บทที่ 11. "เจ้าหญิง" องก์สุดท้าย...ให้เพลงนี้บอกรักชั่วนิรันดร์ "ช่อคราม" ทุกวันอาทิตย์ - อังคาร และ วันเสาร์ พบกับนิยายโรแมนติกหวาน ๆ ขม ๆ ของ“ช่อคราม” ”เจ้าหญิง...องก์สุดท้าย ให้เพลงนี้บอกรักชั่วนิรันดร์” และ ทุกวัน พุธ – ศุกร์ พบกันนิยายตื่นเต้น ระทึก ๆ ของ... “ริมหาด” “เงาเพลิง” ********************************* เรื่องยาวจบบริบูรณ์...ของ "ช่อคราม" ”ณ ปลายฟ้า...คือเธอ” ********************************* เรื่องสั้น...ของ "ช่อคราม (นักเขียนรับเชิญ บล็อกลายปากกา)" ”ถนนพระจันทร์...ทางเดินแห่งหัวใจ” ********************************* คอลัมน์พูดคุย ตอบปัญหาเกี่ยวกับการเขียนนิยาย ของ "พรายทราย" ”คุย คิด ถาม เขียน” ********************************* "เจ้าหญิง" องก์สุดท้าย... ให้เพลงนี้บอกรักชั่วนิรันดร์ (Last Act of Princess...Love songs forever) "ช่อคราม" บทที่ 11 ครั้งแรกในรอบหลาย ๆ ปีที่อธิศกลับมาบ้านหลังเลิกงานแล้วอย่างมีความสุข... และเป็นความสุขที่ต่อเนื่องอย่างยาวนาน ไม่หาย หรือแห้งเหี่ยว ฝ่อไปง่าย ๆ ... เขาตัดสินใจไม่เข้าที่เดลิน่าจิเวลลี่ เพราะช่วงบ่ายต้องไปโรงแรม เพื่อตรวจดูความเรียบร้อยสำหรับงานเลี้ยงของคุณคำรณ อธิศอยากพักให้เต็มที่ก่อนรับมือกับงานโหดคืนนี้... ความรู้สึกแปลก ๆ ที่เกิดขึ้นมาตลอดทั้งคืน ทำให้เขาตัดสินใจเซฟหน้าจอการ์ดนั้น แล้วแวะที่ร้านรูป อัดขยายเป็นภาพขนาด 6 x 8 และไซด์เล็กขนาดเท่านามบัตร และตอนนี้ภาพนั้นอยู่ในกรอบเงินแวววาว วางอยู่ข้างเตียงให้เขานั่งมองอยู่ได้ตลอดเวลาไม่ว่าจะอยู่มุมไหนของห้อง ส่วนอีกขนาด รวมทั้งอีเมลที่ปรินท์ย่อเท่าขนาดไพ่ เขาเลือกเคลือบพลาสติกไว้ทั้งสองใบ เจาะรูตรงมุมร้อยเชือกผูกติดกับกุญแจรถพกติดตัว ไม่แค่ทำให้เขาอุ่นใจ แต่เขาคงจำพิรุธใครสักคนใกล้ตัวได้ หากใครคนไหนจำแลงมาเป็นแซ็กโซโฟนแค่เล่นตลก สนุก ๆ กับเขา ถึงยายแซ็กจะเป็นใครก็ตาม อย่างน้อยเธอก็เป็นเพื่อนคนพิเศษที่เข้าถึงความรู้สึกโหวงเหวงของเขาได้ แม้จะดูว่าไร้สาระ แต่อย่างน้อยให้เขาได้มีการกระทำอะไรที่เป็นพิเศษ กับสิ่งที่เธอให้เขามา... หากเจ้าของรู้เข้า ว่าทำอะไรกับสิ่งที่เธอส่งมา อาจนั่งหัวร่อเยาะตลกเขาก็เป็นได้... แต่มันมีความหมายสำหรับเขามากมาย...เขาไม่รู้สึกเดียวดายอีกต่อไป เขาจะเก็บมันไว้เป็นความรู้สึก มากกว่าความทรงจำ และสักวันเขาเชื่อว่าเธอจะได้เห็นมัน... และหาเจ้าของตัวจริงเจอ... ถึงแม้เธออาจจะไม่ได้คิดอะไรมาก แต่สำหรับอธิศ เขารู้สึกว่าเขาไม่เคยได้รับของขวัญที่รู้สึกดี รู้สึกประทับใจมานานแสนนาน จนเขาจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่ามันตั้งแต่เมื่อไหร่กันแน่ คริสต์มาสเมื่อสมัยตั้งแต่ห้าขวบ เมื่อไปถึงอเมริกาใหม่ ๆ ของที่แลกเปลี่ยนให้แม่กลับไปเมืองไทยได้ เหมือนเป็นของขวัญชิ้นสุดท้ายที่เต็มไปด้วยความหมายจากแม่... แซ็กโซโฟนพลาสติกเด็กเล่นอันเล็ก ๆ ... ของเล่นที่คอยเป็นเพื่อนไม่ให้เขาเหงาและโดดเดี่ยว แม้มันจะเป็นของเด็กเล่น แต่ก็สามารถเป่าได้จริง แม้เสียงจะไม่ไพเราะเท่าใดนัก แต่นั่นคือจุดที่เขาเริ่มหลงใหลในเครื่องดนตรีชนิดนี้ และใฝ่ฝันจะได้เล่นเมื่อโตขึ้น และวันนี้เขาได้รับของขวัญอีกชิ้นที่พิเศษไม่แพ้กัน... โดยเฉพาะจดหมายที่เขาอ่านแล้วอ่านอีกอยู่หลายรอบ จนเขาแทบจะท่องได้ทุกตัวอักษร... “คุณดีเจ...คืนนี้คงไม่ได้ขอเพลงอยู่เป็นเพื่อน หรือชวนเล่นเกม วันนี้อะไรต่ออะไรเยอะแยะไปหมด ตำราที่จะต้องอ่านก็อยู่เต็มโต๊ะ ตาก็จะปิด เหนื่อยจัง... อีกอย่างไม่อยากให้คุณเล่นจนไม่ได้ทำงาน งั้นส่งการ์ดมาเป็นเพื่อนแทนแล้วกัน แล้วอย่าลืมนอน ฝันดีนะ แซ็กโซโฟน” อธิศอมยิ้ม บางทีเธอจะควบคุมตัวเองได้ดีกว่าเขาเสียอีก... ชายหนุ่มหันกลับไปหาโน้ตบุ้คที่เปิดทิ้งไว้บนโต๊ะ เขาเลือกตอบเมลสั้น ๆ ส่งกลับไป ทั้งที่ใจจริงเขาอยากเขียนคุยอะไรกับเธออีกมากมาย แต่เขาไม่อยากเร่งรีบจนเกินไป “อรุณสวัสดิ์สำหรับคุณ ส่วนผมกำลังจะเข้านอน ป่านนี้คุณคงไปเรียนแล้ว ขอให้เรียนหนังสืออย่างมีความสุขครับ และขอบคุณมากสำหรับการ์ดที่ส่งมา...อธิศ” เพียงแค่นี้ก็ทำให้ชีวิตเขามีความสุขขึ้นมาอีกมากมาย และพร้อมจะรับสถานการณ์วันนี้กับงานเลี้ยงที่เขาไม่ชอบเอาเสียเลย... “สวยทั้งสองคนจริง ๆ ...รับรองต้องเด่นที่สุดในงาน คุณคำรณต้องชอบแน่ ๆ เวลาเป็นข่าว ภาพออกมาจะได้ดูสวย สง่า มีราศี” “คุณย่าต้องเป็นซุปเปอร์คุณหญิงย่าเลยนะคะ เห็นการณ์ไกลเผื่อพีอาร์อีกต่างหาก หนูเองก็ไม่ได้ใส่ชุดไทยออกงานมานานแล้ว เขิน ๆ เหมือนกันนะคะนี่ " รินยาทำท่าเขิน ๆ แต่ยังหยอดประจบคุณหญิงรัชนีเหมือนเคย "ชุดของคุณย่าผ้าไหมสีเลือดหมูปักดิ้นทอง ดูสวยเสง่ากลับเป็นสาว ๆ เครื่องเพชรเครื่องทองบาดใจหนูจริง ๆ... อึมม์! ไว้ต้องมาขอถ่ายของรักของหวงของสะสม” “ของเก่าทั้งนั้นแหละ ใส่ก็เฉพาะออกงานกับท่านนายพล หลัง ๆ ไม่ได้เอาออกมาใช้เลย” รินยาพยายามคุยเอาใจคุณหญิงรัชนีมาตลอดทั้งวันจนมาถึงโรงแรม ขณะที่วัศนิได้แต่ทำหน้าบู้ ๆ และบ่น ๆ มาตลอดวันเช่นกัน วัศนิยังคงถอนใจ วันนี้ดูอะไรต่ออะไรจะไม่สบใจเป็นอย่างยิ่ง ไม่ว่าเรื่องแต่งตัว แต่งหน้าทำผม แม้ภาพสะท้อนในกระจกของเธอจะดูราวกับคนละคนก็ตาม ผมเกล้าที่ใช้ผมต่อ ทำให้เธอนึกเสียดายผมยาวของตัวเองอย่างยิ่ง แม้จะมีเทียร่าเพชรเม็ดเล็ก ๆ คาดปิดไว้ก็ตาม หรือแม้แต่การเดินอยู่ในโรงแรมแบบนี้ ทำให้เธอหวนถึงวันคืนเก่า ๆ เมื่อครั้งอยู่โรงแรม เธอพยายามลบภาพความรู้สึกเก่า ๆ ให้หมดไป.... อย่างน้อยคิดให้ขำ ๆ คราวนี้เธอมีโอกาสได้มาเป็นผู้ใช้บริการในโรงแรม ไม่ต้องเป็นผู้ให้บริการอีกต่อไป สิ่งเดียวสำหรับวันนี้ที่พอให้รู้สึกดีคือได้เห็นงานของตัวเองในหน้าหนังสือ ที่รินยาเอามาให้เมื่อบ่าย แต่มันก็ไม่มากพอให้เธอเข้มแข็งออกมาเผชิญตามงานเลี้ยงแบบนี้... “คุณย่า...พี่รินยาเข้างานไปก่อนนะคะ โน้ตอยากเข้าห้องน้ำ” วัศนิหาโอกาสเลี่ยง เมื่อเห็นคนและกลุ่มนักข่าวที่หน้าห้องจัดเลี้ยง “หล่อนนี่ไปหาหมอดีมั้ย กระเพาะเบารั่วหรือไงกัน นั่งรถแป๊บ ๆ เพิ่งออกมาจากบ้านแท้ ๆ ...เสียเวลาจริง ๆ แล้วอย่าให้ช้าล่ะ” “งั้นพี่ไปส่งคุณย่าข้างในก่อนนะ” วัศนิมองคุณย่าและรินยาเดินต่อเข้าไปในงาน หญิงสาวเบ้หน้า หรือเธอจะไปนั่งรออยู่ในห้องอาหาร ล็อบบี้ บาร์ ในสวน...ที่ไหนหนี ในสมองเริ่มครุ่นคิดวุ่นวาย แต่สองขาก็เหทิศทางไปทางห้องน้ำ วัศนิเดินถอดน่องให้ช้าลง แทบจะเรียกได้ว่านับก้าวบนพื้นหินอ่อนเลยก็ได้ อย่างน้อยเธอก็พยายามถ่วงเวลาให้ได้นานที่สุด... อีกครั้งที่เธอไม่รู้จะหนีไปไหน แม้ช่วงบ่ายรินยาจะช่วยกันคุณย่าไปได้ ไม่เช่นนั้นเธอคงต้องเครียดหนักมากกว่านี้หากคุณย่าจะลงมาเป็นผู้กำกับเวทีการแสดงครั้งนี้แทนรินยา เธอไม่อยากมาร่วมงาน ไม่อยากปั้นหน้าแสดงสิ่งที่ไม่ตรงกับใจ ยิ่งนึกถึงนักข่าว ฝูงชน และคุณคำรณแล้ว ไม่มีอะไรใส่นิดในตัวเองที่จะทำให้เธอรู้สึกมั่นใจกับความเป็นวัศนิคืนนี้ ถึงแม้เธอจะรู้ดีว่าอธิศคงจะอยู่ในงาน แต่เธอก็ประสาทเกินจะไปพบหน้าเขาในสภาพแบบนี้ ใช่ว่าอธิศจะปลื้มวัศนิเสียที่ไหน ท่าทางเขาจะปลื้มแซ็กโซโฟนเสียมากกว่า วัศนิอมยิ้มเมื่อนึกไปถึงจดหมายอิเล็กโทรนิคของเขา อย่างน้อยเขาก็ตอบกลับมา เธออยากให้มีเพียงแต่ค่ำคืนที่เธอจะได้เป็นแซ็กโซโฟนเพียงอย่างเดียว... แต่ยิ่งเป็นแซ็กโซโฟนนานแค่ไหน เธอก็ยิ่งรู้สึกแย่ ๆ คำพูดในรถเมื่อวันวานยังคงวนเวียนก้องอยู่ในหัว หากเขารู้ความจริงว่าเธอคือแซ็กโซโฟน เธอไม่อยากนึกเลยว่า ความสัมพันธ์ที่เริ่มต้นดี ๆ แบบนี้จะกลายเป็นอย่างไร เธอรู้ตัวดีว่าเธอไม่ได้โกหก...ไม่ได้ตั้งใจหลอกลวง ที่มาของความคิดมันต่างกัน มันเป็นแค่สถานการณ์อำพรางตัวที่ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย ให้เธอมีอะไรทำมากขึ้น เธอตั้งใจแล้วที่จะไม่ให้ใครรู้ถึงกิจกรรมในตอนกลางคืน มันโยงใยต่อเนื่องหลายเรื่องเหมือนจะยุ่งยากเข้าไปทุกที ข้อสำคัญเธอไม่อยากให้สุขเล็ก ๆ ที่เธอมีต้องหายไป หญิงสาวมองตัวเองในกระจกห้องน้ำ หากเป็นแค่แซ็กโซโฟน หรือเจ้าหญิงได้คงดี...ไม่ต้องเป็นอะไรอย่างวัศนิ หญิงสาวเดินวนไปวนมาก่อนนั่งหน้าคว่ำจมความคิดอยู่ในเก้าอี้รับรองในห้องน้ำนั่นเอง นี่เธอจะหลบซ่อนตัวเองอยู่แบบนี้ ไปทำไม... แล้วมันจะต้องเป็นแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน... “ยายโน้ต!!..เล่นหลบอยู่แบบนี้ได้ไง ชุดไทยอย่างนี้...เดี๋ยวใครก็ได้เข้าใจว่าเธอเป็นแม่ย่านางโรงแรม หรือเจ้าสาวหนีเจ้าบ่าวเล่นซ่อนแอบ” เสียงแหว ๆ ของรินยาปลุกห้วงความคิดของเธอกลับมาอีกครั้ง “แค่งานเลี้ยง ไม่ใช่คุณย่าจับเธอไปแต่งงานกับใคร” รินยาเท้าเอวเริ่มบ่นเป็นฉาก ๆ “พี่รู้นะว่าเธอไม่อยากเข้าไป แต่มาถึงนี่แล้ว เธอจะไปซ่อนตัว แอบเป็นพนักงานดูแลห้องน้ำโรงแรมได้ยังไง..." ยังรินยาแค่หายใจเฮือกที่ 1 "พี่เองก็ช่วยเธอมาเยอะแล้ว เธอเองก็ปรับตัวดีขึ้นมาก...เธออยู่แบบนี้ สภาพนี้ เธอจะหนีคุณย่าไปไหนอีก..." เฮือกที่สองของรินยา "คิดสะว่าแค่ทำให้ท่านพอใจ...กับคนแก่คนหนึ่งที่ไม่เหลือใครแล้ว นอกจากเธอ...” คราวนี้รินยาหยุดหายใจยาว “เทศนาโน้ตอีกแล้ว” วัศนิได้แต่พึมพำในลำคอ “ก็เธอทำตัวแบบนี้นี่นา ลองเนียน ๆ เออออไปกับคุณย่า อย่าไปคิดอะไรแต่ด้านตรงข้ามแบบเป็นปรปักษ์สิ เธอโตแล้วนะ คุณย่าก็ทำทุกอย่างให้เธอ แม้มันจะคนละวิธีกับที่เธอคิดก็เถอะ... แต่คุณย่าน่ะรักเธอมากนะโน้ต” “ไม่โตได้คงดีนะคะ ปัญหาไม่เยอะดี” วัศนิทำหน้ากร่อย ๆ หาเรื่องตะแบงไปตามนิสัยที่จะยอมรับความจริง จนรินยาต้องส่ายหน้า นั่นสินะทำตัวเนียน ๆ เออออไปกับคุณย่า หลาย ๆ ครั้งที่เธอรู้สึกว่าคุณย่ากับรินยาจะจูนช่องสื่อสารเข้ากันได้ดี... บางครั้งเธอก็อยากเป็นอย่างนั้นบ้างจริง ๆ... “พี่ช่วยเธอมาแล้วค่อนวัน เธอต้องช่วยตัวเองบ้าง... ลองคิดสิ หากนักข่าว หรือใครก็ตามมาเจอหลบอยู่ในห้องน้ำไม่ยอมเข้างานอยู่แบบนี้ คุณย่าเธอจะเอาหน้าไว้ตรงไหน...แล้วคุณคำรณเจ้าภาพงานอีก” “โอ้พี่รินร่ายยาว...โน้ตขอแค่เวลาตั้งตัว ก็อย่างที่บอก ถ้าไม่ใช่ชุดไทย เครื่องประดับหรูหราอลังการ โน้ตคงมั่นใจมากกว่านี้” “อย่างอแงเป็นเด็กสิ พี่ลงทุนใส่ชุดเป็นเพื่อนแล้วนะ เกิดมาก็ไม่ค่อยจะได้ใส่อะไรหรูเฟร่ขนาดนี้...หากเพราะสร้อยเส้นนี้มา... ถอดมาเดี๋ยวพี่ใส่เอง” วัศนิเริ่มมั่นใจอย่างน้อยมันก็มีส่วน สร้อยมรกตเส้นนี้มีความลับอะไรแอบซ่อนอยู่ ถึงได้เพิ่มความถ่วงหนักให้อกเธอเข้าไปอีก...แค่เสื้อก็แย่พอแล้ว ... “หงะ ถ้าคุณย่าไม่กิโยติน โน้ตถอดให้พี่รินเลย” สีหน้าของวัศนิกร่อยลงทุกที ๆ จนรินยาต้องทรุดตัวลงนั่งบนเท้าแขนเก้าอี้ เปลี่ยนน้ำสี และท่าที “เรายังอยู่ตรงนี้ สังคมแบบนี้ เพื่อให้ชีวิตดำเนินต่อไป ไม่ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว... เราต้องฝืน จำยอมทำอะไรที่ไม่อยากทำเพื่อคนใกล้ตัว เพื่อคนรอบข้าง บางทีความสุขมันอยู่ที่การให้มากกว่าการได้รับนะ” วัศนิเงียบกริบ ฟังคำแนะนำของรินยาอย่างตั้งใจ สมองจอมวางแผนเริ่มหยุดชั่วขณะเพื่อบูทระบบใหม่ จริงสินะ...กับคุณย่าเธอยังไม่ได้ให้อะไรกลับคืนไปเลย แม้แต่ใจของตัวเอง... “อย่างที่ซ้อม ๆ กันมาเมื่อตอนบ่ายไง เธอก็คิดซะว่ามาแสดงละคร เดินแฟชั่น งานเลี้ยงแฟนซี อาหารอร่อย ๆ อะไรก็ได้ ก็แค่อะไร ๆ ให้มันผ่านไป แค่นี้เอง เธอผ่านมาร้อยแปดพันล้านเรื่องแล้วนะ เฮ้อออ!! ทำอย่างกับเด็กไม่เคยออกงาน...ไปเข้าไปเร็ว” พอพูดจบรินยาก็ลากแขนวัศนิออกจากห้องน้ำตรงเข้างานไปทันที งานเลี้ยงส่วนตัวของคุณคำรณ ค่อนข้างเป็นงานเลี้ยงส่วนตัวจริง ๆ ห้องจัดเลี้ยงขนาดกลางไม่ได้ตกแต่งอะไรมากมาย จนไม่ต้องคาดเดาว่าเป็นงานอย่างอื่น แม้จะมีนักข่าวมาบ้าง ก็ล้วนแต่เป็นสื่อนิตยสารที่ลงโฆษณา และได้รับเชิญมาเท่านั้น ไม่มีนักข่าวที่ชอบขุดคุ้ยมาให้หวาดระแวง อีกอย่างการมีรินยาอยู่ใกล้ ๆ คอยเป็นกำแพงกั้น บรรดานักข่าวดูจะไม่ค่อยมีใครวุ่นวายกับวัศนิมากนัก นอกจากถ่ายภาพทั่วไปธรรมดา หญิงสาวสูดลมหายใจ ก่อนเดินเข้าร่วมงาน จะประสาอะไรก็แค่งานเลี้ยงอีกงาน... วัศนิกวาดตาไปรอบ ๆ ห้อง งานเลี้ยงจัดแบบค็อกเทล แต่ไลน์อาหารมีให้เลือกยาวเหยียด ทั้งของว่าง กับแกล้ม และแม้แต่อาหารกึ่งอิ่ม บาร์เครื่องดื่มอยู่อีกฟาก ดูเหมือนจะมีคนยืนอยู่สองบริเวณนี้มากเป็นพิเศษ มีโต๊ะให้เลือกนั่งได้ตามใจชอบ วงดนตรีแชมเบอร์ 8 ชิ้น เล่นเพลงบรรเลงหวาน ๆ อยู่ด้านหน้า บรรยากาศทำให้เธอไม่รู้สึกอึดอัดมากนัก แขกในห้องเดินไปมาให้งุนงงเล่น หลายคนเป็นไฮโซที่พอคุ้นหน้า แต่เธอก็นึกชื่อไม่ออก เธอเห็นคุณหญิงย่านั่งโต๊ะวีไอพีกับแขกผู้ใหญ่สามคน รวมทั้งคุณคำรณด้วย ดูจะคุยกันอย่างสนุกสนาน จนคุณย่าไม่สนใจมองมาทางเธอด้วยซ้ำ หญิงสาวพยายามสอดส่ายสายตาหาอธิศ แต่ดูไปมุมไหน ๆ ก็ไม่เห็นมี หรือว่าเขาไม่มา... ความรู้สึกหงอยวูบลงทันที ไฟในห้องสลัว ๆ ไม่ได้สว่างมากเกินไป พอใช้อำพรางตัวได้อยู่บ้าง แสงไฟสีส้มในห้องจัดเลี้ยงล้อดิ้นทองของผ้านุ่ง และสไบฉลุชายยาวกรอบพื้นเป้นประกาย ยิ่งเป็นแพ็คคู่กับรินยาแบบนี้ จุดสนใจดูน่าจะกลายเป็นรินยามากกว่าเธอเสียด้วยซ้ำ ชุดของรินยาเป็นชุดไทยศิวาลัยเช่นเดียวกับเธอ หากแต่เป็นสีน้ำทะเลเข้ม ดูสวยสว่างกระจ่างตา ต่างไปจากชุดเขียวเย็นสบายตา แลอ่อนหวานของเธอ วัศนิยังคงเก้ ๆ กัง ๆ พยายามปั้นหน้ายิ้มให้ใครต่อใคร “เจ๊!! จ๊ากก เจ๊ใส่ชุดไทย สุด ๆ เลยงานนี้ มะเท่มาก” เสียงหนุ่มผมยาวที่ติดบัตรช่างภาพประจำนิตยสาร LT ของรินยา ตรงเข้ามาแซวพร้อมถ่ายรูป “เปลี่ยนบรรยากาศวุ้ย นาน ๆ จะสวยเป็นผู้หญิงกับเขาบ้าง เดี๋ยวคนจะลืม” คนพอคุ้นหน้าทำให้วัศนิไม่รู้สึกโหวงเหวงมากเกินไป เธอได้แต่ยิ้ม ขณะที่รินยาจะโวยวายกลับอย่างคนคุ้นเคย ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดในชุดไทยอลังการลดน้อยลง “เธอควรจะไปหาเจ้าภาพก่อนนะ จะได้ไม่เสียมรรยาท คุณคำรณเขาจะได้ชื่นชมกับสร้อยมรกตนี่ด้วย ว่าใส่กับชุดไทยแล้วงามขนาดไหน...ไปเอาใจคุณย่าหน่อยไป...พี่จะไปเดินโชว์ชุดทักทายชาวบ้านเขาบ้าง” รินยาพูดจบก็เดินสยายกางสไบร่อนจากไปพร้อมกับช่างภาพ เธออยากทำตัวให้สนุกสนานเหมือนรินยารุ่นพี่ของเธอจริง ๆ หรือแบบนี้ที่อธิศจะสนใจ ผู้หญิงที่ร่าเริง สดใส คุยสนุก ไม่ใช่ผู้หญิงที่หน้าบูดหน้าบึ้ง เอาแต่แอบหลบซ่อนตัวอย่างเธอ... “หายไปเสียนานเชียว...” คุณหญิงรัชนีเอ็ดเธอเบา ๆ วัศนิยกมือไหว้คุณคำรณ และแขกผู้ใหญ่ร่วมโต๊ะ “สวย โตขึ้นเยอะ จนป้าจำไม่ได้เลยนะนี่...มรกตล้อมเพชรนี่สวยสมที่คุณหญิงบอกเลยนะคะ” “น้ำงามขึ้นไฟจริง ๆ ละ ยิ่งอยู่บนชุดไทยด้วยแบบนี้ สมกับเป็นงานประณีตของคุณคำรณ” คุณหญิงรัชนียิ้มรับอย่างปลาบปลื้มกับคนรอบโต๊ะ “ผมว่าหนูวัศนิเธอสวยอยู่แล้วน่ะครับ ไม่ว่าชุดหรือเครื่องประดับก็แค่เสริม ๆ ไปเท่านั้นเอง” คำรณหัวเราะเบา ๆ ต่อท้ายด้วยความเอ็นดู “มานั่งสิ หนูทานอะไรหรือยัง มานั่งทานด้วยกันเลย มามา ” คุณคำรณเรียกเหมือนผู้ใหญ่ใจดี ไม่มีอาการเป็นผู้เฒ่าหัวงูให้เธอต้องอึดอัดแต่อย่างใด วัศนิยิ้มค่อย ๆ นั่งลงข้างคุณย่าที่ว่างอยู่ “ดื่มอะไรดี แชมเปญ ไวน์ขาว หรือไวน์แดง” คุณคำรณหันมาถาม เมื่อบริกรยกถาดเครื่องดื่มมาเสิร์ฟ “อะไรก็ได้ค่ะ” “อย่างหนูดื่มสปาร์คกลิ้งโรเซ่แล้วกันนะ” ความเอ็นดูที่ปราศจากสิ่งใดเคลือบแคลงในรอยยิ้มของคุณคำรณ ทำให้หญิงสาวรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น คุณหญิงรัชนียังคงสนทนากับคุณหญิงข้าง ๆ กับสามีที่เธอจำชื่อไม่ได้เหมือนเคย คงจะมีเพียงเพลงบรรเลงที่ทำให้เธอรู้สึกเพลินนั่งอยู่ตรงนี้ได้ หากไม่อึดอัดใจกับความระแวงในแผนการของคุณย่า แต่ว่าไปแล้ว อย่างน้อยเธอก็คิดว่าคุณคำรณดูดีที่สุดในบรรดาผู้ชายที่คุณย่าจัดไว้ ความสุภาพ รอยยิ้มและเสียงหัวเราะเต็มไปด้วยความเอื้อเอ็นดู ไม่เหมือนผู้พันจ๊ะจ๋า หรือนายเทพเทวดาเมืองโคราช ที่ล้วนแล้วไม่ถูกชะตาเอาเสียเลย... แต่เจ้าภาพหนุ่มใหญ่ไม่ได้นั่งติดที่ให้เธอพินิจวิเคราะห์สักเท่าไร คงเดินไปรับแขก ทักทายผู้คน แต่ก็แวะกลับมานั่งราวกับพระราชาเป็นระยะ ๆ เธอไม่ชอบเดินลอยไปลอยมาในงานเลี้ยงแบบนี้ ให้เป็นจุดเด่น สู้นั่งเฉย ๆ ฉีกยิ้มเป็นเจ้าหญิงอยู่ตรงนี้จะดีกว่า เธอยังคงจับตามองหาอธิศ ไปพร้อม ๆ กับรินยา... บรรยากาศในห้องจัดเลี้ยง ค่อนข้างเป็นกันเอง มีคนมาทักทายพูดคุยกับคำรณเป็นระยะ ๆ ไม่ตัวเขาก็เดินออกไป เป็นอีกช่วงเวลาที่เธอหายใจได้มากขึ้น แต่ดูเหมือนไม่นานจริง ๆ ... “คุณหญิงครับ เชิญเต้นรำสักเพลง จะได้ไม่เซ็ง” คำรณค้อมตัวเมื่อเดินกลับมารอบใหม่ “ไม่ล่ะคุณคำรณ แก่เฒ่าแล้ว ขาแข้งเห็นจะเต้นไม่ไหว... คราวนี้ขอผ่านแล้วกัน ธรรมเนียมเปิดฟลอร์กับคุณคำรณส่งหลานสาวไปแทนดีกว่า” คำตอบของคุณหญิงรัชนี ทำเอาวัศนิสะดุ้งเฮือกจากห้วงความคิด อย่างนี้นี่เอง จนได้สินะ...คุณย่าเริ่มส่งเธอเข้าแผนการ วัศนิรู้สึกเก้ ๆ กัง ๆ ที่มีผู้ใหญ่ราวพ่อมาโค้งขอเธอเต้นรำ เธอจำไม่ได้แล้วกับงานเต้นรำแบบนี้ แล้วชุดไทยแบบนี้... เธอยังนึกภาพตัวเองบนฟลอร์กับคุณคำรณไม่ออก แต่เมื่อหันหน้าไปทางคุณย่าที่เริ่มตาดุใส่ เธอก็ต้องรีบลุกขึ้นโดยอัตโนมัติส่งมือไปให้คำรณกึ่งมึน ๆ ทันที เอาเถอะคิดเสียว่า เต้นรำกับพระราชา หรือเต้นกับพ่อ ดีกว่าต้องเต้นรำกับคนอื่นเป็นไหน ๆ คุณคำรณในทักซิโด้ดูงามสง่า สูงใหญ่ ผมแซมสีเงินดูแสนอบอุ่น รอยยิ้มเต็มไปด้วยความเมตตาสมเป็นพระราชาใจดีจริง ๆ จนเธอกลายเป็นเหมือนเจ้าหญิงน้อยตัวเล็ก ๆ ไปทันตา เสียงปรบมืออื้ออึง จังหวะวอลซ์สบาย ๆ ที่ไม่ช้า ไม่เร็วจนทำให้ต้องเธอเครียดมาก เธอพยายามนับเสต็ป และยิ้มให้คุณคำรณ... แม้ชุดไทยเข้ารูป ทำให้เธอก้าวย่างไม่คล่องตัวนัก แต่สไบชายยาวที่เหวี่ยงไปมาตามจังหวะก็ช่วยถ่วงน้ำหนักตัวไว้ได้เป็นอย่างดี ยังไม่ทันจบเพลง เธอเริ่มเห็นอีกหลายคู่ตามเข้ามายังฟลอร์ แล้วไม่ถึงอึดใจใบหน้าของผู้ชายอีกคนก็ซ้อนเข้ามาแทน . “ขอโทษครับ ท่านนายพลชาตรีมาถึงแล้ว ท่านบอกมีเวลานิดเดียว อยากขอคุยด้วยสักนิดครับ” เสียงนุ่ม ๆ ที่เคยคุ้นหูดังก้องเข้ามาแทนเสียงเพลง คุณคำรณกระซิบขอโทษอย่างสุภาพ ก่อนที่เธอจะทันตั้งตัว อาการตัวเย็นวูบกลับเข้ามาแทนอีกครั้ง ความรู้สึกเหมือนภาพตรงหน้า รอบ ๆ ตัวเคลื่อนไหวเร็วขึ้น ทั้ง ๆ ที่เธอไม่ได้ถูกเหวี่ยง หรือหมุนไปมากมาย และทันทีที่คุณคำรณส่งปลายมือของเธอไปให้กับคนที่มาแจ้งข่าว... มือไม้ของเธอเย็นเชียบ วัศนิช้อนตาขึ้นมองคนตรงหน้าอย่างเต็มตา สายตารอยยิ้มที่ส่งมาแม้จะเย็นชาเหมือนเคย แต่ก็ทำให้ใบหน้าของเธอร้าวผ่าวได้อย่างรวดเร็ว... ลมหายใจของเธอเริ่มกระตุกเป็นห้วง ๆ เมื่อมือที่แตะอยู่ข้างตัวเบา ๆ ค่อยขยับแน่นขึ้นตามจังหวะดนตรี “โทษทีครับ ผมลืมสวัสดี ลืมชมคุณวัศนิเลย คืนนี้สวยมากเลยครับ” คำพูดรอยยิ้มนั้นดูเป็นกันเองมากขึ้น วัศนิแอบกรี้ดลิงโลดเบา ๆ อยู่ในใจ ก่อนยิ้มตอบแทนคำขอบคุณ เธอเที่ยวเฝ้ามองหาเขา แต่จู่ ๆ อธิศก็มาอยู่ในอ้อมแขนเธออยากมหัศจรรย์ เขาใกล้เธอ...ชิดเข้ามาอีก ใกล้อยู่ตรงนี้ ในอ้อมแขนของเขา เธอได้กลิ่นน้ำหอมผู้ชายจาง ๆ เสียงเพลงชวนฝัน บรรยากาศชวนฝัน ความรู้สึกเหมือนล่องลอยอยู่บนปุยเมฆ... ไม่สิ!! มันล่องลอยอยู่ในจักรวาล แต่ไม่ใช้เพียงคนเดียว เธอมีเขาประคองอยู่ในวงแขนอยู่อย่างนี้ต่างหาก เป็นอีกหนึ่งความสุขเพียงชั่วขณะที่เธอบันทึกเก็บไว้ในความรู้สึก... แล้วเจ้าหญิงอย่างเธอก็ได้เต้นรำกับอัศวินในเกราะสีเงินแวววาว... ไม่สิ!! อธิศไม่น่าเป็นอัศวิน ที่แค่ช่วยเธอผ่านวิกฤติ ความรู้สึกแย่ ๆ ได้อย่างมหัศจรรย์ เขาน่าจะเป็นเจ้าชายคนที่เธอที่เฝ้ารอคอย.... เธอรู้สึกถึงความอบอุ่นแล้ว... หญิงสาวไม่สนใจเสียงเพลง และเหตุการณ์รอบข้างอีกแล้ว นอกจากคนตรงหน้า สายตานี้ ใบหน้า และรอยยิ้มนี้ หากทำได้ เธอจะแอบปิดมิติ ให้หลงหายลอยล่องไปในจักรวาลสองคนแบบนี้คงดี... ว่าไปแล้วบางทีโลกเหมือนเล่นตลก จังหวะชีวิตเหมือนแปลก ๆ ผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว ระยะนี้เขาจะต้องบังเอิญมีกิจกรรมผู้หญิงคนนี่อยู่เรื่อยเสียจริง แม้ว่าเขาไม่อยากเต้นรำ แต่มรรยาทก็ไม่อาจทิ้งหน้าที่ไปได้ เขาอยากจะแค่ดูงานดำเนินผ่านไปอย่างดีอยู่ฟากด้านโน้น หรือเดินไปเดินมาคอยดูความเรียบร้อย ประสานงานกับทางโรงแรมมากกว่า อธิศพยายามใส่ใจกับผู้หญิงตรงหน้า วันนี้เธอดูเด่นเป็นสง่ากว่าแขกคนไหน ๆ แม้แต่รินยาในชุดไทยที่คล้ายกัน แต่ก็แค่คล้าย... รินยายังเต็มไปด้วยความห้าวหลุดจากเสื้อผ้าที่สวมใส่ แตกต่างจากน้องสาวคนนี้มากมาย เธอเหมือนนางฟ้าที่ล่องลอยลงมาจากสรวงสรรค์... เหมือนภาพวาดอัดงดงามแห่งอดีต ที่มีอยู่เพียงในตำนาน หรือบทวรรณคดี... ดูเธอเป็นคนเรียบร้อย หวาน ๆ เงียบ ๆ ไม่ช่างคุยนัก สมองคงเต็มไปด้วยความคิดอยู่ตลอดเวลา น่าจะคล้าย ๆ กับตัวเขา เขาเองก็เป็นคนเงียบ ๆ อยู่แล้ว นอกจากเฉพาะงานดีเจที่ทำอยู่เท่านั้น แต่นั่นเหมือนคุยกับไมโครโฟนมากกว่าสนทนากับคนอื่น ๆ อธิศไม่รู้ว่าจะเลือกเรื่องอะไรมาคุยให้บรรยากาศเพลิดเพลินมากไปกว่านี้... น่าแปลกที่วันนี้พ่อเลี้ยงของเขาเลือกเต้นรำกับผู้หญิงคราวลูก ทุกครั้งที่มีงานเลี้ยงเต้นรำแบบนี้ คุณคำรณมักจะเต้นกับแขกผู้ใหญ่ในงานเท่านั้น... หรือว่าคุณคำรณกำลังให้ความสนใจกับหลานสาวคุณหญิงรัชนีกันแน่ อธิศพยายามสลัดความคิด เขาจะไปสนใจทำไม หากพ่อเลี้ยงเขาจะคิดจริงจัง แต่งงานใหม่กับใครสักคน เขาไม่ใส่ใจ ไม่ห่วงทรัพย์สมบัติเหมือนแม่... ต่อให้เดลิน่าจิเวลลี่จะต้องเปลี่ยนมือไปก็ตาม... ความจริงมันก็เปลี่ยนมือไปนานแล้วด้วยซ้ำ นั่นคือความจริง... ขอแค่ผู้หญิงคนนั้นจริงจัง และไม่ได้ผลาญสมบัติในส่วนที่พ่อกับแม่เขาสร้างมาให้หมดไปก็พอ... แต่ก็ไม่ใช่เรื่องของเขาอยู่ดี ... นั่นมันเรื่องของคุณคำรณ ทรัพย์สมบัติส่วนที่ไม่ใช่ของเขา... อธิศเริ่มรู้สึกตัว เขาคงเครียดขรึมไปอีกแล้ว ปล่อยตัวให้เบาสบายไปกับเสียงเพลง ทำตัวให้งดงามตามหน้าที่ของผู้อำนวยการฝ่ายโฆษณาประชาสัมพันธ์ แล้วก็เต้นรำกับลูกค้าคนสำคัญของบริษัท ก็แค่งานอีกคืนที่ผ่านไป อีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า เขาพยายามไล่โน้ตดนตรีที่ได้ยินอยู่ในขณะนี้ คืนนี้เขาจะเลือกเพลงพิเศษให้เด็กสาวคนนั้นเป็นเพลงอะไรดี... เธอคงชอบเสียงดนตรีมากมาย ว่าไปเธอจะเต้นรำได้พลิ้วแบบนี้หรือไม่นะ... ...โปรดติดตามตอนต่อไป... **" “Dance with the Balamb Fish” และ “Waltz for the Moon” สองเพลงจังหวะวอลซ์เพราะหวาน จังหวะสนุกเพลิน ๆ จากเกม Final Fantasy VIII ผลงานของ Nobuo Uematsu เจ้าของเพลง Eyes on Me ที่กลายเป็นเพลงประจำตัววัศนิไปแล้ว เพราะทำนอง เสียงดนตรีบรรเลง ที่เต็มไปด้วยความสุข สองเพลงนี้จึงเพลงรักอมตะชั่วนิรันดร์กาลอีกหนึ่งเพลงของคนเขียน...   Create Date : 09 กุมภาพันธ์ 2552 83 comments Last Update : 10 พฤศจิกายน 2560 23:12:28 น. Counter : 630 Pageviews. Share Tweet

รีบมาลงชื่อไว้ก่อนค่ะ .. จะย้อนกลับไปอ่าน ตอนที่แล้วด้วย เครื่องคอมพ์เข้าโรงซ่อมเพิ่งกลับมาทำงาน ได้ตามปรกติ เดี๋ยวมานะคะ   โดย: ป้าติ๋ว (nature-delight ) 9 กุมภาพันธ์ 2552 13:02:09 น.

ฟังเพลงบรรเลงนี้แล้วรู้สึกได้ถึงบรรยากาศแห่ง ความสุขสดใสเริงร่า เหมือนกำลังล่องลอยพริ้วอยู่ใน บรรยากาศแห่งความสุขและความฝันเลยค่ะ ..   โดย: ป้าติ๋ว (nature-delight ) 9 กุมภาพันธ์ 2552 14:06:15 น.

ธุป้าติ๋วค่ะ ดีใจจังเลยค่ะ ได้เห็นป้าติ๋วกลับมาพร้อมสายสะพาย หนูยังนึกว่าป้าติ๋วไปเที่ยวที่ไหนซะอีก คอมพ์แข็งแรงดีแล้วนะคะ อากาศร้อนสาหัส ป้าติ่วรักษาสุขภาพให้แข็งแรงด้วยเช่นกันนะคะ หนูเองก็ยุ่ง ๆ ไปทักทายที่บล็อกน้อยเหลือเกิน ขอบคุณป้าติ๋วที่แวะมานะคะ   โดย: พรายทราย 9 กุมภาพันธ์ 2552 14:18:34 น.

ป้าติ๋ว (ต่อ) พยายามเขียนบทนี้ให้พริ้ว ๆ สวย ๆ บรรยากาศลอยล่องแบบไม่โดดเดี่ยวในจักรวาล เลือกเพลงนี้เพราะบรรยากาศชวนฝัน กึ่ง ๆ เทพนิยาย ไม่เป็นเรื่องจริง และไม่เป็นการ์ตูนมากไป แต่ไม่รู้จะถูกใจคนอ่านหรือเปล่า หวังว่าป้าติ๋วคงชอบนะคะ ขอบคุณภาพวาดสวยถูกใจหนูอีกแล้ว มองไปมองมาเหมือนคู่เต้นรำอยู่ด้วยเลยนะคะนี่   โดย: พรายทราย 9 กุมภาพันธ์ 2552 14:23:28 น.

อูยยย หวานนนนน ...หวานจนหนูบัวอยากละลายสลายอะตอม... ไปอยู่ในอ้อมเเขนของเจ้าชายอธิศ... เเทนเจ้าหญิงโน้ตเลยค่ะ... อิอิ ว่าไปสงสัยมาหลายวันเเล้วว่า... ทำไมพวกเจ้าชายถึงชอบทำตัวเย็นชากันนัก... เเล้วพี่ช่อฯก็ส่งเจ้าชายอธิศลงมาทำตัวชาเย็นให้เห็นจะๆ... 555 เออหนอ...ใช้สิทธิ์พาดพิงเเบบนี้... หวังว่าคงไม่มีเจ้าชายที่ไหนออกมายกมือไม่ไว้วางใจนะคะนี่ ...   โดย: อมิธีสท์ 9 กุมภาพันธ์ 2552 21:38:12 น.

สวัสดีครับพี่อ้อ เพลงประกอบทำเหมือนเข้าไปอยู่ในงานเลี้ยงจริงๆ เลยนะเนี่ย คริคริ นึกว่าตัวเองเป็นอธิศ ได้เต้นรำกับสาวสวยโดยไม่คาดฝัน (ไม่รู้พระหรือนางไม่คิดฝันกันแน่) พี่อ้อคงสบายดีนะครับ   โดย: วรบรรณ 10 กุมภาพันธ์ 2552 15:00:04 น.

กี๊ดดดดดดดด กิ๊ดๆๆๆ กี๊ดดดดดดดดด โอ๊ย เคลิ้มฝัน ล่องลอย ทำไมมันหวานอย่างงี้ครับ หวานจนหยด น้ำลายหยดเลยเนี่ย เง่อ... เง้อ... เงอ... บทนี้ผมว่าเป็นเส้นทางเดินที่สมบูรณ์มากๆ เลยนะครับ ช่วงต้นใช้มุมมองวัศนิคนเดียวตลอด ค่อยๆ พัฒนาความรู้สึกจากลบสุดๆ จนมาได้เจอกับเจ้าชาย แล้วค่อยตัดมาที่อธิศ แล้วไปส่งท้ายที่คิดถึงหนูแซ็ก โอ้... ทำไมมันเปอร์เฟกต์ขนาดนี้นะ ระหว่างทำตัวให้หายเพ้อ กลับไปประเด็นแรกๆ ก่อน เดี๋ยวมัวแต่เคลิ้มแล้วลืมหมด ฮ่าๆๆ รินยาโผล่มาแบบได้ใจมากอีกแล้วครับ "แม่ย่านางโรงแรม" กร๊าก นะช่างคิดไปได้ แล้วยังสยายกางสไบร่อนออกไปหาเหยื่อ เอ๊ย ไปรับรองแขกอีก เท่ซะไม่มี แอบรู้สึกว่าบทบาทของรินยาอยู่ในฐานะคล้ายๆ กับตาพี่แพนเหมือนกันนะครับ เป็น guardian angel อย่างนั้นเลยเชียว เห็นจุดแตกต่างที่ชัดเจนอย่างยิ่งในเรื่องการสร้างตัวละคร ระหว่างมือใหม่ที่ไม่ได้คิดลึกซึ้ง กับมือเก๋าที่เข้าถึงอย่างพี่อ้อ จำได้มั้ยครับ ผมเปรยไว้ตั้งแต่ตอนแรกๆ ว่าวัศนินี่ บางมุมก็เด็กจัง เอาแต่ใจตัวเองเหมือนกัน ตอนนี้เริ่มเห็นแล้วครับ ว่าการเติบโตกำลังจะมาถึงแล้ว ประเด็นเรื่องพัฒนาการตัวละครที่เคยคุยกันไว้ในหน้า คุยคิดฯ น่ะครับ สามารถดูวัศนิเป็นตัวอย่างได้อย่างชัดเจนมากเลยครับ (ชัดกว่าเด็กชายพีคุงอีก อิๆ) ชอบที่รินยาสอนวัศนิในห้องน้ำมากๆ (ช่างเป็นสถานที่ที่เหมาะแก่การสอน ฮ่าๆๆ) และขอกรี๊ดคุณคำรณ โอ้... เริ่มละลาย ทำไมน่ารักอย่างนี้นะ อบอุ่นเหลือเกิน อยากซบ... เง่อ... จะฝ่าด่านคุณหญิงรัชนีได้มั้ยเนี่ย แกหวงไว้ให้หลานสาวอยู่ เฮ้อ... อธิศถึงจะอายุไม่เยอะ แต่ก็รับผิดชอบ และเป็นสุภาพบุรุษดีจังเลยครับ อีกหน่อยต้องยิ่งเท่แน่ๆ เลย เฮ้อ... เฮือก (แลัวหันไปกรี๊ดคุณคำรณต่อ ซ้วบ) ป.ล. เพลงแรกมะใช่วอลซ์นะครับ อันหลังอะใช่ครับ ตะแรกลืมดูว่าพี่อ้อเขียนชื่อไว้สองเพลง พอมันเริ่มต้นเลยงงๆ เล็กน้อย แต่พอขึ้นเพลงใหม่ค่อยสังเกตว่ามันคือสองเพลง กร๊าก   โดย: คุณพีทคุง (ลายปากกา ) 10 กุมภาพันธ์ 2552 18:39:20 น.

หนูบัว อมิธีสท์ แหะ แหะ ยังไม่ซึ้งกันเลย อธิศกับโน้ตนี่ เมื่อไหร่จะได้หวานซึ้ง ๆ กันนะ อย่าเพิ่งรีบละลายนะคะ รอไว้ก่อน เอ่อ อันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเจ้าชายต้องเย็นชา คงเพราะบรรดาศักด์ค้ำคอหรือเปล่า แต่อธิศยังไม่ได้เป็นเจ้าชายซะที อิอิ ยายโน้ตเพ้อไปข้างเดียวอ่ะ อิอิ ส่วนคุณเจ้าชายจะมาประท้วงหรือเปล่า อิอิ คงไม่มาบล็อกนี่ละค่ะ เรื่องหวาน ๆ คงแสลง   โดย: พรายทราย 10 กุมภาพันธ์ 2552 20:24:03 น.

คุณวรบรรณ สวัสดีค่ะคุณวรบรรณ พี่อ้อสบายดี งานสุมทับตัวเยอะหน่อยช่วงนี้ แล้วคุณวรบรรณ งานกระจาย เข้าป่าตลอดเลยเนอะ (ถามเหมือนบททักทายภาษาปะกิตจริง ๆ โอ้ เย้ นาน ๆ จะมีคนอยากเป็นคุณพระเอก อิอิ ตกลงใครไม่คิดฝัน เขาออกฝันกันน่าดู โดยเฉพาะยายโน้ตอ่ะฝันเฟื่องจริง ๆ แหะ แหะ (ตอบอะไรก็ไม่รู้ ไม่เป็นเรื่องเป็นราวเลย)   โดย: พรายทราย 10 กุมภาพันธ์ 2552 20:29:59 น.

คุณพีทคุง โอ้ร้องกรี้ดซะ เพราะกว่าพี่อ้ออีกนะ อิอิ (เวลาไปกรี้ดเจ้าโต๊ะ) เคลิ้มฝัน ล่องลอย พี่อ้อว่ามันยังไม่หวานอยู่ดีอะนะ แต่ว่าน้ำลายหยดนี่ชัวร์เลย อิอิ สงสัยหยดตอนคุณคำรณมาดเท่ ในทักซิโด้ คงพีทก็ชมซะ ฝ่ายกล้องกำหนดซีนไว้แล้วน่ะค่ะ เลยได้ออกมาตามนั้น แกล้งตัวละครเล่น ต่างคนต่างนึก กล้องคงสวย เวลาเวียนไป หมุนไปแล้วคิด โดยเฆพาะอธิศ ยังอุตส่าห์คิดว่ายายแซ็กจะเต้นรำได้มั้ย น่าสงสารวัศนิจริง ๆ รินยาเป็นตัวส่งสาร ตัวเชื่อมลิงก์ กับคุณหญิง เป็นพี่เลี้ยง เป็นนางฟ้าของสโนไวท์ แม่นแล้ว เหมือนพี่แพน พี่อ้อถึงบอกว่าไปอ่านพี่แพนก็นึกถึงรินยา เนื่องจากรินยามีต้นแบบของแท้ค่ะ คาแร็คเตอร์แบบมัน ๆ ภาษษประหลาด ๆ ค่อยสมเป็นบอกอหน่อยเนอะ (บอกอในอุตมคติของพี่อ้อเลยนะ แบบตัวเองไม่สามารถ เป็นบอกอเหี้ยม ๆ แบบนั้น อิอิ ) 55555 อย่างนี้เรื่องพัฒนาการตัวละครพี่อ้อก็ใช้เด็กชายพีคุงไม่ได้แย้วสิ ไม่เป็นไรไว้หาพล็อตให้เด็กชายพีคุงใหม่ เรื่องห้องน้ำมีนัยยะเยอะค่ะ เอาไว้รอคุณพีทมาทาย ว่าทำไมต้องเป็นห้องน้ำ..... คิดว่าบทหน้านะคะ คุณย่าจะใส่อธิศเข้าไปไว้ในลิสต์ หรือคุณคำรณ แต่ที่แน่ ๆ บอกแล้วไม่ต้องห่วง เก็บคุณคำรณไว้ให้คุณพีทอยู่แย้ววววว อธิศน่ะโตมาแบบโดดเดี่ยว แบบเด็กฝรั่ง เลยต่างกัน เหงา แต่ก็เป็นผู้ใหญ่กว่า ผิดกับยายโน้ตโตมากับพ่อแม่ที่รักมาก แต่เพราะพ่อแม่ตาย กลับมาตอนวัยรุ่นแล้ว ถูกคุณย่าให้ใช้ชีวิตแบบผู้ใหญ่ เลยกลายเป็นเด็กมีปัญหาเยี่ยงนี้แล แถมอยู่แบบอเมริกา กับเยอรมันเลยต่างกันอีก ป.ล. พี่อ้อก็งงเหมือนกันอิอิ แต่ที่ใส่เป็นเพลงบรรเลงอย่างที่ยายวัศนิฟังน่ะค่ะ มาเริ่มเต้นเป็นวอลซ์ ก็เลยเป็นเพลงที่สองอ่ะ แต่ตัวเองเอ๋อเองตอนอธิบายเพลง เดี๋ยวไปแก้ เพราะเจอตัวผิดด้วยอ่ะ ขอบคุณคุณพีทคุยยาวได้ใจมากเลย สงสัยจะว่าง ขอบคุณสำหรับคำชมด้วยนะคะ   โดย: พรายทราย 10 กุมภาพันธ์ 2552 20:54:28 น.

พี่อ้อ ขอโทษด้วย เผลอลบไปแล้ว แต่ที่ Photubuckets เป็นอะไรไม่รู้อัพภาพไม่ได้เลย เอาอย่างนี้นะครับ ลองเอาภาพชุดนี้ไปิัพดูนะครับ ปล. แบบว่าเผลอทำมากไปหน่อย ลองเลือกเอาเองนะ 34 ภาพเอง แหะๆ //www.geocities.com/ritcomrop/p1.jpg //www.geocities.com/ritcomrop/p2.jpg //www.geocities.com/ritcomrop/p3.jpg //www.geocities.com/ritcomrop/p4.jpg //www.geocities.com/ritcomrop/p5.jpg //www.geocities.com/ritcomrop/p6.jpg //www.geocities.com/ritcomrop/p7.jpg //www.geocities.com/ritcomrop/p8.jpg //www.geocities.com/ritcomrop/p9.jpg //www.geocities.com/ritcomrop/p10.jpg   โดย: karinas 10 กุมภาพันธ์ 2552 23:09:26 น.

พี่อ้อ อันนี้อีก 24 นะครับ ถ้ามีภาพสวยๆ ก็ส่งมาอีกก็ได้นะครับ ความกว้างยาวผมไม่แน่ใจว่าพี่ใช้ขนาดไหน ขอโทษอีกทีนะครับ ไม่น่าลบภาพหมดเลยจริงๆๆๆ   โดย: karinas 10 กุมภาพันธ์ 2552 23:14:15 น.

//www.geocities.com/ritcomrop/p11.jpg //www.geocities.com/ritcomrop/p12.jpg //www.geocities.com/ritcomrop/p13.jpg //www.geocities.com/ritcomrop/p14.jpg //www.geocities.com/ritcomrop/p15.jpg //www.geocities.com/ritcomrop/p16.jpg //www.geocities.com/ritcomrop/p17.jpg //www.geocities.com/ritcomrop/p18.jpg //www.geocities.com/ritcomrop/p19.jpg //www.geocities.com/ritcomrop/p20.jpg //www.geocities.com/ritcomrop/p21.jpg //www.geocities.com/ritcomrop/p22.jpg //www.geocities.com/ritcomrop/p23.jpg //www.geocities.com/ritcomrop/p24.jpg //www.geocities.com/ritcomrop/p25.jpg //www.geocities.com/ritcomrop/p26.jpg //www.geocities.com/ritcomrop/p27.jpg //www.geocities.com/ritcomrop/p28.jpg //www.geocities.com/ritcomrop/p29.jpg //www.geocities.com/ritcomrop/p30.jpg //www.geocities.com/ritcomrop/p31.jpg //www.geocities.com/ritcomrop/p32.jpg //www.geocities.com/ritcomrop/p33.jpg //www.geocities.com/ritcomrop/p34.jpg   โดย: karinas 10 กุมภาพันธ์ 2552 23:15:02 น.

คุณ Karinas ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ ภาพแต่ละภาพสวยจริง ๆ แถมไว้ให้เลือกมากมาย นี่ทำจนดึกเลยหรือเปล่าคะ เดี๋ยวเก็บไว้ค่อย ๆ เปลี่ยนบรรยากาศ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ   โดย: พรายทราย 11 กุมภาพันธ์ 2552 12:20:27 น.

H A P P Y : : N I G H T พรุ่งนี้กะจะอัพบล็อกเสียทีเพราะดองไว้นานจนเกินเปรี้ยวเกินเค็มแล้ว แต่จะเป็นเรื่องอะไรนั้น โปรดติดตามได้ที่ บ้าน ร่มไม้เย็นจ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาา มาส่งเข้านอนจ๊ะ ไม่ต้องแข่งนอนดึกกับป้านะเพราะคืนนี้ดึกแน่ แน่ แน่ แน่ คมคำ : อยากจะบินสูงต้องรู้จักทิศทางลม   โดย: ร่มไม้เย็น 11 กุมภาพันธ์ 2552 22:56:13 น.

ธุป้ากุ๊ก ร่มไม้เย็น อิ อิ หนูมาข้ามวัน แต่ใช้ได้พอดีเลยค่ะ ขอบคุณภาพสวย ๆ และส่งหนูเข้านอน ขอไปนอนเร็วก่อนค่ะ ค่ำคืนนี้งานยังอยู่อีกเยอะ ป้ากุ๊กก็อย่านอนดึกน้า ป้ายสวยจังเลยค่ะ อิอิ เข้ากับสีดอกไม้หนูเรยย แล้วจะตามไปอ่านบล็อกค่ะ   โดย: พรายทราย 12 กุมภาพันธ์ 2552 21:10:38 น.

ช่วงนี้ไม่ค่อยได้คุยกันเลย เพราะเวลายังเพี้ยน ๆ คืนเข้าที่ไม่ได้ซักที สารพัดเรื่องราว แหะ แหะ เปิดโหมดอัตโนมัติ ยังไม่ค่อยได้เลย คาดว่าปลายเดือนนี้น่าจะเข้าสู่ระบบปกติ แต่คิดถึงคนอ่านเสมอนะคะ ส่วนตาโจว์ อดใจสักนิด ไม่น่าเกินพรุ่งนี้นะคะ จะพยายามค่ะ แหะ แหะ ตอนนี้ขอไปแอบงีบชาร์จแบตลุยงานก่อนนะคะ มีความสุขทุก ๆ คนนะคะ   โดย: พรายทราย 12 กุมภาพันธ์ 2552 21:13:27 น.

หายหน้าไปนาน ยังคิดถึงเหมือนเดิมนะคะพี่อ้อ... ตอนนี้ต้องเตรียมสอบ emergency ค่ะ สำคัญมากๆ กับชีวิตในรอบหนึ่งปีที่ต้องผ่านให้ได้ พี่อ้อสบายดีนะคะ เข้ามาเยี่ยม ได้แว๊บๆ เดี๋ยวต้องไปนอนเพราะน้ำมูกยืดแล้ว ฮัดเช้ยยย....นอนน้อยค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ เพลงประกอบเร้าใจมากๆ ค่ะ ฮี่ๆๆ   โดย: นางฟ้าหน้าหมวย (บินปร๋อ ) 13 กุมภาพันธ์ 2552 2:23:30 น.

พี่อ้อ สุขสันต์วันแห่งความรักนะครับ   โดย: karinas 13 กุมภาพันธ์ 2552 20:05:04 น.

บล็อกพี่อ้อหน้าตาเปลี่ยนไป สบายดีนะคะ   โดย: ปณาลี 13 กุมภาพันธ์ 2552 20:11:16 น.

หนูบัวกับหนูพลอยฯเเวะมาส่งดอกไม้ให้พี่สาวคนดีค่ะ... สุขสันต์วันเเห่งความรักนะคะ... พี่พรายขา   โดย: อมิธีสท์ 13 กุมภาพันธ์ 2552 20:18:31 น.

เ อื้ อ อ า ท ร.. เ ม ต ต า ..ใ ห้ อ ภั ย .. คื อ หั ว ใ จ แ ห่ ง รั ก สุขสันต์วันวาเลนไทน์ มีความสุขมากๆค่ะ คมคำ : ผู้ยื่นมือรับมีมากมาย ผู้ยื่นมือให้มีน้อยคน   โดย: ร่มไม้เย็น 13 กุมภาพันธ์ 2552 22:57:40 น.

น้องนางฟ้า บินปร๋อ ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยมเยียนทั้ง ๆ ที่ยุ่ง พี่อ้อก็หัวหมุนชุลมุนเหมือนกัน ไม่ค่อยได้แวะไปทักทายน้องนางฟ้า อย่าเพิ่งงอนน้า ขอให้สอบผ่านไปได้อย่างฉลุย ๆ ค่ะ แล้วอย่าลืมพักผ่อนด้วยน้า งานยิ่งหนัก ๆ อยู่ อิอิ (เพิ่มขึ้นตามความรับผิดชอบในตำแหน่งใหม่...ในอนาคต เพี้ยง ๆ) ขอให้ความรัก ความสุขอยู่รอบ ๆ ตัว ตลอดเวลาค่ะ สุขสันต์วันแห่งความรักนะคะ   โดย: พรายทราย 14 กุมภาพันธ์ 2552 12:40:32 น.

คุณ Karinas ขอบคุณภาพสวย ๆ บทกวีหวาน ๆ ค่ะ มีความสุขกับความรักรอบ ๆ ตัว นะคะ สุขสันต์วันแห่งความรักเช่นกันค่ะ   โดย: พรายทราย 14 กุมภาพันธ์ 2552 13:47:13 น.

น้องตูน ปณาลี ขอบคุณที่แวะมาค่ะ พอดีบล็อกมีเหตุไม่คาดคิดเล็กน้อย เลยต้องปรับบล็อกชั่วคราวค่ะ เวลามีน้อยนิด เลยทำได้อย่างรวดเร็วเท่านี้ ว่าง ๆ แล้วจะได้กินเนื้อย่างส้มตำซักทีนะ เหอะ เหอะ แต่ตอนนี้ยุ่งเวียนหัวจริง ๆ น้องตูนก็พักผ่อนเยอะ ๆ นะคะ   โดย: พรายทราย 14 กุมภาพันธ์ 2552 13:49:24 น.

สองพี่น้อง อมิธีสท์ ขอบคุณดอกกุหลาบอันสวยงาม และคำอวยพร ขอให้สองพี่น้องมีความสุขในความรัก ในวันเทศกาลนี้เช่นกันค่ะ   โดย: พรายทราย 14 กุมภาพันธ์ 2552 13:51:13 น.

ธุป้ากุ๊ก ร่มไม้เย็นค่ะ ขอบคุณสำหรับดอกกุหลาบที่สวยงาม ใช่เลยค่ะ อย่างที่ป้ากุ๊กว่า "เ อื้ อ อ า ท ร.. เ ม ต ต า ..ใ ห้ อ ภั ย .. คื อ หั ว ใ จ แ ห่ ง รั ก " ตอนนี้หนูมีจนล้นปรี่เต็มหัวใจเลยค่ะ แถมมั่นคง และยั่งยืนด้วยนะคะ ป้ากุ๊กก็มีความสุขกับความรักรอบ ๆ ตัวนะคะ สุขสันต์วันวาเลนไทน์ค่ะ   โดย: พรายทราย 14 กุมภาพันธ์ 2552 13:53:40 น.

มาส่งความรักย้อนหลังค่ะพี่อ้อ   โดย: teansri 15 กุมภาพันธ์ 2552 18:39:09 น.

แวะมาฟังเพลงครับ ไพเราะเพราะ...............มากๆ แทบจะเห็นความสดใสและรอยยิ้มออกมาจากจอคอมพ์เลยครับ   โดย: GTW IP: 58.8.233.134 15 กุมภาพันธ์ 2552 19:08:10 น.

คุณเทียนสี ขอบคุณสำหรับดอกกุหลาบแสนสวยค่ะ ไม่เลทหรอกค่ะ ที่นี่ความรักมีอยู่ตลอดเวลา   โดย: พรายทราย 15 กุมภาพันธ์ 2552 20:19:20 น.

ธุจานจีอีกรอบค่ะ ขอบคุณจานจีที่แวะมาฟังเพลง ฟังแบบนี้แล้วหนูมีกำลังใจฟัดคุณดีเจ กับ ฟาดยายเจ้าหญิงจอมดื้อนี่ต่อแน่ ๆ ค่ะ   โดย: พรายทราย 15 กุมภาพันธ์ 2552 20:21:40 น.

...ขอประกาศ ด้วยความละอายใจ... คนเขียนกำลังมึนกับการแบ่งภาคทำงานมาก ๆ ... คืนนี้คุณดีเจอธิศกับเจ้าหญิงจอมดื้อสงสัยต้องมาดึกมาก ๆ ค่ะ แหะ แหะ เผลอ ๆ ตามเวลาคุณอธิศจัดรายการ... ด้วยความเกรงใจคนอ่าน กลัวจะคลิกมาหลายรอบ ให้นอนดึกไปเปล่า ๆ ชัวร์ ๆ วันจันทร์แวะมาอ่านได้แน่นอนค่ะ ต้องขออภัยเป็นอย่างยิ่งนะคะ...   โดย: พรายทราย 15 กุมภาพันธ์ 2552 20:28:07 น.

งั้นเดี๋ยวหนูบัวเเวะมาใหม่นะคะ...   โดย: อมิธีสท์ 15 กุมภาพันธ์ 2552 20:40:00 น.

กลิ้ตเตอร์ หยิบแก้ว 1 ใบ (ส่งเข้านอน) ห ลั บ ส บ า ย ฝั น ดี ค่ ะ พ ร า ย ท ร า ย   โดย: ร่มไม้เย็น 15 กุมภาพันธ์ 2552 23:37:59 น.

แวะมาส่งกำลังใจ .. คุณอ้อไม่ต้องเครียดนะคะ อยากให้พักผ่อนให้เพียงพอด้วย สำหรับเรื่องราวที่ชวนติดตามของดีเจอธิศ กับเจ้าหญิงโน้ต แฟนคลับรออ่านได้เสมอค่ะ   โดย: ป้าติ๋ว (nature-delight ) 16 กุมภาพันธ์ 2552 1:26:56 น.

คำเดียวสั้น ๆ คิดถึงเจ้าของบ้าน ค่ะ   โดย: พรายน้ำฟ้า 16 กุมภาพันธ์ 2552 12:18:36 น.

พักผ่อนเยอะๆนะคะ   โดย: หนูตูน IP: 118.173.250.244 16 กุมภาพันธ์ 2552 13:24:38 น.

เอ๊ะ เรามาผิดวันรึเปล่านี่ รอได้คร้าบ วันนี้พี่อ้อเงียบหาย ไม่สบายรึเปล่า รักษาตัวด้วยนะคร้าบ   โดย: คุณพีทคุง (ลายปากกา ) 16 กุมภาพันธ์ 2552 21:29:35 น.

สวัสดีครับพี่อ้อ ได้ข่าวว่างานแยะ เลยแวะเข้ามาให้กำลังใจ ก่อนจะไปเข้าป่า คริคริ เจอกันอาทิตย์หน้าครับ   โดย: วรบรรณ 18 กุมภาพันธ์ 2552 9:18:55 น.

สวัสดีค่ะพี่อ้อ, ไม่ได้เข้า blog มาชาตินึง โอ้!รู้สึกแปลกแยกไงก็ไม่รู้ แต่หวังว่าพี่อ้อคงสบายดีนะคะ (งานเยอะเงินแยะเหมียนเดิม ) แอบเเวบเข้าไปดูเว็บ 'อุ่นไอรัก'ด้วย เว็บสวยน่ารัก-ดูอบอุ่นสมชื่อดีค่ะ อ้อ! ดู moonlight ซีรี่ย์ที่พี่อ้อแนะนำแล้ว ขอบอกว่า สนุกม้ากกกก...ค่ะ ขอบคุณที่แนะนำหนังดี ๆ ให้นะคะ เพลงใน blog พี่อ้อเพราะเหมือนเดิม & ขอโทษที่ไม่มีเวลาเข้ามาอ่านเลย ว่าจะกลับมาเอานิยายลงเหมือนเดิมบ้าง แต่ยังเขียนไม่เสร็จสักทีค่ะ ไม่สามารถเขียนไปลงไปได้ คงต้องฝึกกำลังภายในอย่างหนักไปอีกสักพัก ขอให้มีความสุขทุก ๆ วันนะคะ   โดย: นาท-วริน 18 กุมภาพันธ์ 2552 13:11:41 น.

***ประกาศ**อีกแย้ววว มารายงานตัวก่อนว่ายังแข็งแรงดีอยู่ ยอดเยี่ยมด้วยค่ะ แต่งานยังรัดแน่นเป็นวินาที คลายไม่ออก แถมยังต้องสวิงงานสามเคสไปพร้อม ๆ กัน... กลับมาดึกก็สลบตลอด วันไหนอยู่หน้าคอมพ์ก็ต้องทำงานอื่นตลอด...หือ หือ ขออภัยนะคะ จะพยายามถ้าสามารถจะให้เจ้าหญิงมาวันจันทร์หน้า หรือไม่ก็วันอาทิตย์หน้าโน้นนะคะ ขอบคุณทุก ๆ ท่านที่แวะมาทั้งฝากเมนต์และไม่ได้เมนต์และขอโทษแฟน ๆ ที่แวะมาจริง ๆ คุยก็ไม่ได้คุย ยังไงอย่าเพิ่งหนีหายกันไปนะคะ ขอเวลาอีกนิด แล้วพบกันค่ะ คิดถึงทุก ๆ คนนะคะ   โดย: พรายทราย 19 กุมภาพันธ์ 2552 7:38:40 น.

หนูบัวเเวะมาส่งกำลังใจค่ะ... พี่พรายสู้ สู้ นะคะ... "Standing Tall", iris water color painting, by Artist - SUE KEMP from Texas.   โดย: อมิธีสท์ 19 กุมภาพันธ์ 2552 21:33:56 น.

มี ค ว า ม สุ ข กั บ ทุ ก ทุ ก วั น ค่ ะ แวะมาเยี่ยมซะดึก งั้นส่งเข้านอนเลยละกัน หลับสบาย ฝันดี และมีความสุขค่ะ ใช้ชีวิตให้สมค่า อย่าปล่อยเวลาให้ฆ่าชีวิต   โดย: ร่มไม้เย็น 19 กุมภาพันธ์ 2552 22:25:46 น.

มาเยี่ยมค่ะ หายเหนื่อย หายยุ่งหรือยังคะพี่อ้อ   โดย: teansri 20 กุมภาพันธ์ 2552 8:14:18 น.

ให้อภัยครับ แฮ่ๆๆ   โดย: GTW IP: 58.8.164.14 20 กุมภาพันธ์ 2552 17:35:16 น.

สู้ๆ ค่ะพี่อ้อ   โดย: ปณาลี 20 กุมภาพันธ์ 2552 19:10:58 น.

แวะมาป่วน เหนื่อยเพราะงานดีกว่าไม่มีงานให้เหนื่อยเนอะ ไหนๆก็ไหนทำใจให้สนุกกับงานไปเล้ย ประมาณ โอ...ไม่ไหวแย้ว ง่วงตาจะปิด โอเย..ตาจะปิดแล้ววสนุกจริงๆๆๆ หิววว เย....หิวนี้สนุกดีจริงๆๆ ปวดท้องด้วยเป็นของแถม ไม่ต้องร้องขอ เย ตาลายแล้ววว เย...ตาลายสนุกดี เพดานหมุนติ้วเลย ไม่ต้องขึ้นม้าหมุนให้ยาก เย..... (ว่าแล้วต้องรีบเผ่นเพราะแว่วเสียงหวอรถพยาบาลจากจิตเวชมาแล้ววว) ^___^....   โดย: GTW IP: 58.8.156.48 21 กุมภาพันธ์ 2552 7:38:55 น.

เหนื่อยเพราะงานเหมือนพี่อ้อเลยค่ะ หงุดหงิด หงุดหงิด หงุดหงิด กำลังคิดว่าจะนั่งสมาธิ หันหน้าเข้าธรรมะจะได้ "ปลง"ง่ายขึ้น สู้ๆ นะคะพี่อ้อ   โดย: ปณาลี 23 กุมภาพันธ์ 2552 23:17:33 น.

เอากำลังใจมาฝากพี่อ้อค่ะ   โดย: พรายน้ำฟ้า 24 กุมภาพันธ์ 2552 10:31:51 น.

หนูบัวหนูพลอย อมิธีสท์ ขอบคุณที่แวะมาเป็นระยะ ๆ นะคะ หากไม่มีเหตุการณ์อะไร คิดว่าคุณดีเจอธิศคงมาได้ตามปกติในวันอาทิตย์หน้านะคะ (แหะ แหะ ยังไม่อยากยืนยันแน่นอน แต่พี่อ้อว่างสนิทแล้วจะแวะไปเยี่ยมเยียนที่บล็อกนะคะ   โดย: พรายทราย 24 กุมภาพันธ์ 2552 18:36:48 น.

ธุป้ากุ๊ก ร่มไม้เย็น ทุกคืนหนูหลับฝันดีเพราะป้ากุ๊กแน่นอนเลย ขอบคุณนะคะ เดี๋ยวว่างแล้วหนูจะแวบไปหา ป้ากุ๊กดูแลสุขภาพ และฝันดีทุกค่ำคืนด้วยนะคะ   โดย: พรายทราย 24 กุมภาพันธ์ 2552 18:38:49 น.

ธุป้าติ๋ว (nature-delight ) จุ๊บ ๆ ขอแอบหอมแก้มป้าติ๋วฟอดใหญ่ ขอบคุณป้าติ๋วค่ะ หนูต้องขออภัยแฟนคลับวีไอพีอย่างป้าติ๋วจริง ๆ ที่ต้องให้คอย ช่วงที่ผ่านมาต่อมจินตนาการมันฟีบจนเขียนอะไรไม่ออกเลย แถมไม่มีเวลาให้นั่งฝันเขียนเสียอีก อย่างที่ป้าติ๋วคุ้นเคยอ่ะนะคะ บางช่วงงานก็รัดหนูซะแวบทำอะไรอย่างอื่นไม่ออกเลย กลับมาบ้านก็หลับลืมซาก เช้าก็ต้องกระโดดออกไปทำงานข้างนอก อยู่หน้าจอก็มีแต่งานจริงจังแบบไม่ชวนฝันเอาซะเลย เพราะกำลังใจป้าติ๋วนี่แหละ ดีเจกับเจ้าหญิงต้องมาอาทิตย์นี้ให้ได้ค่ะ พยายามสุดชีวิต   โดย: พรายทราย 24 กุมภาพันธ์ 2552 18:44:20 น.

น้องเก๋ พรายน้ำฟ้า คำสั้น ๆ แต่ความหมายมากมาย พี่อ้อก็คิดถึงน้องเก๋เช่นกันค่ะ เหงามากไม่ได้อ่านอะไรเลย นอกจากงานที่ทำ เดี๋ยวว่างโลดแล้วต้องรีบไปหาน้องเก๋แน่นอน อยากให้ถึงวันลายหาดเร็ว ๆ จัง จะได้คุยกันเยอะ ๆ เนอะคะ   โดย: พรายทราย 24 กุมภาพันธ์ 2552 18:46:09 น.

หนูตูน ปณาลี พักผ่อนหัวถึงหมอนหลับสนิทตลอดค่ะ น้องตูนก็กำลังหนาหนักใกล้เดือนมีนาแล้วเนอะ เหอะ เหอะ ปีนี้มันแปลกจริง ๆ อยากเม้า ๆ คงได้เจอกันเร็ว ๆ นี้นา   โดย: พรายทราย 24 กุมภาพันธ์ 2552 18:48:12 น.

คุณพีทคุง (ลายปากกา ) อย่างที่บอกไว้น่ะค่ะ งานเข้าจริง ๆ กระดิกกระเดี้ยทำไรอย่างอื่นไม่ได้เลย เวลามีงานมักจะแข็งแรง หุหุ ถ้าป่วยคงจอดสนิทค่ะ เลยต้องถนอมตัวเองไว้หน่อย อากาศยิ่งร้อน ๆ แบบนี้ด้วย เหอะ เหอะ ชืนไม่สบายเป็นเรื่อง ขออภัยที่ต้องให้คอยนะคะ ป่านนี้คุณพีทถึงกทมเป็นที่เรียบร้อยแล้วนะคะ เมื่อไหร่จะได้คุยกันนา เรื่องเม้าเพียบเลยอ่ะ เอ แล้วอาทิตย์นี้จะอ่านคุณคำรณที่ไหนละนี่   โดย: พรายทราย 24 กุมภาพันธ์ 2552 18:56:17 น.

วรบรรณ ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะคุณวรบรรณ เหอะ เหอะ พี่อ้อรั้งท้ายอีกละ คุณวรบรรณยังสามารถลงเรื่องได้ พี่อ้ออากาศร้อนแล้วขมองอิ่มไม่จับตัว แหะ แหะ อาทิตย์หน้าออกจากป่าแล้วมาเจอกันน้าาาาา ผู้กองแมน ทดไว้ก่อน อุอุ   โดย: พรายทราย 24 กุมภาพันธ์ 2552 18:58:33 น.

คุณนาท-วริน ช่วงที่ผ่านมาพี่อ้อขัดสนเรื่องเวลามาเข้าบล็อกเหมือนกันค่ะ เพี้ยง ๆ ให้สมพรปากเลยค่ะ งานเยอะเงินแยะ อยากให้เงินมาไว ๆ ทันใจกับงานจริ้งงงง งานด่วน เงินด่วน ด้วยเนอะ อิอิ ขอบคุณคำชมสำหรับเว็บ "อุ่นไอรัก" ด้วยค่ะ ว๊าววว ได้ดู Moonlightแล้ว หวังว่าคงเก็บอะไรจากในเรื่องได้เหมือนที่เราคุยกันค่ะ ว่าแล้วก็อยากไปซื้อตู้แช่แข็งมานอนแบบมิกไปนอนบ้างจริง ๆ เฮ้อออ มันร้อนเหลือเกิน ไม่เป็นไรค่ะ ว่างเมื่อไหร่ก็แวะเวียนมาอ่านได้ค่ะ พี่อ้อฝากกำลังใจให้เขียนงานคล่อง ๆ ลงบล็อกแล้วจะได้ไปอ่านน้า ขอให้งานช่วงนี้ผ่านไปรับทรัพย์มาก่อน อิอิ มีความสุขทุกวันเช่นกันนะคะ   โดย: พรายทราย 24 กุมภาพันธ์ 2552 19:08:04 น.

หนูใยบัว อมิธีสท์ ขอบคุณสำหรับกำลังใจ และแวะมาเยี่ยมเยียนเสมอ ๆ นะคะ เดี๋ยวอาทิตย์หน้าไม่พลาดแน่นอนค่ะ กำลังใจล้นปรี่ ขอแค่เวลาจิดหนึ่ง แล้วคุยกันอีกนะคะ   โดย: พรายทราย 24 กุมภาพันธ์ 2552 19:09:58 น.

ธุป้ากุ๊ก ร่มไม้เย็น จุ๊บ ๆ แอบหอมแก้มป้ากุ๊ก ขอบคุณภาพสวย ๆ และคำคม ๆ ของป้ากุ๊ก และส่งเข้านอนแบบนี้ อยากให้สถานการณ์กลับสู่ภาวะปกติเร็วจัง คิดถึงป้ากุ๊กมากมายค่ะ   โดย: พรายทราย 24 กุมภาพันธ์ 2552 19:11:55 น.

คุณ: teansri ขอบคุณที่แวะมานะคะ เหนื่อยจริง ๆ ไม่ค่อยเหนื่อยล่ะค่ะ หลัง ๆ รู้สภาวะตัวเอง แต่ยุ่งนี่ตอนนี้พอแค่หายใจ งานหนึ่งยังไม่จบโปรเจ็กต์ ส่วนของพี่อ้อจริง ๆ เสร็จตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว ต้องรอจากส่วนของคนอื่น งาน edit ด่วนเสร็จไปเรียบร้อย ตอนนี้เหลือสองงาน พอสลับตัวเองได้บ้าง คุณเทียนสีสบายดีนะคะ เดี๋ยวว่างแล้วจะแวบไปหาค่ะ   โดย: พรายทราย 24 กุมภาพันธ์ 2552 19:15:07 น.

น้องตูน ปณาลี น้องตูนก็สู้ ๆ เช่นกันนะคะ   โดย: พรายทราย 24 กุมภาพันธ์ 2552 19:20:12 น.

จานจีอีกหลายที GTW ยินดีเลยค่ะ หากจากจะมาป่วน ปิดเทอมแล้วมาบ่อย ๆ นะคะ ใฃ่ค่ะ มีงานดีกว่านั่งตบยุงรองาน เนอะคะ ตอนนี้สนุกและมีความสุขที่ทำค่ะ เพียงแต่เวลามันค่อนข้างฟิต ตอนประดังเร่งด่วน ๆ พร้อม ๆ กันนี่ล่ะค่ะ แต่ตาปิดนี่ไม่ไหวนะคะ หนูน่ะกลิ้งขึ้นเตียงไปตามธรรมชาติค่ะ ไม่ต้องฝืนเลย หิวก็เหมือนกันค่ะ ไม่เคยทำร้ายท้องตัวเองให้ร้องเลย อิอิ หย่อนให้อาหารก่อนกระเพาะโวยวายเสมอ อิอิ อ้าวววว อย่าเพิ่งไปค่ะ เดี๋ยวนายโจว์จะมาแล้วน้าาาาาา ^___^.... ขอบคุณจานจีที่ไม่ทิ้งหนีกันนะคะ   โดย: พรายทราย 24 กุมภาพันธ์ 2552 19:22:32 น.

น้องตูน ปณาลี เหนื่อยงาน พยายามยิ้มไว้อย่างมีความสุข เดี๋ยวเงินมา ตำแหน่งใหม่มา อย่าเพิ่งหงุดหงิดนะคะ สมาธิอาจช่วยให้เรานิ่งขึ้น จัดการทุกอย่างได้ดีขึ้น ไหน ๆ ก็หันเข้าธรรมะ อย่าไปปลงเลยค่ะ ทำใจให้เบิกบาน กับสิ่งที่ท้าทายดีกว่า แล้วความสุข สิ่งดี ๆ ก็จะตามมานะคะ น้องตูนก็เช่นกันนะคะ เข้มแข็ง สู้ ๆ ค่ะ พี่อ้อฝากกำลังใจให้อีกหลายคันรถเลยค่ะ   โดย: พรายทราย 24 กุมภาพันธ์ 2552 19:25:11 น.

น้องเก๋ พรายน้ำฟ้า ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ ตอนนี้เอาเข้าตู้เย็นไว้แล้วค่ะ จะได้อยู่นาน ๆ แบบพี่อ้ออยากเข้าไปอยู่ในตู้เย็นมากจริง ๆ เรย แหะ แหะ คิดถึงนะคะ   โดย: พรายทราย 24 กุมภาพันธ์ 2552 19:30:22 น.

....ประกาศ...ประกาศ ขอบคุณทุก ๆ ท่านที่มาฝากความกำลังใจไว้นะคะ ตอนนี้สถานการณ์เริ่มเข้าสู่สภาวะปกติเป็นหลาย ๆ ส่วนแล้วค่ะ คงได้คืนจอหน้าบล็อกเป็นระยะ ๆ นะคะ แต่ที่แน่ ๆ น่าจะเขียนนิยายต่อได้ซะที คิดถึงทุก ๆ ท่านนะคะ หวังว่าคงไม่หนีหายกันไปไหนนะคะ   โดย: พรายทราย 24 กุมภาพันธ์ 2552 19:37:18 น.

ได้ล็อกอินใหม่... แต่งบล็อค แล้วก็ ได้โอกาสแวะมาครับ (แต่ยังไม่ได้อ่านเลยนะครับ แหะๆ) แวะมาเยี่ยม แวะมาเยี่ยม หวัดดีครับผม   โดย: รักดี (PSlovebird ) 24 กุมภาพันธ์ 2552 20:15:11 น.

เย้... พี่สาวคนดีพอได้ลืมตาอ้าปากบ้างเเล้ว... อิอิ เอาใจช่วยนะคะ.. เดี๋ยวหนูบัวเเวะมาอีกค่ะ   โดย: อมิธีสท์ 24 กุมภาพันธ์ 2552 20:32:37 น.

คุณรักดี วุ้ กะล็อกอินใหม่ ขอบคุณค่ะ แวะมาเยี่ยมพอดี เดี๋ยวพี่อ้อไปแวะทักทายบ้านใหม่บ้าง เรื่องพี่อ้ออ่านเมื่อไหร่ก็ได้ค่ะ แค่เห็นแวะมาทักทายก็ดีใจแล้วค่ะ   โดย: พรายทราย 24 กุมภาพันธ์ 2552 21:08:19 น.

หนูบัว อมิธีสท์ ขอบคุณที่แวะมาค่ะ อิอิ พี่อ้อยังไม่ได้แวะไปไหนไกลเลย โห ให้ลืมตาอ้าปากมาก ๆ เมื่อยแย่เลยนะคะ อิอิ เดี๋ยวว่างเมื่อไหร่ แล้วจะรีบไปทักทายที่บล็อกค่ะ   โดย: พรายทราย 24 กุมภาพันธ์ 2552 21:12:44 น.

วันนี้อาจไม่ได้คุยเยอะ ต้องรีบไปนอนตุนเอาแรงก่อนทำงานต่อค่ะ หลับฝันดีมีความสุขกับอาทิตย์สุดท้ายของเดือนแห่งความรัก คิดถึงทุกคนมากมายนะคะ   โดย: พรายทราย 24 กุมภาพันธ์ 2552 21:16:59 น.

แวะมาธุพี่อ้อค่ะ เสียงเพลงบล็อกพี่อ้อคึกคักจัง   โดย: ปณาลี 24 กุมภาพันธ์ 2552 22:06:19 น.

มายเป็นกำลังใจให้ครับ สู้งานต่อไปเพื่อจะได้หาโจว์ ฮ่ะๆๆ   โดย: GTW IP: 58.8.233.104 25 กุมภาพันธ์ 2552 14:55:35 น.

เริ่มต้นก้าวแรกให้ได้ แล้วก้าวที่2 ที่3 จะตามมา แวะมาเยี่ยมค่ะพรายทราย หากว่าง เชิญไปพบ ในตอนจบวัน ที่บ้าน ร่มไม้เย็นนะคะ มีความสุขมากๆค่ะ หลังพายุผ่านไป ฟ้าย่อมสดใสเสมอ   โดย: ร่มไม้เย็น 26 กุมภาพันธ์ 2552 0:00:46 น.

น้องตูน ปณาลี ฟังเพลงได้แล้วสิคะ อิอิ ช่วงพี่อ้อติดพันอยู่ในโรงกลั่นน้ำมัน น้องตูนฟังเพลงตอนเก่า ๆ ไปก่อนน้า เดี๋ยวพี่อ้อหลุดออกจากโรงกลั่นเมื่อไหร่จะรีบมากลั่นนิยายหาเพลงใหม่ ๆ ให้ฟังอีกค่ะ   โดย: พรายทราย 26 กุมภาพันธ์ 2552 2:01:51 น.

ธุจานจี GTW สะอื้นฮัก ๆ ซบจานก่อน วันนี้ตั้งใจจะปรับนายโจว์ แต่โดนเรียกตัวลงโรงกลั่นด่วน เลยมิสามารถ ทำนายโจว์เลทอีกจนได้ ขอบคุณสำหรับกำลังใจ พรุ่งนี้จะพยายามอีกเฮือกนะคะ รอนิดนะคะจานขา   โดย: พรายทราย 26 กุมภาพันธ์ 2552 2:03:51 น.

ธุป้ากุ๊ก ร่มไม้เย็น เดี๋ยวหนูว่างแล้วรีบไปทันทีค่ะ ฮือ ฮือ แต่ตอนนี้ขอไปนอนก่อนนะคะ ไม่ไหวแล้วค่ะ มึนตี๊บจริง ๆ คิดถึงป้ากุ๊กนะคะ อย่าดึกนักนะคะ   โดย: พรายทราย 26 กุมภาพันธ์ 2552 2:05:07 น.

ด้วยเวลาน้อยนิด แวบมาได้แค่นี้จริง ๆ ค่ะ ก่อนตาปิด ขอเปิดโหมดต้อนรับอัตโนมัติ เอ่ยราตรีสวัสดิ์สั้น ๆ ง่าย ๆ นะคะ หลับฝันดี มีความสุขทุก ๆ ท่านนะคะ   โดย: พรายทราย 26 กุมภาพันธ์ 2552 2:07:36 น.

เอากาแฟมาเผื่อครับ ^__^....   โดย: GTW IP: 58.8.153.68 26 กุมภาพันธ์ 2552 4:35:58 น.

สวัสดีครับพี่อ้อ เข้ามากดดัน เอ๊ย เข้ามาให้กำลังใจครับ คร่ำเคร่งกับการงานแล้วยังต้องมาเขียนนิยายอีก น่าเห็นใจจังเลย บทต่อไปเร็วๆ หน่อยนะครับ   โดย: วรบรรณ 26 กุมภาพันธ์ 2552 12:39:00 น.

อ่านแล้วเพลินดีครับ จะเข้ามาอ่านบ่อยๆนะครับ   โดย: montolluk (montolluk ) 28 กุมภาพันธ์ 2552 10:21:28 น.

ธุจานจี GTW ขอบคุณสำหรับกาแฟค่ะ กว่าจะได้มาดื่ม พุธนี้โจว์ไม่หนีหายไปไหนแน่ค่ะ หนูกำลังเฮือกสุดท้ายกับงานชิ้นใหญ่นั่น เสร็จเมื่อไหร่คงเบาหัวไปอีกเยอะเลยค่ะ   โดย: พรายทราย 2 มีนาคม 2552 0:09:34 น.

คุณวรบรรณ ขอบคุณทั้งแรงใจ และแรงกดดัน อย่างน้อยที่สุดเจ้าหญิงบทใหม่ก็มาแล้วนะ เดี๋ยวแอบไปกดดันเยาะเย้ยคุณวรบรรณบ้าง แกล้งปะโป้งนิยายคุณวรซะเลย หึหึ รอให้งานเคลียร์สนิทแล้วจะรีบไปล้างแค้นผู้กองแมน เหอะ เหอะ   โดย: พรายทราย 2 มีนาคม 2552 0:13:04 น.

คุณ montolluk ยินดีต้อนรับสู่สตูดิโอริมหาด หวังว่าคงจะแวะมาอ่านบ่อย ๆ นะคะ ตอนใหม่มาแล้วด้วย เอ แต่ชื่อนี้อ่านว่าไรหรือคะ เดี๋ยวแวะไปเยี่ยมเยียนให้หายข้องใจดีกว่า ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ   โดย: พรายทราย 2 มีนาคม 2552 0:15:04 น.