Bloggang.com : น้องเชาว์ : 25-น้องเชาว์และอนาคตกับการหาโรงเรียน

25-น้องเชาว์และอนาคตกับการหาโรงเรียน

นี่ก็ปี 4 ผมก็ได้เจออะไรหลายอย่างเลย สิ่งหนึ่งที่ผมจะต้องฝ่าไปให้ได้คือ การออกไปสอนตามโรงเรียน ซึ่งผมเองก็เครียดอยู่ไม่น้อยจนทำให้ความดันสูงมากๆ เลยละ เริ่งแรกเมื่อช่วงเดือนพฤษภาคม ผมก็คิดแล้วว่าตอนนี้เราต้องเริ่มหาโรงเรียนละ และเราจะทำอย่างไรดี ผมก็เลยไปหาครูที่คณะเค้า ครูเค้าก็บอกว่ารอก่อนนะ ยังไม่ถึงเวลา ผมก็พยายามพูดนะ ว่าผมเป็นกลุ่มออทิสติก มันต้องสร้างความมั่นใจก่อนนะ แต่แล้วครูเค้าก็ไม่ฟัง ผมก็บอกว่าไม่เป็นไร ผมก็รอ ในระหว่างที่รอนั้น ผมพยายามศึกษาหาโรงเรียน แต่ไม่กล้าคุยเพราะ ผมคุยกับคนที่ไม่รู้จัก ไม่รู้เรื่อง และอีกอย่าง ผมก็ไม่รู้ว่าจะคุยอย่างไรด้วยละ ผมก็เริ่งกังวนบ้าง แต่ก็ต้องทนมา

ในช่วงเดือนมิถุนายน เปิดเรียน ผมก็ไม่รอช้าที่จะไปถามครูหลายๆคนเค้านะครับ ช่วงนี้แหละที่ทำให้ผมเครียดเพิ่มขึ้น เพราะผมก็อยากได้โรงเรียนเรียนร่วม เพราะว่า ครูที่สอนเด็กพิเศษน่าจะเข้าใจผมนะ แต่แล้วครูหลายคนก็บอกว่า รอก่อน รอก่อน ทั้งๆที่ผมอยากติดต่อโรงเรียนเองแล้วแท้ๆ ครูก็บอกว่า ของเชาว์กรณีพิเศษ เดี๋ยวครูหาให้ ไม่ต้องกลัว ผมเครียดเพิ่มขึ้นตามจำนวนอาทิตย์ก่อนจะถึงเวลาออกไปโรงเรียน ผมก็พยายามถามครูในคณะทุกคน พยายามอยู่ที่คณะตลอด พยายามหาวิธีที่ได้โรงเรียนมา ผมพยายามเชื่อใจครูเค้า แต่ทำให้แตกสลาย เพราะได้แต่คำตอบเดิมๆ ผมก็ลองเอาชื่อโรงเรียนไปให้ครูในคณะดู เค้าก็อ้างว่า โรงเรียนเป็นอย่างโน้น เป็นอย่างนี้ ผมก็เครียด บอกกับตัวเองตลอดว่าจะทำไงดี จะทำไงดี ตอนเดือนนี้ผมเริ่มเครียดมากๆ วันๆอยากคุยกับครู อยากได้โรงเรียนมากๆเลย

เดือนกรกฎาคม เดือนแห่งความโศกเศร้าเสียใจ เพราะผมเริ่มท้อแท้ ไม่อยากทำงานส่ง ไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น ผมก็นอนบนโต๊ะทานข้าวครูแล้วก็เหม่อลอยไปมา จากนั้นผมก็ร้องไห้ เสียใจ ความอยากได้โรงเรียนเพิ่มมากขึ้น ครูบางคนก็บอกว่าโน้นนี่นั้น ผมเริ่มไม่ฟังใคร วันๆเอาแต่นั่งฝันเลยละ ต่อจากนั้น พออาทิตย์ก่อนครึ่งเดือนนี้ ผมก็เครียดหนักมากๆ ครูที่สอนวิชานี้ เค้าก็โมโหที่เชาว์เอาแต่เป็นแบบนี้ ก็ว่าไปทำนองว่า เรียนจบแล้วอยากสอนใครก็ไปสอน เชื่อไหมว่าครูที่ผมรักและนับถือจะพูดแบบนี้ ผมเสียใจมาก และต่อมาคนูคนอื่นก็เลือกโรงเรียนให้ผมโดยไม่ถามความเต็มใจเลย คือเอาง่ายครูเค้า และไม่ยอมนึงถึงอนาคตผมเลย ผมเครียดมากร้องไห้ตลอดเวลา ถามใครก็ไม่มีใครเข้าใจความจำเป็นผมเลย ผมก็รู้ว่าคงช่วยไม่ได้หรอก จนไปหาหมอจิตเวช ผมต้องส่งต่อให้ไปปรับสภาพจิตใจที่แย่ ถึวแม้ว่าจะช่วยได้นิดเดียวก็ตาม ผมก็ดีขึ้น ก็ไม่รู้ว่าจะแย่มากกว่านี่หรือเปล่านะ

Create Date : 16 กรกฎาคม 2556

Last Update : 16 กรกฎาคม 2556 23:23:48 น.

1 comments

Counter : 1279 Pageviews.

สวัสดีค่ะน้องเชาว์
น้าติดตามอ่านเรื่องราวของเชาว์อยู่นะ อยากให้เชาว์ให้กำลังใจตัวเอง ในชีวิตของเชาว์ที่ผ่านมา ไม่เคยมีอะไรที่ได้มาง่ายๆจริงไหมคะ เชาว์สามารถฝันฝ่าผ่านมาได้ด้วยตัวของเชาว์เองตั้งหลายเรื่องราว โดยเฉพาะเรื่องการเป็นครูสอนพิเศษ น้าชื่นชมมากๆนะที่เชาว์ทำสำเร็จ ถึงแม้เรื่องหาโรงเรียนสอนจะถือว่าเป็นเรื่องใหญ่ที่เชาว์รู้สึกว่ามันหนักหนาสาหัส ที่ก่อให้เกิดความกังวลมากมาย แต่เมื่อเชาว์ได้พยายามพูดกับคุณครูทุกท่านแล้ว ก็ถือว่าเราได้ทำเต็มที่แล้วนะ เรื่องที่คุณครูจะทำให้เราได้ดังใจที่เราต้องการหรือไม่นั้นเป็นสิ่งที่อยู่เหนือการควบคุมของเรานะ สิ่งที่เราทำได้คือควบคุมตัวเรา ให้กำลังใจตัวเราเอง เราผ่านอะไรมาตั้งมากมาย เราทำได้มาตั้งหลายเรื่อง เรื่องนี้เราก็จะผ่านมันไปได้ เสียใจและกังวลได้ แต่เราจะแสดงออกอย่างไรให้พอเหมาะพอดี ไม่ให้ทำให้เกิดผลเสียต่อตัวเราเองในภายหลัง เติมกำลังใจให้ตัวเองทุกวัน คิดถึงสิ่งดีๆ ที่เราได้เคยทำ คิดถึงเด็กๆและผู้ปกครอง ที่ ร.ร.กวดวิชาที่เค้าชื่นชมเรา แล้วบอกตัวเองให้มั่นใจ ว่าเราจะผ่านไปได้ เมื่อเรามั่นใจ คนอื่นก็จะมั่นใจในตัวเรานะ

โดย: แม่เด็กออ IP: 125.24.84.172 วันที่: 17 กรกฎาคม 2556 เวลา:12:10:48 น.