ตอนที่ 43 วันเปิดอัลบั้ม When The Destiny Comes Along Ep.44 วันเปิดอัลบั้ม ฝ้ายเดินกระเผลกๆตรงไปที่ครัว ฮยอนอายังคงหน้าบึ้งตึงอยู่ แต่พอเห็นฝ้ายเดินเพราะขาเจ็บอย่างนั้น สายตาที่แข็งกร้าว หน้าตาที่หงิกงอเมื่อครู่ก็คลายลงเล็กน้อย แต่ก็ยังกั๊กๆเอาไว้อยู่ “ฮยอนอา..”ฝ้ายเรียกเสียงเอื่อย ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ๆ ฮยอนอาที่เช็ดเคาน์เตอร์เสร็จพอดี ก็เหลือบมามองนิดนึงแล้วก็หลบสายตาไป แสร้งทำเป็นเช็ดต่อทั้งที่มันเสร็จเรียบร้อยแล้ว “ไม่มีอะไรกินแล้วอ่ะ ทำใหม่กันมั้ย?” ฝ้ายพยายามทำน้ำเสียงร่าเริงขึ้นเอาใจเพื่อนสาว แต่ฮยอนอาส่ายหน้า “ไม่เอาแล้วล่ะ เดี๋ยวไปร้านสะดวกซื้อ หาข้าวกล่องแทนละกัน” ฮยอนอาดูเฉยเมยอย่างเห็นได้ชัด คราวนี้คงโกรธเข้าแล้วจริงๆ “ฮยอนอา..” ฝ้ายร้องเรียกด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูอ้อนๆกว่าเดิม แต่ทว่าไม่ได้ผลเท่าไหร่นัก “จะเอาอะไรเดี๋ยวซื้อมาให้” คนถาม ถามคำถามด้วยน้ำเสียงเรียบ แทบจะไม่มองหน้าด้วยซ้ำ เมื่อฝ้ายยังคงเงียบ ทั้งที่จริงแล้ว เธอกำลังรู้สึกผิดอย่างแรง แต่ฮยอนอาเองก็แช็งใจเดินไปคว้ากระเป๋าแล้วออกจากห้องไปเลย ทิ้งให้ฝ้ายยังคงยืนนิ่งอึ้งอยู่ที่เดิม ทันทีที่ประตูห้องปิดลง ฮยอนอามุ่นคิ้วลงทันที รู้สึกไม่สบายใจที่ต้องแสดงท่าทีแบบนั้นกับฝ้าย แต่ก็ช่วยไม่ได้ ในเมื่อคราวนี้ฝ้ายเองก็ทำเกินไปจริงๆ ต่อไปนี้เธอก็ไม่รู้แล้วล่ะว่าจะต้องทำยังไง ถึงแม้หนุ่มๆทงบังชินกีอีกสี่คนที่เหลือจะขอร้องให้เธอช่วยขนาดไหน ก็คงต้องปฏิเสธไปอย่างจริงจังซักที.. บรรยากาศหน้าคอนเสิร์ตเปิดอัลบั้ม เต็มไปด้วยผู้คนที่ส่วนใหญ่จะเป็นผู้หญิง แต่มีหลากหลายวัยตั้งแต่วัยมัธยมจนไปถึงรุ่นป้า ต่างคนต่างพากันถือของที่ระลึกที่ได้มาจากซุ้มหน้างาน เป็นพัดที่มีรูปของหนุ่มๆโทโฮชินกิหรือทงบังชินกี ฝ้ายมองดูผู้คนรอบๆอย่างรู้สึกตื่นตระหนกและกังวลเล็กๆ เนื่องจากว่ามาคนเดียวอีกทั้งเธอ ก็ไม่ได้อยากจะให้พวกหนุ่มๆเจ้าของคอนเสิร์ตรู้เท่าไหร่ ว่าเธอมาร่วมงานนี้ด้วย แต่เห็นจะยากเสียแล้ว ในเมื่อบัตรที่ถืออยู่ในมือมีการล็อคหมายเลขที่นั่นอย่างนั้น พวกเขาคงรู้ว่าเธอจะต้องนั่งในจุดไหน และการกวาดสายตามองไปรอบๆ ที่ตอนแรกหวังสำรวจแค่บรรยากาศ แต่เมื่อเห็นผู้หญิงคนหนึ่งน่าจะอยู่ในวัยทำงาน ก็ทำให้ฝ้ายเกิดไอเดียขึ้น “สวัสดีค่ะ..” ใช้เวลาชั่งใจไม่นานมากนัก ฝ้ายก็ปรี่เข้าไปทักทาย หญิงสาวที่ไม่คุ้นหน้าคนนั้น ส่งสายตามองมาแปลกๆแต่ทว่าก็ตอบรับคำทักทายด้วยดี “สวัสดีค่ะ..” ฝ้ายส่งยิ้มให้เพื่อให้คู่สนทนารู้สึกเป็นกันเอง รวมทั้งตัวเธอเองก็จะได้รู้สึกผ่อนคลายด้วย “มาคนเดียวเหรอคะ?” “ใช่ค่ะ” ยังคงมีความประหม่าเจืออยู่ในน้ำเสียงเล็กน้อย “ฉันก็มาคนเดียวเหมือนกันค่ะ คุณได้โซนไหนเหรอ?” ฝ้ายยังคงยิ้มไปด้วยในขณะที่พูดตลอดเวลา ให้หญิงสาวแปลกหน้ารู้สึกคุ้นเคยมากขึ้น “อยู่โซนซีค่ะ เกือบหลังสุดเชียวแต่ยังโชคดีที่อยู่กึ่งกลางพอดี” ฝ้ายพยายามปรับสีหน้าไม่ให้ผิดสังเกต เพราะตอนนี้เธอต้องทำผิดศีล5ข้อนึงเสียแล้ว “ฉันมีบัตรโซนวีไอพีค่ะ ด้านหน้าชิดเวทีเชียว สนใจอยากจะแลกมั้ย?” และแล้วอาการคุ้นเคยจากหญิงสาวตรงหน้า ที่เพิ่งจะเกิดเมื่อครู่ก็หายไปเปลี่ยนเป็นสีหน้าที่แสดงอาการลังเล และไม่ไว้วางใจ “ทะ..ทำไมล่ะคะ?” “มาคนเดียวอยู่ข้างหน้าเกินไปมันเขินน่ะค่ะ จริงๆฉันไม่ได้ชอบวงนี้แต่มีคนเขาให้บัตรมา สู้ให้โอกาสคนที่เขาเป็นแฟนตัวจริงของโทโฮชินกิดีกว่า” ฝ้ายโกหกคำโตแต่ก็ยังมีความจริงอยู่หน่อย ตรงที่บัตรนั้นได้มาฟรีจริงๆ อีกครึ่งชั่วโมงต่อมา ฝ้ายก็ได้เข้ามานั่งปะปนกับแฟนเพลงของโทโฮชินกิที่โซนซี สถานที่จัดคอนเสิร์ตนั้นไม่ใหญ่มาก คาดจากสายตาแล้วน่าจะจุคนได้ราวๆ2-3พันคน ครั้งนี้เป็นคอนเสิร์ตเปิดอัลบั้มครั้งแรกก็ถือว่า พวกเขาน่าจะไปได้สวยกับการบุกตลาดเพลงที่ญี่ปุ่นแล้ว ฝ้ายนึกยิ้มไปด้วยอย่างยินดี ที่จะเห็นคนที่เธอรักประสบความสำเร็จกับตลาดเพลงของประเทศ ที่ถือว่าเจาะยากเป็นอันดับหนึ่งของเอเชีย ทันทีที่แสงไฟดับลงพรึ่บ ฝ้ายอดไม่ได้ที่จะชะเง้อคอมองทันที บนจอภาพขนาดยักษ์มีภาพเคลื่อนไหวของหนุ่มๆทั้งห้า และเริ่มเป็นการแนะนำตัวทีละคนๆ จนมาถึงคนสุดท้าย มิคกี้ ยูชอน ... ฝ้ายน้ำตาปริ่มเล็กน้อย ไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกอย่างไรกันแน่ตอนนี้ เสียดายเขา สงสารเขาหรือเศร้าเสียใจ ขณะที่ปล่อยใจเหม่อลอยไปได้ไม่นาน เพลงเปิดตัวเพลงแรกก็ดังขึ้นพร้อมสป็อตไลท์ ที่ส่องไปหาคนที่ร้องเป็นคนแรก นั่นคือคนที่เกือบทำให้น้ำตาเธอไหลเมื่อครู่ ฝ้ายใจสั่นรัว เพราะค่อนข้างนานเหมือนกันที่เธอไม่เจอเขา ไม่ได้ยินเสียงสดๆของเขาแบบนี้ จริงๆ ณ ตอนนี้ ขณะนี้ เขาอาจจะไม่ได้คิดถึงเธอแล้วก็ได้ ซึ่งก็แน่ล่ะ..เขากำลังทำงานสำคัญเพราะฉะนั้น ใจเขาก็ต้องอยู่กับงานนั่นแหละ .. ฝ้ายส่ายหน้ากับตัวเองอย่างลืมตัว ..เธอจะมาคิดคร่ำครวญถึงเขาทำไม ในเมื่อทุกอย่างเธอเป็นคนเลือกและตัดสินใจด้วยตัวเองทั้งนั้น... การแสดงเริ่มไปเกือบๆสิบนาทีแล้ว ในช่วงของการพูดคุยทักทาย ทั้งสี่หนุ่มที่เหลือเล็งสายตาไปทางตำแหน่งที่คิดว่า น่าจะเป็นฝ้ายที่นั่งอยู่ แล้วพอเห็นว่าไม่ใช่ฝ้าย แต่กลับเป็นใครไม่รู้อยู่แทน คนที่มีสีหน้าเหวอสุดก็คือแจจุง ซึ่งก็เป็นยุนโฮที่แก้ลำได้ทัน “แจจุง คุณดูจะตื่นตกใจที่มีแฟนเพลงมาเป็นกำลังใจให้เรา เกินคาดมากมายขนาดนี้ ใช่มั้ยครับ?” แจจุงซึ่งได้สติตั้งแต่ที่ยุนโฮเอ่ยชื่อของเขาก็หัวเราะกลบเกลื่อน “ผิดคาดเอ๊ย เกินคาดมากมายเลยครับ” ..ห้าหนุ่มรับส่งมุขกันไปมา ทำให้แฟนเพลงรู้สึกสนุกสนานไปด้วย ซึ่งวันนี้ยูชอนทำหน้าที่ของตัวเองได้ดี แม้เพื่อนๆจะรู้ว่าทั้งที่ในใจจริงของเขานั้น แหลกสลายไปแล้ว ******************************************* มาตามสัญญาที่ให้ไว้ อิอิ และ และก็ ดีใจที่เห็นคอมเมนท์น้องหยก ^^นึกว่างอนหายไปแล้ว แฮ่ อ่านมาถึงตอนนี้แล้ว นึกหงุดหงิดกันบ้างมั้ยคะ ว่าพระนางคู่นี้เค้าจะได้เจอ จะได้รักกันรึเปล่า ฮี่ๆๆไม่บอก รอลุ้นกันตอนหน้า ขอเวลาอีกไม่เกิน1อาทิตย์ค่ะ ซี้ยู~ Baby if, - Fayray   Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2552 4 comments Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2552 22:08:49 น. Counter : 336 Pageviews. Share Tweet

^^ หยกก้ดีใจที่พี่อัพบ่อยๆ ไม่ทิ้งๆ จะต้องอ่านตอนจบให้ได้เลย ฝ้ายก้ร้ายใช่เล่นนะเนี่ย แลกบัตรเลย นึกไม่ถึงจริงๆ แล้วพี่เป็นยังไงบ้างอ่ะค่ะ สบายดีขึ้นมั้ยอ่า ร้อนเนอะ   โดย: หยกค่ะ IP: 92.24.54.71 21 กุมภาพันธ์ 2552 20:46:06 น.

อ่านแล้วไม่หงุดหงิด แต่...ปวดใจค่ะ . . . ขอให้สุขภาพแข็งแรงนะคะ   โดย: ju IP: 117.47.225.86 22 กุมภาพันธ์ 2552 13:28:08 น.

เพิ่งเคยเม้นครั้งแรก เพิ่งมาตามอ่านย้อนหลังคะ หนุกมากเรย มาอัพต่อไวไวนะคะ จะรออ่านคะ   โดย: Sky IP: 58.8.237.11 23 กุมภาพันธ์ 2552 18:35:13 น.

ตามมาลงชื่อ แหะๆ นานไปคงไม่ว่ากันน่ะค่า   โดย: น้องขนมน่ากิน 26 กรกฎาคม 2552 11:28:00 น.