เราอ่านเรื่องของเชาว์แล้วน้ำตาไหลขึ้นมา คิดถึงน้องเรา
เรามีน้องเป็นLDแบบเชาว์นี่แหละ
น้องเราตอนนี้เรียนอยู่ปวช.แล้ว พยายามมากเลย
เขาเข้าเรียนม.ปลายแบบคนปกติไม่ได้ เขาฝันอยากเป็นทหารแต่เป็นไม่ได้ เพราะเรียนไม่ได้ มันเศร้านะเขาอยากเป็นอะไรอีกหลายอย่างแต่เป็นไม่ได้ ไม่ใช่เพราะไม่พยายามเป็นแต่ไม่มีโอกาศได้พยายามต่างหาก
เขาเคยถามเราว่าทำไมเขาถึงเรียนไม่ได้ เราก็ไม่รู้จะตอบเขายังไงเขารู้เรื่องนะ ที่บ้านเคยให้น้องซ้ำชั้นตอนม.ต้น เขารู้นะ เขาอายเข้าถามว่าทำไมต้องซ้ำชั้น
แต่การศึกษาประเทศไทยหาโรงเรียนสำหรับเด็กพิเศษยากจริงๆ แถมน้องเราก็เรียนโรงเรียนปกติไม่ได้เพราะเรียนไม่ไหว
เราไม่รู้จะทำอย่างไง แต่ได้สอนให้เขาใช้ชีวิตแบบคนปกติได้ เป็นเด็กดีมากเลยล่ะ เขาทำทุกอย่างได้เหมือนคนปกติเลยถ้าไม่บอกก็ไม่มีใครรู้ แค่เขาเรียนหนังสือไม่ได้แค่นั้นเอง
เราเคยร้องไห้เพราะไม่รู้จะทำยังไงดี แบบเราช่วยอะไรเขาไม่ได้เลย เราได้เรียนแต่น้องเราเรียนไม่ได้ มันแย่มากเลยนะ
เป็นกำลังใจให้นะเชาว์ สู้สู้นะ เธอโชคดีมากอย่างน้อยเธอก็ยังมีโอกาศมีความฝัน และสามารถทำความฝันได้ อย่างน้อยก็ยังเริ่มได้
แต่น้องเราเริ่มไม่ได้ด้วยซ้ำ พยายามเข้านะ