|
|
| | 1 | 2 |
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
| 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
39-ชีวิตผู้ใหญ่ออทิสติกกับการหางานทำ
เริ่มจากผมก็เรียนจบแล้ว ในใจผมช่วงหางานตอนแรกๆก็คิดว่า งานที่จะมีมันหาไม่ยากหรอก ผมก็เลยเริ่มวางแผนที่จะหางาน จะเริ่มจากตรงไหนดีนะ ผมก็บ่นกับตัวเองไปเรื่อยๆ จากนั้นก็มีผู้ปกครองเด็กพิเศษแนะสถานที่สมัครงานเป็นสถานที่แรก เริ่มจากอย่างไร คือผมเรียนจบครูเอกคณิตศาสตร์มา ผมก็เลยคิดว่า เป้าหมายชีวิตตัวเอง คืออยากเป็นครูสอนเด็กพิเศษ อยางช่วยเหลือน้องๆที่เป็นเด็กพิเศษให้มีที่ยืนในสังคม พอผมตัดสินใจได้เช่นนั้น ก็ลุยสมัครงานเลย ตามโรงเรียนต่างๆ และโรงเรียนแรกที่ผมไปสมัคร เป็นโรงเรียนเอกชนที่ดี ค่าเทอมแพง ผมก็เลยลองสมัครไป เริ่มจากผมได้เดินเข้าไปที่โรงเรียนนี้ อยากจะบอกว่าตื่นเต้นมากๆเลยครับ แต่ก็ต้องควบคุมอารมณ์ตัวเองเอาไว้ ผมก็ไปถามห้องธุระการ ผมถามว่าจะมาสมัครงานที่นี่ละครับ ตามคำแนะนำของครู..... เค้าก็บอกว่าให้รอครูคนนี้ นานหน่อย ผมก็อดทนรอจนได้เจอครูคนนี้ เค้าให้ผมเขียนใบสมัครทิ้งไว้และรอเค้าติดต่อกลับ ผมด้วยความดีใจ ก็รีบเขียนใบสมัครเอาไว้ และสอบข้อเขียนของโรงเรียนนี้ ผมก็พยายามอย่างเต็มความสามารถ จนเสร็จ ผมก็ส่งเอกสารการสมัครเป็นครูต่างๆ และก็รอเรียกสัมภาษณ์ ตอนแรกก็ไม่มั่นใจว่าตัวเองจะทำได้หรอก แต่ก็พยายามจนถึงที่สุด ชีวิตเด็กออทิสติกอย่างน้องเชาว์มันจะต้องเจอความเป็นจริงของสังคมมากกว่านี้
จากที่สมัครที่แรก ก็ต่อด้วยที่ๆ 2 เลย โรงเรียนที่จะสมัครที่ๆ 2 เป็นโรงเรียนเก่าที่ผมเคยเรียนมาสมัยตอนประถม ที่ผมเลือกโรงเรียนนี้ ผมคิดว่าโรงเรียนนี้ ให้อะไรกับผมเยอะมากๆ สมัยเด็กๆ ตัวเองก็เป็นเด็กพิเศษ สร้างปัญหาให้กับโรงเรียน กับครูที่นี่ไม่น้อยเลย แต่ผมก็เชื่อมั่นว่า ผมจะสามารถสมัครเข้าโรงเรียนนี้ได้ ผมก็เตรียมทำโปรไฟล์สมัครงานสำหรับโรงเรียนนี้เอาไว้ จากนั้นผมก็พร้อมที่จะสมัครงาน วันนั้นผมก็นัดรอง ผอ. ไว้ ผมก็ใจกล้าเดินเข้าไปในโรงเรียน ผมก็ทำใจอยู่นาน ผมเดินเข้าไป บรรยากาศก็รู้สึกเหมือนกลับมาบ้านเก่า ครูเกือบทุกคนจำเชาว์ได้ ผมก็ดีใจมากเลยละครับ ทุกคนคุยกับเชาว์อย่างเป็นมิตรจริงๆเลยละ เค้าก็ให้ผมเขียนใบสมัตรทิ้งไว้เหมือนกับที่แรกเลย ผมก็เขียนไป โดยที่หวังลมๆแล้งๆ เค้าจะโรงเรียกเชาว์ไปทำงาน ผมหวังอย่างนั้น ผมก็มานั่งนึกๆ กับครอบครัวว่า จะทำได้หรอ จะสมัครงานได้หรอ ผมอยากเชื่อแบบนั้น โลกนี้มันไม่ได้ง่ายหรอก กับเดเ็กออทิสติกอย่างเชาว์ มันอาจจะโหดร้ายมากๆ ก็เป็นได้ ความรู้สึกตัวเองของเชาว์ ก็เริ่มเปลี่ยนไป เปลี่ยนไปอย่างไร เริ่มที่จะผิดหวังมากขึ้น และตัวเชาว์เองก็ต้องเรียนรู้สิ่งนี้ ถึงจะทรมานก็เถอะ บอกกันตามตรงว่า ตัวเองไม่รู้จักสังคมแห่งการทำงานเลย ไม่รู้ว่าโลกภายนอกจริงแล้วเป็นอย่างไร จะทนได้มั่ยกับสังคม ที่มีแค่การแข่งขันกัน
จากที่ๆ 2 สู่ที่ๆ 3 คราวนี้ตัวผมเองก็ไปสมัครที่ๆ 3 เป็นศูนย์การศึกษาพิเศษ เพราะผมอยากเป็นครูจริงๆ ผมก็ได้ไปลองสมัครดู ก็ที่นี่ ผมก็ไม่รู้เส้นทางที่จะเดินต่อไป ผมก็ใช้อากูเกิลช่วยหาเส้นทาง ที่จะไปถึงศูนย์ได้ อยากจะบอกว่า ตัวเองเริ่มท้อแท้ใจแล้วละ กับการหางาน ทำไมนะงานมันหายากกันจังเลย ไม่มีใครสนใจจะรับเด็กพิเศษอย่างเชาว์เข้าทำงานหรอ พูดก็พูดไป มันก็หายากจริงๆนั้น ที่ๆ3 เค้าก็ให้เชาว์เขียนใบสมัคร และนัดสอบข้อเขียนประมาณเดือนนี้ ผมเองก็ไม่มั่นใจเลย ว่าจะได้ทำมั่ย ก็ได้แต่หวังว่าตัวเองต้องมีงานทำ จะต้องอยู่รอดในสังคม มันก็เป็นอะไรที่ยากสำหรับผม ก็ได้เพียงแต่รอ โอกาสเท่านั้นเอง เมื่อผ่านที่ๆ 3 ไปแล้ว ต่อไปสมัครงานที่ๆ 4 เป็นมูลนิธิ อันนี้ผมคิดว่า มีความหวังมากขึ้น เพราะเค้าอยากที่จะช่วยเหลือ เชาว์ น้องเชาว์ก็ขอขอบคุณมากเลยละครับ ที่แห่งนี้ เค้าจะรับเชาว์ เข้าทำงานเป็น part time แต่อย่างที่บอก เชาว์ก็อยากทำเต็มเวลา จัน ถึงศุกร์ มันเป็นเรื่องที่จะต้องอดทน รอคอยต่อไป เป็นเรื่องที่พูดยากจริง
และก็มาที่ๆ 5 ตอนนี้ความรู้สึกของเชาว์ก็แย่ลงมากๆเลยละ ทำไมนะ การมีงานทำ ทำไมมันหายากอย่างนี้ เชาว์ก็ได้แต่ถามตัวเองไปเรื่อยๆ เชาว์ก็ได้คุยกับครอบครัว เกี่ยวกับความรู้สึกแย่ๆไป ตอนนี้เชาว์ก็ไม่เหลือใครแล้วละ เชาว์ก็พยายามเต็มที่แล้วนี่นา ทำไมถึงยังไม่ได้สักที ในใจรู้สึก น้อยเนี้อต่ำใจที่ตัวเองทำไม่ได้ สำหรับที่ๆ 5 เป็น รพ ยุวประสาทฯ เชาว์ไปทำอะไรที่นั่น เชาว์ไปสมัครโครงการทดลองจ้างงาน ที่นี่ดู เชาว์ก็เริ่มเห็นคุณค่าในตัวเองบ้าง ไปฝึกที่นี่เค้ารับรองงานให้เชาว์ 100 เปอร์เซนต์ แต่อย่างที่รู้ งานที่เชาว์ทำ ไม่ใช่งานเป็นครู เป็นงาน office กับอาชีพค้าขาย ที่เชาว์ยอมทำก็เพราะว่า ตัวเองสมัครงานที่ไหนก็ไม่ได้ จะทนรองานอีกกี่ปีถึงจะได้ ในใจเชาว์รู้สึกว่า มันเป็นอะไรที่เศร้ามากเลย เชาว์อยากมีเพื่อน อยากมีอะไรทำ ไม่อยากปล่อยให้ตัวเองว่างๆ ว่างๆมากๆ ก็นั่งๆนอนๆ ไร้จุดหมาย อันนี้เชาว์พูดออกมาจากใจเลย ว่าไม่อยากรู้สึกแย่ และเชาว์ก็ได้ทำงานสมใจอยากทำ ถึงแม้จะไม่มีค่าตอบแทนก็ตาม
| Create Date : 04 พฤษภาคม 2558 |
| Last Update : 4 พฤษภาคม 2558 13:27:18 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 3029 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: มี๊เก๋ น้องซีทะเล (kae+aoe   ) วันที่: 5 พฤษภาคม 2558 เวลา:7:28:10 น. |
|
|
|
| โดย: บิ๋ม IP: 161.200.188.74 วันที่: 5 พฤษภาคม 2558 เวลา:15:36:26 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 71 คน [