เมื่อวันจันทร์ที่25ธันวาคมก็ไปหาหมอเพื่อขอยกเว้นการเกณฑ์ทหาร เหตุผลก็เพราะว่า ผมเป็นเด็กพิเศษแล้ว ที่จริงผมก็ยังควบคุมอารมณ์ไม่ดีด้วย ผมอาจจะสามารถพอเรียนมหาลัยได้ สอนพิเศษพอได้ แต่ถ้าผมไปเป็นทหารแล้ว ผมคิดว่าผมจะควบคุมอารมณ์ไม่ได้ เวลาโดนใครว่านิดหน่อยผมก็ร้องไห้แล้ว แล้วต้องฝีกหนักอีก สมองผมทำตามคำสั่งไม่ค่อยดีอยู่แล้ว สงสัยโดนทำโทษตายแน่เลยนะครับ ผมก็เลยไม่อยากเลยนะ หลายคนคิดว่าผมอาจจะทำได้ ผมเคยโกรธ โมโหเกือบฆ่าเพื่อนตายแล้วนะ

วันนั้นผมได้ไปโรงพยาบาลพระมงกุฎเกล้า ซึ่งอยู่แถวอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ พ่อแม่เด็กพิเศษที่จะยกเว้นการเกทณ์ทหารจะต้องจะที่นี่กันในเขตกรุงเทพและปริมลฑล ก่อนที่จะไป ผมก็ต้องเตรียมเอกสารบางอย่างไปด้วย สำหรับพ่อแม่ที่มีน้องที่เป็นเด็กพิเศษ อย่างแรกเลยก็คือ ใบรับรองแพทย์จากโรงบาลที่รักษาอยู่  อันนี้ผมรักษาอยู่ที่โรงพยาบาลยุวประสาทฯ ที่สมุทรปราการ ผมก็ไปขอก่อนที่จะไปที่นี่ อย่างต่อมาสำเนาบัตรประชาชน 3 ใบ ใบแรกอย่างผมไม่เคยรักษาที่นั่น ก็ต้องใช้ทำประวัติ และบัตรประจำตัว อีก2ใบก็แผนกจิตเวช(คือผมเป็นเด็กในกลุ่มออทิสติก) อย่างต่อมา สด.9 + สด.35 นะครับ เป็นสำเนา อย่างละ2ชุดอย่างผมก็ใช้ ซึ่งเด็กอายุ 19-20 เค้าจะได้ สด.35 กัน(ผมคิดนะ) เมื่อครบแล้ว ก็ไปได้เลย

ตอนที่ผมไปถึง ผมก็จะต้องกรอกประวัติที่แผนกผู้ป่วยใหม่ อาคารที่นั่น มีเยอะมากเดินไม่ดีหลงได้ แม่ผมพาผมไปยังหลงเลย โชคดีที่ผมจำทางแม่นเลยบอกได้นะครับ อาคารเฉลิมพระเกรีตย (เขียนไง) ถึงอยู่หน้าทางเข้าใหญ่เลยนะครับ สังเกตรอบข้างตึกจะมีสีเขียวอยู่ ต่อจากนั้นผมก็ต้องไปหน่วยคัดกรองผู้ป่วย(อยู่ใกล้กัน ) ก็เค้าจะถามว่าเรามาทำอะไร ก็อธิบายไป เค้าถามแม่ผมและขอดู สด9+35 ของผม และใบรับรองแพทย์ตัวจริงของผม หลังจากนั้นต้องไปทำบัตรโรงบาลนะครับ (ใกล้กันนั่นแหละ) ตอนนั้นผมก็ข้ามขั้นตอนไปแผนกจิตเวชเลย ก็เลยต้องย้อนกับมาทำประวัติก่อน ตอนรอทำทำประวัตินานสุดๆ (ถ้าอยากกลับเร็วก็ต้องมาเช้าๆนะเนี้ย) รอ 2 ชั่วโมง แม่ผมก็ไปซื้อไก่ทอด ข้าวเหนียวให้ผมกิน ระหว่างนั้น แม่ไม่อยู่ เจ้าหน้าที่เรียกพอดี ผมก็งงๆ ก็ไปถ่ายรูปบัตรโรงบาลนะครับ หลังจากถ่ายรูปเสร็จก็รอรับบัตรตัวเอง เลย แม่ผมก็ซื้อของกินมา ก็ไปกันต่อที่แผนกจิตเวชเลย

ที่แผนกนี้มันจะอยู่อาคาร8ชั้น1 ตอนไปก็แบบว่างมหาทางทางกัน กว่าจะถึง เดินจนขาลากกันเลยทีเดียว สุดท้ายก็ถึง ก็ไปยื่นรอพบแพทย์อีก รออีก1ชั่วโมง(แม่ผมบ่นจนเข้าห้องน้ำ) ตอนที่ผมอยู่คนเดียว ก็แบบว่า โดนเรียกเข้าพบแพทย์อีกแล้ว และผมจะพูดอะไรละ ผมก็งงๆ ไม่กล้าพูด แต่โชคดีแม่ก็เข้าพบแพทย์ด้วย หลังจากนั้นก็รอ(อีกแล้ว)พบนักสังคมสงเคราะห์ ที่มียศทางทหาร ระหว่างรอ เด็กพิเศษคิวก่อนที่ขอยกเว้นด้วยก็นั่งรอด้วยกัน ก็แบบว่าไม่ปกติหรอก บางคนก็ซื่อ บางคนก็นอนบนเก้าอี้ ผมก็ได้แต่บิดไป บิดมา ก็มีหลุดบางคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ แม่ผมก็เตือนประมาณนี้ พอได้เข้าไปพบแล้วก็ เค้าจะชักประวัติอย่างละเอียดเลย จากนั้นเค้าก็นัดผมไปเอาผลวันที่ 7 ประเด็นคือ แม่ผมไม่ว่างผมต้องไปคนเดียว แล้วผมจะไปดำเนินการได้มั่ยเนี้ย ก่อนกลับ ผมก็ไปกินข้าวกับแม่ที่แถวนั้น ก็นะผมก็ไม่รู็เหมือนกันว่าจะเป็นอย่างไร

พอวันที่7 ผมก็ต้องเข้าไปเอาใบรับรองแพทย์จากโรงพยาบาล และที่สำคัญต้องไปคนเดียว พอเข้าไปโรงพยาบาลผมกลัวมากเลยนะครับ ไม่รู้จะทำไงดี ไปที่แผนกจิตเวชเพื่อยื่นใบนัด ครั้งแรกเค้าบอกว่าเก็บไว้ก่อน แต่พอผมนั่งรอ และก็รอผมก็กลัวไม่กล้าถามเค้านะครับ ผมก็ไม่รู้จะทำไงดี จนแล้วจนเล่านี่ 10โมงเข้าไปแล้วนะ ยังไม่เรียกเลย ผมก็รวบรวมความกล้าอันน้อยนิดเข้าไปถาม เป็นอะไรที่กลัวมากๆ ผมก็สามารถยื่นใบนัดได้สำเร็จ จากนั้นผมก็รออีกเช่นเคย จนสักพักผมก็ได้ไปที่อาคารขอบสีเขียว เพื่อไปรับใบรับรองแพทย์ ผมก็งง ต้องไปชั้น15 ห้องโน้นนี้ ผมจะทำได้มั่ยเนี้ย สุดท้ายก็มีคนถาม เพราะผมจะถามใครที่เป็นผู้ใหญ่ที่ไม่รู้จัก ไม่เป็นมันกลัวจริงๆ ก็ไปเจอทหารแพทย์คนหนึ่งและเค้าก็ให้ใบรับรองแพทย์มา และบอกผมว่า ต้องเอาใบรับรองแพทย์ไปในวันเกณฑ์ทหารด้วย ก่อนกลับแม่ผมชมผมด้วยว่า ผมเก่งมากเลยไปทำเรื่องคนเดียวได้ ก็รู้ไหมว่าผมเองต้องสู้กับความกลัวแค่ไหน มันกลัวแบบสุดๆเลย ผมจะทำได้มั่ยประมาณนี้

Create Date : 18 มกราคม 2556
Last Update : 18 มกราคม 2556 14:33:19 น.		5 comments
Counter : 8241 Pageviews.
Share Tweet