Bloggang.com : น้องเชาว์ : 36-ชีวิตเริ่มต้นเป็นครูฝึกสอนในโรงเรียน

36-ชีวิตเริ่มต้นเป็นครูฝึกสอนในโรงเรียน

การเป็นครูละ สำหรับผมที่เป็นเด็กพิเศษกลุ่มออทิสติก อาจจะเป็นอะไรที่เป็นไปไม่ได้ ตัวผมเองอาจจะรู้สึกว่ามันยาก แต่สุดท้ายผมพยายามก้าวมาถึงฝึกประสบการณ์วิชาชีพหรือฝึกสอน ผมก็ต้องทำใจกล้าเข้าไว้ เพราะเป็นสิ่งที่ตัวเองทำแล้วมีความสุขนี่นา

ตอนนี้ผมก็ได้ไปเป็นครูฝึกสอนแล้วละ ถามว่าการเตรียมตัว เตรียมตัวดีหรือไม่ ก็ขอตอบว่าก็พอสมควรอยู่บ้าง เริ่มต้นวันแรก ผมก็งงๆ อยู่บ้างรู้สึกว่าตัวเองตื่นเต้นมากกับการได้ไปเป็นครูในโรงเรียน วันแรกที่ผมไปก็เจอกับครูพี่เลี้ยง ซึ่งผมรู้ว่าครูพี่เลี้ยงใจดีไม่ดุ ผมสามารถคุยได้ทุกเรื่อง แต่สอนเด็กเนี้ยสิ มันอาจจะยากนะ ก็รู้ว่าสอนเด็กประถม 1 อาจจะพูดคุยยากหน่อย แต่จากที่มีประสบการณ์การสอนลูกเจ้าหน้าที่ในคณะ ก็ดูไม่น่ายาก หลังจากนั้น ผมก็เดินเข้าไปสอนนักเรียนชั้น ป.1 สิ่งที่คาดการณ์ไว้ผิดหมดเลย เอาจริงๆนะ ทฤษฏีของใครที่บอกว่า ไปครั้งแรกต้องดุๆหน่อยเด็กจะกลัว และสำหรับผมแล้ว ลองใข้ดู เด็กไม่เห็นจะฟังผมเลย ก็คุยกันเล่นกัน สนุกสนานกันไป ผมเองก็เกร็งด้วยแหละ จนมีจังหวะหนึ่ง ผมพลาดสะดุด ทำให้ตัวเซเหมือนล้ม เด็กในห้องก็หัวเราะกันใหญ่เลย ผมก็เลยเครียดมาเลยละ ทำไงดี เราสอนเด็กป.1 คงไม่ได้จริงๆ

แต่จริงๆแล้วผมสามารถสอนนักเรียนเค้าได้ มีวิธีอยู่หละ การที่เราลอกวิธีมาใช้โดยไม่ดูความเหมาะสมกับตัวเองก็เป็นเรื่องที่ผิดอยู่บ้าง ผมก็เลยตัดสินใจว่า จะใช้วิธีที่ตัวเองถนัด คือ ทำความรู้จักกับเด็กนักเรียนทุกๆ คน แล้วตีสนิท จากนั้นก็จะควบคุมนักเรียน ถามว่ามันจะได้ผลหรอ จนถึงตอนนี้ ก็ยังไม่รู้ผลเลย แต่ว่า ช่วงแรกๆ ผมเห็นเลยว่าเด็กๆ ไม่ฟังสิ่งที่ผมพูดหรือบอกกล่าวเลย มันดูแย่มากสำหรับผม แต่ผมเองก็พยายามเรื่อย เพราะอยากเป็นครูที่ดี ที่เก่ง และสอนนักเรียนได้อย่างมีความสุข

ผมไม่รู้หรอกว่าจะทำได้มั่ยแต่ก็จะทำ ซึ่งหลายวันผ่านไป การใช้ชีวิตในโรงเรียนในฐานะครูฝึกสอน มันก็เครียด แต่มันก็มีความสุขกับการได้เห็นเด็กๆทุกๆวัน และเด็กนักเรียนก็เรียกว่า ครูเชาว์ ครูเชาว์ มันทำให้รู้สึกว่าผมต้องพัฒนาความตั้งใจมากขึ้น แต่ก็ไม่ใช่สูตรสำเร็จ ว่าการสอนนักเรียนจะใช้แค่นี้คงไม่ได้ ได้เรียนรู้จากประสบการณ์ที่ว่า ตั้งใจแต่อย่าคาดหวัง ผมก็พยายามทำให้ดีที่สุด จนกระทั้งตอนนี้ ผมเริ่มคุมนักเรียนในกิจกรรมเข้าแถวเริ่มได้แล้ว แต่ก็ยังมีเล่นบ้าง คุยบ้าง แตกแถวบ้าง ยังไม่เท่าครูพี่เลี้ยงเลย

ผมอ่านคนไม่ออก แต่ก็ได้เรียนรู้กับครูพี่เลี้ยงอะไรต่างๆ มากมาย พยายามที่จะเข้าใจ และผมก็พอเข้าใจว่า ครูพี่เลี้ยงของผมค่อนข้างเก่งเลยละ การเข้ากับเด็ก การอยู่ร่วมกับเด็กป.1 ทำได้ดีมากเลย เด็กก็เชื่อฟังบ้าง ไม่เชื่อฟังบ้าง บางครั้งผมเองก็รู้สึกเกรงกลัวอยู่ เหมือนกัน แต่ก็จะพยายามเรียนรู้กันต่อไป ในสังคมโรงเรียนนี้ ผมว่าผมชอบนะ ไม่ค่อยเครียดดี แต่ก็เหนื่อยๆอยู่บ้าง

จนถึงวันนี้ ผมเองก็พยายามเป็นครูที่ดีให้ได้เลย ชีวิตของเด็กพิเศษกลุ่มออทิสติกของผม ในสังคมโรงเรียนอาจจะดูไม่เหมาะสม เพราะเรื่องของความบกพร่องและวุติภาวะที่เหมือนเด็กของผมด้วยละ แต่ผมก็จะพยายามเป็นครูที่ดีให้ได้เลยละ

Create Date : 31 พฤษภาคม 2557

Last Update : 31 พฤษภาคม 2557 20:27:59 น.

4 comments

Counter : 1731 Pageviews.

ขออให้เป็นครูที่ดี อดทนเพื่อเด็กๆนะครับ..

โดย: cacaross

วันที่: 31 พฤษภาคม 2557 เวลา:21:26:11 น.

สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้คุณครูเชาว์ค่ะ

โดย: อีฟ IP: 125.25.135.13 วันที่: 3 มิถุนายน 2557 เวลา:14:44:57 น.

เชาว์ฝันและมุ่งมั่นจะเป็นครูตั้งแต่อายุเท่าไหร่?
ในฐานะแม่ก็อยากจะมีส่วนช่วยสานฝันของลูกเหมือนกัน แต่ตอนนี้เขามีความฝันตั้งมากมายไม่รู้ว่าที่อยากจริงๆ คืออะไร แม่เองก็ได้แต่รับฟัง(ชอบฟังเรื่องเล่าของลูก...สนุกและแปลกดี!) อีกอย่างแค่การปรับตัวกับครูและเพื่อนที่โรงเรียนก็ยังมีปัญหาอยู่ สงสาร+เป็นห่วงลูกอยู่ตลอดเพราะเขาเป็นเด็กคิดมาก

เชาว์ผ่านมาได้ขนาดนี้เก่งจริงๆ แม่เองก็หวังว่าน้องจะผ่านไปได้เหมือนกัน

ลูกๆ ชอบบอกว่า I love you ชนะทุกสิ่ง...
ความรัก ความเข้าใจ ความเป็นห่วงเป็นใยเด็กๆ ของเชาว์ที่มี ป้าว่าเป็นครูที่ดีได้แน่นอนค่ะ

โดย: แม่จ๊ะแม่จ๋า IP: 118.172.120.67 วันที่: 12 มิถุนายน 2557 เวลา:14:49:34 น.

ก็ตังแต่ ม.5 ละครับ แต่กว่าจะมาถึงตรงนี้ได้ เรื่องมันเศร้าและยาวด้วยละครับ

โดย: น้องเชาว์

วันที่: 13 มิถุนายน 2557 เวลา:21:50:21 น.