเดินเข้าไปนั่งหอบในความรู้สึกในขณะเดินไปตามทางเดิน...ที่มืดและมีหมอกสีเทาหม่นล้อมรอบตัว..ทำให้หนาวและมองไม่เห็นอะไร...

เด็กชายชี้ให้น้องสาวมองดูก้อนหินสีฟ้าบนยอดเขาซึ่งมองไปทะลุถึงสายหมอกหม่นเบื้องหน้า เขาล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงตัวเองเพื่อหาแผ่นขนมปังบิสกิสส์สักชิ้น..แต่ไม่เจอพลางร้องครางเบาๆ"..ทำไมฉันจึงรู้สึกอยากกินขนมปังบิสกิสส์ตอนนี้..."
"พรืดดดดดดด!!"

เด็กหญิงหกล้มข้างๆบึงเล็กๆพี่ชายรีบจับมือแล้วดึงขึ้นมาย่ำบนพื้นดินริมบึงเธอถอดเสื้อนอกที่คลุมทับออกยื่นให้พี่ชายสลัดน้ำที่ชายเสื้อทิ้งโลหะสีเงินกลมๆชิ้นหนึ่งหล่นจากกระเป๋าเสื้อข้างซ้ายเสียงดังกริ๊ก..กริ๊ก....

ทันใดนั้น!!!!เสียงระฆังดังมาแต่ไกล...1...2...3...12...อ้าว!!เที่ยงคืนแล้วหรือนี่ พี่ชายมองดูนาฬิกาแต่มันหลับใหลและหยุดเดินไปนานแล้ว..เด็กสองคนรีบวิ่งไปตามทางอย่างพร้อมกันทันที....หมอกเริ่มจางลงมองเห็นแสงไฟบริเวณเนินเขา..แสงสว่างจากโคมไฟตะเกียงบ้านผู้คนในหมุูบ้านลิตเติ้ลสนูซิ่ง..

.
.
.
.

.
.
.
ม่านฟ้าอวกาศแปรเปลี่ยนเป็นสีฟ้าอ่อนในยามบ่ายของตะวันอำไพปลิวระในสายลมฤดูหนาวคุณครูสาวผู้ใจดีราวเจ้าหญิงในใจของเด็กทุกคนและเป็นผู้ให้ความรู้แก่เด็กน้อยยืนยิ้มอย่างอ่อนโยนอารมณ์ดีที่หน้าห้องเรียนชั้นประถมเมื่อเธอได้ยินเสียงเด็กหญิงเด็กชายตัวเล็กๆแต่ละคนยืนตอบคำถามของตัวเอง..คุณครูเดินมายืนที่หน้าโต๊ะนักเรียนของเด็กหญิงเบนเบนเด็กหญิงตัวเล็กถักเปียสองข้างยืนขึ้นตอบเสียงดังชัดเจน...

"โตขึ้นหนูอยากเป็นเจ้าหญิงจะได้เจอเจ้าชายค่ะ"
"อยากเจอเจ้าชายที่หล่อแสนดีหรอค่ะ"คุณครูอมยิ้มถามต่อ
"ไม่ใช่ค่ะ...." เด็กหญิงส่ายหน้าเบาๆ
"ถ้าหนูอยากเจอเจ้าชายดีๆ...หนูต้องเป็นเด็กดีนะค่ะ"
"ไม่เป็นไรค่ะ...หนูเจอเจ้าชายแบบพอเพียงก็พอค่ะ"

ดอกทานตะวันสีแสดยิ้มหวานหันหน้ารอรับแสงแห่งดวงตะวันกลิ่นหอมของดอกราชาวดีที่ขึ้นอยู่ริมรั้วโรงเรียนลอยปะปนในอากาศสีชมพูขลิบขาว..กลิ่นดอกไม้เล็กๆสีอ่อนบางปลิวในความคิดมนุษย์เล็กๆราวเรื่องราวในนิทานเช่นความฝันหากเรายังมีความฝันนิทานในความฝันของมนุษย์ตัวเล็กๆบนโลกยังก็คงมีอยู่และกำลังรอเราอยู่ข้างหน้าเมื่อความคิดหอบความพยายามติดปีกโบยบิน...แม้เราจะไม่อาจเปลี่ยนแปลงเรื่องราวในอดีตที่เป็นเหมือนกับรอยเท้าของกาลเวลาได้..แต่เราสามารถก้าวเท้าไปสร้างรอยเท้าใหม่ในความฝันได้...

ในทางฝันไม่ว่าเราจะรีบกระโดดหรือรีบออกวิ่งไปอย่างรวดเร็วหรือค่อยค่อยเดินไต่ไปตามทางทีละก้าว...ทีละก้าว...

พลังงานในการก้าวเท้าไปหานิทานความฝันที่เรากำลังสร้างขึ้นมาเองข้างหน้าตัวเอกบนเส้นทางที่สำคัญก็คือตัวเราไม่ว่าบนทางนั้นจะเจอเจ้าหญิงหรือเจ้าชายสักคนหรือไม่แต่เราคงต้องก้าวเดินต่อไป..ไประบายสีนิทานในความฝันให้สวยงามด้วยตัวเราเองค่ะ..

//ENDDD สโนไวท์ and THE KIDKID//~
.
.
.

ท้ายโจทย์47
)))))))))))))))))
"สวัสดีปีใหม่๒๕๕๕พี่ๆเพื่อนๆที่น่ารักทุกคนด้วยค่ะ"
พบกันด้วยงานเขียนตะพาบเป็นเอนทรี่แรกของปี55เลยแหะหลังจากกดเอนเตอร์ดองกำลังใจในตัวเองมานานได้ที่แล้วกริ๊กๆๆๆๆโจทย์นี้"นิทานก่อนนอน"ไม่จำกัดงานในการเขียนค่ะดังนั้นหลังจากกำหนดพร๊อตเรื่องให้ตัวเองไต่ลงต้นไม้..จขบ.ก็ประเดิมงานแรกด้วยการเป็นนักวิ่งร้อยเมตรก่อนวืดดดวิ่งตามหลังเพื่อนมาติดๆอย่างแฮ่กๆเลยย55+^^!ไปติดตามอ่าน"นิทานก่อนนอน"ของพี่ๆเพื่อนๆตะพาบในโครงการถนนสายนี้มีตะพาบปี2...>>คลิกพี่เป็ดสวรรค์ค่ะ
ขอบคุณ: ภาพและเพลงประกอบจากกูร์เกริล์และยูทูป
ขอบคุณ: พี่ๆเพื่อนๆผู้อ่านและผู้เยี่ยมชมทุกคนด้วยคับ
ขอบคุณ: ท่านประธานและโครงการ"ถนนสายนี้มีตะพาบ"ด้วยค่ะ
.
.

❖❤"PamPam~Mastana~"❖❤
9 JANUARY 2012

Create Date : 09 มกราคม 2555
57 comments

Last Update : 9 มกราคม 2555 16:05:16 น.

Counter : 4260 Pageviews.

Share
Tweet

❤
ⓛⓞⓥⓔ

☀(`•.¸ ¸.•´)<.•´¯`•.

✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･ ✿.｡.:*

*.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･ ✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･ ✿.｡

(-_-)(_ _)(-_-)(_ _) (- - )( - -)(- - )( - -) ˋ~
✿mastana✿mastana✿mastana✿mastana✿~~

✿✲-•(¯`°.•°•.★* *★ .•°•.°´¯)*¤°•★)))Pam.Yeah!chooo.!!!

โดย: mastana 9 มกราคม 2555 15:55:59 น.

พี่มาเก็บลิ้งก์ก่อนเด้อ

แพมๆ

โดย: เป็ดสวรรค์ 9 มกราคม 2555 16:16:52 น.

Happy NewYear 2012

โดย: Cheria (SwantiJareeCheri ) 9 มกราคม 2555 17:09:14 น.

ตามมาอ่านสโนไวท์ นิทานก่อนนอนค่ะน้องแพม
มีนางเอก ก็ต้องมีนางร้าย อิอิ พระราชินีตัวอิจฉา เอาแอปเปิ้ลมาให้
พูดถึงเจ้าชาย เราขอเจอแบบเจ้าชายแค่พอเพียงก็พอนะคะ
ว่าแต่น้องแพมเจอเจ้าชายของน้องรึยัง (แซวๆๆๆ ล้อเล่นค่ะ)

ปล. วันนี้มีบล็อกใหม่มาฝาก ชวนไปดูบรรยากาศ Winter Sales ค่ะ

โดย: diamondsky 9 มกราคม 2555 17:23:31 น.

ฟังเพลงก้ออิิ่มแระค่ะคุณมัทแสนสวย
โอมมหาระรวย งง งวย โอม ลูร์ งูเขียวแมมบร้า ....อิอิ
คิดถึงนะคะ
แต่งได้น่ารักชวนเคลิ้มดีค่ะ
ขอเอาไปแชร์ที่กลุ่มเราก่อนนะคะ

จุ๊ฟๆๆๆๆ

โดย: ณ ปลายฉัตร 9 มกราคม 2555 18:43:51 น.

ผมไม่ได้เล่านิทานกะเขาเลยงวดนี้
เลยแวะมาอ่านนิทานหนุกๆแถวนี้ครับน้องแพม

โดย: panwat 9 มกราคม 2555 18:44:35 น.

ภาพประกอบสวย เรื่องแจ๋วเลยนะน้องแพม

โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 9 มกราคม 2555 21:17:05 น.

หนนี้เหมือนหลุดเข้ามาในกล่องเพลง เพลงประกอบ กลิตเตอร์ที่ใช้ ภาพประกอบและเนื้อหามันคลาสสิคให้อารมณ์กริมม์มากครับ

ว่าแต่... พิมพ์ตัวหนังสือติดกันอีกแล้ว เดี๋ยวตีตายเลย -*-

นึกถึงบล็อกแรกของปีแล้ว ตูช่างอัพบล็อกที่อุบาทว์เหลือเกิน ...ไม่เป็นไร เราเน้นบล็อกท้ายปีเป็นหลัก
เป็นเด็กดีอย่างพอเพียงจะได้เจอเจ้าชายพอเพียงนะจ๊ะ

โดย: ชีริว 9 มกราคม 2555 22:25:23 น.

เป็นตะพาบ นิทานก่อนนอน
ที่สนุกและอ่านเพลินให้ข้อคิดที่ดีเลยค่ะ

โดย: เริงฤดีนะ 9 มกราคม 2555 22:25:34 น.

สวัสดียามดึกค่ะคุณมัท

ฟ้าแวะมาทักทายยามดึก..และมาบอกราตรีสวัสดิ์ด้วยค่ะ
หลับฝันดีนะคะ

โดย: พิรุณร่ำ 9 มกราคม 2555 23:03:50 น.

สวัสดีครับคุณแพม

ทีแรกเห็นตัวหนังสือเยอะ...ต้องกลั้นใจเว้นไว้ก่อนจะได้กลับมาอ่านแบบเต็มที่ พอว่างมาอ่านจริงๆแล้วอ่านเพลินมากครับ คุณแพมเขียนได้จังหวะแบบเท่ดีอะครับ คำสวยต่อเนื่องกันแบบมีจังหวะ

ชอบจังครับ

ที่คุณแพมเขียนนี่ละนิทานก่อนนอนของจริง ส่วนไอ้ที่ผมอัพไว้ที่บล็อก นั่นมันเรื่องขำขันก่อนนอนอะครับ ฮาฮา

จะว่าไปก็เป็นคนสองคนคุยกันจริงๆด้วยครับ พอดีเพ่ิงอ่านหนังสือที่คนเขียนเขาเก่งด้านการวางอารมณ์ระหว่างบทสนทนาได้เก่งแล้วผมเลยอินๆ แต่มันไม่เข้ากับโจทย์เลยกลายพันธุ์น่ะครับ

โดย: เงามืดในประวัติศาสตร์ 9 มกราคม 2555 23:05:57 น.

อารมณ์อ่านไป ฟังเพลงประกอบไป
เหมือนเข้าไปอยู่ในหนังสือนิทานเด็กเลยค่ะ

ล้ำเลิศมาก

โดย: JewNid 10 มกราคม 2555 0:04:51 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องแพม

เจ้าชายแบบพอเพียง
อยู่ไหนน้อ อิอิอิ

โดย: กะว่าก๋า 10 มกราคม 2555 5:29:42 น.

สวัสดีค่ะน้องแพม โอ้นี่พี่กิ่งหลงเข้ามาในนิทานหรือเปล่าคะ อิอิ เหมือนตกอยู่ในเรื่องสโนไวท์เลยค่ะ สวยมากๆๆๆๆ
น้องแพมแต่งบล็อกเข้ากับนิทานสวยจริงๆค่ะเหมือนพี่กิ่งไปนั่งอยู่ในเรื่องด้วยเลยค่ะ อ่านเพลินสนุกมากค่ะ แล้วเจ้าชายที่เจ้าหญิงรักจะเป็นยังไงน้อ ...อิอิ

สุขสดชื่นวันนี้ทั้งวันนะคะ

More Flowers Comments

โดย: กิ่งฟ้า 10 มกราคม 2555 9:06:07 น.

หวัดดียามสายครับคุณแพม...

อ่านนิทานก่อนนอนด้วยความสุขครับ
...คุณแพมคงเขียนอย่างมีความสุขเช่นกันเนอะ
ทั้งเพลงทั้งรูป-เรื่อง...ชวนฝันแฟนตาซีแฟรี่เทลสุดยอดครับ
จะถึงวันเด็กแล้ว...จะเรียกลูกหลานมาอ่านด้วยเน้อ

โดย: Dingtech 10 มกราคม 2555 10:19:15 น.

มาแล้วจร้า หนูแพม

สโนไวท์กับคนแคระทั้ง 7 เชียวน้อ

เริดๆ
เรื่องนี้ใครไม่เคยได้ฟัง
ไม่เคยได้ยิน ไม่มีทางเชื่อวาไม่รู้จัก

เรื่องระดับอนเตอร์อย่างนี้ อิอิ

โหย ~~~~~~ อยากจะบอกว่า อ่านแล้วเพลินอะแพม

หลับตาฟังเพลงด้วยเคลิ้มๆ ไปกับบทด้วย
คิดว่าเป็นตัวสโนไวท์ในเทพนิยายด้วยเลย

บรรยายได้เห็นภาพเห็นชัดทุกอย่างเลย

ชอบๆ

โดย: Rinsa Yoyolive 10 มกราคม 2555 10:33:02 น.

ดี ตอนเที่ยงจ้า..น้อง แพม
เรื่อง ราวน่ารัก สไตล์ แพม เลย เพลงเพราะ เข้า บรรยากาศ ..พี่ไม่ได้ ฟังเรื่องนี้ นาน แล้ว... ฟังแล้ว คงนอนหลับ ฝันดี นะจ๊ะ ..
ตอนนี้ ชักง่วง ..อิ อิ ..

โดย: tifun 10 มกราคม 2555 12:40:19 น.

เขียนเบียดกันเพราะอากาศหนาวนี่เอง แบบนี้คุณ tifun คงเขียนห่างกันเพราะอากาศร้อน อิอิ
/me โดนข้างบนกระโดดเหยียบ

โดย: ชีริว 10 มกราคม 2555 15:26:31 น.

สวัสดียามบ่ายค่ะน้องแพม มาเที่ยวบ้านสโนไวท์อีกรอบค่ะ อิอิ น่ารักจัง

เพลงที่น้องแพมไปฟังบ้านพี่กิ่ง ชื่อเพลง ขอทานน้อย ของ มาลีฮวนน่า ค่ะ พี่กิ่งเห็นว่าชื่อเพลงคล้องจองกับเนื้อเรื่องก็เอามาลงให้ฟังค่ะ

พี่กิ่งก็ชอบเพลงเพื่อชีวิตนะคะ รู้สึกจะเพราะและกินใจยังไงก็ไม่รู้เหมือนเพลงนี้เป็นเพลงของชายขอทานที่ไปหลงรักลูกสาวเศรษฐีเข้าค่ะ ฟังแล้วสงสารจังเนาะ อิอิ

มีความสุขยามเย็นนะคะน้องแพม

More Flowers Comments

โดย: กิ่งฟ้า 10 มกราคม 2555 15:37:33 น.

มาอ่านจ้า

อาเดียวก็เป็นเด็กดีนะคะ

โดย: ปันฝัน 10 มกราคม 2555 16:31:12 น.

ชอบมากๆเลย เป็นนิทานเรื่องแรกที่พี่รู้จักเลยนะเนี่ย

โดย: sawkitty 10 มกราคม 2555 18:33:18 น.

แพมเอ๊ยยย

ภูเขาที่ว่าอยู่ที่ไหน
พี่จะไปแคะเพ็ชรและพลอยไปขาย อิ อิ

เป็นการระบายสีนิทานที่อ่านเพลิน
จนเกินเวลานอนของพี่แล้วค่ะ

ราตรีสวัสดิ์นะคะ

แอมอร

โดย: peeamp 10 มกราคม 2555 21:56:28 น.

บรรยายได้ละเอียดดีมากครับ
ถ้าน้องแพมเขียนนิยายเกี่ยวกับชนบท
ชนบทนั้นต้องน่าอยู่มากๆเลยครับ

ฝันดีครับ

โดย: เศษเสี้ยว 10 มกราคม 2555 22:16:24 น.

สวัสดีครับน้องแพม ^^

อ่านจนเพลินไปเลยนะครับ รู้สึกว่าได้อ่านนิยายดีๆเรื่องนึงเลยครับ อิอิ

ขอแอดนะครับ มาอ่านบ่อยๆเผื่องานเขียนของพี่จะนุ่มนวลอย่างนี้บ้าง แหะๆ

บล็อกกลับมาเป็นปกติแล้วดีใจด้วยนะครับ

โดย: วนารักษ์ 11 มกราคม 2555 10:14:31 น.

สวัสดีค่ะน้องแพม พี่ดีใจนะคะที่น้องแพมชอบเพลงที่พี่เปิดให้ฟัง พี่กิ่งเองก็ชอบค่ะ ฟังแล้วรู้สึกสงสารยังไงไม่รู้บอกไม่ถูกเลยค่ะ

น้องแพมสบายดีนะคะ ตอนนี้พี่กิ่งแอบแว๊บเข้ามาค่ะ เดี๋ยวจะสอนแล้ว ไว้พี่กิ่งจะมาคุยด้วยใหม่นะคะตอนนี้ขอตัวไปสอนก่อนค่ะ แหะ แหะ

มีความสุขวันนี้นะคะ

More Flowers Comments

โดย: กิ่งฟ้า 11 มกราคม 2555 10:22:00 น.

เหมือนหลุดเข้ามาในโลกนิทาน
ปล่อยหัวใจจินตนาการในโลกฝัน
ไม่อยากพบความต่างที่ห่างกัน
หากความสุขนั้นแสนสั้นเหลือเกินเรื่อแพม
...
...

นิทานปายไม่มีคอนเซ็ปต์ไร
ก็เห็นเฮียเค้าไม่กำหนดไร
เค้าก็เขียนไรไปเรื่อย
เค้าไม่ค่อยถนัดอยู่แล้ว
แค่อยากมีส่วนร่วม บรา บรา บรา
สุขสันต์วันทำงานนะแพมจ๋า

โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด 11 มกราคม 2555 10:40:52 น.

หิว...

โดย: โสมรัศมี 11 มกราคม 2555 12:21:34 น.

สวัสดีครับคุณแพม

คุณแพมพูดถูกครับ งานที่เขียนออกจากใจเป็นงานที่มีคุณภาพหมดเลยครับ และยิ่งถูกต้องไปอีกว่าเราก็เข้าข้างตัวเองไว้ก่อน

แต่ผมว่างานคุณแพมมีลักษณะพิเศษบางอย่างจริงๆนะครับถ้าผมนึกคำออกแล้วจะมาบอกอีกทีนะครับ

โดย: เงามืดในประวัติศาสตร์ 11 มกราคม 2555 13:19:49 น.

สวัสดีค่ะ

แวะมาขอบคุณที่ไปเยือนบ้าน

ก็เลยได้มาฟังนิทานอีกเรื่องที่บ้านนี้

เพลงเพราะดีค่ะ เข้ากับบรรยากาศการฟังนิทาน ^^

โดย: oa (rosebay ) 11 มกราคม 2555 13:47:21 น.

มาอ่านงานตะพาบค่ะคุณแพม

สวัสดีวันเย็นๆฝนกำลังมากับคนรัก..อำลากันค่ะ

~กาพย์ขับไม้ห่อโคลง~

สายรุ้งรักเรา...สว่างไสวจากเหงา...ผ่องใสนิรันดร์
พิสมัยหวานหวาม...เกินใดกล่าวถาม...สุริย์ของฉัน
หนึ่งนิจเฝ้าฝัน...จารจรดสำคัญ..พิศวาสยากหาย

โทษทัณฑ์รักหลง....นัยจิตปานประสงค์...คะนึงไม่สิ้นหมาย
แจ้งแถลงระคายขม...พวงผลกรรมพรม...พิสมัยเรืองราย
อ้อยอิ่งหลากหลาย...หลับไหลพอคลาย...ละห้อยหวนรูปโฉม

สรวงจ่อคะนึงพลิกโน้ม................นอบครวญ
คอยบอกเจตรัญจวน...................จ่อมแจ้ง
ฝากหอมเห่กล่อมหวน.................หันสนิท
กล่อมหนึ่งความคิดแสร้ง............สบพร้องมองขนาน

กระซิบสายกาลเอื้อมผ่าน............ผลประสงค์
ผู้หนึ่งศรัทธาจำนง........................นัดชี้
รักสวาทนิ่งหลับหลง....................เลือนห่ม
เศร้าโศกวัฏฏะลี้..............หลากผู้รู้เห็น

โดย: ญามี่ 11 มกราคม 2555 16:29:00 น.

นิทานยาวเจงๆ เดี๋ยวต้องกอปไปขยายอ่าน

โดย: คนบ้า(น)ป่า (nulaw.m ) 11 มกราคม 2555 18:43:55 น.

มาอ่านนิทานน้องแพมจ้า
เพลงประกอบน่ารักมาก

อยากเป็นสโนว์ไวท์
กินแอ๊ปเปิ้ลแบบนี้ อิอิ

โดย: sierra whiskey charlie 11 มกราคม 2555 22:11:05 น.

ดีเกินไป เป็นเหตุผลที่แทบจะทำให้ผู้ชายน้ำตากตได้เลยครับ

กำลังอ่านเพลินๆ มาหักมุมตอนจบซะได้

โดย: คุณต่อ (toor36 ) 11 มกราคม 2555 22:13:48 น.

สวัสดีค่ะ

นานทีไปทักทายกันเลยเม้นท์ยาวเลย แต่อยากบอกว่า
ไม่มีปัญหาเลยค่ะ อ่านแล้วเพลินมากมาย
เหมือนเพื่อนว่างแล้วมาหา คุยกันชดเชยเวลา
ที่ไม่ได้คุยกันบ่อยๆ น่ะค่ะ ..

โดย: JewNid 11 มกราคม 2555 22:34:39 น.

กลับมาแล้วค่ะขอบคุณที่แวะไปเฝ้าบ้านให้นะคะ หายไปเสียหลายวันคิดถึงมากๆค่ะ น้องแพมสบายดีนะคะ

โดย: เกศสุริยง 11 มกราคม 2555 22:50:21 น.

วิชฺชาจรณสมฺปนฺโน โส เสฏฺโฐ เทวมานุเส

คนที่สมบูรณ์ด้วยความรู้และความประพฤติ
เป็นผู้ประเสริฐสุด ทั้งในหมู่มนุษย์และเทวดา

เป็นผู้ประเสริฐสุดในทุกที่ทุกสถาน ตลอดไป...นะคะ

โดย: พรหมญาณี 12 มกราคม 2555 9:15:22 น.

มาแระจ้าพอมแพม

รินขอบคุณแพมมากเน้อที่โหวตให้รินได้ตำแหน่งดีไซน์สมใจในครั้งนี้จ้า

ดีใจจริงๆเลย หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งจริงๆ

โดย: Rinsa Yoyolive 13 มกราคม 2555 0:33:21 น.

หวัดดียามเช้าอากาศดี ๆ นะจ๊ะ....สุขสดชื่นจ้ะ

โดย: ม้าห้อ (cm-2500 ) 13 มกราคม 2555 7:48:01 น.

สวัสดีค่ะคุณแพม..

แวะมาชวนขึ้นเขาคิชฌกูฏกันค่ะ..

ไปด้วยกันไหม๊..?

โดย: คนผ่านทางมาเจอ 13 มกราคม 2555 21:07:22 น.

เขียนได้ดีเลยนะเนี่ย...แหล่มจ้า

โดย: อุ้มสี 14 มกราคม 2555 0:48:35 น.

คิดถึงจังเลยค่ะคุณแพม สบายดีนะคะ
วามาขอยกมือบอกว่าเป็นอีกคนหนึ่งที่ยังโปรดสไตล์นิทาน
เลยจะขอมาอ่านในแบบคุณแพมดูบ้างคะ

และมาขอสวัสดีปีใหม่ย้อนหลังด้วยค่ะ

โดย: Sweety-around-the-world 14 มกราคม 2555 10:37:47 น.

สวัสดียามบ่ายค่ะ..น้องแพม

โดย: nootikky 14 มกราคม 2555 15:12:10 น.

สวัสดียามสายครับน้องแพม

ความฝันเป็นสิ่งที่สวยงามเสมอ
ว่าแต่น้องแพมก็คงมีฝันอยากเจอคนที่พอเพียงด้วยใช่ไหมครับ

โดย: กลิ่นดอย 15 มกราคม 2555 10:14:10 น.

ไฮ เจ้าหญิงแพมมี่

นิทานเรื่องโปรด ซะด้วย อิอิ แต่สโนว์ไวท์บ้านนี้น่ารักจัง

เจอเจ้าชายพอเพียงเมื่อไหร่ อย่าลืม มาบอกกันบ้างเน้ออ

ป.ล งานยุ่งนิ ไม่ได้เขียนตะพาบมาหลายกิโลเลยล่ะ

Miss u เน้ออ

โดย: คล้ายดาว 15 มกราคม 2555 15:48:00 น.

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ

มาตามอ่านนินทานก่อนนอนด้วยคนครับ

อิอิ

โดย: อาคุงกล่อง 15 มกราคม 2555 17:52:39 น.

อุภินฺนมตฺถํ จรติ อตฺตโน จ ปรสฺส จ
ปรํ สงฺกุปิตํ ญตฺวา โย สโต อุปสมฺมติ

ผู้ใดรู้ว่าคนอื่นโกรธแล้ว มีสติ ระงับได้ ผู้นั้นชื่อว่า
บำเพ็ญประโยชน์แก่คนถึง ๒ คน คือ ทั้งแก่ตนเอง และแก่คนอื่นนั้น

มีความสุขในการบำเพ็ญประโยชน์ตนและประโยชน์ผู้อื่น ตลอดไป...นะคะ

โดย: พรหมญาณี 16 มกราคม 2555 11:32:13 น.

มาเยี่ยมยามเย็นๆจ้า กินข้าวเย็นหรือยัง

โดย: sawkitty 16 มกราคม 2555 18:52:39 น.

แวะมาทักทายก่อนไปนอนค่ะ หวังอย่างยิ่งว่าน้องแพม คงสบายดีนะคะ

โดย: เกศสุริยง 17 มกราคม 2555 0:31:10 น.

ปญฺญา ว ธเนน เสยฺโย
ปัญญาแล ประเสริฐกว่าทรัพย์

ใช้ปัญญาในการดำเนินชีวิต เพื่อความสำเร็จและความสุข ตลอดไป...นะคะ

โดย: พรหมญาณี 17 มกราคม 2555 12:35:32 น.

หวัดดีน้องแพมสบายดีนะจ๊ะ

โดย: Nat-cherry 17 มกราคม 2555 15:04:37 น.

สุดยอดจินตนาการ ล้ำเลิด อิอิ

โดย: Nat-cherry 17 มกราคม 2555 15:07:25 น.

โดย: angel blue kete 19 มกราคม 2555 21:35:12 น.

โดย: angel blue kete 19 มกราคม 2555 21:36:08 น.

โดย: angel blue kete 19 มกราคม 2555 21:36:59 น.

เจ้าชายบางที ก้เป้นคนไม่ดี แต่เป็นเจ้าชายนะ แพมๆ

หลับยังอ่ะ

ไหนดูซิ

แน่ะ แกล้งหลับซะด้วย ฮี่ๆ

โดย: เป็ดสวรรค์ 20 มกราคม 2555 2:06:46 น.

ว่างเมื่อไรอย่าลืม แวะไปชมกันนะคะ...เกศสุริยง
สร้างกริตเตอร์
สวัสดียามใกล้เที่ยงค่ะน้องแพม หาอะไรรองท้องกันดีกว่าค่ะ

โดย: เกศสุริยง 20 มกราคม 2555 12:02:05 น.

โดย: nart (sirivinit ) 21 มกราคม 2555 22:46:45 น.

mastana

Location :
Kiyose Tokyo Japan

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Rss Feed

Smember

ผู้ติดตามบล็อก : 365 คน [?]

よろしくお願いします～
夢の異世界生活～
Dear People's
Thanks you Vote To Me

BlogGang Popular Award

でにやけてはずかしいよ徹夜で帰ってきて疲れてるのにだっこしてくれてand I'm afraid of SunLight ~(_-)"!!

ฉันคือบล็อกเกอร์พลังโหด
เปิดดวงตามองโลกครั้งแรก
เมื่อยี่สิบปีก่อนโน้น-ปัจจุบัน
ฉันเป็นแม่มดไม่มีหัวใจเกี่ยว
เนื่องก่อนหน้านี้ฉันละเลย-
ความเป็นมนุษย์ในเรื่องราว
ของท้องฟ้าบนโลกเสมือน
ฉันมีความสุขในความสุขๆ
กับงานเขียนแนวไซไฟ
และงานเขียนพร่ำเพ้อ
อันพรรณนาของตัวเอง
ขอบคุณท่านผู้ชม ❤
พี่ๆเพื่อนๆและทุกคน
ที่ติดตามอ่านงานเขียน
ของจขบ.นี้ด้วยนะฮ่ะย้าา

۩°۩°۩°۩°۩°۩°۩°۩°۩°۩°۩

งานเขียนทุกเอนทรี่ของ
จขบ. เขียนด้วยหัวใจรัก
ในงานเขียนในจินตนาการ
ที่เกิดจากความรักในหัวใจ
ของเจ้าของบล็อกเองได้รับ
ความคุ้มครองตามกฏหมาย
พ.ร.บ. สิขสิทธิ์ พ.ศ.2537
ห้ามคัดลอกดัดแปลงแก้ไข
นำไปใช้อ้างอิงแอบอ้างเป็น
ผลงานของตัวเองโดยไม่ได้
ขออนุญาตเจ้าของบล็อกน้า
۩°۩°۩°۩°۩°۩°۩°۩°۩°۩°۩