ความรู้สึกตัวกับภาพพระ
...ความรู้สึกตัวกับภาพพระ
ในอิริยาบถ ยืน เดิน นั่ง นอน ไม่ว่าเราจะทำอะไรอยู่ ให้เรามีความรู้สึกตัวทั่วพร้อมเอาไว้เสมอ และพร้อมด้วยการสร้างสติ เตือนจิตหาพระ แว็บๆให้เห็นภาพพระหรือจะไม่เห็นก็ได้ ไม่ใช่เรื่องที่ผิดพลาดอะไร
ส่วนตัวช่วงแรกที่ฝึก จะใช้คำพูดเตือนตนเองบ่อยครั้ง เพราะเรายังไม่คล่อง ชอบเผลอ ส่งจิตออกนอก เป็นการฝึกควบคุมจิต และฝึกสติให้รู้ว่า ปัจจุบันทำอะไรอยู่
ตื่นเช้าก็เตือนจิตส่งจิตหาพระก่อนเป็นอันดับแรก เห็นไม่เห็นก็รู้เอาไว้ ไม่ต้องวิตกกังวลอะไรมากมาย ลุกขึ้นจากที่นอน ก็ลุกกับพระ ก้าวเดิน เดินกับพระ ยกมือหยิบหวี หยิบกับพระ พร้อมด้วยการเตือนจิตหาพระ แว็บๆพระล่ะ พระอยู่ไหน
เดินลงมาเข้าห้องน้ำ จะนั่งก็นั่งกับพระ ลุกขึ้นอีกก็กับพระอีก คุยกับตัวเองเรื่อยๆ นั่งมอเตอร์ไซค์ไปซื้อของ ในอิริยาบถที่เคลื่อนไหว พูดกับตัวเองเสมอ อยู่กับพระ จะยกหม้อทำขนม จะกินข้าว เหมือนเป็นคนบ้าเลย คุยกับตัวเอง อยู่กับพระ
ตาเห็นรูป ดูกับพระ หูได้ยินเสียง ได้ยินกับพระ กินข้าว อาหารอร่อยไม่อร่อย มีสติกินกับพระ กลิ่นที่ได้เอาสติมาไว้ที่จมูก ได้กลิ่นกับพระ กายสัมผัส ความเย็น ความร้อน สติมันมี อยู่กับพระ
อาบน้ำ เราอาบน้ำพระพุทธคุณ อาบน้ำกับพระ ชำระล้างกิเลสภายในกาย ด้วยน้ำพระพุทธคุณ ฟอกสบู่ ถูตัว เอาน้ำพระพุทธคุณ อาบกาย พร้อมส่งจิตหาพระ
ถึงแม้กระทั่งตอนนอน เรากราบหมอน นึกกราบพระบาทท่านพ่อ นอนที่พระบาทท่านพ่อเลย ฝากจิตไว้กับพระองค์เสียก่อน ตายตอนไหนจะไปอยู่กับพระองค์ นอนกับพระ พร้อมด้วยผ้าห่ม เราจะห่มพระพุทธคุณอยู่กับพระพุทธเจ้า ห่มผ้ากับพระ
ด้วยชีวิตที่อยู่กับพระ สร้างสติในอิริยาบถด้วยการเตือนจิตหาพระ และธรรมชาติของจิตจะแว็บๆ เห็นภาพพระ หรือไม่เห็นกันได้ ไม่เป็นไร ไม่แช่ภาพ ไม่จ้องภาพ เพียงแต่เรามีหน้าที่ ส่งจิตหาพระเพียงเท่านั้น
ถ้าไม่เห็นจริงๆ เราก็เปิดภาพพระดูบ้าง ด้วยตาเนื้อ จดจำภาพแต่ก็ไม่ต้องเพ่งจ้องภาพ ดูแบบสบายๆ มองภาพด้วยจิต ให้จิตจำภาพ มองพระพักตร์เหมือนท่านยิ้มให้เรา มองพระบาทพระองค์สวยงาม มองทุกๆส่วน หรือภาพโดยรวม ให้มองด้วยความเคารพรัก
มองแบบที่เรารักเคารพพระองค์ พร้อมการจดจำภาพ วางภาพลงแล้วส่งจิตหาพระทันที จะเห็นแค่ไหนเอาแค่นั่น ไม่เห็นก็ไม่เป็นไร จิตยังไม่คุ้นเคยกับภาพพระ บางทีมัวๆ เห็นพระบาทอย่างเดียว เห็นพระพักตร์อย่างเดียว ไม่แปลกอะไร
เดี๋ยวภาพจะชัดได้เอง ถ้าจิตผูกพันกับภาพพระ ทำไปเรื่อยๆไม่ต้องหวังผล ไม่ต้องติตนเอง เราสร้างเหตุมาดี ผลย่อมเกิดถ้าไม่ทิ้งความพยายาม ปฏิบัติไปพร้อมกับ การระลึกถึงพระคุณของพระพุทธเจ้า จิตจะผูกพันกับพระพุทธเจ้ามากขึ้น
พร้อมด้วยการที่เราขอบารมีพระ ครอบกาย ครอบจิต ด้วยกระแสพระมหาเมตตา แสงพระฉัพพรรณรังสี ครอบกายเอาไว้ สร้างสติไปเรื่อยๆ พลาดบ้าง หลงบ้าง ช่างมัน แล้วกลับมาอยู่กับพระใหม่
ดูหนังได้ไหม ขอตอบว่าได้เพราะข้าพเจ้าก็ดู แต่ก่อนดูขอบารมีพระเสียก่อน ฝากจิตไว้กับพระก่อน แล้วก็ดูหนังไปตามปกติ สติอยู่ที่ตาบ้าง ดูกับพระ จิตจะเข้าไปอินกับหนังมากน้อยขนาดไหนก็ตาม สติมันจะเตือนบ่อย ให้แว็บๆ ส่งจิตหาพระได้ทุกขณะ
อารมณ์ในการดูหนัง มันก็เกิดได้ แต่เรามีสติอยู่ พยายามรู้อารมณ์เอาไว้ด้วย รู้แล้ววางอารมณ์ พร้อมเตือนจิตอีก พระล่ะ พระอยู่ไหน มันจะเป็นการดูหนังที่มีสติถึงแม้จะ หลงตามหนัง ตามละคร แต่มันจะไม่มาก ไม่ไหลตามไปเสียหมด
ฟังเพลงก็เหมือนกัน สติจับไว้ที่หู ฟังกับพระ ถ้าหลงไปตามเพลงที่บรรเลง เพราะ ไม่เพราะ เราก็รู้ สติเตือนจิตหาพระได้ แว็บๆให้เห็นภาพพระ(หรือไม่เห็นก็ได้)
กินข้าว ได้กลิ่นทางจมูก ให้มีสติจับในอายตนะเอาไว้ ถ้าเกิดอะไรขึ้น จับได้ รู้ได้ รู้แล้ววาง ทั้งหมด เมื่อรู้แล้ว ก็เตือนจิตทันทีเหมือนกัน รู้แล้ววาง พระล่ะ พระอยู่ไหน
ชีวิตประจำวันที่อยู่กับพระ สร้างสติ ฝึกจิต แยกกาย แยกจิต ให้จิตอยู่กับพระเสมอ กายก็ทำงานของกายไปเรื่อยๆ
สุญญตา บุตรพุทธ
...
สาธุอนุโมทามิ นิพพานะปัจจะโยโหตุ
ขอบพระคุณที่มาจากเฟสบุค
Nong Nuch 18มค2561
...
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=931700003655200&id=100004456265528
...
...
...
...
| Create Date : 20 มกราคม 2561 |
| Last Update : 20 มกราคม 2561 9:00:11 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 457 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [