ดอกไม้แรกบานรูปสะคราญหอมยวนใจ
กลิ่นจรุงฟุ้งไกลหอมอวลอบพื้นดิน
กลิ่นหอมปานใดย่อมยั่วใจผองภุมริน
วนเวียนวกบินอย่างยินดี
ชมชิมลิ้มเล็มจนอิ่มเอมน่าเปรมปรีดิ์
ชิมลองของดีพอเสื่อมศรีก็หนีเลย
สิ้นรสสิ้นชมสิ้นอารมณ์สมใจเชย
บินไปลับเลยเจ้าไม่เคยคิดอาลัย
ห่างเหินเมินจากไกลทอดทิ้งไปไม่กลับมา
ดอกไม้แรกบานเปรียบก็ปานสาวแรกรุ่น
ผลินวลละมุนเนื้อนวลนุ่มโสภา
แรกสาวแรกงามแรกก่อความเย้าอุรา
เหล่าชายหมายตาอยากจะลอง
แมลงเหมือนชายคอยกล้ำกรายใคร่ครอบครอง
ชายชมสมปองชายก็มองข้ามหัวไป
สิ้นสาวซูบโทรมถูกลูบโลมสาวเศร้าใจ
พรหมจรรย์เสียไปไม่มีใครเขานิยม
สิ้นสาวก็สิ้นชมสิ้นภิรมย์ตรมอยู่เดียว |
(เต็ม)
(เต็ม)
(เต็ม)
(เต็ม)
(เต็ม)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 142 คน [
