Group Blog
All Blog
|
กระบือบาล ตอนที่ 3 (ต่อ)  ตอนเช้าวันต่อมา ใจเด็ดเดินออกมาจากบ้านพักกำลังจะไปทำงาน ระหว่างที่ใจเด็ดหันหน้ามาก็ต้องชะงักไปเมื่อเห็นสรนุชยืนรออยู่แล้ว มาทำอะไรแต่เช้า ฉันมาทวงสัญญา สัญญาอะไร เอ้า...ก็เรื่องที่นายบอกว่าถ้าฉันผ่านการทดสอบนายจะบอกฉันเรื่องความรักควายของนายไง ทำไม...พอฟังเสร็จคุณก็จะรีบเก็บกระเป๋าไปทำเรื่องความรักเครื่องการเกษตรของผู้พันต่อหรือไง ใจเด็ดเยาะแกมหยัน อ๋อ...ที่แท้นายก็โกรธฉันเรื่องเมื่อคืนนี่เอง ผมไม่ได้โกรธ ไม่ได้โกรธแล้วทำไมนายไม่บอกฉัน ก็เพราะว่าคุณ...ไม่ผ่านการทดสอบใจเด็ดบอกเสียงเคร่ง สรนุชปรี๊ดขึ้นทันทีเพราะอุตส่าห์เอาตัวเข้าแลก อะไร...ฉันก็ทำตามที่คุณบอกหมดทุกอย่าง...ตัดหญ้า..ล้างคอก...ลอกปลัก ไอ้สองอย่างแรกน่ะใช่...แต่เรื่องลอกปลัก...คุณแน่ใจเหรอว่าคุณทำ...ไม่ใช่ผกา สรนุชหลบตาก่อนจะทำเป็นพูดแถหนีเพื่อกลบเกลื่อน ฉันไม่ผิด...ผกาเขาขอฉันทำเอง เรื่องนั้นผมไม่สนใจ...ในเมื่อคุณไม่ได้ก็ถือว่าคุณทำผิดกติกา ก็ได้ๆ ถ้าอย่างนั้นวันนี้ฉันขอแก้ตัว ก็คงไม่ได้อีกเหมือนกัน...เพราะวันนี้ผมไม่อยู่ ใจเด็ดพูดจบก็เดินออกไป สรนุชไม่ยอมแพ้จะเดินตาม ใจเด็ดรู้ทันหันมาชี้หน้า ไม่ต้องตามผมมา...ผม...รำคาญ ว่าแล้วใจเด็ดก็เดินออกไปเลย สรนุชแทบจะตีอกชกหัวตัวเอง บ้า ! เผด็จการ...ฮึ่ยย์...แล้วนายนั่นจะไปไหนของเขานะ เวลาเดียวกันเกริกไกรกำลังตะโกนเรียกอรอนงค์อยู่หน้าเรือนรับรอง คุณอรครับคุณอร...คุณอรครับ มีเสียงอรอนงค์ตะโกนตอบกลับมา ค่ะ...ค่ะ ไม่นานอรอนงค์ก็ออกมาที่หน้าเรือนก่อนจะแปลกใจเมื่อเห็นเกริกไกร อ้าว...คุณหมอ...มีอะไรคะ นึกแล้วว่าคุณอรต้องถามผมอย่างนี้...ถ้าผมไม่มีอะไร...ผมมาหาคุณอรไม่ได้ใช่มั้ยครับ เกริกไกรทำหน้าสลดลงจนทำให้อรอนงค์ต้องรีบพูด ไม่ใช่ค่ะ...อรไม่ได้หมายความอย่างนั้น อุ้ย...เหมือนกันเลย คำพูดของเกริกไกรเล่นเอาอรอนงค์สงสัย พอดีผมฟังละครวิทยุมาน่ะครับ...ไม่น่าเชื่อว่าคุณอรจะตอบเหมือนในวิทยุเลย เอ่อ...งั้นเหรอคะ อรอนงค์อยากรู้ขึ้นมา แล้วทำไมเขาถึงตอบอย่างนั้นล่ะคะ ก็เพราะว่านางเอกชอบพระเอกแล้วกลัวพระเอกเสียใจไงครับ เจอมุกนี้อรอนงค์ทำหน้าไม่ถูกไม่รู้จะไปทางไหนเลย แล้วคุณหมอมาหาอรแต่เช้านี่มีอะไรหรือเปล่าคะ ยังไม่ทันที่เกริกไกรจะตอบ เสียงสรนุชก็ดังขึ้น อ้าวหมอ เกริกไกรกับอรอนงค์หันไปก็เห็นสรนุชเดินเข้ามา มาทำไมแต่เช้าคะ...หรือว่าจะชวนอรไปไหนเหรอคะ แหม...คุณนุชรู้ได้ยังไงครับ...คือผมจะมาชวนคุณอรไปวัดด้วยกันน่ะครับ ไปวัดเหรอคะ...เอ่อ...นุชไปด้วยมั้ยอ่ะ ตามสบายเลยค่ะคุณ... สรนุชว่า แหม...ค่อยโล่งอกหน่อย เกริกไกรบอก สรนุชได้ยินอย่างนั้นก็แปลกใจ ทำไมหมอต้องโล่งอกด้วย เอ่อ...ก็...พอดีไอ้เด็ดมันไปด้วยน่ะครับ...ผมก็กลัวว่าเขตอภัยทานมันจะไม่ศักดิ์สิทธิ สรนุชฟังแล้วนิ่งไป สีหน้าของเธอครุ่นคิดขึ้นมาทันที ไม่นานหลังจากนั้น เกริกไกรนั่งพนมมือ โดยอรอนงค์นั่งอยู่ข้างๆ เกริกไกรเอาแต่มองอรอนงค์จนตาเยิ้ม ระหว่างนั้นเสียงของใจเด็ดดังขึ้น ไม่น่าชวนแกมาเลยว่ะ อีกฝั่งจึงเห็นใจเด็ดนั่งพนมมืออยู่ข้างๆ ฉันไม่รู้นี่หว่าว่าคุณนุชเขาจะตามมาด้วย สรนุชนั่งอยู่ข้างหลังใจเด็ด ไม่ได้เจอกันนานเลยนะหัวหน้า หลวงพ่อเอ่ยทักทาย ครับ...พอดีช่วงนี้มีเรื่องยุ่งๆที่สถานีเยอะน่ะครับ เอ้าๆ...ไม่เป็นไร...แล้วนังหนูสองคนนั่นใคร...เมียเอ็งสองคนเหร๊อ คราวนี้หลวงพ่อถาม อรอนงค์กับสรนุชถึงกับสะดุ้ง สรนุชรีบปฏิเสธ เอ่อ...ไม่ใช่คะ...พวกเราเป็นทีมงานสารคดีมาถ่ายทำที่สถานีของคุณใจเด็ดเขาน่ะค่ะ ดีๆ แต่ผมว่าไม่ค่อยดีเท่าไหร่หรอกครับ...ไอ้ผมน่ะเลี้ยงควายของผมก็ดีอยู่แล้ว...อยู่ดันมีนกมาให้เลี้ยง...ไม่ใช่นกธรรมดาน่ะครับ...นกสองหัวด้วย ใจเด็ดกัดเข้าให้ สรนุชรู้ตัวว่าโดนกัด รีบสวนกลับ อุ้ย...อยู่ที่ไหนคะ...ฉันอยู่มาก็หลายวันยังไม่เห็นเจอ...ถ้าจะเจอก็เจอแค่หัวเดียว...แต่หัวมันจะโตซักหน่อย...ดิฉันว่าหัวมันคงโตเพราะความคิดลบๆ ของมันเต็มหัวน่ะค่ะ แต่ผมว่าไม่ใช่หรอกครับ...ผมว่าที่หัวมันโตคงเป็นเพราะมันใช้ความคิดเยอะ...คิดว่าไอ้นกสองหัวที่มันเห็นจะมีลิ้นสองแฉกด้วยหรือเปล่า ใจเด็ดไม่ลดละ นี่...! สรนุชชักฉุน ใจเด็ดมองหน้ากวนๆ มีอะไรเหรอครับ...เอ...หรือว่าลิ้นคุณจะสองแฉก...ไหนแลบลิ้นดูซิครับ เกริกไกรเห็นท่าไม่ดี จึงรีบไกล่เกลี่ยก่อนจะเลยเถิดเป็นสงครามกลางเขตอภัยทาน เอวังก็จบด้วยประการละฉะนี้...แหม...นิทานชาดกอะไรก็ไม่รู้สนุ๊กสนุก หันไปทางอรอนงค์ นะครับคุณอร อรอนงค์ตอบพาซื่อ มีนิทานชาดกเรื่องนกสองหัวด้วยเหรอคะ ใจเด็ดกับสรนุชต่างปรายตามองกัน ฟาดฟันด้วยสายตา เกริกไกรกระเถิบตัวเข้าไปหาหลวงพ่อ เกริกไกรเข้าเรื่องของตน เข้าไปกระซิบกับหลวงพ่อ หลวงพ่อพอจะมีบทสวดอะไรที่สวดแล้วจะเกิดด้วยกันทุกๆชาติไปมั้ยครับ ไม่มีหรอก...เรื่องนั้นมันอยู่ที่วาสนา...อยู่ที่กรรมที่ทำร่วมกันมา...แต่ให้ดีที่สุดเนี่ยก็คือการไม่ต้องเกิด...ไม่รู้เหรอว่าการเกิดน่ะเป็นทุกข์ แต่ผมว่าไม่เกิดมันทุกข์กว่านะครับ...เกิดขาอื่นน๊อคไป...เราโดนหลาย K เลยนะครับ เกริกไกรไปโผล่วงไพ่ซะงั้น ใจเด็ดปราม หมอ แหม...นี่มันในวัดนะโยมหมอ...ล่อไปซะเรื่องรัมมี่ได้ยังไง หลวงพ่อเย้า ผมล้อเล่นขำๆ น่ะครับ ระหว่างนั้นมีเสียงดังมาจากด้านนอกอุโบสถ หลวงพ่อ...หลวงพ่ออยู่มั้ยครับ ทุกคนหันมองไปทางเสียงด้วยความสงสัย เป็นโชคชัยยืนอยู่กับชิดชัยผู้จัดการบาคาตี้สาขาสุรินทร์ และลูกน้อง กำลังตะโกนเรียกหลวงพ่ออยู่หน้าอุโบสถ์ หลวงพ่อ...หลวงพ่อ โชคชัยพยายามห้าม ผมว่าพอแล้วก็ได้ครับ...หลวงพ่อท่านคงได้ยินแล้ว ไม่ได้หรอกนายก...เวลาผมเป็นเงินเป็นทอง...หลวงพ่อ...หลวงพ่อ ชิดชัยว่า หลวงพ่อค่อยๆ เดินออกมาจากอุโบสถ ได้ยินแล้ว...วัดนะโยมไม่ใช่สถานบันเทิง...เรียกครั้งเดียวก็ได้ยินแล้ว โชคชัย ชิดชัยและลูกน้องต่างยกมือไหว้ ระหว่างที่เงยหน้าขึ้นทั้งสองก็ต้องตกใจเมื่อเห็นใจเด็ดและเกริกไกรเดินออกมา โดยมีสรนุชและอรอนงค์เดินตามออกมาอีกที ไอ้พวกบาคาตี้ เกริกไกรอุทาน สรนุชกับอรอนงค์ต่างก็สะดุ้งเช่นเดียวกัน อะไรเหรอคะ พวกนั้นน่ะเป็นคนของบาคาตี้ เกริกไกรบอก สรนุชกับอรอนงค์ต่างตกใจต่างก็รีบหันหลังพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย จนเกริกไกรงง เป็นไรเหรอครับ เอ่อ..เปล่าค่ะ...คืออรเขารู้สึกว่ามีปัญหาชีวิตก็เลยต้องหันหน้าเข้าหาวัดน่ะคะ...ใช่มั้ยอร สรนุชบอก เอ่อ...ใช่ค่ะ ด้านชิดชัยและลูกน้องพอเห็นใจเด็ดก็ตั้งป้อมทันที อ้าว...ว่าไงละโยม...ตกลงมาหาอาตมานี่มีเรื่องอะไรเหรอ คือ...พวกเราจะมาบอกบุญหลวงพ่อน่ะครับ ชิดชัยบอก หลวงพ่อฟังแล้วสะดุ้ง ไม่ใช่คุณ...บอกบุญน่ะหลวงพ่อต้องพูดกับคุณ โชคชัยท้วง เกริกไกรเยาะ เฮ้อ...อยู่ดีไม่ว่าดี...สงสัยอยากจะลงนรก อ้าว...ถ้าพวกฉันลงคงต้องถามทางไปจากพวกแก ระหว่างนั้นเองสรนุชกับอรอนงค์ค่อยๆ หันมา ชิดชัยกับลูกน้องแอบมองก็รู้สึกคุ้นหน้า เอ...คุ้นหน้าผู้หญิงสองคนนั้นน่ะ...แกว่ามั้ย ชิดชัยหันไปทางลูกน้อง ใจเด็ดชะงักหันไปมองสรนุชกับอรอนงค์ ทั้งสองสาวรีบก้มหน้าก้มตา ชิดชัยรู้สึกแปลกใจจึงเดินเข้ามามองหน้าให้ชัดๆ คุ้นหน้าจริงๆ ด้วย ผู้จัดการชิดชัยทำท่าจะก้มมองสรนุชกับอรอนงค์ เกริกไกรเห็นว่าเกินไปจึงเข้ามาขวาง ทำอะไร...ถอยไปเลยนะเว้ย อะไรวะ ชิดชัยงงแกมฉุน หลวงพ่อรีบเข้ามาหย่าศึก เอ้าๆ...อาตมาว่าโยมทั้งสองรีบพูดธุระของโยมมาดีกว่า ได้ครับหลวงพ่อ...คือ...ผมเห็นว่าที่ท้ายวัดมันเป็นพื้นที่รกร้าง...ก็เลยจะมาถามหลวงพ่อว่า...ถ้าต้องการเกลี่ยกลบหน้าดินเรียกใช้บริการพวกเราได้นะครับ ไม่น่าเชื่อว่าพวกบาคาตี้ก็จะทำอะไรดีๆ กับเขาเป็นเหมือนกัน ใจเด็ดเยาะหยัน อ้ะ...แน่นอน...ในฐานะที่หลวงพ่อเป็นที่นับถือของชาวบ้าน...พวกผมคิดราคากันเองชั่วโมงละห้าร้อยพอครับ ชิดชัยบอกธุระที่มาหา หลวงพ่ออึ้ง อ้าว... ใจเด็ดลอบมองพวกนั้นก่อนจะคิดแผนขึ้นมาได้ ไม่เป็นไรครับหลวงพ่อ...เดี๋ยวผมให้ควายของผมมาทำให้ก็ได้...ผมคิดแค่ชั่วโมงละสามร้อยพอ ห๊า...นี่หัวหน้าก็คิดเงินกับอาตมาเหมือนกันเหรอ ใจเด็ดขยิบตาให้หลวงพ่อเหมือนว่ามีแผนบางอย่าง แต่หลวงพ่อไม่เข้าใจ พอได้ยินใจเด็ดว่า ชิดชัยกลัวแพ้เลยดัมพ์ราคาลง ถ้าอย่างนั้นผมคิดชั่วโมงละร้อยห้าสิบพอครับ งั้นผมคิดแค่ชั่วโมงละห้าสิบบาทครับ งั้น...ผม...ผมทำให้ฟรีเลยแถมเงินให้ด้วยอีกห้าร้อยเอ้า ทันใดนั้นใจเด็ดและเกริกไกรต่างก็พนมแล้วพูดออกมาพร้อมกัน สาธุ พวกคุณพูดแล้วนะ...แล้วก็ถ้าโกหกพระมันบาปรู้มั้ย ใจเด็ดสำทับ เกริกไกรทำแลบลิ้นหลอกพวกบาคาตี้เป็นการเยาะเย้ย อ้าวเฮ้ย ! ทำไมพวกแกไม่เกทับละ...เฮ้ย..บ้าเอ๊ย ! ไป ชิดชัยฉุนขาด เดินออกไปทันที อ้าว...เดี๋ยวก่อนซิครับ โชคชัยอึ้ง รีบท้วงเอาไว้ แต่ผู้จัดการชิดชัย กับลูกน้องรีบเดินออกไปอย่างเจ็บใจ โชคชัยรีบตามไป สรนุชมองตามอย่างครุ่นคิดบางอย่างในใจ สะใจเว้ย ! ไงละ...แค่นี้ก็เห็นแล้วว่ารถไถสู้ควายไม่ได้ สรนุชมองอย่างไม่พอใจ และอยู่ดีๆ สรนุชก็ร้องซะดัง อูย อรอนงค์ สงสัย เป็นไรนุช ปวดท้องน่ะ...เอ่อ...เดี๋ยวฉันมานะ สรนุชรีบวิ่งออกไปโดยที่ทุกคนยังไม่ได้พูดอะไรเลย ทุกคนมองตามงงๆ ว่าสรนุชเป็นอะไร เมื่อคืนคุณนุชกินอะไรผิดสำแดงหรือเปล่าครับ เกริกไกรถาม แต่อรอนงค์ส่ายหน้าไม่รู้ ส่วนทางด้านโชคชัยรีบเดินตามชิดชัยกับลูกน้องที่หัวเสียมาติดๆ เดี๋ยวก่อนซิครับ มีอะไรอีกละนายก ก็ไหนพวกคุณบอกว่าอยากสร้างความสัมพันธ์อันดีกับชาวบ้านที่นี่ไม่ใช่เหรอครับ แล้วนายกเห็นพวกมันมั้ย...หลวงพ่อก็อีกคน ชิดชัยเซ็ง คุณชิดชัย...ระวังปากคุณหน่อย โชคชัยปราม จนชิดชัยอ่อนลง ที่เป็นอย่างนี้ก็เพราะคุณคิดจะหาประโยชน์จากทางวัดต่างหาก...ถ้ายังเป็นอย่างนี้อีก...ผมก็ไม่อยากจะเป็นตัวกลางอีกต่อไป ชิดชัยไม่แคร์ ไม่เป็นก็ไม่ต้องเป็น...ไป ชิดชัยกับลูกน้องเดินออกไปอย่างหัวเสีย โชคชัยส่ายหน้าเหนื่อยใจ ระหว่างนั้นสรนุชวิ่งเข้ามา คุณ...คุณ โชคชัยหันมาเห็นสรนุช ครับ นี่...นายเป็นผู้จัดการที่สาขาสุรินทร์เหรอ โชคชัยงง ห๊า ทำไมทำหน้าอย่างนั้น เอ่อ...ผมเป็น โชคชัยพยายามอธิบาย นี่...รู้ใช่มั้ยว่าฉันเป็นใคร สรนุชถาม รู้ครับ โชคชัยตอบ ดีแล้ว... เห็นโชคชัยงงก็เข้าใจผิด งงใช่มั้ยว่าฉันเป็นใคร...ฉันคือ... ระหว่างที่สรนุชกำลังจะบอกความจริง เสียงของชาวบ้านก็ดังทักทายขึ้นก่อน มาทำอะไรเนี่ยนายก มาหาหลวงพ่อน่ะครับ ชาวบ้านยิ้มแล้วโบกไม้โบกมือก่อนจะเดินไป พอโชคชัยหันมาคราวนี้กลับเห็นหน้าของสรนุชงงแทน นายก..? นายกอะไร ก็นายกอบต.ไงครับ...ผม...โชคชัย...เป็นนายกองค์การบริหารส่วนท้องถิ่นแห่งบ้านหนองระบือแห่งนี้ครับ สรนุชถึงกับอ้าปากหวอ เอ่อ... แล้ว..เมื่อกี้คุณบอกว่าคุณเป็นใครน่ะครับ เอ่อ...เอ่อ สรนุชรู้สึกตัว คิดในใจว่าแย่แล้ว ผมรู้ครับว่าคุณเป็นใคร สรนุชยิ่งตกใจ คุณคือ...คุณสรนุช...ที่มาถ่ายสารคดีที่สถานีของใจเด็ดใช่มั้ยครับ เอ่อ...คะ...ใช่คะ... สรนุชแอบเป่าปากฟู่... สรนุชยิ้มแหยให้โชคชัยแค่ครั้งแรกที่เจอก็ปล่อยไก่ไปตัวเบ้อเริ่ม ดีนะที่ไม่เผยความลับออกไป ครู่ต่อมาใจเด็ด เกริกไกร และอรอนงค์พากันเดินมาที่รถ เกริกไกรยังสะใจไม่หาย แหม...อยากเห็นหน้าไอ้พวกบาคาตี้อีกจริงๆ...ดูซิ...คราวนี้จะกล้าอีกมั้ย อรอนงค์ไม่พอใจที่เกริกไกรว่าบริษัทของตน ที่สู้ไม่ได้เพราะพวกหมอโกงต่างหาก อ้าว...ทำไมคุณอรพูดอย่างนี้ละครับ ระหว่างนั้นสรนุชวิ่งเข้ามา มาแล้ว...ทำไม...มีอะไรหรือไง ผมนึกว่าคุณเลื่อมใสพระพุทธศาสนาจนยอมบวชชีล้างห้องน้ำวัดไปตลอดชีวิตแล้วซะอีก ใจเด็ดว่า ปากนายเนี่ยกลิ่นคุ้นๆ เหมือนห้องน้ำที่ฉันเข้ามาเมื่อกี้เลยรู้มั้ย ใจเด็ดกำลังจะอ้าปากเถียง ระหว่างนั้นเสียงชาวบ้านก็ดังขึ้น หัวหน้าใจเด็ด...! ทุกคนหันไปก็เห็นชาวบ้านเดินถือของทำบุญเข้ามา แล้วสรนุชกับอรอนงค์ต่างก็อึ้งไปเมื่อเห็นกลุ่มชาวบ้านต่างกรูกันเข้ามากอดใจเด็ด โห...คิดถึงหัวหน้าจัง ป้าคนหนึ่งในกลุ่มยิ้มแย้ม อะไรยายม่อม...ก็เจอไอ้เด็ดมันเกือบทุกวันยังคิดถึงอะไรมันอีก เกริกไกรแซว คนเราถ้าไม่เห็นหน้าลูกแค่ครึ่งวันก็คิดถึงใจจะขาดแล้ว...ใช่มั้ยหัวหน้า ใจเด็ดยิ้มให้อย่างอบอุ่น ว่าไงก็ว่าตามกันอยู่แล้ว... ชาวล้านทุกคนเฮลั่น แต่ตอนนี้ผมว่าต้องรีบขึ้นไปแล้วละ...เดี๋ยวพระจะฉันเพลก่อนนะ อุ้ย...ตายจริงฉันก็ลืม...งั้นไปก่อนนะหัวหน้า ป้าม่อมกับกลุ่มชาวบ้านต่างร่ำลาใจเด็ดก่อนจะรีบเดินไปที่ศาลา ใจเด็ดมองตามด้วยความเคารพนับถือ ใจเด็ดหันมา เดี๋ยวพวกคุณรอที่รถก่อนแล้วกัน...เดี๋ยวผมมา ใจเด็ดรีบเดินออกไป สรนุชมองตามสงสัย ผู้หญิงคนนั้นเป็นแม่หัวหน้าเหรอหมอ ไม่ใช่หรอกครับ...คนที่นี่น่ะต่างนับญาติกับไอ้เด็ดมันหมดแหละ...ก็มันน่ะอาสาทั้งงานบุญงานบวชงานเบียดงานเฉียดตาย...งานวุ่นวายอะไรไอ้เด็ดมันช่วยหมด...แล้วอย่างนี้จะไม่ให้ชาวบ้านรักมันได้เหรอคุณนุช เกริกไกรร่าย สรนุชเหยียดปากไม่เชื่อ แล้วคุณใจเด็ดไปไหนเหรอคะ อรอนงค์ถาม อ๋อ...ไปไหว้นังสายใจมันน่ะครับ สรนุชสงสัย สายใจ..? เวลาเดียวกัน ใจเด็ดยืนอยู่หน้าโกฐิ สีหน้าเศร้านัก ระหว่างนั้นใจเด็ดค่อยๆ หยิบตุ๊กตาไม้รูปควายออกมาก่อนจะค่อยๆ ก้มลงวางไปที่หน้าโกฐิ เห็นว่ามีตุ๊กตาไม้รูปควายเล็กๆ วางกันอยู่เต็ม ฉันกลัวว่าแกจะเหงาเลยทำเพื่อนมาให้นะสายใจ ระหว่างนั้นเรื่องราวสมัยเด็กก็ผุดขึ้นมาในห้วงความคิดของใจเด็ด เหตุการณ์วันนั้น ใจจอมกับหทัยกำลังช่วยกันจับเด็กชายใจเด็ดที่พยายามดิ้นให้หลุดจากการจับ สายใจ...สายใจ ใจเด็ดตะโกนลั่น คนกลุ่มหนึ่งกำลังต้อนควายขึ้นรถบรรทุก สายใจคือควายตัวนั้น มันหันกลับมามองเด็กชายใจเด็ดด้วยแววตาอาลัย พ่อ...พวกเขาจะพาสายใจไปไหน...พ่อ ใจจอมกับหทัยนิ่งเงียบ...ไม่มีคำตอบให้กับลูก เด็กชายใจเด็ดหันมองไปที่สายใจอีกครั้งก่อนที่เขาจะอึ้งไปเมื่อเห็นว่าสายใจกำลังร้องไห้ ถึงหทัยไม่บอกแต่แค่เห็นลักษณะของคนงานก็รู้ว่ามาจากโรงฆ่าสัตว์ รถบรรทุกค่อยๆ เคลื่อนตัวออก สองสายตาระหว่างเด็กน้อยกับควายสบตากันจนลับตา สายใจ..!!! หันมาทางหทัย แม่...พวกเขาพาสายใจไปไหน หทัยไม่รู้จะพูดยังไง ระหว่างนั้นก็มีเสียงปู่ดังขึ้นมา ที่กรุงเทพฯ เราเลี้ยงมันไม่ได้ ใจจอมกับหทัยหันไปก็เห็นปู่เดินเข้ามา พ่อ... ใจจอมอุทาน ทำไมไม่ได้...ก็ไหนบอกว่าบ้านใหม่เราที่กรุงเทพฯมันใหญ่ไง ใจเด็ดไม่ยอมท่าเดียว บอกว่าไม่ได้ก็ไม่ได้ ด.ช.ใจเด็ดสะอึกที่โดนปู่ตวาดก่อนจะสะบัดตัวออกจากการกอดของหทัยก่อนจะวิ่งตามสายใจ ปากก็กู่ก้องร้องตะโกน สายใจ...สายใจ นึกมาถึงตรงนี้ใจเด็ดกำลังปักธูปลงที่โกฐิเบื้องหน้า เยื้องไปทางด้านหลังไม่ไกลนัก เกริกไกร สรนุชและอรอนงค์ยืนแอบดูใจเด็ดอยู่ที่มุมหนึ่ง เป็นธรรมดาที่ไอ้เด็ดมันจะช็อก...เพราะสายใจก็เหมือนพี่น้องที่โตมาด้วยกันตั้งแต่เกิด สรนุชกับอรอนงค์ต่างนิ่งเงียบไปเมื่อได้รู้ความจริง ตั้งแต่นั้นไอ้เด็ดมันก็จะช่วยควายทุกตัวที่ช่วยได้...เพราะทดแทนที่ตอนนั้นมันไม่สามารถช่วยสายใจได้ ทุกคนมองไปที่ใจเด็ดด้วยความรู้สึกหดหู่ สรนุชเองก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ ในใจขึ้นมา เมื่อได้รู้ความจริง เหตุการณ์ที่สถานีบำรุงพันธุ์สัตว์ เจนจิรากำลังนั่งทำงานอยู่ในสำนักงาน เจนจิรากำลังจดบันทึกข้อมูลของลูกควาย ระหว่างนั้นสุบินเปิดประตูเข้ามา อ้าว... ทำไมต้องตกใจด้วยคะ เจนจิราสงสัย ก็ผมไม่เห็นใครตั้งแต่เช้า...รู้มั้ยครับว่าไปไหนกันหมด นั่นซิคะ...ฉันเองก็ยังไม่เจอใครเหมือนกัน เจนจิราก้มหน้าลงทำงานต่อ เอ่อ...แล้ววันนี้ไม่ต้องไปจับลูกควายอีกใช่มั้ยครับ ทำไมคะ...หรือว่าคุณสุบินอยากจับ สุบินรีบบอก โน... เจนจิราอมยิ้ม โนที่ผมพูดนี่ไม่ได้แปลว่าไม่นะครับ...ผมหมายถึงหัวผมยังโนอยู่เลย เจนจิราขำๆ ไม่หรอกค่ะ...วันนี้ฉันต้องจดข้อมูลให้ตรงกับเลขที่เราตอกไป แล้วเจนจิราก็พูดอย่างแปลกใจ อืม...หนึ่งสองห้าศูนย์นี่ลูกใครน้า เจนจิราลุกขึ้นก่อนจะมองไปที่ชั้นวางแฟ้มที่เรียงกันอยู่เต็มตู้ นั่นไง เจนจิราค่อยๆ ปีนเก้าอี้ขึ้นไปเพื่อหยิบแฟ้ม แต่เพราะมันสูงเกินเอื้อมทำให้เก้าอี้ที่เธอยืนเสียหลัก !!! ระวัง สุบินร้องเตือน แต่ไม่ทันซะแล้วเมื่อร่างของเจนจิราร่วงลงมา ว้ายยย ไวเท่าความคิดสุบินพุ่งเข้ามารับร่างของเจนจิราเอาไว้ได้ทัน สุบินกับเจนจิราต่างอึ้งมองหน้ากันและกัน ระหว่างที่ทั้งคู่ยังไม่ทันได้สำรวจความรู้สึก อยู่ๆ ภิรมย์ก็เปิดประตูพรวด ! เข้ามา คุณเจน...คุณเจน เจนจิรากับสุบินพอเห็นภิรมย์เข้ามาต่างก็ผละออกจากกันทันที มีอะไร ไอ้เด็ดครับ...ไอ้จะเด็ดท่าทางจะแย่ครับ อะไรนะ เจนจิราได้ยินอย่างนั้นก็รีบพุ่งออกไปทันที สุบินมองตามก่อนจะรีบตามออกไปเช่นกัน เจนจิรากับภิรมย์รีบวิ่งเข้ามาหาจะเด็ด ควายพ่อพันธุ์ตัวใหญ่ที่นอนอ้าปากพะงาบๆกับพื้น โดยมีสมหญิงคอยดูแลอยู่ข้าง หัวหน้าอยู่ไหน เห็นบอกว่าออกไปวัดตั้งแต่เช้าน่ะค่ะ สมหญิงบอก แล้วหมอละ ก็ออกไปกับหัวหน้าค่ะ เจนจิราสีหน้าเครียดลงทันที สุบินวิ่งตามเข้ามา ก่อนที่สุบินจะชะงักไปเมื่อมองเห็นป้ายชื่อหราว่า คอกพ่อพันธุ์ อยู่ตรงนี้เอง สุบินหันมองไปรอบๆ พยายามจำทิศทางก่อนจะรีบเดินเข้าไปภายในคอก สุบินเข้ามาก็เห็นเจนจิรากำลังดูแลควายจะเด็ดที่ล้มนอนอยู่กับพื้น ควายเป็นไรครับ สุบินถาม เจนจิราพยายามสำรวจอาการของจะเด็ด ไม่ทราบเหมือนกันต้องให้หมอมาดู...หัวหน้าก็ไม่อยู่หมอก็ไม่อยู่...ฮึ่ยย์...ทำไมต้องไปกันวันนี้ด้วย ระหว่างนั้นเสียงรถดังเข้ามา ทุกคนหันมองหน้ากันด้วยความดีใจ ภิรมย์เอ่ยขึ้น เสียงรถหัวหน้านี่ครับ ใจเด็ด เกริกไกร สรนุชและอรอนงค์เดินมาตามทาง ต่างคนต่างก็นิ่งเงียบหลังจากได้รู้ความหลังของใจเด็ด เป็นไร...หรือว่าความหลังตานั่นแล้วเกิดซาบซึ้งขึ้นมากระทันหันจ๊ะ แต่ฉันว่ามันน่าเศร้ามากกว่านะ...ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมเขาถึงได้รักควายมากขนาดนี้ สรนุชเองนิ่งไป แต่ก็รีบเปลี่ยนความรู้สึกก่อนที่จะมีความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้นในใจ หยุด...พอได้แล้วฉันได้ยินเรื่องนายนั่นมามากพอแล้ว อรอนงค์นิ่งไปก่อนจะลองเลียบๆ เคียงๆ ถามสรนุช เอ่อ...แล้วตอนนี้เราก็รู้ว่าความหลังเขาเป็นยังไงแล้ว...จะเอาไงต่อ สรนุชกระซิบตอบ ชุบชีวิตแม่สายใจขึ้นมามั้ง ห๊า! อรอนงค์ตกใจ เลยทำให้ใจเด็ดกับเกริกไกรหันมอง สรนุชกับอรอนงค์ต่างยิ้มให้ทั้งคู่แบบไม่ได้นัดหมาย หาอะไรเหรอครับคุณอร เอ่อ...เปล่าค่ะ...คือ อรอนงค์อึกอัก สรนุชได้โอกาสปลีกตัว คือ...เราหาของไม่เจอน่ะค่ะ...ว่าจะกลับไปหาที่เรือนรับรองน่ะค่ะ อะไรเหรอครับ...ให้ผมช่วยหามั้ยครับ ใจเด็ดสวนขึ้นมาทันที ว่างมากหรือไงหมอ... เอ้า...ไม่ว่าง เกริกไกรสบตาอรอนงค์ แต่อยากช่วย ระหว่างนั้นเจนจิราวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา หัวหน้าคะ...จะเด็ดล้มค่ะ อะไรนะ ใจเด็ดกับเกริกไกรได้ยินอย่างนั้นก็ตกใจก่อนที่ทั้งคู่จะรีบวิ่งนำออกไปทันที สรนุชกับอรอนงค์มองตามด้วยความสงสัยก่อนจะรีบวิ่งตามไปเช่นกัน สุบิน ภิรมย์และสมหญิงกำลังช่วยกันดูแลเจ้าจะเด็ดที่นอนอยู่กับพื้น ใจเด็ด เกริกไกร และเจนจิรา วิ่งเข้ามา ไอ้เด็ด...ไอ้เด็ด ใจเด็ดร้องลั่น สุบิน ภิรมย์ สมหญิงพอเห็นใจเด็ดกับเกริกไกรวิ่งเข้ามาก็รีบหลีกทาง ใจเด็ดกับเกริกไกรรีบดูจะเด็ดอย่างร้อนใจ ทำไมถึงล้ม ไม่รู้เหมือนกันค่ะหัวหน้า...เมื่อเช้าสมหญิงเอาหญ้ามาให้มันก็เห็นมันล้มอยู่อย่างนี้แล้วค่ะ ใจเด็ดหันไปถามเกริกไกร เป็นไงหมอ เกริกไกรไม่ตอบเพราะกำลังใช้มือคลำไปที่ท้องที่พองใหญ่ก่อนจะเอาหูแนบตามลงไป ระหว่างนั้นสรนุช และอรอนงค์ตามเข้ามาแล้วรีบถามสุบิน มีเรื่องอะไร มานี่ สุบินรีบลากสรนุชกับอรอนงค์ออกไป ทุกคนไม่ได้สนใจว่าทั้งสามจะทำอะไรเพราะมัววุ่นวายกับจะเด็ดนั่นเอง สุบินลากสรนุชกับอรอนงค์ห่างออกมาจากคอก มีอะไร สุบินมองไปทางคอกพ่อพันธุ์เมื่อเห็นว่าระยะปลอดภัยจึงรีบบอกข้อมูล แกจำเรื่องน้ำเชื้อพิเศษนั่นได้มั้ย เออ...ทำไม สรนุชถามส่งๆ สุบินฟังน้ำเสียงแล้วขัดใจนัก แกนี่ฉลาดเรื่องอื่นทำไมโง่เรื่องนี้วะ...น้ำเชื้อต้องมาจากไหน...ต้องมาจากควายตัวผู้ใช่มั้ย ฉันว่าแกอยากพูดอะไรก็รีบพูดเถอะ นี่ไงที่ฉันกำลังจะบอก...เธอสองคนไม่สังเกตเหรอว่าตั้งแต่มาที่นี่...เราเห็นมาหมดทุกคอกแล้ว...ยกเว้นคอกพ่อพันธุ์นี่ สุบินบอก สรนุชคิดแล้วเห็นจริงตามสุบินว่า ก็จริงนะ ที่พวกเขาไม่อยากให้เราเห็นแสดงว่าต้องมีความลับอะไรซ่อนอยู่ สรนุชฟังแล้วถึงบางอ้อ แสดงว่า...น้ำเชื้อพิเศษนั่นต้องมาจากควายตัวใดตัวหนึ่งที่อยู่ในนั้น สุบินพยักหน้าให้สรนุช สรนุชนิ่งไปอย่างครุ่นคิด นายกอบต.โชคชัย อยู่ที่บ้านตัวเอง กำลังบอกกับชาวบ้านที่มาเซ็นชื่อ ลงชื่อกันไว้ก่อน...แล้วเดี๋ยวผมจะเอารายชื่อพร้อมกับเรื่องขอทำสะพานส่งไปทางปลัดอีกที เรากำลังจะมีสะพานใช้แล้วใช่มั้ยนายก ชาวบ้านคนหนึ่งถาม มันก็พูดลำบาก...แต่ยังไงผมรู้สะพานนั่นมันจำเป็นสำหรับพวกเรา...ผมคงจะผลักดันให้ถึงที่สุด ชาวบ้านต่างก็พยักหน้าก่อนจะขอตัวกันกลับ โชคชัยลุกขึ้นมาส่งชาวบ้าน ระหว่างนั้นโชคชัยก็ต้องชะงักไปเมื่อเห็นผู้พันชาญณรงค์เดินเข้ามา ผู้พัน... หวัดดีนายก...นายกพอมีเวลาให้ผมคุยเรื่องสำคัญซักแป๊ปมั้ย โชคชัยขมวดคิ้วด้วยความสงสัยว่าเรื่องอะไร โชคชัยแปลกใจ ผู้พันอยากได้ที่ของตาน้อยเหรอครับ ผมเห็นว่าที่ตรงนั้นมันสวย...แล้วไอ้น้อยมันก็ไม่ได้ทำอะไร...ผมก็เลยอยากให้นายกเป็นพ่อสื่อให้หน่อย แล้วผู้พันจะเอาไปทำอะไรครับ ผมจะเอามาทำนาของผมไง..แต่นาของผมจะทำด้วยเครื่องมือการเกษตรสมัยใหม่ทั้งหมด...ให้ชาวบ้านเห็นกันเลยว่ายังไงของของผมก็ดีกว่าไอ้พวกควายนั่น โชคชัยนิ่งไปอย่างไตร่ตรอง เห็นทีว่าผู้พันคงต้องมองหาที่แปลงใหม่แล้วละครับ ทำไม...มีใครซื้อไปแล้วเหรอไง ครับ...ตาน้อยเขาขายให้ใจเด็ดไปแล้ว โชคชัยบอก ว่าไงนะ! ชัยณรงค์ยิ่งแค้น ไอ้นี่...ไอ้มารขวางทางรวย.. หันไปพูดกับโชคชัยต่อ ไม่รู้...ยังไงนายกก็ต้องทำให้ไอ้น้อยมันขายที่ให้ผมให้ได้...ไปบอกมันว่าผมให้ราคามากกว่าไอ้เด็ดมันสองเท่า โชคชัยถอนหายใจ จะกี่เท่าตาน้อยก็ไม่ขายให้ผู้พันหรอกครับ...ที่ตาน้อยมันขายให้ใจเด็ดเขาก็เป็นเพราะเขารักใคร่นับถือกันมานาน...เรื่องอย่างนี้ผมคงไปบังคับเขาไม่ได้ ไม่จริง ! ผมไม่เชื่อว่าใครมันจะกล้าปฏิเสธเงิน ชาญณรงค์ตบโต๊ะเสียงดัง โชคชัยหน้านิ่วลงด้วยความเครียด ใจเด็ดร้อนใจอยากฟังการวิเคราะห์อาการจากเกริกไกร เป็นไงไอ้หมอ เกริกไกรผละจากจะเด็ดขึ้นมาสีหน้าเครียด ท้องอืดน่ะ...ตอนนี้คงต้องลองให้มันกินพาราฟีนดูก่อน...ถ้าไม่หายอาจจะต้องเจาะท้อง เจาะท้องเลยเหรอหมอ เจนจิราตกใจ ใช่...แต่เดี๋ยวฉันจะลองล้วงเข้าไปดูก่อนว่ามันกินอะไรผิดเข้าไปหรือเปล่า... เกริกไกรรู้ว่าใจเด็ดเป็นกังวล เป็นไร...ฉันเคยรักษาควายท้องอืดมาตั้งเท่าไหร่แล้ว...ไปๆ...แกออกไปรอข้างนอกก่อนดีกว่า มีใครเปลี่ยนอาหารหรือเปล่า เปล่านะคะ...สมหญิงก็ให้มันกินหญ้าเหมือนทุกวัน สมหญิงรีบบอก แล้วเอาหญ้าจากไหน ก็หญ้าที่หัวหน้าให้คุณนุชตัดเมื่อวานไงคะ ใจเด็ดเริ่มเอะใจก่อนจะรีบเดินไปดูที่รางอาหารของจะเด็ด ใจเด็ดคุ้ยดูกองหญ้าแต่แล้วใจเด็ดก็ชักสีหน้าทันที เมื่อเห็นใบไม้อย่างอื่นปะปนอยู่ในหญ้า ใจเด็ดนิ่วหน้า สีหน้าเครียดขึ้นมาทันที ในขณะที่สรนุชเดินนำสุบินกับอรอนงค์มาที่คอก สุบินกับอรอนงค์ดึงสรนุชเอาไว้ ยัยนุช...มันไม่ประเจิดประเจ้อไปเหรอ ไม่หรอก...นี่แหละโอกาสดีแล้ว...ตอนนี้พวกนั้นคงวุ่นอยู่กับควาย ระหว่างนั้นใจเด็ดเดินตรงเข้ามา สุบินกับอรอนงค์เห็นก็พยายามสะกิดเรียกสรนุชเอาไว้ นุช อรอนงค์เรียกเพื่อจะบอก สรนุชยังพ่นแผนการที่คิดไว้อยู่ แล้วเราก็แกล้งทำเป็นว่าเป็นห่วงควาย อรอนงค์ เรียกอีก นุช ไม่ต้องเร่ง...ฉันกำลังจะพูดต่อนี่ไง...แล้วพวกแกสองก็ช่วยกันดูว่าควายตัวไหนที่มันดูไม่เหมือนควายตัวอื่น ระหว่างนั้นใจเด็ดเข้ามายืนทางด้านหลังของสรนุช แต่ไม่ทันได้ยินแผนการ อรอนงค์กับสุบินเห็นอย่างนั้นก็กระโดดเข้าไปปิดปากพร้อมกัน สรนุชส่งเสียงอู้อี้ๆ แล้วสุบินก็จับหน้าสรนุชหันไปทางใจเด็ด สรนุชเห็นใจเด็ดก็ตกใจ อุ้ย...เอ่อ...พวกเราก็จะเข้าไปดูอยู่เลยว่าควายคุณเป็นไงบ้าง ใจเด็ดฉะทันที ทำไมคุณไม่ดูหญ้าที่ตัดก่อนว่ามันมีอะไรบ้าง สรนุชถึงกับงงที่อยู่ๆ ก็โดนใจเด็ดซัด เช่นเดียวกับสุบินและอรอนงค์ เจนจิรารีบเข้ามาพูด หัวหน้าใจเย็นก่อนซิคะ...คุณนุชเธออาจจะไม่รู้ก็ได้ รู้..? รู้อะไร สรนุชสงสัย ก็รู้ว่าในหญ้าที่คุณตัดเก็บไว้มันมีลูกกระโดนติดมา ใจเด็ดบอก อ๋อ...นี่นายกำลังจะบอกว่าที่ควายนายเป็นอย่างนี้เพราะฉันใช่มั้ย...ถ้าอย่างนั้นนายก็ผิดเป็นสองเท่าเพราะนายเป็นคนสั่งให้ฉันทำ เรื่องผมไม่เถียง...แต่คุณก็น่าจะจิตสำนึกรู้ว่าอันไหนที่สัตว์มันกินได้กินไม่ได้ ไม่รู้...ฉันไม่ได้เรียนสัตวบาลมา...โอเค๊ ใจเด็ดไม่อยากต่อล้อต่อเถียง ผมไม่สน...ถ้าจะเด็ดเป็นอะไรไปละก็...ผมเอาเรื่องคุณถึงที่สุดแน่ ระหว่างนั้นเสียงมือถือของใจเด็ดดังขึ้น ใจเด็ดมองเบอร์ก่อนจะรับสาย สวัสดีครับนายก ใจเด็ดฟังแล้วตกใจ งั้นเหรอครับ...ได้...ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้เลย หันไปบอกกับเจนจิรา ฝากบอกหมอด้วยว่าถ้ามีจะเด็ดทำท่าไม่ดีให้รีบโทร.บอกฉันด่วน คะ...เอ่อ...แล้ว... เจนจิรายังถามไม่ทันจบประโยคก็เห็นใจเด็ดรีบเดินออกไปทันทีเหมือนมีเรื่องด่วน เจนจิราถอนหายใจ แค่ควายท้องอืดทำไมหัวหน้าคุณต้องโกรธขนาดนี้ด้วย ใช่...หรือว่าไอ้เจ้าจะเด็ดมันมีอะไรพิเศษเหรอคะ สรนุชได้โอกาสเลยยิงตรงเข้าประเด็น เจนจิรานิ่งไม่แสดงอาการอะไร ไม่มีอะไรหรอกคะ...เวลาควายไม่สบาย...หัวหน้าก็เป็นอย่างนี้ทุกที...ยังไงก็ต้องขอโทษแทนหัวหน้าด้วยนะคะ เจนจิราพูดจบแล้วเดินออกไป สุบินกับอรอนงค์รีบเข้ามาถาม ทำไม...เธอสงสัยว่ามันจะเป็นจะเด็ดหรือไง เปล่า...ฉันแค่อยากจะมั่นใจว่ามันมีควายตัวที่มีน้ำเชื้อพิเศษอยู่จริงๆ แล้วแกจะเอาความมั่นใจมาจากไหน...ถามไปก็ไม่มีใครบอกแกหรอก เรื่องนั้นมันไม่เกินมือสรนุชอยู่แล้ว สรนุชหรี่ตายิ้มเจ้าเล่ห์วาดแผนการในหัว เวลานั้นสมหญิงกำลังนั่งตำส้มตำอยู่ที่แคร่ใต้ต้นไม้ ถ้าเราจะดูควายตัวผู้ก็ให้ดูที่รูปร่างเป็นอย่างแรกก่อนคะคุณ...คือดูๆ แล้วมันจะต้องสมส่วน...บึกบึน...หน้าอกกว้าง...มีรูปตัววี...โคนหางใหญ่...หางยาวเลยข้อพับ...ปลายหางเป็นพวงสวยงาม...คุณถามทำไมเหรอคะ สมหญิงถามย้อนกลับ สรนุชพยายามนั่งตีสนิทอยู่กับสมหญิง อ๋อ...ก็เป็นข้อมูลในการเขียนบทสารคดีไง...เอ่อ...แล้วอย่างจะเด็ดนี่ถือว่าเป็นควายสวยมั้ย ยิ่งกว่าสวยเลยคะคุณขา...ไอ้ตัวนี้น่ะเคยชนะการประกวดระดับประเทศมาแล้วนะ...เอ่อ...คุณกินปลาแดกเป็นมั้ยคะ สมหญิงถาม สรนุชทำหน้าเจื่อนแต่ต้องเล่นละคร แซบอีหลีน้อ...เยอะๆ เลยก็ได้จ้ะ...เอ่อ...แต่ฉันไม่เห็นว่าหัวหน้าคุณจะใช้งานจะเด็ดอะไรเลย...หัวหน้าคุณกลัวควายเหนื่อยเหรอ อูย...ใครบอกล่ะคะ...ไอ้จะเด็ดนี่เหนื่อยยิ่งกว่าไถนาอีกนะคะ...วันๆ ไม่ทำอะไรนอกจาก ทำท่าตีมือใส่กัน ฮึซๆ กับตัวเมียอย่างเดียว เหรอ...แล้วเราจะรู้ได้ยังไงว่าตัวไหนเหมาะสำหรับเป็นพ่อพันธุ์ สรนุชซัก อยากรู้จริงๆ เหรอคะ...จะพูดไปก็กระดากปาก...คุณเอาหูมาดีกว่าค่ะ สรนุชค่อยๆ ยื่นหูให้สมหญิงกระซิบกระซาบ สรนุชทำหน้าเจื่อนลงเล็กน้อย ด้านภิรมย์กำลังอาบน้ำให้ควาย เจอสรนุชถามอีกราย ที่นี่เขานอนกันดึกครับคุณ ภิรมย์บอก สรนุชหน้าเครียด เอ่อ...ตีอะไรเหรอ เฮ้ย ! ตีอะไรกันคุณ...สามทุ่ม ! สามทุ่มนี่ก็ถือว่าดึกสุดๆ แล้ว สรนุชดีใจขึ้นมาทันที แล้วจึงถามต่อ แล้ววันนั้นฉันเห็นหัวหน้าคุณออกมาดูควายตอนกลางคืนด้วยเหรอคะ ใช่ครับ...หัวหน้าชอบออกมาเดินเล่นดูไอ้พวกนี้น่ะครับ สรนุชนิ่งไปรับทราบข้อมูล แล้วตัดสินใจถาม แล้วหัวหน้าคุณชอบออกมาเดินเล่นตอนกี่โมง ชาญณรงค์อยู่ที่บ้านตาน้อย หันหน้ามาด้วยสีหน้าเข้มเหี้ยม ขณะถาม แกไม่ขายให้ฉันเหรอ ตาน้อยก้มหน้าก้มตาด้วยความกลัว ผมขอโทษครับผู้พัน...ผมขายให้หัวหน้าใจเด็ดไปแล้ว แกก็ยกเลิกสัญญาซิวะ ชาญณรงค์ปราดเข้าไปกระชากคอเสื้อตาน้อย อบต.โชคชัยรีบเข้ามาห้าม ผู้พัน...ไหนผู้พันบอกว่าจะมาคุยกันดีๆ ไง...ถ้าเป็นอย่างนี้ผมว่าผู้พันกลับไปดีกว่า แล้วผมพูดไม่ดีตรงไหน...เนี่ยดีแล้ว...เพราะปกติผมจะใช้ลูกปืนพูด ระหว่างนั้นมีเสียงของใจเด็ดดังขึ้น ผู้พัน ทุกคนหันไปก่อนจะเห็นใจเด็ดเดินเข้ามา ใจเด็ด ผู้พันจะขู่ตาน้อยไปก็ไม่มีประโยชน์...เพราะที่ผืนนี้เป็นของผมแล้ว ใจเด็ดว่า ชาญณรงค์โมโห แก...ทำไมแกต้องคอยขวางทางฉันตลอด ผมไม่เคยขวางทางใคร...ที่ผืนนี้ผมซื้อมาก่อนที่ผู้พันอยากจะได้ แต่ฉันเป็นคนที่อยากได้อะไรต้องได้ ชาญณรงค์บอก ถ้าอย่างนั้น ครั้งนี้ผมคงต้องทำให้ผู้พันผิดหวัง ชาญณรงค์โกรธจนตัวสั่น ไอ้ใจเด็ด...แกจำคำพูดแกไว้...ถ้าฉันไม่ได้คนอื่นก็ต้องไม่ได้ ผู้พัน...ผมถือว่าคำพูดเมื่อกี้เป็นคำขู่...ถ้าใจเด็ดเป็นอะไรไป...ผู้พันคือผู้ต้องสงสัยเป็นคนแรก โชคชัยแทรกขึ้นมา นี่นายกก็เข้าข้างมันเหรอ ชาญณรงค์หงุดหงิด ผมไม่ได้เข้าข้างใคร...ผมเข้าข้างความถูกต้อง...ผู้พันกลับไปเถอะครับ...ยังไงเรื่องนี้ก็ไม่มีทางเป็นไปได้ ได้...แล้วพวกแกจะรู้ว่าเล่นผิดคน ชาญณรงค์ขู่แล้วเดินออกไปอย่างหัวเสีย ใจเด็ดเข้ามาหาตาน้อย ไม่ต้องกลัวนะตา...ถ้ามีเรื่องอะไรไปหาผมได้ตลอดเวลา ใจเด็ดหันมาพูดกับโชคชัย ขอบคุณมากนะนายก โชคชัยตบบ่าใจเด็ดแทนคำตอบว่าไม่เป็นไร ในขณะที่ใจเด็ดหน้าเครียดขึ้นมา เพราะเขารู้ว่าชาญณรงค์ต้องกลับมาเอาคืนอีกในไม่ช้า เวลาเดียวกันนั้น อรอนงค์กำลังยืนซวนเซไปมา ระหว่างนั้นได้ยินเสียงของสุบินดังขึ้น ไม่ใช่...ขึ้นมาอีก ที่แท้อรอนงค์กำลังเหยียบหลังให้สุบินอยู่ ในขณะที่สรนุชนั่งใช้ความคิดอยู่ด้วย นี่แกให้ฉันเหยียบอย่างนี้ไม่กลัวเสียศักดิ์ศรีหรือไง อรอนงค์ถามเย้ย โอ๊ย...ฉันกลัวแล้วจะให้เหยียบเหรอ...ขึ้นมาอีก...อีกนิด สุบินบอก อรอนงค์ค่อยๆ เดินขึ้นมาบนหลังของสุบิน แต่เพราะอรอนงค์ทรงตัวไม่อยู่เลยทำให้อรอนงค์เสียหลักก่อนจะเหยียบเข้าไปที่ตรงก้นส่งผลถึงจุดยุทธศาสตร์ทันที อ้าก สุบินร้องลั่น ขอโทษ..ขอโทษ จู่ๆ สรนุชก็ส่งเสียงแทรกขึ้น คืนนี้..! ต้องคืนนี้เท่านั้น สุบินยังจุก หน้าเขียวไม่หาย หันมาถาม อะไรของแกยัยนุช เราต้องหาควายพ่อพันธุ์ให้เจอภายในคืนนี้ สรนุชบอกซีเรียส แล้วแกรู้เหรอว่ามันเป็นตัวไหน ถ้ามันจำเป็น...ฉันก็ต้องทำทุกตัว ทำอะไร อรอนงค์สงสัย ทำหมันพวกมันไง เฮ้ย ! ไอ้โหด...ไอ้ซาดิสม์...นี่...ต้องอย่างนี้เขาถึงเรียกว่าหยามศักดิ์ศรีลูกผู้ชายอย่างแรง สุบินว่า นั่นซินุช...มันทารุณสัตว์น่ะ สรนุชเมื่อเห็นว่าเพื่อนไม่เห็นด้วยก็ต้องหาทางใหม่ ฉันก็พูดไปอย่างนั้นแหละ...แกรู้เหรอว่าทำหมันควายยังไง ถามทำไม...แกจะเอาไปทำให้แฟนแกเหรอ สุบินแซว ปากเหรอที่พูดน่ะ สุบินฉุน อ้าว...จริงนะ...ถ้าแกจะทำหมันควายนี่...ฉันว่าแกทำให้แฟนแกดีกว่า สุบินเล่นไม่เลิก ไอ้นี่...ไม่หยุดใช่มั้ยแก ฉันเตือนด้วยความหวังดีนะ...จะบอกให้ว่านายวัตน่ะหื่นยิ่งกว่าควายพ่อพันธุ์พวกนี้ไม่รู้กี่เท่า สุบินพูดแล้วก็ลุกขึ้นยังนั่งกุมเป้าอยู่แต่ก็ค่อยยังชั่วขึ้นแล้ว แต่แล้วสรนุชที่โกรธอยู่ก็พุ่งเข้ามาแล้วเหยียบซ้ำ ไอ้บ้า...เรื่องไรเอาวัตไปเทียบกับควายพวกนั้น เฮ้ย! ...ฉันพูดเล่น ไม่ต้องเลย...มานี่...ฉันทำหมันให้แกดีกว่า สุบินรีบวิ่งจู๊ดออกไปเพราะเห็นสรนุชโกรธจริง อย่าไปถือมันเลย...ปากมันก็อย่างนี้แหละ สรนุชนึกหวั่นใจจึงหันไปถามอรอนงค์ อร...แกว่าวัตเขาเป็นอย่างนั้นหรือเปล่า อรอนงค์ไม่อยากให้เพื่อนคิดมาก ไม่หรอกนุช...แกไม่เชื่อใจวัตเขาหรือไง สรนุชนิ่งไปแม้ว่าจะดูไม่มีอาการแต่ภายในกลับร้อนรุ่มขึ้นมา สรนุชเปิดประตูเข้ามาในสำนักงาน กวาดตามองไปรอบๆ ไม่เห็นใครก็ลองเรียกดู สวัสดีค่ะ...มีใครอยู่มั้ยคะ เงียบ...ไม่มีเสียงใดๆ ตอบกลับมา สรนุชได้ทีจึงค่อยๆ ย่องเข้ามาที่โทรศัพท์สำนักงาน สรนุชมองไปนอกหน้าต่างอีกที มีใครอยู่มั้ยคะ พอแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่จริงๆ สรนุชก็ค่อยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทร. มือถือของณวัตดังขึ้น ณวัตหันมองก่อนจะหยิบมาดู ณวัตแปลกใจ เบอร์ต่างจังหวัด... ลองกดรับสาย ฮัลโหล พอฟังแล้วตกใจเล็กน้อย นุช สรนุชนั่งอยู่ใต้โต๊ะแอบคุยโทรศัพท์ มือถือนุชมันเสียตั้งแต่วันแรกที่มาเลย ณวัตเป่าปากอย่างโล่งอก วัตก็คิดว่านุชเป็นอะไรหรือเปล่า...โทรไปก็ติดต่อไม่ได้...รู้มั้ยว่าวัตเป็นห่วงนุชแค่ไหน สรนุชแอบอมยิ้ม จริงเหรอ จริงซิ...นี่วัตบอกพ่อว่าจะไปสุรินทร์เลยนะครับ สรนุชยิ่งดีใจใหญ่ ไม่ต้องหรอกค่ะ...อีกวันสองวันนุชก็กลับแล้ว...วัต..นุชมีเวลาไม่มาก...แต่นุชฝากบอกพ่อคุณหน่อยว่านุชพบความลับของไอ้พวกกระบือบาลแล้ว ความลับ..? ความลับอะไร ณวัตงง เวลาเดียวกันนั้นใจเด็ดเปิดประตูเข้ามาภายในสำนักงาน สรนุชที่มัวแต่จดจ่อกับโทรศัพท์จึงไม่รู้ตัว ตอนนี้นุชยังบอกไม่ได้...แต่กลับไปนุชจะมีข่าวดีให้กับบาคาตี้แน่ๆ ด้านใจเด็ดเดินมาที่โต๊ะก่อนจะเห็นสายโทรศัพท์ถูกดึงออกไป ใจเด็ดมองไล่ตามสายโทรศัพท์ไปก็เห็นสรนุชแอบคุยโทรศัพท์อยู่ เอ่อ...วัตคิดถึงนุชมั้ย สรนุชยิ้มแก้มปริ ค่ะ...นุชก็คิดถึงวัตค่ะ สรนุชยิ้มก่อนจะลุกขึ้นเพื่อวางโทรศัพท์ ทันใดนั้นสรนุชก็ใจหายวูบเมื่อเห็นใจเด็ดยืนอยู่ ไม่น่าเชื่อ... สรนุชใจหายวาบ...คิดในใจว่าตานี่ต้องรู้แน่ๆ ว่าตนมาจากบาคาตี้ ใจเด็ดพูดต่อ ว่าคนอย่างคุณจะมีแฟน สรนุชผิดคาด ห๊า จนเมื่อตั้งสติได้ เอ่อ...ทำไม...ผู้หญิงที่ทั้งสาวทั้งสวยอย่างฉันจะมีแฟนมันแปลกตรงไหน คุณอาจจะไม่แปลก...แต่คนที่แปลกคือแฟนคุณต่างหาก...ที่ชอบผู้หญิงอย่างคุณ ใจเด็ดหยัน อ้าว...นี่...นายอย่ายุ่งเรื่องส่วนตัวของฉันได้มั้ย ถ้าอย่างนั้นคุณก็อย่าเอาเรื่องส่วนตัวของคุณมายุ่งเกี่ยวกับทรัพย์สินของราชการ...เพราะผมมีสิทธิจับคุณติดคุกข้อหาบุกรุกสถานที่ราชการได้ บ้าอำนาจ สรนุชด่า ใจเด็ดสวนกลับ บ้าผู้ชาย ฉันบ้าผู้ชายตรงไหน แล้วไอ้ที่ขวนขวายแอบเข้ามาใช้ทรัพย์สินราชการ อย่างนี้เขาไม่เรียกว่าบ้าผู้ชายแล้วเรียกว่าบ้าอะไร พูดจบใจเด็ดก็เดินออกไปเลยทันที นี่ สรนุชโกรธถึงกับตัวสั่น พูดไม่ออกก่อนจะเดินตึงตังออกไปด้วยความโมโห ใจเด็ดมองตามส่ายหน้าอย่างเอือมระรา สุบินกับอรอนงค์กำลังตั้งวงทานข้าว อรอนงค์มองไปนอกเรือนเป็นห่วงสรนุช ไม่รอนุชเหรอ สุบินส่ายหน้า หือ...ไม่ล่ะ...ฉันกลัวมันกลับมาแล้วฉันจะกินไม่ลง ทำไมล่ะ อรอนงค์งง อ้าว...ก็ก่อนไปยัยนุชมันคุยเรื่องอะไรละ...ทำหมันควาย...เกิดกลับมาแล้วแม่นั่นถือตัวเดียวอันเดียวมาด้วย...เธอจะกินข้าวลงมั้ย อรอนงค์ทำหน้ายี้ก่อนจะคิดไปคิดมาแล้วรีบลงนั่งกินข้าวกับสุบินทันที ระหว่างนั้นสรนุชเดินขึ้นบ้านมาพอดี อรอนงค์เห็นรีบถาม นุช...ไปไหนมา สรนุชยังโกรธใจเด็ดอยู่ ไปโทร.หาวัตมา สุบินสังเกตจากสีหน้าแล้วแซวขึ้น อารมณ์ไม่ดีอย่างนี้...หรือว่านายวัตมีกิ๊ก สรนุชคว้าผักลวกปาใส่ เงียบไปเลย..! ฉันอารมณ์ไม่ดีเพราะนายใจเด็ดนั่นต่างหาก... ยิ่งโกรธยิ่งเหมือนจะเป็นแรงขับให้สรนุชอยากเอาชนะ คอยดูนะ...รถไถบาคาตี้ต้องชนะให้ได้...เธอสองคนพร้อมนะคืนนี้ หือ...อรคนเดียว...ฉันไม่เกี่ยว สุบินว่า สุบิน...นี่เพื่อนขอร้องแกจะไม่ช่วยเพื่อนหน่อยเหรอ สรนุชต่อว่า ช่วยเพื่อนทรมานสัตว์เหรอไง...ไม่ละ สรนุชรู้ว่าเพื่อนไม่ยอมตัวเองก็เลยต้องยอมไปก่อน บ้าเหรอไง...คืนนี้ฉันแค่จะแอบเข้าไปถ่ายรูปเพื่อเก็บไปเป็นข้อมูลเท่านั้น สรนุชหรี่ตามุ่งมั่นกับภารกิจในคืนนี้ ค่ำคืนนั้น ที่บริเวณพุ่มไม้ข้างบ้านพักของใจเด็ด สรนุช สุบินและอรอนงค์ค่อยๆ โผล่ขึ้นมาท่ามกลางความมืดมิด ทั้งสามมองไปที่บ้านพักของใจเด็ดเห็นว่าไฟชั้นสองของบ้านเปิดอยู่ ไหนบอกว่าสามทุ่มก็นอนแล้วไง...นี่มันจะห้าทุ่มแล้วนะ สุบินว่า ฉันจะรู้มั้ย...ก็พวกคนงานบอกฉันอย่างนี้นี่ สรนุชฉุน ระหว่างนั้นไฟห้องนอนบนชั้นสองดับลง อรอนงค์รีบสะกิดเรียกสรนุชกับสุบินที่กำลังเถียงกันอยู่ ดับแล้ว..! อรอนงค์บอก สรนุชกับสุบินหันไปก็เห็นไฟห้องนอนใจเด็ดดับไปแล้ว โอเค๊...งั้นทวนแผนกันก่อน...พอไปถึงคอกแล้ว...แยกย้ายกันถ่ายรูปควายพ่อพันธุ์ที่คิดว่าจะมีน้ำเชื้อพิเศษ สรนุชจะลุกไป อรอนงค์ดึงรั้งไว้ แต่ฉันดูไม่ออกนี่...ควายมันก็เหมือนๆ กันหมดทุกตัว ใช่...ฉันก็ดูไม่ออก สรนุชไม่ได้ดั่งใจ เออ...งั้นก็ถ่ายมาให้หมดทุกตัวแล้วกัน... สรนุชพยักหน้า ไป สรนุชก้มๆ เงยๆ แล้วค่อยๆ เดินนำออกไป สุบินกับอรอนงค์ตามหลังไป คล้อยหลังสามคนเดินออกไปได้ไม่นาน ไฟชั้นล่างในบ้านของใจเด็ดก็สว่างขึ้น!!! 
|
มิกัง
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
||||||||||||
