|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
34-หาประสบการณ์ในสังคม
เรื่องนี้อาจจะเป็นประสบการณ์ใหม่ของผมที่ผมออกตามหาอยู่ ซึ่งการเรียนรู้ในสังคมเป็นสิ่งที่ยากลำบาก สำหรับตัวผม โดยเฉพาะปี 5 เทอม 1 ซึ่งผมต้องออกฝึกสอนแล้ว เป็นเรื่องที่ยากมากกับการอยู่ร่วมในสังคม ผมจึงฝึกกับคนในพันทิป เพื่อเกิดความคุ้นชินนั้นเอง
ผมก็ได้ไปเที่ยวกับเพื่อนในพันทิป อยากจะบอกว่า นี่อาจจะเป็นเรื่องธรรมดาของใครหลายคน แต่สำหรับเด็กพิเศษอย่างผมที่ไม่รู้จักว่า การเที่ยวด้วยตัวเองและกับสังคมใหม่ๆ การปรับตัวเข้ากับคนที่เที่ยวด้วย เป็นสิ่งที่ยากมากๆเลยละ ผมไม่เคยมีเพื่อนที่ชวนไปเที่ยว เพราะฉะนั้น ผมจึงไม่เคยได้เที่ยวเลย ไปก็แค่กับครอบครัว หรือ ไปเดินในห้างคนเดียวที่เป็นทางผ่านกลับบ้าน มันเป็นอะไรที่อยากจะบอกว่า ชีวิตฉันจะต้องโดดเดี๋ยว ไม่มีเพื่อนไปตลอดชีวิตแน่เลย หลังจากที่ผมเล่น pantip มา ก็มีคนแวะมาทักทาย อยากเป็นเพื่อน พี่น้องกับผม ผมก็เริ่มมีสังคม จากเดิมที่ไม่เคยมีมาก่อนเลย เป็นอะไรที่แปลกใหม่สำหรับตัวผมมากๆ เลยละ
เมื่อวานนี้ ตอนบ่ายๆ ผมก็ได้นัดเจอ เพื่อนในพันทิปคนนึง ซึ่งรู้จักกันเพราะเค้าสนใจเรื่องราวของผม จึงได้รู้จักกัน ผมดีใจมากเลย ได้รู้จักน้องคนนี้ เค้าพูดจาดีๆกับผม เสียงนุ่มมากๆ ผมไม่รู้สึกกลัวเค้า โดยปกติแล้ว การรับรู้ของผมจะเป็นลักษณะ ของสิ่งเร้ามากกว่า ถ้าใครเสียงดังใส่ผม ผมก็จะกลัว ซึ่งจะเป็นคำพูดดีๆ ก็ไม่เอา ผมทนฟังไม่ได้ และอย่างต่อมา คนที่ชอบคาดคั้นคำตอบกับผม อันนี้ก็ไม่ไหวเหมือนกัน ก็สรุปง่ายๆคือ อะไรที่เป็นแรงกระตุ้น ผมจะรับไม่ค่อยได้ ผมนัดน้องเค้าบ่าย 2 เค้าก็มาสาย เพราะมีเรื่องจำเป็นอยู่บ้าง ก็ไม่เป็นไร พอเจอหน้ากัน ผมก็ทำอะไรไม่ถูกเลยละ เพราะผมเที่ยวไม่เป็น มันเป็นอะไรที่ยาก สำหรับตัวผมแล้ว ผมอาจจะรู้สึกกลัว และอยากหนีกลับบ้านมากกว่า น้องเค้าก็พาไปกินที่ร้านอาหารในห้างที่เป็นบุปเฟต์ น้องเค้าถามผมว่า อยากกินร้านไหน ผมก็เลยบอกว่า ไม่รู้สิ แต่เท่าที่เคยก็ ชาบูชิละ กินมาก็หลายครั้ง น้องเค้าก็บอกว่า งั้นร้านอื่น ผมเองก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่เป็นด้วย
ก็เลือกอยู่นานจนได้ร้าน hot pot คำถามคือ มันเป็นร้านอาหารแบบไหนละ ผมก็ไม่เคยกินด้วยละสิ น้องเค้าก็พาผมมานั่งที่ร้านนี้ เป็นอะไรที่ไม่คุ้นเคยเลย น้องก็บอกว่า พี่เชาว์เลือกของกินสิ ก็คล้ายๆ ชาบูชินั่นแหละ ผมก็หยิบให้สิ่งที่ผมกินได้มา ก็จะมีเนื้อหมู เนื้อไก่ ข้าวผัด ไก่ทอด พิชซ่า อะไรทำนองนี้ และก็ข้าวโพด อยากจะบอกว่า กินเป็นอยู่แค่นี้จริงๆ ทั้งร้านกินได้อยู่แค่นี้ น้องเค้าก็จัดเลย ชูชิ หมู เห็ด ผักต่างๆ คือทุกอย่างในร้าน น้องเค้ากินได้หมด ผมก็นะ เอาแค่นี้และกัน และก็กินกัน น้องเค้าก็กินอย่างอร่อยเลย แน่นอนว่า น้องก็ถามว่า พี่เชาว์ทำไมไม่กินผัก เอาผักมาแค่นี้เอง ผมก็เลยตอบไปว่า พี่กินของที่พี่ไม่เคยกินไม่ได้ กินได้แต่อย่างซ้ำๆ น้องเค้าก็จัดเลย เห็ดต่างๆ พี่ก็พยายามกินเพราะน้องเค้าตักใส่ชามพี่ ยังไม่พอ น้องถามต่อว่ากินชูชิเป็นไหม พี่เชาว์ก็มาแบบเดิมก็คือ ไม่เป็น น้องเค้าตักชูชิไข่กุ้งให้ และบอกว่ากินเข้าไป พอผมกินเข้าไปก็อยากจะอาเจียนขึ้นมาทันทีเลย น้องบอกว่ากินเข้าไป อย่าคายนะ นี่มันผู้ปกครองเราชัดๆเลย ผมก็ต้องยอม ตอนนั้นอยากกินต่อนะ แต่กินต่อไม่ไหว น้ำตาแทบไหลละ เจอกันแบบตัวเป็นๆครั้งแรกก็จัดหนักกันอย่างนี้เลยหรอ เราแค่รู้จักกันแค่พันทิปเองนะ อะไรอย่างนี้ ผมก็ต้องกินไป
หลังจากนั้น น้องเค้าก็เริ่มค้นของๆผม เช่นกระเป๋า ว่ามีอะไรบ้าง ผมก็บอกว่าไม่มีอะไรก็แค่หนังสือ การ์ดยูกิ อะไรทำนองนี้ น้องเค้าก็บอกว่า เดี๋ยวพาไปซื้อกล่องดินสอให้ จากนั้นพอกินเสร็จก็ไป ซื้อกล่องดินสอกัน ผมก็อย่างที่บอก ผมเป็นเด็กกลุ่มออทิสติก เลือกของไม่เป็นหรอก ก็ได้แค่พยายามเลือกของ น้องเค้าเก่งมากเลยละ รู้จักกันไม่นานก็ดูแลผมในเรื่องต่างๆมากมายได้แล้ว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องกิน เที่ยวอย่างไร และอะไรต่างๆ ผมก็นะ เรื่องที่ผมเป็นผู้นำน้องเค้าคงได้แค่ฝันละ แต่มันก็ทำให้การไปเที่ยวดูแปลกใหม่มากขึ้นสำหรับตัวผม ละ
ช่วงปิดเทอมนี้ ถามว่าผมกลัวมั่ย ผมกลัวมากๆเลย ละกับเทอมหน้า
| Create Date : 01 เมษายน 2557 |
| Last Update : 3 เมษายน 2557 9:41:14 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 1760 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 71 คน [