น้องเชาว์เด็กแอสเพอร์เกอร์ตัวโต
Group Blog
 
<<
ตุลาคม 2555
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
31 ตุลาคม 2555
 
All Blogs
 
16-1เดือนกับการสอนพิเศษของผม

หนึ่งเดือนที่ผ่านไป สอนไปทั้งหมด8 ครั้งแล้ว ผมก็เจอเรื่องราวที่ติวเตอร์มากมายมากเลย ถามกว่าผมเป็นไงบ้าง ก็บอกว่าไม่ดีเท่าไรแต่ก็ภูมิใจที่ตัวเองทำได้(ไม่ถูกไล่ออก555) ครั้งแรกที่ผมได้มายืนหน้าชั้นห้องสอน มันรู้สึกตื่นเต้นมาก ถามตัวเองอยู่ตลอดว่า จะทำได้หรอ เราเป็นเด็กพิเศษนะ จะมีคนฟังครูเด็กพิเศษอย่างเราพูดมั่ย เราจะสอนเค้าได้จริงๆแน่นะ ก่อนการสอนคำถามพวกนี้มันดังอยู่ในใจผมตลอดเวลา พอเริ่มสอนไปความมั่นใจผมก็เพิ่มมากขึ้น ตอนที่สอนจนหมดชั่วโมงครั้งแรก ผมรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูกเหมือนกัน ผมทำได้แล้ว เป็นครูเด็กพิเศษที่สามารถสอนเด็กได้แล้ว ถามว่ายากมั่ย จะบอกว่ายากมากๆเลย เพราะต้องนึกอยู่ตลอดว่าเราจะพูดอย่างไร อธิบายอย่างไรให้เด็กเข้าใจ ผมพูดหน้าชั้นไม่เป็นเลย ผมรู้ว่าคนปกติทั่วไปอาจจะได้ดีกว่าผม แต่เรื่องของความพยายามผมใช้มากกว่าคนปกติทั่วไปแน่นอน สอนเด็กป.5-6 ก็ยากเหมือนกัน
มาครั้งที่3-4 เด็กที่เราสอนเริ่มรู้จักผมมากขึ้น มีตอบโต้กับครูอย่างผม ลักษณะเหมือนกวนๆครูอย่างผม เอาแล้วไงผมจะทำอย่างไรดีละ ผมต้องถูกเด็กล้อจนสอนไม่ได้แน่เลย ผมก็ใช้จุดด้อยของตัวเองซะเลย บอกเด็กไปว่า ครูก็วาดรูปไม่สวย อาจจะตอบไม่ได้ทุกคำถามนะ ไม่รู้ว่าเด็กจะชอบพฤติกรรมครูหรือเปล่านะ ที่ดูเหมือนไม่รู้เรื่อง หัวเราะไปกับเด็ก พูดเรื่องวิชาการขำขัน แต่มีสาระ อย่างเช่น ในทะเลมีสิ่งมีชีวิตอะไรบ้าง เด็กตอบว่า คน หรือผมถามว่าถ้าเอาหอยมาอยู่กลางทะเลทรายจะเป็นไง และแบบฝึกหัดสุดจะโอเวอร์ ผมตั้งโจทย์ว่า อวัยวะในร่างกายควรมีอะไรเพิ่มเติมบ้าง เช่น เด็กเขียนตอบมาว่าน่าจะมีถังออกซิเจนในปอดจะได้หายใจได้นานๆ
สำหรับเด็กป.5-6แล้วผมก็อาจะพอสอนเค้ารู้เรื่องบ้าง แต่ที่ผมเห็นคือความสุขของเด็กทุกคนที่หัวเราะ และเรียนรู้ไปกับการสอนของผม

ยังมีกับเด็กป.2 3 4 ที่ผมไม่ได้สอนจริงจัง แต่ช่วยดูแลให้ เพราะเด็กค่อยข้างซนอยู่บ้าง ผมก็รู้สึกว่าการคุยกับเด็กมันเป็นเรื่องสนุกมากๆเลย แรกเด็กก็ยังไม่คุ้นเคยกับผมสักเท่าไร แต่หลังๆอย่างกับเพื่อนกันเลยละ คนแรกที่ผมสนิทด้วย เขาชื่อน้องดรั้ง เด็กคนนี้ชอบคุยเรื่องเกมมากเลย แรกๆผมก็เล่าเรื่องผีให้เด็กฟัง จากนั้นก็โดนเด็กโยงไปเรื่องเกมresident evil ซะนั้น แล้วก็พูกเรื่องเกมกับน้องดรั้งเป็นชั่วโมง ผมพูดมากไม่ได้มันเหนื่อย แต่น้องดรั้งก็ส่งสายตาปิ้งๆ อ้อนวอนให้ผมเล่าต่อ ผมก็จำใจเล่าต่อ คือขัดใจเด็กไม่ได้ กว่าพ่อเค้าจะรับกลับบ้านเล่นผมเหนื่อยเลย แต่ก็สนุกดี
คนต่อมาน้องแพร คนนี้ชอบเรื่องผี อยากให้ครูอย่างผมเล่าเรื่องผี ทีแรกก็เล่าเรื่องผีที่ตัวเองเจอมา หลังๆ ครูเชาว์เล่าเรื่องผีหน่อยสิ หนูอยากฟัง และก็มีมานั่งตักผม แล้วผมก็ชอบแบบว่าเล่นกับเค้า(ด้วยเนื่องจากวุติภาวะไม่สมวัย) มีจับผมน้อง จับมือบ้างกอดบ้าง ผมก็กลัวแม่เค้าว่าเหมือนกัน แต่ก็สนุกดี เสียงของน้องเค้าดูน่ารักดี ผมก็อยากยุ่งกับเค้า พักหลังๆน้องแพรเค้าเหมือนรำคาญครูอย่างผมอย่าไงไม่รู้
น้องการ์ด คนนี้สุดแสนจะซน แบบว่าซนมากเลย เวลาทำงานที่ครูคนอื่นในติวเตอร์สั่งก็ทำบ้าง ไม่ทำบ้างอะไรประมาณนี้ และก็ผมนี้ แรกชอบล้อครูอย่างผม ว่าคุณครูหน้าสิวบ้าง(จริงๆผมสิวไม่เยอะหรอเมื่อเทียบกับคนอื่น) ครูกระเช้าบ้าง ทำให้เด็กคนอื่นบ้างล้อครูกันไป และบางครั้งก็มานั้งตักผม และมีอยู่ตอนนึ่งมีหมาเล็กขึ้นมาในชั้น น้องการ์ดเกาะขาผมอย่างปิงละ และก็มีอยู่เรื่องนึ่ง คือแม่การ์ดสั่งการ์ดว่าห้ามกินมาม่า เพราะแพ้มาม่า(แต่น้องเค้าชอบกิน) น้องการ์ดซื้อมาม่ามากิน เพื่อนในห้องเค้ารู้กัน เด็ํกคนอื่นบอกว่า ครูเชาว์ยืดเลยแม่การ์ดสั่งการ์ดว่าห้ามกินมาม่า ผมก็กำลังหิวข้าวอยู่พอดี ครั้งจะเททิ้งก็เสียดาย ครูเชาว์ยืดมาม่าการ์ดกินเลยและกัน การ์ดทำถ้าอยากกินมากเหมือนหมาเลย555 ผมก็รู้ว่าการ์ดกินมาม่าไม่ได้ มีอยู่ครั้งนึ่งผมแกล้งเค้าซื้อมาม่ามากิน
น้องมิลค์ จากเรื่องกินมาม่า น้องคนนี้เป็นพี่ของการ์ด นิสัยชอบเล่น ซนเหมือนกันแต่ไม่มากเท่าการ์ด มีอยู่ครั้งนึ่ง จากที่ผมซื้อมาม่า มากิน ด้วยความใจดี(หรืออ่อนยแอไม่รู้ )โดนเด็กพวกนี้มาขอมาม่าครูกิน แย่งครูกินกุ้งในมาม่าไปหมดเลย และเส้นด้วย โดยเฉพาะมิลค์คนแรกเลย การ์ดที่กินมาม่าไม่ได้ผมสามารถห้ามเค้าได้ แต่กับเด็กคนอื่นห้ามไม่ได้เลย มาคนละ หนึ่งซู๊ด สองซู๊ด สรุปคือ หมดไปครึ่งถ้วย แล้วครูอย่างผมจะกินอิ่มมั่ยเนี้ย เห็นมาม่ามารุมเหมือนซอมบี้เลย5555 และอีกเรื่องนึ่งน้องมิลค์เล่นอะไรก็ไม่รู้ ให้ผมนั่งเก้าอี้แล้วน้องเห็นขาผมเป็นสไลด์เดอร์ มาสไลด์ผมใหญ่เลย น้องเค้าชอบนั่งตักผมแล้วขย่ม เด็กคนอื่นก็ตามสิ นั่งขย่มกัน4-5 คน เจ็บตักไปหมดเลยน้องโพสก์ เป็นเด็กที่ดี แต่เขียนช้า ไม่มีสมาธิการทำงาน ผมก็ชอบเล่นกับน้องเค้ามากเลย แบบว่าคุยเล่นกัน ผมชอบให้เค้านั่งตักแล้วคุยกัน ด้วยความที่ผมเป็นเด็กพิเศษ ผมก็กอดเค้า(มันรู้สึกอบอุ่นดี) เค้าชอบมีเรื่องเล่าให้ผมฟังเสมอๆ ผมฟังแล้วก็มีความสุขดีนะครับ
น้องชิริว คนนี้เป็นเด็กช่างพูด กับผมคือ เค้าอยากแสดงให้ครูดูว่าเค้าทำได้ ท่องสูตรคูณ ตอบคำถามได้ทุกอย่าง มีอยู่ครั้งนึ่งเห็น น้องเค้าเอาการ์ดเกม แบทเทิ่ล สปีริต มาเล่น มันเซ็งตรงที่ผมเล่นแต่การ์ดยูกิเป็น ถ้าน้องเค้าเล่นเป็น ผมจะเอาการ์ดไปเล่นกับน้องเค้านะเนี้ย
น้องเจนนี่ เป็นน้องสาวของชิริว สนินกันตอนสอนครั้งล่าสุด ผมต้องพาน้องเค้าท่องสูตรคูณแม4-5 ให้ได้ กว่าจะท่องได้เป็นชั่วโมง สรุปคือได้แม่4 แม่เดียว ผมก็พยายามนะอยากให้น้องเค้าท่องได้ แต่มันก็ยากเหลือเกิน สุดท้ายผมก็สามารถทำให้น้องเค้ารท่องได้จนได้ อะไรประมาณนี้

ผมก็อยากจะบอกว่า ผมละมีความสุขมากเลยที่ได้สอนเด็ก แต่ก็มีเด็กม.ต้น พูดว่าครู บอกว่า ครูไม่เต็มหรอ หรือว่าครูล้น ผมก็อึ้งที่เด็กเค้าดูผมออกว่าผมเป็นเด็กพิเศษแต่บางครั้ง ผมก็พยายามตั้งใจสอนเด็กนะครับ สอนให้เด็กเค้ามีความสุข อย่างการ์ดนี่ เวลาเค้าร้องไห้ผมก็ไปปลอบน้องเค้านะครับผม:การ์ดมีเรื่องอะไร ทำไมถึงร้องไห้ละ เล่าให้ครูฟังได้มั่ย
การด์:แม่ไม่ให้ไปบ้านโวลต์ หนูอยากไปบ้านโวลต์นี่
ผม:ครูเข้าใจนะ ว่าการ์ดอยากไปบ้านโวลต์ ใช่ไหม
การด์:ใช่แล้วครับผม:การ์ด การ์ดฟังครูนะครับ ครูรู้ว่าการ์ดต้องการอะไรนะ ครูก็ชอบไปบ้านเพื่อนเหมือนกันนะ แต่วันนี้เรามาทำอะไร เรามาเรียนพิเศษใช่ไหม มาเรียนเพื่อหาความรู้ใช่้ไหม (การ์ดพยักหน้า)
ผม:และผลพลอยได้ก็คือได้เจอเพื่อนใช้ไหม(การ์ดพยักหน้า)
ผม:หรือว่าการ์ดมาแค่อยากเล่นกับเพื่อน(การ์ดส่ายหน้า)
ผมก็เลยสอนการ์ดว่า การ์ดวันนี้ทำงานไม่เสร็จ เลยอดไปบ้านโวลต์ วันหลังก็ชวนโวลต์ไปเล่นบ้านการ์ดก็ได้เนี้ย การด์เข้าใจที่ครูพูดนะ
การ์ด:เข้าใจ

หนึ่งเดือนที่ผมสอนมาอาจะไม่ดีเท่าคนอื่น ดูเหมือนเด็ก เด็กไม่เกรงใจผมแต่สิ่งที่ได้ก็คือ เด็กกล้าถามผม กล้าที่จะแสดงคิดเห็นกับผม กล้าชี้จะจับผิดผม ว่าผมมีข้อบกพร่องตรงไหน มันอาจเป็นสิ่งที่เด็กไม่สมควรทำ แต่มันก็ทำให้ผมรู้ว่า เด็กคิดอย่างไรกับผม รู้สึกอย่างไรกับผม พอมีปัญหาอะไรผมก็จะถามเด็ก มันคือการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน บางครั้งเด็กก็สอนข้อบกพร่องของผม และผมก็สอนเด็ก และผมก็บอกผู้ปกครองบางคนว่าผมเป็นเด็กพิเศษออทิสติกนะ ลองดูว่าเค้าจะคิดอย่างไรกับผม ผมก็ไม่รู็เหมือนกัน แต่เค้าก็อยากให้ผมมีงานทำสอนลูกเค้าได้ดี ก็อาจจะเพียงพอแล้ว


Create Date : 31 ตุลาคม 2555
Last Update : 31 ตุลาคม 2555 8:32:15 น. 1 comments
Counter : 2247 Pageviews.

 
สวัสดีครับ ทักทายวันตักบาตรเทโว






โดย: ต้นกล้า อาราดิน วันที่: 31 ตุลาคม 2555 เวลา:11:01:29 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

น้องเชาว์
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 71 คน [?]




Friends' blogs
[Add น้องเชาว์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.