|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
23-หรือผมอาจจะแค่ฝันไป
ตอนนี้เวลาก็ใกล้เข้ามาแล้ว การฝึกสอนของผมซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าจะทำได้หรือเปล่า ที่ผ่านมา หลายครั้งผมก็สงสัยตัวเองนะ ว่าสิ่งที่ตัวเองทำไปมันจะดีจริงๆหรือเปล่า ผมก็ได้ดูแค่กระแสตอบรับจากทุกๆคน ซึ่งในขณะที่พิมพ์อยู๋นี้ ผมอาจะนอนหลับฝันอยู่ก็ได้ ความจริงที่โหคร้ายว่าผมไม่เหมือนคนอื่น เป็นเด็กพิเศษตัวน้อยๆคนนึ่งก็ได้ ตอนช่วงนี้อะไรหลายอย่างของผมมันเปลี่ยนไป โลกของเชาว์ในสังคม กับโลกของเชาว์ในครอบครัวมันยิ่งตีออกห่างเรื่อยๆ ในโลกของเชาว์ในสังคมมีผู้คนมากมาย ที่ชื่นชอบผมอยู่ ไปที่ติวเตอร์ ในเว็บ หรืออะไรต่างๆ มันมีแต่สิ่งดีๆมากเลยนะ แต่โลกของเชาว์ในครอบครัว ทำไมมันดูเศร้าตลอดเวลาเลยละ ทั้งเหงาและโดดเดี่ยวมากด้วย
สิ่งที่เกิดช่วงนี้คือ ตอนนี้ที่ติวเตอร์ได้ลองทำอะไรใหม่ๆ จากความคิดผมมากมาย เด็กๆถึงจะซนบ้างก็ต่างมีความสุข ผมก็มีความสุขไปด้วย ผมรู้สึกแบบว่าอยากหาสิ่งใหม่มาสอนได้ตลอดเวลาละ อย่างแรกเลย มีเด็กคนนึงชื่อแพร สมัยที่ผมสอนต้นๆเนี้ย เด็กคนนี้แทบจะไม่สนใจครูอย่างผมเลย ผมพยายามนะครับ พยายามสนิทกับเด็กคนนี้ เพราะจะได้รู้ว่าทำงานได้หรือเปล่า ช่วงเดือนมีนา-เมษา ผมก็เห็นความพยายามของผม เด็กคนนี้เริ่มที่จะสนิทกับผม เริ่มคุยกันและทักทายกัน เด็กเริ่มที่จะเข้าหาผมแล้วละ ผมแทบรู้สึกว่าผมทำสำเร็จแล้ว ผมทำได้แล้วละ วันที่เขียนนี้ แพรถึงกับเอ่ยปากชวนครูเชาว์เล่นเกมกันเลย ผมรู้สึกดีใจจริงๆนะ
อย่างที่สอง ผมสามารถทำให้ผู้ปกครองที่มาใหม่ เรียนที่ติวเตอร์ที่ผมสอนได้ เรื่องนี้เกิดขึ้นปลายมีนาคม ผมก็สอนเสร็จแล้วยังไม่อยากกลับ ผมก็เลยนอนหลับ หลังจากนั้นก็มีคนมาติดต่อ ตอนนั้นผมก็กลัวเหมือนกันนะครับ ถึงจะเคยคุยกับผู้ปกครองคนอื่นมาแล้ว แต่กับคนมาสมัครใหม่ ผมก็ไม่คุ้นเคยนะ คุณพ่อผู้ปกครองคนนี้ค่อนข้างดุ ก็กลัวจะตอบคำถามเค้าไม่ได้ ผมก็พยายามพูดคุย โดยใช้ความสามารถที่มีอยู่ทั้งหมด ปกติแล้วเวลาคุยกับเพื่อนหรือใครก็จะคุยไม่รู้เรื่องอยู่แล้ว ผมจะทำได้ไงละ แต่พอคุยไปมาดันเจอตอที่ผมถนัดคือ น้องคนที่สมัครเรียนเป็นเด็กพิเศษ ทีนี้ผมก็เริ่มสบายใจขึ้นเพราะผมได้คุยเรื่องถนัดแล้วละ สุดท้ายพ่อน้องเค้าก็สมัครเรียน ผมแทบไม่เชื่อเลยว่าเค้าจะสมัครนะ
อย่างที่สาม พี่ๆที่ติวเตอร์เค้าคิดว่ากำลังอยากรับสมัครเด็กเรียนพิเศษ แต่คราวนี้มันจะไม่เหมือนเดิมแล้ว ปกติแล้วที่ติวเตอร์ที่ผมสอนอยู่ คอรส์เรียนรวม จะสอนเฉพาะ ป.6 แต่คราวนี้เค้าเพิ่มด้วย จะมีคอรส์เรียนม.1 ด้วย คำถามคือว่า กระแสตอบรับจากการที่ผมสอนมันดีมากเลยหรือ ผมอาจจะคิดไปเองว่ามันดีเพราะผม แต่สิ่งต่างที่เกิดขึ้น หลายอย่างที่พี่เค้าตัดสินใจแบบนี้ ผมก็อยากจะพยายามมากกว่านี้นะ ถึงจะไม่รู้เพราะเหตุใด แต่ผมเชื่ออันน้อยมากแค่ว่าผมก็มีส่วนนะ
อย่างที่สี่ ไม่รู้ว่ามันจะเกิดขึ้นหรือเปล่านะ มีแม่เด็กที่ติวเตอร์คนนึงมาขอให้ผมไปสอนน้องเค้าที่บ้าน โห ไม่อยากจะเชื่อเลยนะ ผมเองเป็นแค่เด็กออทิสติก เค้ายังให้ผมไปสอนอีกด้วย โดยปกตินะ ผมเป็นคนซื่อๆ อยากบอกอะไร ก็บอก อยากเล่าอะไรก็เล่า ซึ่งเรื่องที่เป็นออทิสติก ผู้ปกครองเด็กส่วนใหญ่ก็จะได้รู้เรื่องของผม เพราะว่าถ้ายอมรับผมที่เป็นเด็กออทิสติกจะดีกว่านะ ผมเองก็ได้ฟังจากพี่ที่ติวเตอร์ที่สอนด้วยกัน มันทำให้ผมรู้สึกดีใจจริงๆเลยนะ ถึงเค้าจะรู้ว่าผมเป็นเด็กออทิสติก เค้าก็ยังให้ผมไปสอน ผมไม่อยากจะเชื่อเลยนะ
เรื่องที่ผมเล่าอาจจะเป็นแค่เพียงความฝันลมๆแล้งๆ ของเด็กกลุ่มออทิสติกแบบผมก็ได้ เพราะสิ่งที่เป็นอยู่คือ ผมก็ยังโดนว่า ไม่มีเพื่อน นั่งเหงาอยู่ในห้องคนเดียว และล่าสุดคนในเน็ตมาขอแม้กระทั่งเรื่องราวที่ผมเล่า มาถาม สรุปคือผมไม่ได้ฝันไปใช่มั่ย ช่วยบอกที
| Create Date : 27 เมษายน 2556 |
| Last Update : 27 เมษายน 2556 20:58:24 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 1796 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: แม่จ๊ะแม่จ๋า IP: 118.172.111.70 วันที่: 1 พฤษภาคม 2556 เวลา:17:13:14 น. |
|
|
|
โดย: มี๊เก๋&ซีทะเล (kae+aoe  ) วันที่: 21 พฤษภาคม 2556 เวลา:9:46:08 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 71 คน [
คนเห็นคนเป็นคนนั่นแหละคน
คนเห็นคนไม่ใช่คนใช่คนไม่
กำเนิดคนต้องเป็นคนทุกคนไป
จนหรือมีผู้ดีไพร่ไม่พ้นคน
...แล้วทำไมเชาว์จึงมองตัวว่าไม่เหมือนคนอื่น? ความต่างที่ไม่ได้เป็นพิษเป็นภัยกับใคร แต่กำลังสร้างในสิ่งที่ดีๆ (ความไว้เนื้อเชื่อใจของผู้ปกครอง/อนาคตของลูกศิษย์/ความฝันของตัว) ไม่ภูมิใจหรือที่ได้ทำ?...
ลูกชายเองก็มีความฝันต่างๆนาๆ ตามแต่ว่าช่วงนั้น in อยู่กับอะไร แต่น้องยังเล็ก เฮ้อ...ลุ้น! เชาว์เองเสียอีกที่ได้ลงมือแล้ว (level up)
วันใดเจอเรื่องไม่ดี อะไรที่ร้ายๆ ไม่ชอบ ไม่ถูกใจ ไม่... ขอให้คิดเสียว่า "โชคดีที่ได้เจอ" เพราะมันทำให้เราได้ฝึกฝน อดทน แข็งแกร่งและเติบโตขึ้นในวันข้างหน้า แต่หากวันใดเจอเรื่องดีๆก็ขอให้คิดเสียว่านั่นเป็น "รางวัล" จากวันที่ทำได้ผ่านมา
(เคยได้ยิน+ติดใจเลยเอามาใช้ บอกต่อลูกชาย และวันนี้ขอบอกต่อเชาว์...เป็นกำลังใจให้ค่ะ)