ครบรอบวันสูญเสีย ตั้งแต่เขียน blog มาก็ไม่เคยนึกว่า วันหนึ่งจะมานั่งเขียนเรื่องราวชีวประวัติของตัวเอง จนกระทั่งมานึกได้ว่า นี่ก็ใกล้วันครบรอบวันเสียชีวิตของน้องชายแฝดแล้วนี่นา งั้นเราน่าจะเขียนอะไรสักอย่างไว้เป็นอนุสรณ์แห่งความทรงจำบ้าง เผื่อว่าวันข้างหน้า ลูกหลานจะได้เข้ามาเปิดอ่าน เมื่อคิดได้ดังนี้ จึงลงมือเขียนเรื่องราวของตัวเองเล่าสู่กันฟัง คงสงสัยใช่ไหมค่ะว่า ทำไมต้อยจึงใช้คำว่า น้องชายแฝด ไม่ต้องสงสัยหรอกค่ะ เพราะว่า ต้อยเป็นลูกแฝดหญิง – ชาย ของคุณพ่อ คุณแม่ โดยต้อยเกิดก่อนน้อง 2 ชั่วโมง พี่ ๆ เล่าด้วยความติดตลกว่า พอแม่เบ่งต้อยก็โผล่หัวออกมาอย่างง่ายดาย เพราะโดนเจ้าแฝดอีกคนใช้เท้าน้อย ๆ ยันออกมา ด้วยความที่เขาไม่อยากเป็นพี่ แต่ตัวน้องชายแฝด เวลาผ่านไป 2 ชั่วโมงแล้ว ก็ไม่ยอมออกมาจากท้องแม่ คุณหมอผู้ทำคลอดจึงต้องใช้เครื่องดูดออกมา (ฉมหน้าที่ต้นแขนเลยมีรอยเขียวปูดขึ้นมาติดตัวจนตาย) ร่างกายสมบูรณ์อ้วนจ้ำม่ำ ส่วนต้อยนะเหรอ ตัวนิดเดียว ผอมจนเห็นกระดูก คุณหมอต้องนำเข้าเครื่องอบ ไม่ได้กลับบ้านพร้อมแม่และน้องชายแฝด จนคุณยายฝันว่า เห็นเด็กคนหนึ่งลอยน้ำมา ตัวเขียวคล้ำ เลยสั่งให้คนไปรับต้อยกลับจากโรงพยาบาล มาเลี้ยงเอง โดยมีพี่เลี้ยงคอยดูแล ประคบประหงม จนร่างกายอ้วนท้วน ต้อยมีพี่น้องด้วยกัน 16 คน แต่เสียชีวิตตอนคลอดบ้าง ออกมาไม่นานก็เสียชีวิตบ้าง มีหัวแข็งรอดมาได้ 10 คน เป็นชาย 2 คนปิดหัวปิดท้าย และผู้หญิง 8 คน ต้อยเป็นน้องนุชสุดท้องในจำนวนลูกผู้หญิง อักษรย่อของชื่อเล่น ใช้ ตัว ต เต่า หมดทุกคน ส่วนชื่อจริง ผู้ชายจะมีคำว่า ชู นำหน้า คือ พี่ชายคนโตชื่อ ชูเกียรติ รับราชการตำรวจ ปัจจุบันเสียชีวิตแล้วด้วยโรคเลือดออกในสมอง ส่วนน้องชายแฝดชื่อ ชูพงษ์ รับราชการตำรวจ และเสียชีวิตแล้วเช่นกันด้วยโรคมะเร็งลำไส้ สำหรับลูกสาวทั้ง 8 คนจะมีชื่อจริงเป็นชื่อ ของดอกไม้แทบทั้งสิ้น ปัจจุบันต้อยเหลือพี่น้องแค่ 7 คน พี่สาวคนที่สองได้เสียชีวิตด้วยโรคลมปัจจุบัน ต้อยเองก็เป็นเด็กกำพร้าตั้งแต่อายุได้ 9 ปี คุณพ่อซึ่งรับราชการตำรวจเสียชีวิตด้วยโรคเบาหวาน ต่อมาอีก 1 ปี คุณแม่ก็เสียชีวิตตามไปด้วยโรคเลือดคั่งในสมอง ต้อยอาศัยอยู่ในบ้านที่เป็นมรดกของพ่อแม่ รวม 9 ชีวิต ยกเว้นพี่ชายคนโตที่แยกไปอยู่กับภรรยา แต่ก็ส่งเสียให้ต้อยและน้องแฝดได้เรียนหนังสือ ตามความสามารถของแต่ละคน เมื่อจบการศึกษาน้องชายแฝดก็เข้ารับราชการตำรวจ ต่อมาก็ย้ายไปประจำที่โรงพักแม่สะเรียง จังหวัดแม่ฮ่องสอน ส่วนต้อยก็เข้าทำงานในรัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่งที่กรุงเทพฯ และได้ขอย้ายตามสามีมาอยู่ที่เชียงใหม่ จนถึงปัจจุบัน จวบจนประมาณปี 2542 ต้อยก็ได้รับทราบข่าวร้ายว่า น้องชายแฝดเข้ารับการรักษาโรคมะเร็งลำไส้ ที่โรงพยาบาลนครพิงค์ จังหวัดเชียงใหม่ โดยทางโรงพยาบาลแม่สะเรียงส่งตัวมา คุณหมอทำการผ่าตัดอยู่ 3 ครั้งเห็นจะได้ และในที่สุดก็ให้กลับแม่สะเรียง ต้อยเห็นน้องทรมานมากเวลาที่เขาปวด แต่น้องไม่ได้รับการรักษาโดยการให้คีโม หรือฉายแสงแต่อย่างใด นอกจากผ่าตัด พวกพี่ ๆ และต้อยนัดไปเยี่ยมเขาเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ 2543 ต่อผอมมาก หน้าดำ แต่ก็ยังไม่หยุดสูบบุหรี่ คุยไปสักพักก็ออกอาการเจ็บท้อง พวกเรายังแซวกันว่า “เฮ้ย! จะอยู่ถึงวันเกิดหรือเปล่าเนี้ยะ 15 เมษานะโว้ย อดทนหน่อย” ต่อได้แต่หัวเราะ และยิ้มแหย ๆ น้องทรมานด้วยโรคมะเร็งลำไส้ จนถึงวันเสาร์ที่ 6 พฤษภาคม 2543 เวลาเช้าตรู่ต้อยก็ได้รับโทรศัพท์จากพี่สาว ที่กรุงเทพฯว่า ต่อไม่ไหวแล้วนะต้อย ให้ต้อยรีบขึ้นไปดูด้วย ต้อยรีบเดินทางไปแม่สะเรียงทันที แต่ก็ไม่ทันเมื่อไปถึงต่อน้องแฝดได้สิ้นลมแล้ว จึงได้อยู่ช่วยงานและรอพี่ ๆ ที่กรุงเทพฯ ขึ้นมาสมทบ นับเป็นการสูญเสียครั้งแรกของเราพี่น้อง 10 คน ตลอดเวลาของการสวดอภิธรรมศพ มีอะไรต่าง ๆ เกิดขึ้นมากมาย ไม่อยากจะเชื่อก็ต้องเชื่อ เพราะเห็นด้วยตาและสัมผัสได้ด้วยความรู้สึก ตอนมีชีวิตอยู่ ต่อ เป็นคนสูบบุหรี่จัดมาก แทบจะเรียกได้ว่า มวนต่อมวน เขาน่าจะเป็นมะเร็งปอดมากกว่ามะเร็งลำไส้ นิ เวลาที่พวกพี่ ๆ จัดบุหรี่ใส่จานไปวางให้ที่หน้าโลง มีมวนหนึ่งจะถูกจุดไว้และบอกให้ต่อมาสูบ เชื่อไหมว่า บุหรี่มวนที่ถูกจุดอยู่จะแดงวาบ ๆ คล้ายกับว่ากำลังมีคนอัดบุหรี่ ต้อยเห็นแล้วก็ขนลุก ทั้ง ๆ ที่บริเวณนั้นไม่มีลม และพัดลมเลยสักตัว เป็นไปได้อย่างไร กว่า 10 ปีแล้วที่ต่อได้จากพวกเราไป หลับให้สบายเถิดนะ น้องรัก พี่ไม่เคยลืมน้องชายคนนี้ อีกไม่นานเราคงได้พบกัน ไม่ว่าต่อจะอยู่ที่ไหน จงรับรู้ไว้ด้วยว่า ต้อยรักต่อเสมอนะ เขาบอกว่ามะเร็ง เกิดขึ้นเพราะกรรมพันธุ์ ก็อาจจะมีส่วน เพราะหลังจากที่น้องแฝดสิ้นชีวิตไม่นาน ต้อยก็ตรวจพบว่าตัวเองเป็นมะเร็งปากมดลูก ระยะที่ 4 เข้าทำการรักษา ณ โรงพยาบาลมหาราชนครเชียงใหม่ เดินเข้า – ออก โรงพยาบาลมาตั้งแต่รู้ว่าตัวต้อยเป็นมะเร็ง จวบจนปัจจุบันเซลล์มะเร็งได้แพร่มาที่ปอด รวมระยะเวลาที่ต้อยต้องต่อสู้กับเจ้าเพื่อนมะเร็ง 4 ปีเกือบ 5 ปีแล้วสินะ สุดท้ายนี้ต้อยขอยกบทกลอนบางตอน ของน้องขวัญ ( ในความอ่อนไหว) ที่ได้เขียนไว้ และโดนใจต้อยมาก มาเป็นเครื่องเตือนสติว่า ชีวิต..ไม่เที่ยงแท้ สุดแล้วแต่...โชคชะตา กำหนดไว้ว่าเกิดมา ให้ชีวายาวเพียงไร จงทำวันนี้ให้ดีที่สุด เผื่อว่าในวันรุ่งของพรุ่งนี้ เราอาจหมดโอกาสที่จะทำอะไรอย่างที่ใจอยากจะทำ ขอบคุณเพื่อนทุกคนที่เข้ามาอ่านเรื่องราวของต้อยนะค่ะ   Create Date : 06 พฤษภาคม 2554 32 comments Last Update : 6 พฤษภาคม 2554 2:58:16 น. Counter : 3483 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีค่ะคุณต้อย ขอเป็นกำลังใจให้สำหรับทุกๆ เรื่องนะคะ เรายังมีความทรงจำที่ดีให้กับคนที่เรารักเสมอ แม้ว่าเค้าจะอยู่หรือไม่อยู่ก็ตาม เอิงพอทราบการป่วยของคุณต้อยบ้าง เคยเข้าไปอ่านในกรุ๊ปบล็อกเรื่องมะเร็ง คุณต้อยเขียนได้ดีมากเลยค่ะ ทำให้เข้าใจถึงอาการเจ็บป่วย ขอให้กำลังใจให้อีกครั้งและในทุกๆ วัน แม้คนไม่ป่วยก็ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้อาจเกิดอะไรขึ้น เราทำวันนี้ให้ดีที่สุด อย่างที่คุณต้อยกล่าว เห็นด้วยอย่างยิ่ง วันนี้พักผ่อนเยอะๆ และขอให้แข็งแรงขึ้นทุกวันนะคะ   โดย: diamondsky 6 พฤษภาคม 2554 3:22:02 น.

สวัสดีครับคุณน้อง สงสัยจาเดินละเมอ แหงๆเลย ตี3 ตี 4 ยังไม่กลับบ้าน มามะ เดี๋ยวไปส่ง อย่าดื้อนะจ๊ะ พักผ่อนเยอะๆจ๊ะ   โดย: multiple 6 พฤษภาคม 2554 4:05:20 น.

คุณ KeRiDa เอาดอกไม้สวยๆ มาฝากคุณต้อยค่ะ และ ขอบคุณค่ะ ที่แวะมาอวยพรวันเกิดให้ ขอให้คุณต้อยสุขภาพแข็งแรงขึ้น และจะเป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ สู้นะค่ะ   โดย: destiny_ying 6 พฤษภาคม 2554 4:08:02 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่ต้อย อ่านจบแล้วก็ทึ่งด้วยครับ ที่พี่ต้อยเขียนไว้ว่ามีพี่น้อง 16 คน... แม้ว่าที่สุดแล้วจะเหลือ 10 คน ก็ต้องถือเป็นครอบครัวที่ใหญ่มาก พี่น้องมากมายแสนอบอุ่นเลยครับ ขอแสดงความอาลัยกับทุกท่านที่ได้จากไปแล้วด้วยนะครับ   โดย: กะว่าก๋า 6 พฤษภาคม 2554 5:25:16 น.

อรุณสวัสดิ์ค่ะ ขอร่วมไว้อาลัยถึงผู้ที่จากไปแล้วด้วยค่ะ ชีวิตไม่มีอะไรแน่นอนจริงๆ ค่ะ อย่างที่คุณต้อยว่าจงทำวันนี้ให้ดีที่สุด เป็นกำลังใจให้ค่ะ   โดย: Close To Heaven 6 พฤษภาคม 2554 6:39:40 น.

เป็นบันทึกความทรงจำที่มีค่ามากครับ   โดย: คนเคยผ่านมหาสมุทร 6 พฤษภาคม 2554 7:39:51 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่ต้อย อ่่านแล้วพาให้นึกถึงเรื่องของตนเองเหมือนกันนะครับพี่...ผมขอให้พีี่มีความสุขมากๆนะครับ   โดย: panwat 6 พฤษภาคม 2554 8:04:44 น.

อรุณสวัสดิ์ยามเช้าครับ ทำวันนี้ให้ดีที่สุดครับ ช่วงนี้อากาศร้อนมากๆคุณต้อยดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะครับ   โดย: pragoong 6 พฤษภาคม 2554 8:53:44 น.

ร่วมไว้อาลัยกับพี่ต่อด้วยคนค่ะ..พี่ต้อย.. ด้วยความเคารพค่ะ   โดย: ในความอ่อนไหว 6 พฤษภาคม 2554 8:55:14 น.

สวัสดีครับพี่ต้อย.. ครอบครัวพี่ใหญ่จริงๆ ผมนึกภาพไม่ออกเลยว่าเวลากินข้าวเนี่ยต้องต่อโต๊ะยาวขนาดไหน 555+ ขอแสดงความเสียใจกับการจากไปของน้องชายด้วยนะครับ และขอให้พี่ต้อยแข็งแรง และ ให้เพื่อนมะเร็งๆน้อยลงๆ ทุกวันนะครับ มีความสุขมากๆครับผม   โดย: Little Knight 6 พฤษภาคม 2554 9:09:04 น.

อากาศร้อนจัง คิดถึงค่า   โดย: โบว์ (Niiziie ) 6 พฤษภาคม 2554 9:56:52 น.

อรุณสวัสดิ์ครับคุณต้อย อ่านข้างบนแล้วเศร้าจัง แต่ก็อย่างว่า พวกเราทุกคน หนีไม่พ้น ไม่ช้าก็เร็ว. ขอให้คุณต้อย เข้มแข็งและ มีสุขภาพแข็งแรงขึ้นเรื่อย ๆ ครับ.   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 6 พฤษภาคม 2554 11:22:12 น.

โมกฺโข กลฺยาณิกา สาธุ เปล่งวาจางาม ยังประโยชน์ให้สำเร็จ ตามปอป้าไปดูว่า ปู่ม่าน กระซิบวาจางามอะไรให้ญ่าม่าน..นะคะ ขอเป็นกำลังใจให้คุณต้อยตลอดไป...นะคะ   โดย: พรหมญาณี 6 พฤษภาคม 2554 11:47:46 น.

สวัสดีครับพี่ต้อย ดีใจครับที่พี่แข็งแรง ลุกขึ้นมาเขียนอะไรต่อมิอะไร นอกจากลงเป็นเพลง เขียนเถอะครับ อยากเขียน อยากระบายอะไร เรามีสิทธิ์นี่ เหมือนที่ผมเขียนอยู่ทุกวันนี้ ก็อยากมอบอะไรดีๆให้กับสังคมบ้าง เพราะเราเองไม่รู้ว่าเราจะอยู่ในโลกนี้ไปอีกกี่ปี ชีวิตมันเป็นสิ่งไม่แน่นอน ชีวิตต้องสู้ สู้ครับ สู้ ๆ   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 6 พฤษภาคม 2554 11:48:21 น.

สวัสดีค่ะคุณต้อย พี่น้องเยอะจังเลยนะคะ เป็นครอบครัวที่อบอุ่นมากแน่ ๆ เลยเพราะต้องนอนเบียดกัน (ล้อเล่นจ้า...) สงสัยตอนเป็นเด็กบ้านนี้คงจะเสียงดังเจี๊ยวจ๊าวมาก ๆ เลยนะคะ ทั้งเสียงหัวเราะ ร้องไห้ ของเด็ก ๆ ทั้ง 16 คน เดี๋ยวนี้ครอบครัวคนไทยส่วนใหญ่มีลูกกันไม่มากเหมือนเมื่อก่อนแล้วนะคะด้วยเหตุผลทางเศรษฐกิจเป็นส่วนใหญ่ มาให้กำลังใจค่ะคุณต้อย การพรัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นทุกข์ค่ะ สักวันหนึ่งเราก็คงหนีไม่พ้นเช่นกัน รักษาสุขภาพนะคะ อยู่กับปัจจุบันอย่างมีความสุขค่ะคุณต้อย   โดย: เนินน้ำ 6 พฤษภาคม 2554 12:21:40 น.

สวัสดีค่ะ อ่านแล้วครอบครัวใหญ่มากเลยค่ะ และชีวิตเราก็ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป ใด้แต่ทำดีที่สุดและเข้าใจแก่นชีวิตให้มากขึ้น คนเรามีเกิด แก่ เจ็บ ตายค่ะ และแม่ของน้องก็เสียชีวิตด้วยมะเร็ง ก็ระลึกถึงแม่เสมอค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะพี่ต้อย   โดย: ต้นกล้าต้นนี้ 6 พฤษภาคม 2554 12:42:48 น.

สู้สู้นะคะ จะเป็นกำลังใจให้คะ   โดย: tempopo 6 พฤษภาคม 2554 13:10:48 น.

สวัสดีค่ะพี่ต้อย อ่านทุกบรรทัดเลยค่ะ แอบเศร้าแต่ก็ประทับใจ ในบทความที่พี่ต้อยเขียน เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะพี่ ชีวิตคนไม่มีอะไรแน่นอนจริงๆค่ะ มีเพื่อสนิทคนหนึ่ง เธอตรวจพบว่าเธอเป็นมะเร็งที่จมูก เมื่อหลายปีมาแล้ว เธอสู้สุดชีวิต ไม่มีน้ำตาเลยซักหยด ตอนที่ให้คีโม มีแต่คนไปเยี่ยมที่ร้องไห้จนจะตายแทน ตอนนี้เธอดีขึ้น และในช่วง สองปีหลังมานี้ หมอตรวจไม่เจอเชื้อเลยค่ะ สู้ๆๆๆนะคะ   โดย: อ้อมกอด ขุนเขา กับเงาตัวเอง 6 พฤษภาคม 2554 14:03:41 น.

สวัสดียามบ่ายครับ พี่ต้อย เข้าบล็อกพี่หลายครั้งครับ วันนี้ แต่มีแต่หน้าจอสีชมพู เพิ่งเข้าได้ครับ สู้ๆครับ เป็นกำลังใจให้ครับ   โดย: เศษเสี้ยว 6 พฤษภาคม 2554 14:50:59 น.

มีความสุขเช่นกันนะจ่ะ   โดย: ตะวันเจ้าเอย 6 พฤษภาคม 2554 15:54:57 น.

สวัสดีตอนบ่ายแก่ๆค่ะคุณต้อย มาอ่านบันทึกที่มีคุณค่าค่ะ เป็นกำลังใจให้ในทุกเรื่องราวค่ะสู้ๆค่ะ   โดย: phunsud 6 พฤษภาคม 2554 16:04:54 น.

วันนี้ได้อ่านเรื่องคุณต้อยแล้วอึ้งเลยค่ะพี่น้องเยอะจริงๆ มีฝาแฝดด้วยโห..เค้าคงไปสบายแล้วนะคะ คนที่อยู่นี่แหละค่ะที่ต้องต่อสู้ดิ้นรนในโลกใบนี้ต่อไป เข้มแข็งและรักษาสุขภาพนะคะคุณต้อย ส่วนที่เหลืออะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด อย่างที่กลอนของคุณต้อยว่าค่ะ สุดแล้วแต่...โชคชะตา กำหนดไว้ว่าเกิดมา ให้ชีวายาวเพียงไร.....   โดย: แก้วศกุลตลา 6 พฤษภาคม 2554 17:01:31 น.

ผ่านเที่ยงแล้วแดดสีกลับทวีจ้า วิหกร่าเริงบินท่องถิ่นทั่ว แดดทอทาบไหววรรคเต้นหยักรัว บ้างคลอนัวเนียใกล้หวังไออวล สุขของโลกผ่านมาให้ค่าคิด เรื่องถูกผิดยังมากคอยฝากหวน ปฏิบัติจองเวรหวังเน้นล้วน ใหญ่,ดังถ้วนทั่วหล้าราคาใด โจร,พระ,ใครชนะมารรวยไม่ม้วย? ต่างอำนวยนำคิดสะกิดไล่ ใหญ่แสนใหญ่ค้ายาประสาไท หนีทันไหมใช่ตายมลายเว้น ข่าวมีมาให้ยินถึงถิ่นซุ่ม ไม่นอนหลุมสักทีรู้ที่เซ่น รับเข้าไปพยายมมาชมเวร กากบาทเส้นขีดแล้วใดแว่วมา.. ตายอีกหนึ่งโจรยอดต้องทอดฟ้า เลิกศรัทธาดีไหมยาไพล่พร่า บาปชั่วช้ามาส่งประสงค์พา ชาวประชาลงโลงอย่าโยงยอม ................. สวัสดีวันทำงานอีกวันค่ะพี่ต้อย   โดย: ญามี่ 6 พฤษภาคม 2554 17:27:08 น.

คุณต้อยเขียนเรียบเรียงเรื่องราวได้ดีมาก ๆเลยค่ะ เป็นประโยชน์มากมายสำหรับรุ่นลูกหลาน แม่หมูขอเป็นกำลังใจให้คุณต้อยนะคะ   โดย: jamaica 6 พฤษภาคม 2554 20:46:39 น.

สวัสดียามค่ำครับ   โดย: สุระสิทธิ์ 6 พฤษภาคม 2554 21:27:34 น.

อุ้มเชื่อว่า น้องคุณต้อยรับรู้ถึงความรักที่คุณต้อยมีต่อเขาน่ะค่ะ   โดย: อุ้มสี 6 พฤษภาคม 2554 23:47:58 น.

ขอให้คุณต้อยมีกำลังใจเพื่อสู้โรคร้ายต่อไปครับ ทุกคนในบล็อกพร้อมเป็นกำลังใจให้เสมอ   โดย: Don't try this at home. 7 พฤษภาคม 2554 0:27:08 น.

เป็นกำลังใจให้พี่ต้อยเสมอค่ะ สู้ สู้ ค่ะพี่   โดย: ข้ามขอบฟ้า 7 พฤษภาคม 2554 2:38:48 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่ต้อย   โดย: กะว่าก๋า 7 พฤษภาคม 2554 5:16:47 น.

โดย: nanzybaba 7 พฤษภาคม 2554 9:08:06 น.

เพิ่งมีโอกาสได้เข้ามาอ่านประวัติพี่ต้อยค่ะ แม่ก็เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งเหมือนกันค่ะ จากตับ รามไปปอดอย่างรวดเร็ว ไม่ทันจะรักษาเลยค่ะ พี่น้องแม่เป็นมะเร็งปอดเสียชีวิตกันทุกคนเลยค่ะ เหลืออยู่คนเดียวที่ยังมีชีวิตอยู่ และไม่เป็น วรรณก็รู้ว่ามะเร็งเป็นกรรมพันธุ์ และสมัยนี้มีปัจจัยเสี่ยงให้เป็นมากมายเลย เคยไปตรวจมา 1 ครั้งด้วยความกลัว หลังจากแม่เสียชีวิตไม่นาน และก็ไม่เคยไปตรวจอีกเลยค่ะ กลัวมากๆ แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร อะไรจะเกิดก็คงต้องปล่อยไปนะ บางครั้งก็ยากที่จะควบคุม ขอให้พี่ต้อยเข้มแข็งและสู้กับมันต่อไป เป็นกำลังใจให้ค่ะ   โดย: ดาวริมทะเล 27 มิถุนายน 2554 16:34:19 น.

ความทรงจำดีๆ ยังคงในใจเราเสมอนะคะ :) ปล. ไม่ได้แวะมานานเลย คุณต้อยสบายดีนะคะ ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ :)   โดย: น้ำค้างเดือนหก 28 มิถุนายน 2554 19:22:51 น.