สำนักข่าวบลูมเบิร์ก คาด พลานุภาพการทำลายล้างของพายุไต้ฝุ่นไห่เยี่ยน จะทำให้ จีดีพี ของประเทศฟิลิปปินส์ ปีนี้ ลดลงเกินกว่าครึ่งหนึ่ง...

เจ้าหน้าที่ท้องถิ่นในฟิลิปปินส์ระบุตัวเลขผู้เสียชีวิตจากไต้ฝุ่นไห่เยี่ยน ทะลุ 4 พันรายแล้ว หลังถูกคลื่นซัดจมในทะเล ขณะที่ความเสียหายต่อภาคธุรกิจ แม้จะยังประเมินค่าที่ชัดเจนไม่ได้ แต่นักวิเคราะห์มองว่า จีดีพีของประเทศฟิลิปปินส์ ที่เป็นดาวเด่นในภูมิภาคอาเซียน จะลดถึงครึ่งหนึ่งจากที่เคยตั้งเป้าไว้

ภาพการเคลื่อนตัวของไต้ฝุ่นไห่เยี่ยน ถูกนำมาเสนอผ่านสื่อ จนสร้างความตื่นตะลึงไปทั่วโลก เนื่องจากความรุนแรงที่นอกจากจะคร่าชีวิตชาวฟิลิปปินส์ไปมากกว่า 2 พันคนแล้ว ยังทำลายบ้านเรือน และสาธารณูปโภคพื้นฐาน ซึ่งมีความสำคัญต่อเศรษฐกิจเป็นอย่างมาก

ก่อนการมาถึงของพายุไห่เยี่ยน เศรษฐกิจของฟิลิปปินส์ เติบโตจากภาคอุตสาหกรรมที่หลากหลาย เช่น กลุ่มอุตสาหกรรมบริการเอาต์ซอสซิง, อิเล็กทรอนิกส์, กลุ่มอุตสาหกรรมการเกษตร และกลุ่มเกษตรกรรม ซึ่งค้ำจุนเศรษฐกิจของประเทศ จนเป็นดาวรุ่งในกลุ่มประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน ที่มีการเติบโตของผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ หรือจีดีพีมากที่สุดในภูมิภาค อยู่ที่ประมาณร้อยละ 6 ถึง 7 ต่อปี

แต่ภายในเวลาเพียงชั่วข้ามคืน พื้นที่ปลูกข้าวและอ้อย ซึ่งเป็นพืชเศรษฐกิจหลักของฟิลิปปินส์กว่าครึ่งประเทศ ได้ถูกทำลายราบเป็นหน้ากลอง ทำให้สินค้าไม่เพียงพอกับความต้องการ และอาจนำไปสู่ภาวะเงินเฟ้อ

สำนักข่าวบลูมเบิร์ก ประเมินมูลค่าความเสียหายทางเศรษฐกิจของประเทศฟิลิปปินส์ เบื้องต้นอยู่ที่ประมาณ 4 หมื่น 5 พันล้านบาท ส่งผลให้ซุปเปอร์ไต้ฝุ่นไห่เยี่ยน ขึ้นแท่นเป็นพายุที่สร้างความเสียหายทางเศรษฐกิจมากที่สุดในประวัติศาสตร์ชาติของฟิลิปปินส์เลยทีเดียว    

นอกจากนี้นักวิเคราะห์ ยังประเมินว่า จีดีพีของฟิลิปปินส์ตลอดทั้งปี 2556 นี้ อาจขยายตัวลดลง ถึงครึ่งหนึ่งจากที่คาดการณ์เดิมที่ร้อยละ 7.3 ถึง 7.5

สอดคล้องกับที่ นายซีซาร์ ปุริสิมา รัฐมนตรีคลังของฟิลิปปินส์ ที่ระบุว่า จีดีพีของพื้นที่ที่ได้รับความเสียหาย บริเวณภาคตะวันออก ภาคกลาง และตะวันตกของหมู่เกาะวิซายาส อาจลดลงถึงร้อยละ 8 ในปี 2557 ขณะที่ผลกระทบครั้งนี้ อาจฉุดให้จีดีพีของประเทศหดตัวต่อปี มากถึงร้อยละ 1 อีกด้วย

ท่ามกลางความมืดมิดในวิกฤติ แต่ชีวิตก็ไม่ไร้ซึ่งความหวัง เพราะฟิลิปปินส์มีรายได้ส่วนหนึ่งจากแรงงานที่ทำงานอยู่ต่างประเทศ คิดเป็นร้อยละ 10 ของจีดีพีประเทศ จึงช่วยพยุงสถานการณ์ของปากท้องไม่ให้เลวร้ายไปมากนัก

ขณะที่นานาชาติเอง ต่างก็เร่งระดมความช่วยเหลือไปให้อย่างต่อเนื่อง โดยเงินบริจาคส่วนนี้จะช่วยบรรเทาวิกฤติทางเศรษฐกิจได้ไม่น้อยเลยทีเดียว

แต่เมื่อเทียบกับสัดส่วนของความเสียหาย กับวงเงินประกันที่ถูกจำกัดแค่ร้อยละสิบนั้น ก็ยังไม่เพียงพอที่จะทำให้เศรษฐกิจของฟิลิปปินส์ฟื้นตัวกลับมาเต็มร้อยในระยะสั้นๆ ได้ เพราะพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบจากพายุครั้งนี้ คิดเป็นสัดส่วนถึงร้อยละ 12.5 ของจีดีพีประเทศ ตามการประเมินของรัฐบาล

คำถามที่สำคัญที่สุด คือรัฐบาลฟิลิปปินส์ จะบริหารจัดการความเสี่ยงจากภัยธรรมชาติในอนาคตได้อย่างไร เพื่อสร้างสิ่งแวดล้อมที่เหมาะสม สำหรับการพัฒนาเศรษฐกิจของชาตินับจากนี้ไป