|
ยอดกุ๊กจ้าวซูชิ - ย้อนยุคเอโดะ
เรื่อง ยอดกุ๊กจ้าวซูชิ
โดย Etsushi Ogawa
--- SPOILER ALERT ---
หลังการเปิดประเทศญี่ปุ่นด้วยเรือดำก็เกิดวัฒนธรรมการกินแบบใหม่หลากหลายเช่นซูชิและโซบะ ที่ตรอกร้านซูชิในเอโดะเป็นแหล่งรวมร้านภายใน (ร้านค้าเต็มตัว) ที่เลิศหรู มีมังกรเก้าหัว เด็นชิจิ ตรวจสอบคุณภาพและเก็บค่าคุ้มครองให้นายใหญ่ โคอิซึมิ โยเฮย์ โดยมีการจัดลำดับร้านด้วย ที่สูงสุดคือโอเซกิ ร้านนาโนะฮานะซูชิเป็นของนายหญิง โอริน ผู้ที่ทำให้ขึ้นเป็นร้านระดับโอเซกิคือหัวหน้าครัว อิโคมะ ไทสุเกะ ที่มีความเป็นมาลึกลับแต่มีฝีมือระดับปั้นหัวใจของผู้คนได้ (เคยทำงานในตำหนักโรงครัวของโชกุนตั้งแต่อายุสิบห้าจนมีชื่อว่าเป็นหนึ่งในสามมีดปราสามเอโดะ) ส่วนนิสัยแปลกและปิดร้านบ่อยๆ นอกนั้นก็มีเด็กฝึกงาน ฮามาคิจิ
ตอนแรกเป็นการปั้นซูชิหน้าปลาไหลอานาโกะซอสช็อคโกแลตให้ข้าราชการว่าการต่างประเทศประจำโยโกฮาม่าที่เสียลูกชายหัวก้าวหน้า ตามด้วยเรื่องซูชิกุ้งคุรุมะที่อาศัยกุ้งชิบะมาเสริมซึ่งโยงกับความสัมพันธ์ของสามีภรรยาเจ้าของร้าน แล้วก็เป็นเรื่องท่านหญิงของตระกูลที่ล่มสลายเพราะการเมืองกับเรื่องที่ชนชั้นสูงไม่กินมากุโระเพราะอีกชื่อคือปลาชิบิพ้องเสียงกับคำว่าวันตาย ใช้มากิไส้ผสมช่วยเรื่องความสามัคคีในสถานตรวจการนครฝั่งเหนือ ช่วยปรับปรุงซูชิหอยฮามากุริให้พี่น้องสองสาวที่กำลังจะถูกไล่ออกจากตรอก
ช่วยเกอิชาที่อกหักด้วยซูชิปลาซาโยริ (ชื่อเหมือน) ตามด้วยหัวหน้าเก่าคือข้าราชการในการครัวปราสาทเอโดะที่กำลังจะเกษียณมาตามกลับไป ซึ่งไทสุเกะก็แสดงความรู้สึกด้วยซูชืปลาคาสุโงะ (ปลาไทจิ๋ว) และตามด้วยการระลึกความหลังตอนไทสุเกะลาออกจากตำหนักโรงครัวและพบพ่อครัวซูชิ ไซโซ (พ่อของโอริน) ก่อนเสียไปเมื่อสองปีก่อน โดยไทสุเกะใช้ปลาคิสุที่เป็นลางร้ายในตำรับซูชิแต่ในปราสามเอโดะเป็นปลามงคล แล้วไทสุเกะก็ทำซูชิปลาหมึกอาโอริให้คนร้ายหนีคดี ซูชิหอยอาวาบิให้ช่างประดับมุกของโรงช่างโซมาดะที่ต้องค้นหาเส้นทางของตนเอง
ไทสุเกะดวลปลามากุโร่กับ หัตถ์เทวะ โคอิซึมิ ริวจิ ลูกชายคนที่สองผู้รับช่วงของร้านฮานายะหรือโยเฮย์ซูชิที่คุมตรอกซูชิเพื่อลดเรื่องอาหารไม่ดีก็ตัดทิ้งเลย ต่อด้วยการทำซาบะให้นักซูโม่ จินมาคุ ที่กำลังมีปัญหา ฮามาคิจิที่ฝึกทำปลาโคฮาดะไม่สำเร็จก็ออกเดินทางกับเพื่อนค้นหาตัวเอง ช่วยพี่น้องที่ทำหอยฮามากุริให้ทำหอยแครงแดง และลูกสาวของเด็นชิจิทำปลาฮิราเมะ
ในงานชมดอกไม้ นักแสดงจะแต่งตัวเป็นไดเมียวและโชกุนเพื่อสร้างความบันเทิง เมื่อท่านเหนือหัวโชกุนรุ่นที่สิบสี่ โทคุงาวะ อิเอโมจิ หลบออกมาเลยกลมกลืนมาก หลังโชกินกินซูชิก็ให้มีการคัดเลือกร้านซูชิมาเป็นผู้บริหารราชการแผ่นดิน รอบคัดเลือกใช้ยอดขายสามวัน โดยไทสุเกะใช้นิกิริเนื้อหน้าผากมากุโระ ที่เข้ารอบสี่ร้านคือโอเซกิฝั่งตะวันออกไคโอซูชิโดยเพชรแท้ เทปเปย์, โคมุสุบิฟากตะวันออกโดยงูขาว โอมัง, โยเฮย์ซูชิโดยริวจิ และโอเซกิฟากตะวันตกคือนาโนะฮานะซูชิคือไทสุเกะ (จขบ. ว่าเรื่องเลือกกินนี่ดูผิดธรรมเนียมซามูไรไปหน่อย)
ในรอบแรกที่ปราสาท ไทสุเกะใช้ปลาจิไดที่มองไปนอกญี่ปุ่นเอาชนะเทปเปย์ที่ใช้ปลาไทยและคัตสึโอะบ่งบอกการคืนชีพและการเสริมความเข้มแข็ง ส่วนโอมังที่ใช้ปลาฮาโมะแพ้ริวจิที่ใช้ปลาอานาโกะแบบของหวาน รอบชนะเลิศเป็นซูชิที่งมงามอันไม่เคยเห็นมาก่อน ริวจิใช้ปลาชิมะอาจิชั้นสูงทำเบคโคซูชิที่เน้นย้ำสารให้ปฏิรูปเฉือนไทสุเกะใช้ปลาอิวาชิชั้นต่ำทำนิกิริให้เห็นถึงความเปราะบางสูงค่าของหัวใจประชาชน
หลังโอรินใช้ซูชิไข่ประสานความเข้าใจของนายทหารเรือ ริวจิและไทสุเกะจะถูกผู้ตรวจราชการเชิญไปปั้นซูชิที่อิซุเพื่อฉลองการเปิดเตาหลอมใหม่แต่กลับส่งผลเสียต่อไร่วาซาบิ เกอิชาที่เคยดูแลกงสุลสหรัฐเลยถูกชาวบ้านรังเกียจ ชาวประมงปลาชิราอุโอะที่ส่งถวายโชกุน หญิงที่ช่วยทำอินาริซูชิแบบจิ้งจอกแทนคุณ อาจารย์เพลงที่ต้องเลี้ยงลูกคนเดียว ประวัติการทำชินโกะซูชิของโยเฮย์
โอมังใช้ซูชิปลาดาบช่วยนักตีดาบที่กำลังลังเลระหว่างเป้าหมายและการตอบแทนบุญคุณ ฮามาคิจิไปหาคนปกปลาหมึกที่เพิ่งเสียลูกชายที่ทำซูชิปลาหมึกได้นิ่มอย่างไม่น่าเชื่อก่อนกลับมาเจอเรื่องการทำปลาอาจิ ไทสุเกะออกตามหาปลาคัตสึโอะคืนถิ่นจนโอรินต้องออกตาม พี่น้องที่ทำซูชิหอยฮามากุริที่ต้องหาวิธีทำซูชิหอนชิจิมิที่เล็กมาก โอรินระลึกถึงพ่อที่วัดเซ็นโซจิตอนปีใหม่
พี่ชายของริวจิคือ เซย์อิจิโร่ ที่ฝีมือไม่เอาไหนและติดการพนัน พยายามทำซูชิหน้าปลาคาวาฮางิ และทำงานแกะหอยบากะไกเพื่อกลับตัวจนสำเร็จ ไทสุเกะทำซูชิปลาโฮโบให้ โอคุวะ นางสนมผู้เป็นรักแรก (คิดว่าน่าจะเป็นนางกำนัลมากกว่า) ที่หนีการปองร้ายไปซ่อนตัวเป็นโอยรันในโยชิวาระ เหล่าเพื่อนฝูงพยายามจัดฉากให้ไทสุเกะขอโอยรินแต่งงานที่เกาะเอโนชิมะ การดำเนินการไม่ดีนักจนถึงเวลากินชิราสุด้งที่ไทสุเกะขอแต่งงาน (คำกล่าวอ้อมมากแบบญี่ปุ่น แต่เด็ดนะคะ) แน่นอนกว่าก่อนงานแจ่งต้องเกิดเรื่องและคืนดีผ่านซูชิกั้งตัวผู้ตัวเมีย และจบด้วยงานแต่งและความฝันต่อซูชิในอนาคต ...
ลายเส้นเรื่องนี้ก็น่ารักดีตามสไตล์ผู้วาด อาหารดูน่าทานพอใช้ เรื่องก็ถือว่าไปได้เรื่อยๆ ไม่ถึงขนาดประทับใจซาบซึ้ง แต่ก็อยากลองกินมาก ^_^ ที่แปลกคือปฏิกิริยาของผู้กินที่ออกแนว 'ยอดนักปรุงโซมะ' ที่มีการแสดงออกถึงความอร่อยแบบเปลือย (ที่ดูจะโพสท่ามากขึ้นเรื่อยๆ) มีที่รู้สึกแปลกๆ อย่างการพูดถึงคอลลาเจนที่สมัยนั้นยังไม่มีศัพท์นี้ ความน่าเชื่อถือทางสังคมต่ำในหลายเรื่อง สรุปในภาพรวมคืออ่านได้กลางๆ ค่ะ
เรื่องที่ทำให้คิดมากหน่อยคือการกำหนดเวลาที่แน่นอนในเรื่อง แต่เมื่อมีการประกฏตัวของ โทคุงาวะ อิเอโมจิ (1846-1866) ที่ดูแล้วอายุมากพอสมควร เลยขอเดาไ้ว่าเรื่องน่าจะเริ่มไม่เกินห้าปีก่อนการตายของอิเอโมจิ หรืออย่างเร็วคือราวปี 1861
[28/10/17, 19/12/17, 20/04/18, 08/05/17, 01/06/18, 20/09/18]
ที่มา
[1] Etsushi Ogawa. ยอดกุ๊กจ้าวซูชิ (Shushiichi!). บุรพัฒน์ คอมิคส์, 8 เล่มจบ, 2560-2561 (ต้นฉบับ 2014-2017).
| Create Date : 28 ตุลาคม 2560 |
|
0 comments |
| Last Update : 20 กันยายน 2561 10:50:30 น. |
| Counter : 4213 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 211 คน [