ได้เวลารัก บทที่ ๑ ได้เวลาแล้วค่า ญาติสนิทมิตรรักทั้งหลาย... คราวนี้จะได้รู้สักทีว่า... ผู้หญิงในชุดแดงคนนั้นเป็นใคร เอิ่ม...คงจะไม่ชวนคุยเยอะนะคะ ไปอ่านกันเลยดีกว่าค่ะ^^ +++++++++++++++++++++++++++++++ ได้เวลารัก บทที่ ๑ เวเนเซียหยุดเดินกลางถนนปูด้วยอิฐสีน้ำตาลเข้มกว้างราวหนึ่งเมตรที่ลัดเลาะจากท่าน้ำผ่านสวนสวยไปยังตัวตึกสูงของโรงแรม นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มจัดเกือบดำหรี่ลงเพราะแสงจ้าของยามสาย แต่ยังจับจ้องที่ร่างสูงใหญ่กลางสนามหญ้าเขียวขจีราวพรมผืนงามโดยไม่ได้สนใจกลุ่มคนซึ่งกระจายตัวอยู่รอบๆ ไม่เคยมีใครหยุดสายตาของเธอไว้ได้นานขนาดนี้มาก่อน หากร่างสูงใหญ่ในชุดสีดำทั้งเสื้อเชิ้ตกับสแล็คนั้นตรึงเธอไว้ราวกับมีเวทมนตร์ ถ้าไม่ใช่กล้องตัวใหญ่ที่คล้องคอเขาอยู่ คงไม่ยากที่จะคิดว่าเขาคือนายแบบ ไม่ใช่ชายหนุ่มวัยอ่อนกว่าซึ่งเขากำลังคุยด้วย “คุณเวดูอะไรอยู่ครับ... อ๋อ กองถ่ายแฟชั่น” เวเนเชียไม่ได้หันกลับมายังเลขาการคู่ใจที่ก้าวตามมาพร้อมกับหอบแฟ้มเอกสาร สายตาของเธอยังอยู่ที่ช่างภาพซึ่งยืนหันข้างให้โดยไม่ทันรู้ตัวว่ามีคนจ้องมองอยู่ เขากำลังทำท่าทางอธิบายอะไรบางอย่างกับนายแบบ “อีกครึ่งชั่วโมงจะเริ่มประชุมแล้วนะครับคุณเว” ธาราเอ่ยเบาๆ สายตามองไปยังสิ่งที่เรียกความสนใจของเจ้านายสาว กลางสนามหญ้าเล็กๆ ในสวนกว้างซึ่งออกแบบโดยนักจัดสวนชื่อดัง โอบล้อมตัวตึกของเพชรา มันตรา โรงแรมระดับห้าดาวในเครือ อัญมณีมันตรา กองถ่ายแฟชั่นกำลังทำงานท่ามกลางแสงเจิดจ้า คนที่สะกดสายตาเจ้านายสาวของเขาไม่ใช่นายแบบชื่อดังของยุค แต่น่าจะเป็นช่างภาพคนนั้นมากกว่าที่หันเหความสนใจของเจ้านายเขาไปจากการประชุมสำคัญ เวเนเซียมองนางแบบสาวสวยในชุดราตรีสวยหรูผ่านเข้ามาในคลองสายตาและมือเรียวงามปานสลักนั้นแตะต้องอกกว้างภายใต้เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท “ธาร...เช็กประวัติเขาให้ที” ธาราเหลือบมองใบหน้างดงามหากสีหน้าเรียบเฉยไม่บ่งบอกอะไร เขารับคำและไม่ตั้งคำถามต่อเจ้านายสาว เวเนเซียเพียงพยักหน้านิดๆ ก่อนจะหมุนตัวกลับ ก้าวตรงไปยังตัวตึกของโรงแรม ธาราชำเลืองไปยังร่างสูงใหญ่นั้นอีกครั้งก่อนจะก้าวตามเจ้านายสาวแล้วเกือบสะดุ้ง สายตาคมกล้าของชายในชุดสีดำพุ่งตรงมายังเขา อะไร...ที่ทำให้เจ้านายของเขาสนใจช่างภาพคนนี้ เอเธนส์ปัดมือเรียวสวยที่แตะตัวเขาออก ไม่ใส่ใจท่าทางกระเง้ากระหงอดของนางแบบสาว สายตาทอดตามร่างโปร่งในชุดกระโปรงสีแดงแนบไปกับเรือนร่าง ผมยาวเกล้าขึ้นปักด้วยปิ่นสีทอง เปิดลำคอระหงให้เด่นชัดยิ่งขึ้น แผ่นหลังตรง การเดินรวดเร็วแต่ดูสวยสง่า นัยน์ตาคมหลุบลงมีแววใคร่ครวญอะไรบางอย่าง “มองอะไรคะคุณเอเธนส์” นางแบบสาวเอ่ยอย่างหงุดหงิด แม้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะเดินลับตาไปแล้ว แต่ช่างภาพหนุ่มหล่อก็ไม่ยอมหันกลับมาสักที “สวยนะครับ... ผมเห็นเขามองคุณอยู่ตั้งนาน” นายแบบหนุ่มเอ่ยขึ้น ปรายยิ้มเยาะนางแบบสาวสวยเพราะรู้ดีว่าอีกฝ่ายคิดอะไรกับเอเธนส์ ช่างภาพหนุ่มหล่อคมเข้มแบบลูกครึ่งเอเชียตะวันตก ไม่เป็นที่ทราบกันนักว่าสายเลือดอีกครึ่งของ เอเธนส์คือชาติใด แต่จากนัยน์ตาและผมสีดำรวมทั้งใบหน้าคมเข้มจึงเดากันว่าเป็นละตินสักชาติหนึ่ง เอเธนส์เป็นที่หมายปองของนางแบบหรือแม้กระทั่งนายแบบบางคน ส่วนเขาเองก็ยอมรับว่า ถ้าเอเธนส์มายืนอยู่หน้ากล้องก็คงจะเขี่ยเขาลงจากแถวหน้าของวงการได้ไม่ยาก แต่ไม่เคยเลยที่เอเธนส์จะยอมมาอยู่หน้ากล้อง ไม่ว่าจะมีใครเพียรพยายามเกลี้ยกล่อมเท่าใด เอเธนส์รักการถ่ายภาพ หากไม่ชอบการถูกถ่ายภาพ เอเธนส์หันกลับมายังนายแบบนางแบบทั้งสอง เขาไม่เอ่ยอะไร เพียงแค่มองสีหน้ายิ้มๆ ของฟากฟ้า นายแบบซึ่งกำลังโด่งดังอยู่ในขณะนี้ด้วยแววตานิ่งเฉย และไม่สนใจท่าทางกระฟัดกระเฟียดของรานี “ไม่เห็นจะสวยสักหน่อย หน้าตาก็จื๊ดจืด” ฟากฟ้าหัวเราะใบหน้าเชิดขึ้นของเพื่อนร่วมสังกัด รานีก้าวขึ้นมาโดดเด่นบนถนนแฟชั่นด้วยใบหน้าสวยคมเข้มจากเชื้อสายอินเดีย โดยเฉพาะดวงตาคมลึกอันเป็นเสน่ห์ของเจ้าตัว เขายอมรับว่ารานีสวยแปลกตา หากนิสัยนั้นชวนขยาดอยู่ไม่น้อย “เริ่มงานกันได้แล้ว” เอเธนส์เอ่ยเสียงเรียบ นัยน์ตาสีดำจัดวาวขึ้นอย่างที่นางแบบสาวต้องหุบปากฉับไม่กล้าแสดงท่าทีอะไรอีก ฟากฟ้ายักไหล่ หันกลับไปยังเนินเตี้ยๆ กลางสนามหญ้าที่เอเธนส์อธิบายเมื่อสักครู่ว่าต้องการภาพเขาและรานีตรงนั้น “มาสิรานี เดี๋ยวคุณจะทำให้ช้านะ” เขาหัวเราะเบาๆ มองการจ้ำตามมาของรานีอย่างนึกขำ เธอเองก็รู้ว่าการทำให้เอเธนส์โกรธนั้นไม่ดีต่อตัวเองเท่าไร “วันนี้คุณเป็นเจ้าหญิงของผมนะ อย่าไปยุ่งกับคุณเอเธนส์เขาเลย” รานีเม้มริมฝีปาก เธอรู้สึกขวางหูขวางตาฟากฟ้ามาตั้งนานแล้ว แต่ก็ไม่สามารถเอะอะใส่เขาได้ เขาเป็นนายแบบรุ่นพี่สังกัดเอเจนซี่เดียวกับหล่อน และเป็นหนึ่งในนายแบบแถวหน้าของเมืองไทยในตอนนี้ ฟากฟ้ามักจะชอบขัดคอหล่อนอยู่เรื่อย โดยเฉพาะในเรื่องของเอเธนส์ “คุณวิคะ ท่านประธานอยู่หรือเปล่าคะ” เวเนเซียชะโงกหน้าเข้าไปหาเลขานุการผู้ทรงประสิทธิภาพของประธานกรรมการบริหารอัญมณีมันตรา กลุ่มธุรกิจโรงแรมและรีสอร์ตขนาดใหญ่ของประเทศ แล้วรับไหว้บรรดาผู้ช่วยของวิกานดาซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ วิกานดาแย้มริมฝีปากน้อยๆ เพราะน้ำเสียงเย้าแหย่ของหญิงสาวที่เธอเห็นมาตั้งแต่เด็ก หญิงสาวหน้าตาสวยแบบไทยแต่ชื่อไม่ไทยเลยสักนิด ‘เวเนเซีย... ความรักของเราเกิดขึ้นที่นั่น’ เธอยังจำได้ถึงน้ำเสียงนุ่มนวลของผู้เป็นเจ้านายเมื่อพูดถึงที่มาของชื่อบุตรสาวคนแรกและคนเดียว เจ้านายของเธอพบกับภรรยาซึ่งเป็นนักเรียนไทยในประเทศอิตาลีครั้งแรกที่เมืองเวนิส “ท่านประธานคะ... ผู้จัดการอัญมณีธาราขอเข้าพบค่ะ” เวเนเซียยิ้มกว้าง ยืนเกาะเคาน์เตอร์รอเสียงตอบจากโทรศัพท์ภายในที่คุณวิกานดาต่อสายเข้าไปถามเจ้าของห้อง เธอรู้จักคุณวิกานดาตั้งแต่ตามบิดามาที่โรงแรมนี้เป็นครั้งแรกเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน จนตอนนี้คุณวิกานดาวัยห้าสิบที่ยังสาวไม่เปลี่ยน ดำรงตำแหน่งหัวหน้าทีมเลขานุการของบิดา “ไม่ได้นัดไว้นี่นะ” เสียงทุ้มๆ ดังออกมาเพราะคุณวิกานดาใช้ระบบเปิดเสียง ทำให้สองสาวต่างวัยขยิบตาให้แก่กัน “แล้วท่านจะอนุญาตให้พบไหมคะ” วิกานดาถามกลับตามเกมของสองพ่อลูก เจ้านายของเธอมักเล่นเกมเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้กับบุตรสาวเสมอ แสดงออกถึงความสัมพันธ์อันดีระหว่างทั้งสอง เมื่อยี่สิบปีก่อนเธอยังเห็นเด็กหญิงเวเนเซียตัวน้อยวิ่งเล่นเข้าออกห้องนั้นห้องนี้ของส่วนบริหารอย่างสนุกสนาน แต่มาบัดนี้เวเนเซียกลายมาเป็นหนึ่งในกลุ่มผู้บริหารรุ่นใหม่ของอัญมณีมันตรา แม้จะยังไม่ขึ้นลำดับอาวุโส แต่วิกานดารู้ดีว่าลูกไม้ลูกนี้หล่นใต้ต้นอย่างแน่นอน “อืม...ให้เวลาสิบนาทีก็ได้” แสงไฟบนโทรศัพท์หายไปบ่งบอกว่าอีกฝ่ายตัดการสนทนา “สิบนาที...แหม จะรีบไปหาสาวที่ไหนล่ะสิ” เวเนเซียยิ้มกว้าง วิกานดายิ้ม สบนัยน์ตาพราวพร่างของหญิงสาวตรงหน้าอย่างเอ็นดู และเอ่ยกระเซ้า “รีบเข้าไปเถอะค่ะ เดี๋ยวหมดเวลาสิบนาที” “ขอบคุณนะคะ” เวเนเซียหัวเราะ หมุนตัวก้าวไปยังประตูไม้สีเข้ม แล้วก็ต้องหันกลับมายังเลขานุการคนเก่งของบิดาเพราะเสียงหวานๆ ที่ดังขึ้น “อัญมณีธาราเยี่ยมมากค่ะ คุณเวทำเอาบอร์ดบริหารทึ่งกันใหญ่เลยค่ะ” วิกานดายกนิ้วหัวแม่มือให้กับบุตรสาวของเจ้านาย “ขอบคุณค่ะคุณวิ งานนี้เวสู้ตายค่ะ” วิกานดายิ้ม มองร่างสูงโปร่งในชุดกระโปรงสีแดงเข้มเปิดประตูก้าวเข้าไปในห้องทำงานของเจ้านาย แว่วเสียงหัวเราะอย่างร่าเริงดังลอยออกมาก่อนประตูจะปิดลงอีกครั้ง “หัวเราะอะไรกันจ๊ะสาวๆ ทำงานต่อจ้ะ” เธอเอ็ดสาวๆ ผู้ช่วยรอบตัวเบาๆ หากริมฝีปากยังแย้มยิ้ม เมื่อครู่เพิ่งมีการประชุดบอร์ดบริหารของอัญมณีมันตรา เวเนเซียรายงานถึงความคืบหน้าในการก่อสร้างและตกแต่ง อัญมณีธารา บูติกสปารีสอร์ตสุดหรูที่หัวหิน ซึ่งการก่อสร้างดำเนินไปเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ เหลือเพียงการเก็บรายละเอียดทั่วไป และจะสามารถเปิดทดลองบริการในอีกสองสัปดาห์ถัดไป โปรเจกต์ใหม่นี้เป็นการผสมผสานรีสอร์ตและสปาเป็นหนึ่งเดียว มิใช่เพียงการมีสปาเป็นบริการส่วนหนึ่งของโรงแรม ดังเช่นโรงแรมและรีสอร์ตอื่นๆ ในเครืออัญมณีมันตรา เธอได้เห็นเวเนเซียชี้แจงการดำเนินงานให้แก่ที่ประชุมทราบได้เป็นอย่างดี ตอบคำถามและข้อสงสัยทุกอย่างได้ชัดเจน และแสดงวิสัยทัศน์ที่ทำให้บอร์ดบริหารต้องยอมรับในความสามารถ เธอเชื่อว่าเวเนเซียจะเข้าสู่ตำแหน่งประธานกรรมการบริหารอัญมณีมันตราได้ในอนาคต แม้ว่าจะยังมีคู่แข่งที่น่ากลัวในการชิงตำแหน่งนี้อยู่ก็ตาม “ไปทานข้าวข้างนอกกับพ่อไหม” คุณปริทัศน์เอ่ยถามบุตรสาว มองเวเนเซียทรุดลงนั่งบนโซฟาตัวใหญ่ชนิด ‘แผ่หลา’ หมดมาดผู้บริหารรุ่นใหม่ไฟแรงในห้องประชุมเมื่อครู่ “สองคน...หรือว่ามีใครอื่นคะ” เวเนเซียผงกศีรษะขึ้นจากพนักพิงนุ่มๆ ร่างกายหล่อนประท้วงเรื่องการพักผ่อนมาหลายวันแล้ว “สอง...พ่อกับลูก” คุณปริทัศน์เว้นจังหวะ “แล้วก็ท่านรัฐมนตรี เลขา กับนักธุรกิจอีกสัก...โหล” เวเนเซียทิ้งตัวลงตามเดิม ไม่สนใจว่าผมที่เกล้าขึ้นไว้อย่างสวยงามจะหลุดลุ่ยอย่างไร “เชิญคุณพ่อเถอะค่ะ เวไม่ไหวแล้ว...ของีบตรงนี้ดีกว่า” ว่าแล้วเวเนเซียก็ทำท่าหลับอยู่ตรงนั้น คุณปริทัศน์หัวเราะเบาๆ เดินเข้ามานั่งข้างบุตรสาวคนเดียว วันนี้เวเนเซียทำให้เขาภูมิใจมาก แม้ว่าเวเนเซียจะเข้ามาเรียนรู้งานในสาขาต่างๆ ของอัญมณีมันตราเกือบห้าปีแล้ว แต่งานนี้เป็นงานใหญ่ที่สุดของบุตรสาวและเป็นงานใหญ่ของบริษัทเช่นกัน ทุกอย่างออกมาดีถึงดีมากทีเดียว บอร์ดบริหารคนอื่นๆ ก็เริ่มยอมรับในความสามารถของเวเนเซีย “เหนื่อยขนาดนั้นเชียว” เวเนเซียลืมตา ยิ้มกว้าง เอียงศีรษะซบไหล่บิดา ปีกว่าที่เธอคลุกอยู่กับโครงการอัญมณีธารา จนแทบจะอยู่ที่หัวหินตลอดเวลาในการดูแลและควบคุมการก่อสร้างร่วมกับทีมงาน ให้โครงการบูติกสปารีสอร์ตแห่งใหม่เป็นไปตามที่ต้องการ เธอรู้ดีว่าโครงการนี้เป็นบทพิสูจน์หนึ่งที่จะทำให้เธอก้าวสู่ทำเนียบผู้บริหารอาวุโส และเข้าสู่เส้นทางการชิงตำแหน่งประธานกรรมการบริหารคนต่อไป เวเนเซียรู้ดีว่าตำแหน่งนี้ไม่มีทางได้มาเพราะว่าเธอเป็นบุตรสาวของประธานฯ คนปัจจุบัน เธอต้องลงสนามชิงชัยกับอีกหลายคน...โดยเฉพาะมีคู่แข่งคนสำคัญที่เธอไม่คิดประมาท เวเนเซียมองไปยังเก้าอี้ของบิดา เมื่อตอนเด็กเธอเคยปีนไปนั่งบนตักท่านบ่อยๆ และสัญญากับตัวเองว่าสักวันหนึ่งจะก้าวไปนั่งเก้าอี้ตัวนั้นให้ได้ มันเป็นความฝันที่เธอจะต้องคว้ามาให้ได้! “เหนื่อยนิดหน่อยค่ะ แต่ยังไม่อยากไปนั่งบีบเนื้อบีบตัวให้เหล่าราชสีห์ตะปบหนูตัวนี้เล่น คุณพ่อไปเถอะค่ะ” คุณปริทัศน์ใช้ปลายนิ้วจิ้มหน้าผากบุตรสาวเบาๆ เวเนเซียจะต้องเหนื่อยมากทีเดียวถึงปฏิเสธคำชวน เพราะเวเนเซียรู้ดีทีเดียวว่าการรับประทานอาหารหรือพบปะกันเช่นนี้หมายถึงจะได้เรียนรู้อีกกลยุทธ์ของนักธุรกิจที่ไม่สามารถหาได้จากห้องเรียนหรือห้องทำงานที่ไหน “เอาเถอะ... แล้วนี่จะกลับไปหัวหินวันนี้เลยหรือเปล่า” “ยังค่ะ เวคงอยู่กรุงเทพอีกสักสองสามวัน เวนัดเอเจนซี่มาคุยเรื่องงานแกรนด์โอเพนนิ่ง แล้วก็เรื่องเว็บไซต์ของอัญมณีธาราด้วยค่ะ” คุณปริทัศน์พยักหน้า แม้โครงการทุกอย่างจะใกล้เสร็จสมบูรณ์แล้ว แต่ต่อไปนี้ก็เป็นงานหนักของเวเนเซียเช่นกันในการส่งอัญมณีธาราให้บรรลุเป้าหมาย เขารู้ดีว่ามันไม่ง่าย “อืม... นอนให้พอแล้วเย็นนี้ไปปาร์ตี้กับพ่อนะ ไม่ได้ควงสาวสวยมาตั้งนานแล้ว” เวเนเซียยิ้มกว้าง “เวมีนัดกับเฟดเดอเรอร์แล้วค่ะคืนนี้” คุณปริทัศน์ทำเสียงในลำคออย่างหมั่นไส้เจ้าของชื่อที่บุตรสาวเอ่ยขึ้นมานัก โรเจอร์ เฟดเดอร์เป็นนักเทนนิสอันดับต้นๆ ของโลกชาวสวิสเซอร์แลนด์ที่เวเนเซียชื่นชอบ “หมอนี่มันมีดีอะไรกว่าพ่อนักรึไง... พ่อหล่อกว่าตั้งเยอะ” “หูย...หล่อกว่าแต่ก็แก่กว่านี่คะ” เวเนเซียหัวเราะคิกคัก มองท่าแยกเขี้ยวของบิดาด้วยความขำขัน “ก็พ่อลองคว้าแชมป์มาให้เวดูสักรายการสิคะ รับรองเวไม่ปันใจให้ใครอื่นแน่” คุณปริทัศน์โคลงศีรษะ เวเนเซียชอบกีฬาเป็นชีวิตจิตใจ เทนนิสก็เป็นอีกกีฬาชนิดหนึ่งที่เวเนเซียคลั่งไคล้ ยอมอดหลับอดนอนดูการแข่งขัน แล้วที่ว่ามีนัดนี่ก็เป็นการรอดูการแข่งขันของนักเทนนิสที่ชื่นชอบคนนี้ “ถ้าหนุ่มกว่านี้สักหน่อยพ่อเทพคนนี้ก็ไม่ได้แอ้มพ่อหรอก” เวเนเซียหัวเราะ นัยน์ตาพราวพร่าง “พ่อไปเถอะค่ะ เดี๋ยวไม่ทันนัดนา” “ไล่จริง... แล้วนี่จะกลับบ้านเลยไหม อย่าขับรถเองเลยให้คนขับรถให้ดีกว่านะ” เขามองท่าเพลียๆ ของลูกสาวอย่างเป็นห่วง “เวไม่ได้เอารถมาค่ะ” คุณปริทัศน์หรี่ตาก่อนจะถอนหายใจ เวเนเซียคงขับเรือมาตามเคย เขาไม่น่าตามใจลูกสาวเลย เห็นหน้าหวานๆ ตาใสๆ อย่างนี้ เวเนเซียชอบขับเรือเร็วมาก จริงๆ ก็สายเลือดเดียวกับเขานั่นแหละ เขาเป็นคนนำพาเวเนเซียให้รู้จักการขับเรือเอง เวลาว่างทีไรเขามักจะพาเวเนเซียไปที่คลับ สอนให้ทั้งเรือใบและเรือเร็ว เมื่อก่อนเขาก็มักเดินทางจากบ้านมายังเพชรา มันตรา ด้วยเรือเร็วลำเล็ก หากหลังๆ มาเขาก็เพลาลงเพราะการจราจรในแม่น้ำเจ้าพระยาหนาแน่นขึ้น แต่เวเนเซียนั้นไม่พลาดเลยที่จะใช้เรือเร็วทุกครั้งที่สามารถทำได้ แม้เขาจะห่วง แต่ก็รู้นิสัยของบุตรสาวดีจึงได้แค่เตือนให้ระมัดระวังเท่านั้น “ง่วงๆ อย่างนี้อย่าขับเรือเลย พ่อให้คนขับรถไปส่งก็แล้วกัน” “ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวเวงีบเอาแรงแถวนี้ก่อนค่อยกลับ ขอยืมห้องพ่อสักชั่วโมงสองชั่วโมงนะคะ” ผู้เป็นพ่อได้ถอนใจอีกรอบ ก่อนจะพยักหน้า “ไปนอนในห้องล่ะ เดี๋ยวใครมาเห็นผู้จัดการอัญมณีธารานอนน้ำลายยืดแถวนี้” เวเนเซียหัวเราะคำกระเซ้าของบิดา “ค่า... เวไม่ให้เสียเครดิตพ่อหรอกค่ะ” ข้างในห้องทำงานกว้างของบิดามีห้องนอนที่ซ่อนไว้ในผนังด้านหนึ่ง ซึ่งบิดาเอาไว้พักผ่อนเวลาทำงานหนัก ตอนเด็กๆ เธอเองก็เคยมานอนที่นี่บ่อยๆ เพราะตามบิดามาทำงานเป็นประจำ เวเนเซียเคยรู้สึกว่าตัวเองโชคร้ายที่เสียมารดาไปตั้งแต่เด็ก แต่ก็ยังมีโชคดีที่บิดาไม่เคยทอดทิ้งให้อยู่กับพี่เลี้ยง ไม่ว่าจะไปไหนท่านก็พาไปด้วยเสมอ เธอจึงใกล้ชิดบิดามาก “พ่อไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ เดี๋ยวเวกลับกับธาร” “เอาเถอะ... ยังไงก็อย่าขับเรือให้เร็วมากนักนะลูก ระวังตัวด้วย” เวเนเซียชะโงกไปหอมแก้มบิดาแทนคำตอบ มองท่านลุกขึ้น ขยับเนกไทและสูทให้เรียบร้อย “กินข้าวด้วยนะยายเว... อย่ามัวแต่นอนเพลินล่ะ” คุณปริทัศน์กำชับแล้วก้าวไปยังประตู “คืนนี้เวอนุญาตให้ควงสาวอื่นได้นะคะ” เวเนเซียตะโกนตามหลังบิดา ทันเห็นไหล่กว้างกระเพื่อมก่อนประตูห้องจะปิดลง ทิ้งให้เธออยู่เพียงลำพัง เวเนเซียกำลังจะลุกขึ้นก็ได้ยินเสียงเพลงจากโทรศัพท์ จึงหันไปหยิบกระเป๋าถือใบเล็กที่เธอโยนทิ้งไว้บนโซฟามาค้น แล้วหยิบโทรศัพท์เครื่องเล็กออกมา ชื่อที่ขึ้นบนหน้าจอเรียกรอยยิ้มจากเรียวปากบาง “ว่าไงคะเจ้าชาย” นัยน์ตาคมวาววับ เริ่มบทสนทนากับอีกฝ่ายอย่างร่าเริง เวเนเซียมองโทรศัพท์ที่วางสายไปแล้วหลังจากใช้เวลาคุยกันเพียงไม่นาน ก็เธอกับ ‘เจ้าชาย’ เคยคุยกันได้นานที่ไหน นัยน์ตาเปล่งประกายระยิบระยับอย่างพอใจ เธอลุกยืน สาวเท้าไปยังประตูไม้ที่ผนังอีกด้าน เปิดประตูแล้วก้าวเข้าไป ก่อนจะล้มตัวลงบนเตียงกว้างทันที นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มจัดพริ้มหลับลง ภาพร่างสูงใหญ่ในชุดสีดำกลางสนามหญ้าสีเขียวปรากฏขึ้นมาในห้วงความคิดก่อนที่จะหลับไปในที่สุด “เอเธนส์ ไม่ทราบนามสกุลครับเจ้านาย” เวเนเซียเงยหน้าขึ้นจากโต๊ะกระจกมุมหนึ่งของห้องทำงานของบิดาซึ่งใช้เป็นโต๊ะอาหารเที่ยงชั่วคราวที่คุณวิกานดาจัดมาให้ เวลาอาหารเที่ยงของเธอเลื่อนมาเกือบสามชั่วโมง หญิงสาวรวบช้อนและส้อมบนจาน หยิบผ้าเช็ดปากมาแตะมุมปาก ก่อนจะหยิบแก้วน้ำมาจิบ จนเมื่อวางแก้วเรียบร้อย จึงประสานมือที่ตัก สบตาเลขานุการอีกครั้ง “คนที่คุณเวอยากรู้จักไงครับ” ธาราตอบสายตาของเจ้านายสาวที่ทำงานมาด้วยเกือบสามปี แต่เขารู้จักเวเนเซียมาทั้งชีวิต “ช่างภาพแถวหน้าของวงการแฟชั่น ดังทั้งฝีมือและเรื่องอื่น” เขารายงานต่อ “เรื่องอื่น...” เสียงเบาลอดจากริมฝีปากบาง ดวงหน้านวลเนียนแต่งแต้มด้วยสีสันอย่างประณีต ผมยาวสลวยถูกเกล้าขึ้นอย่างประณีตเช่นเดิม เปิดวงหน้าสวยหวานให้โดดเด่น โดยเฉพาะนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มงามระยับ “ครับ...” ธาราตอบ วางนิตยสารฉบับหนึ่งตรงหน้าอีกฝ่าย แล้วเก็บจานอาหารออกไปวางที่เคาน์เตอร์เล็กๆ มุมห้อง พร้อมทั้งรินกาแฟจากกาซึ่งอุ่นไว้ตลอดเวลาสองถ้วยโดยไม่เติมอะไร สำหรับเจ้านายสาวและตัวเอง “ขอบคุณค่ะ” เวเนเซียพึมพำเบาๆ ยกถ้วยกาแฟขึ้นจิบ กลิ่นหอมของกาแฟเรียกรอยยิ้มนิดๆ อย่างพึงพอใจ มือหนึ่งเปิดนิตยสาร สายตาไล่ไปแต่ละหน้า ธาราทรุดนั่งลงตรงข้าม ยกถ้วยขึ้นจิบเช่นกัน เมื่อก่อนเขาไม่ค่อยชอบกาแฟดำ แต่พอมาทำงานใกล้ชิดกับเวเนเซียแล้วจึงพลอยรับนิสัยของเจ้านายคนนี้มาหลายอย่าง เขาเติบโตมาในบ้าน ‘อัญมณี’ พ่อและแม่ของเขาทำงานให้คุณปริทัศน์ทั้งคู่ แต่แม่เสียไปตั้งแต่เขาอายุสิบขวบ ทิ้งให้พ่อดูแลเขากับน้องสาว ซึ่งคุณปริทัศน์ก็ให้ความเอ็นดูเขามาก ซ้ำยังสนับสนุนการเรียนของเขาและน้องสาวอย่างเต็มที่โดยไม่ได้คิดที่จะเรียกสิ่งใดตอบแทน เขาได้เรียนจนจบชั้นปริญญาตรีรวมถึงได้เรียนปริญญาโทในต่างประเทศ เขาจึงตัดสินใจก้าวเข้าสู่อัญมณีมันตราเพื่อตอบแทนสิ่งที่เขาได้รับมาตลอดชีวิต ไม่ใช่ตอบแทนทุนการศึกษาที่ได้มา แต่เป็นความรักและความเอ็นดูจากคุณปริทัศน์ที่มีให้ครอบครัวเขาด้วยความจริงใจ เมื่อได้รับมอบหมายให้มาเป็นเลขานุการของเวเนเซีย เขาไม่ได้รู้สึกเลยว่าตกต่ำลงจนต้องมาเป็นเพียงแค่เลขานุการ แต่เขารู้ว่านี่คือก้าวสำคัญของเขาต่างหาก ชื่อตำแหน่งนั้นไม่ได้สำคัญเลย แต่ความหมายของงานต่างหาก คุณปริทัศน์ไว้วางใจเขาพอที่จะให้เขาดูแล ‘อัญมณี’ ที่มีค่ามากที่สุด และเวเนเซียก็ฉายแววเจิดจรัสสมกับเป็น ‘เจ้าหญิงแห่งอัญมณี’ แต่บางที เจ้าหญิงก็แปลงร่างเป็นแม่มดมากอิทธิฤทธิ์ที่ทำให้เขาต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ “เอเธนส์ อายุ ๓๔ ปี เป็นช่างภาพอาชีพมาสัก ๑๐ ปีได้นะครับ ได้ฉายาว่าพ่อมดแห่งวงการแฟชั่น” เขายิ้มนิดๆ มองคิ้วเรียวที่เลิกขึ้น “เวทมนตร์ของเขาทำให้คนธรรมดากลายเป็นดาวเจิดจรัสมาแล้วหลายรายครับ พวกนายแบบนางแบบถึงอยากร่วมงานกับเขามาก แต่ก็ได้ชื่อว่าเป็นพ่อมดอารมณ์ร้ายไม่น้อยเหมือนกัน” เวเนเซียเบนสายตากลับมาที่นิตยสารเช่นเดิม มุมปากยกขึ้น พ่อมดอารมณ์ร้าย... “เอเธนส์ได้ชื่อว่าเป็นช่างภาพอารมณ์ร้ายที่สุดในวงการครับ บางทีก็ร้ายชนิดนายแบบนางแบบที่ว่าขาวีนเองยังแพ้ บางทีก็ขัดแย้งกับทีมงานบ่อยๆ แต่งานทุกชิ้นของเอเธนส์ไม่เคยทำให้ใครผิดหวัง” เวเนเซียฟังคำรายงานของเลขานุการคู่ใจโดยสีหน้าไม่เปลี่ยน สายตาจับอยู่ที่ภาพนายแบบนางแบบในหน้านิตยสาร ความโดดเด่นของภาพและการสื่ออารมณ์ทำได้ชัดเจนแม้จะออกไปทางหวือหวาแต่ก็สะกดสายตาคนดูได้อย่างดี เธอลดสายตาไปที่ชื่อของช่างภาพบริเวณมุมภาพ เอเธนส์... ริมฝีปากบางเผยอน้อยๆ “เวอยากได้ผู้ชายคนนี้” เอเธนส์เก็บอุปกรณ์กล้องลงในกระเป๋า ตรวจซ้ำอีกทีว่าไม่ลืมอะไรจึงปิดกระเป๋า เงยหน้าขึ้นก็เห็นฟากฟ้ายืนเตร่อยู่ไม่ห่าง นายแบบหนุ่มเปลี่ยนมาเป็นเสื้อผ้าลำลองเรียบร้อยแล้ว การทำงานวันนี้ผ่านไปด้วยดี ฟากฟ้านั้นสมกับเป็นนายแบบมืออาชีพ เข้าใจในสิ่งที่เขาต้องการ ส่วนรานีเองถ้าไม่ติดเรื่องนิสัยน่ารำคาญบางอย่างก็คงจะเดินในถนนสายนี้ได้ยาวไกล “คุณเอเธนส์ไปปาร์ตี้กับพวกเราไหมครับ” ฟากฟ้าชวนอย่างกระตือรือร้น แม้จะว่ารู้คำตอบจะเป็นทำนองใด “ไม่ล่ะ...พวกคุณตามสบาย” เอเธนส์ปฏิเสธ เขาไปปาร์ตี้นับครั้งได้ นิสัยเขาออกจะเป็นสิ่งแปลกสำหรับวงการนี้อยู่มาก เขาไม่ชอบอยู่ในแสงสี เสียงเพลง การดื่มกิน และการสรวลเสเฮฮาที่หลายคนบอกว่าเป็นการพักผ่อน “ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” ฟากฟ้าไม่เซ้าซี้ เพราะรู้นิสัยของอีกฝ่ายดี และเขาก็ไม่ต้องการให้ ‘พ่อมด’ ที่ส่งเขาเข้าสู่เส้นทางนี้โมโหขึ้น เวลาเอเธนส์โมโหนั้นเขาอยากอยู่ให้ห่างเป็นโยชน์ “อ้อ...คุณเอเธนส์ครับ อีกไม่เกินห้านาทียายรานีน่าจะแต่งตัวเสร็จนะครับ” เอเธนส์กะพริบตา มุมปากกระตุกขึ้น ยกมือตบไหล่นายแบบหนุ่มหนักๆ “ขอบใจนะ แล้วเจอกัน” เขาหยิบกระเป๋ากล้องมาสะพาย สองหนุ่มแยกกัน หายไปจากกองถ่ายอย่างรวดเร็ว เอเธนส์ไม่ได้ออกไปจากโรงแรม เขาเดินเรื่อยๆ ลัดเลาะผ่านสวนไปยังเรือนไม้ทรงแปดเหลี่ยมกรุกระจกใสโดยรอบ เขาชอบร้านกาแฟริมแม่น้ำของโรงแรมนี้มาก การตกแต่งเรียบง่ายแต่ดูคลาสสิคด้วยสีขาวและครีม กลิ่นกาแฟหอมกรุ่นทันทีที่ก้าวเข้าไป ร้านค่อนข้างโล่ง มีแขกประปรายในยามบ่ายแก่ๆ แบบนี้ เอเธนส์เลือกมุมใกล้แม่น้ำ และมองเห็นท่าเรือของโรงแรม ซึ่งเขาพอรู้มาว่าในยามค่ำคืนจะมีภัตตาคารหรูเหนือลำน้ำเจ้าพระยา บริกรนำมอคค่าร้อน...กาแฟผสมช็อกโกแลตกับพายฟักทองมาเสิร์ฟ เอเธนส์ยกถ้วยเครื่องดื่มที่เขาโปรดปรานมากที่สุดขึ้นจิบ มองขนมหน้าตาสวยงามอย่างพึงพอใจ เขาชอบบรรยากาศสบายๆ แบบนี้ ถือเป็นความหมายของการพักผ่อนสำหรับเขา ภาพของหญิงสาวร่างสูงโปร่งในชุดสีแดงก็ปรากฏขึ้นในความทรงจำอีกครั้ง เอเธนส์โคลงศีรษะ...หากก็สลัดความคิดอ้อยอิ่งเกี่ยวกับร่างโปร่งบางนั้นออกไม่ได้ นัยน์ตาสีดำจัดกะพริบ ความคิดเขาทำให้เกิดภาพลวงตาได้เรอะ... เอเธนส์ลุกขึ้นก้าวเข้าไปประชิดผนังกระจกใสด้านริมน้ำ สายตาพุ่งไปยังท่าเรือ ร่างโปร่งบางในชุดกระโปรงสีแดง เกล้าผมปักปิ่น ที่ติดตาเขามาตั้งแต่แวบแรก กำลังก้าวลงเรือสีขาวลำเล็ก ตามด้วยชายหนุ่มร่างสูงเพรียว เรือเร็วลำเล็กสีขาวสะอาดแล่นตัดผิวน้ำผ่านหน้าเขาไป “Venezia...” เขาพึมพำ สายตามองตามตัวอักษรโดดเด่นข้างลำเรือ ++++++++++++++++ ได้เวลารัก บทที่ ๑ ++++++++++++++ คุยกันตอนท้าย...นิดหน่อยค่ะ สรุปว่า...ฬีฬาส่งดาวรุ่งดวงใหม่มาให้พิจารณานะคะ ส่วนจะมuดาวบางดวงที่เป็นคน 'คุ้นเคย' ผ่านมาทักทายหรือเปล่า ก็คงต้องรอติดตามกันค่ะ ขอบคุณค่ะ   Create Date : 16 พฤศจิกายน 2552 43 comments Last Update : 16 พฤศจิกายน 2552 20:24:37 น. Counter : 2245 Pageviews. Share Tweet

คนแรกมั๊ยน่า   โดย: noi IP: 115.67.129.225 16 พฤศจิกายน 2552 20:36:49 น.

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ดังๆ....ฮิ....ฮิ   โดย: หนอนฮับ IP: 202.12.73.7 16 พฤศจิกายน 2552 20:37:10 น.

เพิ่งจะตอนแรกแต่ก้อน่าติดตามแล้วคุุ่ะ   โดย: pauline IP: 110.164.173.5 16 พฤศจิกายน 2552 20:41:54 น.

น่าสนใจและน่าติดตามมาก ๆๆ ค่ะ   โดย: yuu IP: 61.91.203.170 16 พฤศจิกายน 2552 20:51:57 น.

ทำไม ทามมายยยยยยยย เวลาอ่านนิยายพี่ฬีทีไร รู้สึกว่ามันสั้นจริงๆเลยอ่ะ(แบบว่าโลภ อยากอ่านต่อ)   โดย: ~Mint~ IP: 118.174.35.59 16 พฤศจิกายน 2552 21:11:15 น.

ไม่เป็นคนคุ้นเคยก็ไม่เป็นไรค่ะ เปลี่ยนบรรยากาศ เปลี่ยนผู้คนแวดล้อม ให้หนุ่มๆเขาพักบ้างก็โอค่ะ ยังไงก็ยังรักที่จะติดตามค่ะ   โดย: Nina IP: 124.122.79.207 16 พฤศจิกายน 2552 21:34:33 น.

อืม...จะเอาไปใช้มั่ง.. yindeeอยากได้ผู้ชายคนนี้.. อิอิ... จะคอยคนคุ้นเคยด้วยค่ะ   โดย: YINDEE IP: 124.122.57.64 16 พฤศจิกายน 2552 21:39:52 น.

สนุกค่ะ รู้สึกเจ๊เวเนี่ยจะมั่นมากเลยนะ ขนาดบอกว่า "อยากได้ผู้ชายคนนี้" ก็ไม่ธรรมดาแล้วนะ   โดย: นู๋หยง IP: 125.27.218.209 16 พฤศจิกายน 2552 22:04:44 น.

ท่าทางนู๋เวเนเซียเนี่ย จะเปรี้ยวเข็ดฟันเลยซะล่ะมั้ง ต่างคนต่างสะดุดใจซึ่งกันและกัน พี่รออ่านต่อค่ะคุณฬีฬา   โดย: ปลายฟ้า IP: 125.25.14.226 16 พฤศจิกายน 2552 22:06:25 น.

ติดตามต่อค่ะ เรื่องชักสนุกมากขึ้นแล้ว ^^~~   โดย: นู๋เต่า IP: 58.8.62.154 16 พฤศจิกายน 2552 22:11:41 น.

งั๊มๆๆๆ คราวแรกลุ้นว่าเป็นหนุ่มๆคนไหนในบ้านวรรณวิจักษ์.....แต่ท่าทางดาวรุ่งคนใหม่ของคุณฬีจะแรง ไม่ใช่เล่น..   โดย: ตากุ๊ก IP: 58.9.42.205 17 พฤศจิกายน 2552 0:06:12 น.

เพิ่งจะตอนแรกก็น่าสนใจขนาดนี้แล้ว ยังไงก็จะรออ่านตอนต่อๆ ไปนะคะ ^^   โดย: AOM IP: 125.24.175.203 17 พฤศจิกายน 2552 0:35:34 น.

สนุกค่ะ พี่เวท่าทางร้ายนะค่ะ ขอให้มีชาววรรณวิจักษ์แจมหน่อยเถอะ   โดย: กุ๊กกิ๊ก IP: 110.164.72.58 17 พฤศจิกายน 2552 0:36:35 น.

ถ้า เวร้ายจริงๆ เดี๋ยวจะจำไปใช้มั่ง หึ หึ หึ   โดย: โบ IP: 111.84.21.106 17 พฤศจิกายน 2552 1:41:25 น.

กรี้ดๆๆๆ...^///^ เวเนเซียเท่มากค่ะ...ขับเรือเป็นด้วย เก่งจังเลย ปลื้ม! ว้าว!!! คุณเอเธนส์ช่างลึกลับเหลือเกิน ทำให้อยากรู้ว่าจะเป็นใครกันแน่? ว้ายๆๆๆ ชักอยากรู้แล้ววสิ...เมี้ยว!   โดย: ของขวัญ...^-A-^... IP: 203.144.180.65 17 พฤศจิกายน 2552 2:41:30 น.

แค่เริ่มก็รู้สึกว่าต้องสนุกมากๆแน่ๆเลย ชอบนางเอกจังโดยเฉพาะประโยคที่ว่า "เวอยากได้ผู้ชายคนนั้น" กริ๊ดดดดดดดดดดดดดโดนสุดๆ อยากรู้จังว่า เจ้าชายคือใครกัน คนที่เราเคยรู้จักหรือป่าวนา   โดย: คนตามอ่าน IP: 81.97.44.131 17 พฤศจิกายน 2552 2:57:58 น.

ดีใจที่ได้เจอกันค่ะ น้องฬี   โดย: papa_jank IP: 118.174.13.207 17 พฤศจิกายน 2552 9:18:31 น.

ว้าวต่างคนต่างก็ปิ้งกันสมกับชื่อเรื่องจริง ๆ ค่ะคุณฬี   โดย: เจี๊ยบ IP: 202.151.6.27 17 พฤศจิกายน 2552 9:45:47 น.

น่าสนใจ....ดาวดวงใหม่ 2 ดวงนี้ ได้เกิดอยู่แล้วชัวร์   โดย: อิ๋ว IP: 124.121.39.241 17 พฤศจิกายน 2552 10:05:52 น.

น่าสนใจนะค่ะ เรื่องใหม่นี้ ถ้ามี 2 ตอนต่อสัปดาห์จะดีมากเลย   โดย: ปูน IP: 125.27.244.186 17 พฤศจิกายน 2552 11:59:54 น.

ชอบมากค่ะ แค่เริ่มเรื่องก็น่าสนุกแล้ว อดใจรอตอนต่อไปอยู่นะคะ   โดย: แฟนคลับคุณฬี IP: 210.4.144.193, 203.150.14.121 17 พฤศจิกายน 2552 12:41:35 น.

นางเอกจังกล้านัก   โดย: ngek IP: 203.144.220.241 17 พฤศจิกายน 2552 12:45:19 น.

แจ่มๆๆๆๆ มาก.... นางเอก กับ พระเอก รอตอนต่อไปน่ะจ๊ะ   โดย: champor IP: 210.1.26.210 17 พฤศจิกายน 2552 13:18:08 น.

ว้าว.. มีหนุ่มใหม่มาให้ติดตามแล้ว   โดย: หญิงอ้วน IP: 125.26.166.59 17 พฤศจิกายน 2552 16:55:57 น.

น่ารักจังน้องเวกล้ามากเลย   โดย: เวจัง IP: 61.7.181.191 17 พฤศจิกายน 2552 16:57:13 น.

อ๊าย "เวอยากได้ผู้ชายคนนี้" มั่นมากค่า   โดย: mimny 17 พฤศจิกายน 2552 17:29:08 น.

ชอบจังเลย ค่ะ พี่เวช่างกล้า   โดย: ฟ้า IP: 124.122.209.18 17 พฤศจิกายน 2552 17:56:21 น.

กรี๊ด ๆๆๆๆ อยากสมัครเป็นน้องเว อิจฉาจังเลย   โดย: ลิน IP: 192.168.1.117, 202.44.45.27 17 พฤศจิกายน 2552 18:17:48 น.

คิดถึงหนุ่มๆบ้านวรรณวิจักรจัง   โดย: Dewii IP: 58.8.85.126 17 พฤศจิกายน 2552 22:23:13 น.

น่าติดตามมากกกกกกกกกกกกก เอ แล้วเจ้าชายจะเป็นหนุ่มบ้านวรรณวิจักษ์หรือป่าวน๊า ลุ้นจัง   โดย: solong IP: 118.172.92.83 18 พฤศจิกายน 2552 11:20:41 น.

ท่าทางนางเอกของเราเปรี้ยงน่าดูเลยนะคะ รอคนคุ้นเคยด้วยคนค่ะ   โดย: บัว IP: 125.25.241.233 18 พฤศจิกายน 2552 13:41:54 น.

รอสาวมั่นคนใหม่ขอรับบบบ   โดย: hayee IP: 124.120.117.186 18 พฤศจิกายน 2552 18:49:31 น.

เริ่ดมากค่ะคุณฬีนางเอกเปรี้ยวจริงๆๆๆๆๆๆๆๆ   โดย: วัลภา ผู้น่ารัก IP: 117.47.203.206 18 พฤศจิกายน 2552 23:59:44 น.

“เวอยากได้ผู้ชายคนนี้” โอ้พี่เวแรงมาก แต่น่ารักกดี ชอบแบบนี้และ ปล.เจ้าชายที่ว่าจะใช่เจ้าชายจากบ้านวรรณวิจักษ์หรือป่าว   โดย: jiab IP: 192.168.0.157, 61.19.69.30 19 พฤศจิกายน 2552 11:39:27 น.

วันพฤหัสแล้วนะคะ เอ๊ะ เรานัดกันวันเดิมรึป่าวคะพี่ฬี ^___________^   โดย: wang-kwan IP: 118.172.140.193 19 พฤศจิกายน 2552 22:39:43 น.

สะดุดใจตรงผู้แข่ง(แย่ง)ชิงตำแหน่งกะเวจริงๆ จะเป็นตัวร้ายหรือเปล่าเนี่ย   โดย: Kwanita IP: 10.42.11.192, 202.28.180.202 19 พฤศจิกายน 2552 22:46:41 น.

อิอิ...ชอบๆๆ..ลุ้นๆ   โดย: อะตอม IP: 61.90.91.117 20 พฤศจิกายน 2552 21:25:54 น.

มาตามเรื่องต่อไปแล้วค่ะ   โดย: fordear 20 พฤศจิกายน 2552 22:03:07 น.

เข้ามารอตอนต่อไป   โดย: สุ IP: 118.173.128.174 23 พฤศจิกายน 2552 10:48:18 น.

มาลงชื่อรอดวยอีกคนค่ะ   โดย: yindee IP: 118.173.254.96 23 พฤศจิกายน 2552 18:30:40 น.

นาย"เอเธนส์" ท่าทางจะลึกลับจังเลย เค้ามีปมอดีตฝังใจป่าวเนี่ย..   โดย: NerD¼ KatTun (nootmania ) 13 ธันวาคม 2552 8:01:52 น.

น่าสนใจมากค่ะ แต่คงไม่ได้อ่านแบบนี้ตลอด รอรวมเล่มนะค่ะ   โดย: แม่มด IP: 210.213.58.18 28 พฤษภาคม 2553 18:08:00 น.

“เวอยากได้ผู้ชายคนนี้” อิอิ หนูก็อยากได้ค่า 555 (แซวนะคะ) น่าติดตามมาก ๆ คะ   โดย: arso IP: 27.130.12.72 16 มีนาคม 2555 12:02:08 น.