บุพเพอลวน - คุณชายกับคุณหนูสาวชาวบ้าน เรื่อง บุพเพอลวน แต่งโดย ถงหัวและเยี่ยนจิ่วจิ่ว แปลโดย พวงหยกและเม่นน้อย --- SPOILER ALERT --- ในสมัยราชวงศ์หมิง เพื่อเป็นการเพิ่มรากฐานอำนาจของรัชทายาท ไทเฮาจึงประทานสมรสระหว่าง จินหยวนเป่า บุตรชายโทนของแม่ทัพจิน กับ เจียงเสี่ยวเซวียน ธิดาของราชเลขาฯ เจียง ทั้งสองครอบครัวเป็นขุนนางบู๊บุ๋นที่สำคัญที่สุดของรัชกาล เป็นเนื้อคู่กิ่งทองใบหยกโดยแท้ แต่องค์ชายรองที่ต้องการบัลลังก์ก็พยายามทำลายความสัมพันธ์นี้ขนาดพร้อมส่งมือสังหารมาฆ่า ถึงแม่ทัพจินจะเสียชีวิตไปแล้วหลายปี แต่ครอบครัวมีกิจการสร้างอาวุธที่รุ่งเรืองจากการดูแลของจินฮูหยินที่เป็นถึงหลานของไทเฮา ส่วนตัวจินหยวนเป่าเองมีหน้าตาหล่อเหลา เป็นคุณชายเนื้อหอมที่ใช้ชีวิตอย่างหรูหราและรักความสะอาดอย่างยิ่ง ด้านการงานไม่ยอมรับราชการขุนนางตามแบบครอบครัว แต่เป็นยอดมือปราบเทวดาของเมืองหลวงที่มีผลงานโดดเด่นเพราะความสามารถในการสืบสวน (แต่วิทยายุทธไม่เอาไหน) งานล่าสุดที่ทำคือจัดการขบวนการค้าหญิงสาวที่มีเบื้องหลัง ส่วนงานแต่งนี้จินหยวนเป่าไม่พอใจแต่ชัดแม่ไม่ได้ เจียงเสี่ยวเซวียนมีชื่อว่าเป็นหญิงงามเลิศ ความสามารถของกุลสตรีครบถ้วนโดยเฉพาะด้านดนตรี มารดาของเจียงเสี่ยวเซวียนเสียชีวิตไปแล้ว ความสัมพันธ์กับเจียงฮูหยินคนใหม่ไม่ดีนัก และเธอก็ไม่ยินดีกับการคลุมถุงชน ขนาดบิดาจับมอมยาส่งขึ้นเกี้ยวจากนานกิงไปเมืองหลวง เมื่อมีโอกาสวุ่นวายที่โรงเตี๊ยมที่พักคืนก่อนวันงาน เธอจึงหลบหนีออกไปหาคนรักที่อยู่ในเมืองหลวง เรื่องวุ่นวายส่วนหนึ่งเกิดเพราะอีกหญิงหนึ่ง อวี้ฉีหลิน เด็กกำพร้าที่แม่บุญธรรมอวี้ซื่อ หวังฮุ่ยหลัน รับมาเลี้ยงอย่างยากลำบากบนเขาเอ๋อเหมยจนเติบโต อวี้ฉีหลินมีหน้าตาสะสวย และวิทยายุทธที่สูงใช้ได้ เนื่องจากอวี้ซื่อเคยเป็นอนุของแม่ทัพจินและให้กำเนิดบุตรชาย แต่ถูกจินฮูหยินขับไล่ออกมาเพื่อแย่งบุตร อวี้ซื่อจึงมีความฝันอยากพบลูกชายสักครั้ง อสี้ฉีหลินที่อยากตอบแทนคุณจึงแอบเข้าเมืองหลวงเพื่อช่วตามหาตัวลูกชายให้ แต่ก่อนอื่นก็ต้องพิสูจน์ก่อนว่าเป็นลูกของแม่บุญธรรมจริงโดยมีหลักฐานเป็นปานแดงรูปจันทร์เสี้ยวที่เอว เมื่อเจียงเสี่ยวเซวียนหนีไปได้ อวี้ฉีหลินที่อยู่ตรงนั้นพอดีกับ สี่เอ๋อร์ สาวใช้ประจำตัวของเจียงเสี่ยวเซวียน จึงตกลงเปลี่ยนตัวให้อวี้ฉีหลินเป็นเจ้าสาวไปก่อน ซึ่งอวี้ฉีหลินก็ตกลงเพื่อหาโอกาสพิสูจน์ปานให้รู้เรื่อง โดยในจวนตะกูลจินมีหลานอาจินฮูหยินที่ตระกูลตกต่ำมาอาศัยอยู่สองคนคือ หลิ่วเหวินเจา ที่หน้าฉากเป็นพ่อบ้านใหญ่มากความสามารถ (ด้านหลังต้องการยึดตระกูลจิน) กับน้องสาวที่หลงรักจินหยวนเป่ามาแต่เด็ก ส่วนเจียงเสี่ยวเซวียนก็หาตัวคนรักไม่พบ เกือบโดนทำมิดีมิร้ายถ้าไม่ได้ กู้ฉางเฟิง บุตรชายของคนสนิทจินฮูหยินที่อยากเป็นหมอแต่ไม่มีใครในจวนกล้าให้รักษา เจียงเสี่ยวเซวียนจึงเข้ามาอยู่ในจวนตระกูลจินและได้พบอวี้ฉีหลินกับสี่เอ๋อร์อีกครั้ง ทั้งสามพยามยามเก็บเรื่องการเปลี่ยนตัวเป็นความลับ แต่อย่างไรอวี้ฉีหลินก็ไม่ใช่คุณหนู จึงเกิดเรื่องฮูหยินน้อยที่ไม่เหมือนใครและเพื่อนสนิทจากบ้านเดิมที่ได้เผชิญปัญหาและภัยต่างๆ ร่วมกับจินหยวนเป่าและหมอกู้ ... จากคำนำในเล่มแรกบอกว่าเป็นนิยายที่เรียบเรียงจากซีรีส์ Perfect Couple ที่ถงหัวเป็นคนวางโครงเรื่องค่ะ ซึ่งอ่านแล้วก็รู้สึกว่าฉีกแนวร้อยแปดสิบองศากับงานของถงหัวที่เคยอ่านมาโดยสิ้นเชิง คือนี่มันสไตล์ 'องค์หญิงกำมะลอ' นะ เป็นเลิฟคอมเมดี้เบาๆ อย่าคิดอะไร หนาหลายนิ้วแต่เนื้อนิดเดียว และเป็นแนวที่ จขบ. ไม่ถูกโฉลกอย่างรุนแรง คือแบบว่าทั้งมุกไม่โดน และอ่านไปๆ ก็รู้สึกว่ามันมีด้วยหรือ เป็นไปได้ด้วยหรือ ในด้านความหักเปลี่ยมเฉือนคมของการชิงอำนาจก็รู้สึกไม่น่าสนใจเท่าไหร่นัก คือค่อนข้างขาดความเป็นสีเทาน่ะค่ะ และสงสัยมากว่าในสมัยราชวงศ์หมิงมีการควบคุมการสร้างอาวุธกันอย่างไร เพราะรู้สึกว่าการที่ครอบครัวแม่ทัพจะมีกิจการสร้างอาวุธระดับปืนใหญ่ คือมีทั้งกำลังพลและอาวุธน่าจะเป็นที่เพ่งเล็งของราชสำนักอย่างแรง ความสมดุลของการถ่วงอำนาจเสียหายน่ะค่ะ ความเป็นศักดินาสวามิภักดิ์ก็อ่อนด้อย ในเรื่องทางสังคมการเป็นลูกอนุของจินหยวนเป่าก็ไม่น่าจะรุนแรงเท่าไหร่ เพราะอย่างไรก็เป็นลูกชายโทนรุ่นที่สามนะคะ สงสัยกับเรื่องตระกูลหลิ่วที่ตกต่ำได้แบบแปลกๆ (คือจินฮูหยินไม่คิดจะส่งเสริมหลานอาไปเป็นขุนนางหรือไร และถ้าไทเฮาเป็นอาของจินฮูหยิน ก็ต้องมาจากตระกูลหลิ่วด้วยสิ ทำไมไม่ทำอะไรเลย) การปลอมตัวของอวี้ฉีหลินที่ไม่น่าไปรอด เพราะพื้นฐานและทักษะต่างๆ ที่มีแตกต่างมหาศาล ที่สำคัญที่สุดคือเป็นเรื่องสมัยราชวงศ์หมิง คุณหนูระดับสูงขนาดเจียงเสี่ยวเซวียนน่าจะมัดเท้านะ อ้อ ยังสงสัยอยู่เลยว่าอวี้ซื่ออยู่ลำบากขนาดนั้น อวี้ฉีหลินจะมีโอกาสเรียนหนังสือและวิทยายุทธได้อย่างไร และตอนต้นที่เธอรำไม่เอาไหน อยู่เฉยๆ ตอนปลอมตัวเป็นฉู่ฉู่ก็เลิศขึ้นทันที ฯลฯ เรื่องอื่นๆ ก็เช่นสตรีตระกูลใหญ่ออกไปเดินเล่นนอกคฤหาสน์เป็นปกติ แถมไม่มีสาวใช้ตามไปด้วยอีก มีไปถึงสถานอโคจรต่างๆ ด้วย แบบว่าน่าจะนินทากันสนั่นเมือง ฝ่ายหญิงมาแต่งที่ปักกิ่งจากนานกิง สามวันไปเยี่ยมบ้านดูจะแปลกไปนิด เพราะไม่ได้อยู่ใกล้ๆ (เกินพันกิโลเมตรไปไม่น้อย) แถมเมื่อออกเดินทางแล้วเกิดเรื่องและดื้อดึงไปขนาดนั้นก็เลิกไปเฉยๆ อีก ไม่มีใครสงสัยเลยหรือ อ้อ ตอนที่หนีโจรที่วางยาพิษนั่นก็เป็นตอนกลางคืนดึกหลังเดินทางมาทั้งวัน ม้ายังถูกเทียมอยู่ที่รถม้าพร้อมใช้หนีได้ทันทีอยู่เลย ข้าวของอย่างทุเรียนยังอุตส่าห์มีขึ้นมา (เป็นเรื่องแรกในนิยายย้อนยุคที่เจอนะคะ) การแปลมีติดใจอยู่บ้าง อย่างผู้เยี่ยมยุทธ์ของตระกูลที่ติดตามไปด้วย ทำไมไม่เรียกเป็นองครักษ์ให้ชัดเจนไปเลย เมื่อรวมกับนิสัยของตัวละครที่ไม่ค่อยถูกโฉลกด้วย และรู้สึกว่าหลายคนทำเรื่องราวโดยไม่สนใจใครเลย ทำให้สรุปสั้นๆ ว่าเป็นผลงานที่เบาสบาย (ไม่ต้องกลัวเรื่องน้ำตาท่วมจอตามปกติของผู้แต่งคนแรกแต่อย่างใด) ระดับความชอบของเรื่องนี้คืออ่านให้จบเอาแต้ม และสงสัยว่าหน้าปกจะเรียบเกินไปไหมสำหรับเนื้อเรื่อง สำหรับซีรีส์ถ้าเหมือนนิยายคงขอผ่านค่ะ ที่มา [1] ถงหัว & เยี่ยนจิ่วจิ่ว (พวงหยก & เม่นน้อย แปล). บุพเพอลวน (Jin Yu Liang Yuan). มากกว่ารัก, แจ่มใสพับลิชชิ่ง, 3 เล่มจบ, 592 + 616 + 600 หน้า, 2559.   Create Date : 03 ตุลาคม 2559 3 comments Last Update : 6 ตุลาคม 2559 18:58:38 น. Counter : 17097 Pageviews. Share Tweet

ขอบคุณสำหรับรีวิวมากๆค่ะ ช่วยในการตัดสินใจเยอะเลยค่ะ   โดย: วรรณ IP: 122.155.38.244 5 ตุลาคม 2559 23:30:28 น.

ดูซีรีส์ไม่จบค่ะ รู้สึกมันต๊องเกินไปหน่อย ส่วนนิยายถ้ามีโอกาสก็อยากจะลองอ่านดูเพราะก็ชอบแนวฮาๆ อยู่แล้ว   โดย: hiroko 20 ตุลาคม 2559 14:21:51 น.

ซีรี่ย์และนิยายเหมือนกันค่ะ เบาดี(?)จริงๆ   โดย: Meaw IP: 171.7.105.170 16 พฤศจิกายน 2560 1:10:53 น.