Group Blog
All Blog
|
กระบือบาล ตอนที่ 7 (ต่อ)  ภายในร้านคาราโอเกะขณะนั้น ชาญณรงค์เร่งรุกทำคะแนนต่อ ตักกับข้าวให้อรอนงค์ จนเวลานี้จานอรอนงค์มีกับข้าวล้นเต็มจานไปหมด พอเถอะค่ะผู้พัน...นี่ผู้พันจะขุนอรเขาลงประกวดธิดาสุกรเหรอคะ สรนุชบอก แหม...ถ้าคุณอรแกเป็นหมู...ผู้พันคนนี้ก็ขอเป็นรำแล้วกันครับ ชาญณรงค์ว่า สรนุชกับอรอนงค์ถึงกับเหล่มองกัน ระหว่างนั้นโชคชัยตักแป้งฟูให้กับสรนุช ขอบคุณค่ะคุณโชคชัย... สรนุชตักเข้าปากเคี้ยวกร้วมๆ อร่อยจังค่ะ...อะไรเหรอคะ กุ้งฟูน่ะครับ...เมนูโปรดของผมเลยนะครับ สรนุชรู้สึกถึงคลื่นบางอย่างที่โชคชัยพยายามส่งมา แต่แล้วสรนุชก็นึกได้ ห๊า ! เมื่อกี้คุณโชคชัยบอกว่าไอ้ที่นุชกินเข้าไปเมื่อกี้มันอะไรนะคะ กุ้งฟูไงครับ...ทำไมเหรอครับ สรนุชสีหน้าตื่นตกใจ ทางด้านใจเด็ดกับเกริกไกรนั่งอยู่ที่นั่งรอของสถานีอนามัย ใจเด็ดตบบ่าปลอบใจ เอาน่า...ภิรมย์ไม่เป็นไรมากหรอกน่า ขอโทษนะเว้ย...ที่ภิรมย์ต้องเป็นอย่างนี้ที่แกต้องเสียเวลามาที่อนามัยนี่...ทั้งหมดมันเป็นเพราะฉัน ใจเด็ดมองอย่างรู้ทัน แกจะห่วงอะไร...คุณอรเขาไปกับนายก...ไม่มีอะไรหรอกน่า เกริกไกรชะงักไป ไอ้ที่ฉันห่วงก็เรื่องนายกนี่แหละ ใจเด็ดชักสงสัย ไอ้เด็ด...แกว่านายกเขาชอบคุณอรเปล่าวะ ใจเด็ดนิ่งไปเพราะรู้ว่าคนที่โชคชัยชอบไม่ใช่อรอนงค์ แต่เป็นสรนุชต่างหาก แล้วถ้าชอบละ ใจเด็ดถามหยั่งเชิง และหมายถึงสรนุช บ๊ะ...อย่างนี้ก็ต้องแข่งกันหน่อย ใจเด็ดสะท้อนใจ แข่ง...? หึ...จะเอาอะไรไปสู้กับเขา หัวใจไง...ถึงฉันจะเป็นแค่หมอควายไม่ได้มีอำนาจหน้าตาเหมือนนายก...แต่ฉันเชื่อหัวใจที่เต็มไปด้วยความรักที่ฉันมีให้คุณอรนั่นไม่น้อยไปกว่าใครเว้ย เกริกไกรบอกด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่น ใจเด็ดได้ยินที่เกริกไกรพูดก็คิดถึงตัวเองขึ้นมาทันที เกริกไกรพยักหน้ารับ ระหว่างนั้นพยาบาลเดินเข้ามาหาใจเด็ดกับเกริกไกร พยาบาลนางนั้นรู้จักใจเด็ดอยู่แล้ว หัวหน้า...คุณหมอเชิญที่ห้องคะ เกริกไกรเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมา เชิญ...? เชิญทำไม..? หมอทำใจดีๆ นะคะ พยาบาลบอก ห๊า ! อย่าบอกนะว่า...ภิรมย์มัน เกริกไกรตกใจหนัก ภิรมย์ไม่เป็นไรค่ะ พยาบาลว่า อ้าว...แล้วจะพูดให้ตกใจทำไมเนี่ย ก็แหม...ก็เพิ่งเห็นหมอควายมือหนึ่งแห่งบ้านหนองระบือพลาดนี่คะ...ไปค่ะหัวหน้า...ตาภิรมย์นั่นตอนนี้คงฟังอะไรไม่รู้เรื่อง ใจเด็ดกับเกริกไกรลุกขึ้น แต่ใจเด็ดหันไปกดไหล่เกริกไกรให้นั่งเอาไว้ แกนั่งนี่แหละ... ใจเด็ดตบบ่าเกริกไกรอีกครั้ง เป็นเชิงบอกให้เกริกไกรนั่งสงบสติอารมณ์ก่อน แล้วใจเด็ดเดินออกไป ภายหลังจากที่ใจเด็ดออกไป เกริกไกรผุดลุกผุดนั่งอย่างร้อนใจ ระหว่างนั้นเกริกไกรได้ยินเสียงคนเดินคุยกันเข้ามา จึงหันไปมองแล้วเกริกไกรก็ต้องอึ้งไปเมื่อเห็นว่าโชคชัยเดินมากับอรอนงค์ ไม่ต้องห่วงนะครับคุณอร...คุณนุชคงไม่เป็นไร อรต้องเป็นบอกนายกถึงจะถูกค่ะ...ดูท่าทางคุณโชคชัยจะห่วงยัยนุชมากกว่าอรซะอีก โชคชัยก้มหน้าเขิน อรอนงค์มองยิ้มให้อย่างรู้ทัน แต่ภาพทั้งหมดที่เกริกไกรเห็นกลับทำให้เขาคิดว่าทั้งสองกำลังจีบกัน คุณอร!!! โชคชัยกับอรอนงค์หันไปก็เห็นเกริกไกรเดินเข้ามา เกริกไกรรีบดึงมืออรอนงค์ให้มาอยู่ด้านหลังเขา คุณอร...คุณอรทำอย่างนี้ได้ยังไง อรอนงค์ งง อ้าว..หมอ โชคชัยทักทาย ไม่ต้องมาอ้าวเลยนายก...มาทำอะไรกันที่นี่ เกริกไกรคิดไปไกล หรือว่า...นายกพาคุณอรมาตรวจเลือดก่อน... เกริกไกรเพ้อไปถึงเรื่องแต่งงานโน่น ...หรือไม่ก็... เกริกไกรพูดไม่ทันจบคำ ระหว่างนั้นเสียงของชาญณรงค์ดังขึ้น อ้าว...มาอยู่กันที่นี่เอง...แล้วคุณนุชเป็นไงบ้างครับ ชาญณรงค์เพิ่งเห็นเกริกไกร เฮ้ย ! ไอ้หมอควาย ดีจริงๆ...วันนี้มันเป็นวันอะไรวะเนี่ย เกริกไกรเพิ่งนึกได้ เมื่อกี้ผู้พันว่าอะไรนะ...คุณนุชเป็นอะไร ลิ้นของสรนุชแข็งคับจุกปาก โดยมีหมอกำลังเอาแท่งเหล็กสำหรับแหย่ช่องปากแตะที่ลิ้น รู้สึกมั้ยครับ สรนุชพูดแบบลิ้นจุกปาก ก็บอกว่าไม่รู้สึกไงหมอ แหม...เพิ่งเห็นคนแพ้กุ้งแล้วลิ้นแข็งก็วันนี้แหละ หมอรีบตัดบท เดี๋ยวขึ้นไปนอนบนเตียง...แล้วก็ถอดกางเกงออก สรนุชลุกขึ้น ก่อนจะนึกได้ก็หันมาโวยวายทั้งที่ลิ้นจุกปาก ไอ้บ้า...ไอ้หมอลามก...ไอ้หมอโรคจิต หมอฟังไม่ออกแต่พอจับอาการได้ ต้องฉีดยาที่สะโพก...เข้าใจ...แล้วผมก็ไม่ได้ฉีด...เดี๋ยวจะมีพยาบาลมาฉีดให้ สรนุชยิ้มแหยๆ หมอเดินออกมาจากห้องตรวจสรนุชแล้วเดินตรงไป ระหว่างนั้นใจเด็ดเข้ามาที่หน้าห้อง ก่อนจะมองไปที่หน้าห้องตรวจที่มีอยู่สองห้อง ใจเด็ดมองหาพยาบาล แล้วก็ไม่บอกว่าห้องไหน แล้วมองไปที่ห้องตรวจด้วยความลังเล ใจเด็ดเปิดประตูเข้ามาในห้องเห็นที่เตียงมีม่านปิดเอาไว้รอบด้าน จึงเดินเข้าไปแล้วเปิดม่านออก ไง แล้วใจเด็ดก็ต้องอึ้งไปเมื่อเห็นเป็นสรนุชนอนอยู่ที่เตียง กางเกงถูกดึงลงมาเล็กน้อยจนเห็นเนื้อที่สะโพกขาวจั๊วะ สรนุชหันมาตามเสียง แล้วสรนุชก็ต้องตาโตตกใจเมื่อเห็นว่าเป็นใจเด็ด ใจเด็ดกับสรนุชร้องอย่างตกใจพร้อมกัน เฮ้ย ภายหลังจากเกริกไกรได้ฟังเรื่องทั้งหมดแล้ว แต่ก็ยังทำหน้าสงสัย ไอ้เรื่องที่คุณนุชแพ้กุ้งผมรู้...แต่ผมไม่รู้ว่าผู้พันมาทำไม อ้าว...ไอ้นี่...ฉันก็มาเป็นเพื่อนน้องอรของฉันซิวะ ชาญณรงค์ว่า ระหว่างนั้นมีเสียงร้องกรี๊ดของสรนุชดังแทรกเข้ามา อ๊ายย นุช อรอนงค์ตกใจ ทุกคนหันไปทางเสียงสรนุชด้วยความตกใจ ใจเด็ดวิ่งออกมาจากห้องแทบไม่ทัน โดยมีหมอนปลิวตามมาจนเกือบจะโดนใจเด็ด เดี๋ยวก่อนซิคุณ...ฟังผมก่อน สรนุชโวยวายลิ้นจุกปาก ฉันไม่ฟัง...ไอ้บ้า...ไอ้โรคจิต ระหว่างนั้นทุกคนวิ่งเข้ามาแล้วสรนุชกำลังตีใจเด็ด ขณะที่ใจเด็ดก็ปัดป้องพัลวัน โชคชัยรีบเข้ามาขวาง เกิดอะไรขึ้นเหรอครับคุณนุช เกิดอะไรล่ะคะ...ฉันกำลังถอดกางเกงรอพยาบาลมาฉีดยา...แต่ตานี่มาจากไหนไม่รู้ เกริกไกรขัดจังหวะขึ้น เอ่อคุณนุชครับ...ผมว่าถ้าคุณนุชพูดลำบาก...อธิบายเป็นภาพก็ได้นะครับ สรนุชขัดใจก่อนจะทำท่าให้ทุกคนดู ใจเด็ดรำคาญเลยเข้ามาอธิบายกับทุกคนแทน มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด...ผมไม่ได้มีเจตนาจะเข้าไปดูก้นคุณเลย สรนุชอาย อ๊าย...ไอ้บ้า สรนุชจะวิ่งเข้าไปตีใจเด็ด โชคชัยต้องรีบเข้ามาห้าม อ้าว...คุณจะโกรธอะไร...ถ้าก้นคุณน่าดูก็ว่าไปอย่าง ฟังที่ใจเด็ดบอก สรนุชถึงกับอึ้งโกรธจนตัวสั่นก่อนจะระเบิดขึ้น อ๊าย สรนุชพุ่งเข้าไปจะไปหาใจเด็ดอีก อรอนงค์ต้องรีบเข้ามาห้ามสรนุช โชคชัยรีบเข้ามาพูดกับใจเด็ด ฉันว่านายกลับไปก่อนเถอะ...แล้วเดี๋ยวฉันจะพาคุณนุชไปส่งเอง ใจเด็ดมองสรนุชแล้วส่ายหน้า สรนุชยิ่งโมโห ส่ายหน้าทำไม...ห๊า ใจเด็ดเดินออกไป ทำให้เกริกไกรถึงกับเหวอ อ้าว...ไอ้เด็ด...แล้ว...แล้วคุณอรละ ไม่เป็นไรครับหมอ...เดี๋ยวผมไปส่งคุณอรให้เอง นายกไม่ต้องเลย...ยังไงผมก็จะพาคุณอร กละ... หันไปทางอรอนงค์ อ้าว...เฮ้ย เกริกไกรพูดไม่ทันจบก็โดนใจเด็ดดึงคอเสื้อออกไป คนไข้คนอื่นๆ ถึงกับตะลึงมองสภาพอนามัยเวลานั้นที่มีแต่ความวุ่นวายไปกันหมด ตกเวลากลางคืนใจเด็ดนั่งรออยู่ที่หน้าเรือนรับรอง ใจเด็ดมองนาฬิกาข้อมืออย่างรอคอย ในขณะที่เกริกไกรเดินไปเดินมางุ่นง่านนั่งไม่ติดที่ ฉันว่าแกไม่ต้องห่วงหรอกน่า...มีคุณนุชไปด้วยไม่น่าจะมีอะไร ไม่มีอะไรแล้วทำไมยังไม่กลับ...ไปลองชุดอะไรค่ำมืดป่านนี้ เกริกไกรคิดมากเข้าไปอีก หรือว่า...จะเกิดอะไรขึ้นกับพวกนั้น ใจเด็ดได้ยินอย่างนั้นก็ฉุกคิดขึ้นมาเหมือนกัน ไม่หรอกมั้ง...ถ้ามีอะไรจริงป่านนี้คงมีใครมาบอกอะไรแล้วละ แต่ฉันไม่อยากนั่งรอเฉยๆ อย่างนี้ เกริกไกรโวยวายไม่เลิก จะไปไหนวะหมอ ออกไปตาม เกริกไกรหุนหันจะเดินออกไป ใจเด็ดรีบเดินมาห้าม แต่แล้วทั้งสองก็ต้องชะงัก เมื่อเห็นสรนุชกับอรอนงค์เดินเข้ามา สรนุชเดินกะเผลกๆ เพราะโดนฉีดยาที่สะโพกนั่นเอง ทั้งสองสาวเองก็ชะงักไปเมื่อเห็นใจเด็ดกับเกริกไกรเดินเข้ามา คุณอร ! เป็นอะไรหรือเปล่าครับ เกริกไกรรีบเข้ามาดูอรอนงค์ด้วยความเป็นห่วง ในขณะที่ใจเด็ดมองสรนุชนิ่งๆ โดยไม่แสดงอาการใดๆ ให้เห็น นายกเขาไม่ได้ทำอะไรคุณอรใช่มั้ยครับ เขาจะทำอรทำไมคะ...คุณโชคชัยน่ะเป็นคนดีนะคะหมอ ใจเด็ดกับเกริกไกรที่ได้ยินอย่างนั้นก็อึ้งไป เกริกไกรหน้าตึงด้วยความหึง ก่อนจะเดินออกไปเลย ทุกคนมองตามงงๆ ว่าเกริกไกรเป็นอะไร ใจเด็ดพูดกับอรอนงค์ หมอเขาห่วงคุณนะครับ...ผมว่าคุณอรตามไปดูไอ้หมอมันหน่อยเถอะครับ อรอนงค์รู้สึกผิดหน้าเศร้าลง หมอ... พออรอนงค์เดินตามเกริกไกรออกไป ใจเด็ดหันมามองสรนุชแล้วเหล่มองลงไปที่สะโพก ไม่ต้องมองเลย...ห้ามพูดเรื่องก้นฉันให้ใครฟัง...ได้ยินมั้ย ใจเด็ดไม่ตอบโต้เอาแต่ยิ้มเยาะ ถ้าฉันได้ยินเรื่องก้นของฉันออกจากปากคนอื่น...ฉันจะถือว่ามันมาจากนาย...ไม่ซิ...นายต้องลบความทรงจำเรื่องก้นฉันออกไปจากหัวสมองนายเลย...เข้าใจ๋ นี่คุณเห็นผมเป็นคนยังไง...ถึงได้... ใจเด็ดพูดไม่ทันจบสรนุชก็สวนขึ้น คนยังไง...ก็ลามก...คิดต่ำ...ใจดำ...ส่ำส่อน...อันหลังนี้ฉันเติมเพื่อความคล้องจอง ใช่ซิ...ใครจะไปดีเท่านายกของคุณเล่า ใจเด็ดประชดส่ง ตามแรงหึงหวงในใจ อ๋อ...แน่นอน...คุณโชคชัยน่ะทั้งสุภาพทั้งใจดี...นายน่ะ...เทียบเขาไม่ได้หรอกย่ะ ใจเด็ดได้ยินอย่างนั้นก็ของขึ้นอารมณ์หึงพุ่งปรี๊ด ถ้าคุณไม่มีอะไรผมขอตัวไปพักผ่อนก่อน...พรุ่งนี้มีงานต้องทำอีกเยอะคงไม่มีเวลามานั่งฟังอาการบ้าผู้ชายของคุณหรอก ใจเด็ดพูดในอารมณ์ประชดและหึงหวงโยไม่รู้ตัวเพราะไม่พอใจที่ทั้งวันสรนุชหายไปกับโชคชัย ใจเด็ดเดินหน้าตึงออกไป สรนุชถึงกับงงว่าใจเด็ดเป็นอะไร ห๊า ! นี่นายว่าฉันอีกแล้วนะ...หึ ใจเด็ดเดินหนีมาตามทาง ระหว่างนั้นสรนุชเดินกะเผลกตามมา นี่...เดี๋ยวก่อน ใจเด็ดชะงัก หันไปมอง เห็นสรนุชกะเผลกเข้ามา ใจเด็ดทำหน้าเซ็งก่อนจะหันไปเดินต่อ สรนุชกัดฟันวิ่งมาขวางเอาไว้ ทั้งคู่เปิดฉากทะเลาะกันก่อนนอน นี่...เมื่อกี้ที่นายพูด...มันหมายความว่าไง ก็หมายความอย่างที่ผมพูดนั่นแหละ ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะตีความว่า...นายกำลังอิจฉา ใจเด็ดชะงักเพราะคิดว่าสรนุชหมายถึงเขากำลังอิจฉาโชคชัย ผมน่ะนะอิจฉา แล้วถ้าไม่ใช่...นายโกรธฉันเรื่องอะไร ว่าพลางสรนุชเดินเข้าไปในระยะประชิดใจเด็ดเพื่อคาดคั้น ใบหน้าของสรนุชเวลานี้ชิดใกล้กับหน้าของใจเด็ดจนลมหายใจแทบราดรดกัน ใจเด็ดนิ่งไปเพราะไม่เคยได้มองสรนุชได้ใกล้แค่นี้มาก่อน ใจเด็ดชะงัก ก่อนจะรีบผละตัวออกแล้วเดินผ่านหน้าสรนุชออกไป นี่...นายใจเด็ด...นายใจเด็ด สรนุชยี้ปากตามอย่างหมั่นไส้ ทางด้านเกริกไกรยืนสะกดกลั้นอารมณ์อยู่ที่มุมหนึ่งในสถานีบำรุงพันธุ์สัตว์ ระหว่างนั้นเสียงของอรอนงค์ดังขึ้น หมอ... เกริกไกรยืนนิ่ง...อารมณ์อยู่ในโหมดงอนๆ อรอนงค์ค่อยๆ เดินเข้ามาด้วยความรู้สึกผิด ขอโทษค่ะ...ต่อไปฉันจะไม่ทำให้หมอเป็นห่วงอีกแล้ว เกริกไกรได้ยินอย่างนั้นก็หันมาแล้วเห็นอรอนงค์สีหน้าเศร้าด้วยความรู้สึกผิด คุณอร...ผมไม่ได้โกรธคุณอร...แต่ผมเป็นห่วง เกริกไกรรวบรวมความกล้าแล้วถามออกไป คุณอรชอบนายกโชคชัยหรือเปล่า อรอนงค์ งงหนัก หือ...? ก็วันนี้คุณอรหายไปกับนายกเขาทั้งวัน...แล้วจะให้ผมคิดยังไง ลึกๆ ในใจอรอนงค์รู้สึกดี ที่เกริกไกรเป็นห่วงและรู้ว่าเกริกไกรรู้สึกยังไงกับเธอ หมอแน่ใจเหรอคะว่าถ้าฉันบอกไปแล้วหมอจะรับได้ เกริกไกรได้ยินอย่างนั้นก็หัวใจแทบสลาย ไม่...หรือว่าคุณอร อรอนงค์ สีหน้าจริงจัง ฟังฉันดีๆ นะคะ...ฉัน...ไม่ได้ชอบคุณโชคชัย เกริกไกรงง ปนอึ้ง เมื่อกี้คุณอรว่าอะไรนะครับ ฉันบอกว่า...ฉันไม่ได้ชอบคุณโชคชัย เกริกไกรถึงกับกระโดดตัวลอย แล้วมาจับมืออรอนงค์ด้วยความดีใจ จริงนะครับ อรอนงค์ พยักหน้า พร้อมกับสงสัย แล้วทำไมหมอต้องดีใจขนาดนั้นด้วยคะ นี่คุณอรไม่รู้เหรอครับว่าทำไมผมถึงดีใจ อรอนงค์ ส่ายหน้าทำตาแบ๊วใสซื่อ ช่างมันเถอะครับ เกริกไกรยิ้มอย่างมีความสุขล้นใจ แต่อรอนงค์กลับสงสัยว่าเกริกไกรยิ้มเพราะอะไร เวลาเดียวกันสุบินนั่งครุ่นคิดอยู่บนเรือนรับรอง ระหว่างนั้นสรนุชเดินเข้ามาก่อนจะลงนั่งแหมะข้างสุบิน เฮ้อ...ผู้หญิงนะผู้หญิง เฮ้อ...ผู้ชายนะผู้ชาย แล้วสองคนก็ต้องชะงักมองหน้ากัน ผู้หญิงอะไรของนาย...ใคร สรนุชสงสัย สุบินชะงัก อึ้งไป เอ่อ...ก็...ก็แกไง...เป็นไร...ฉันเห็นตั้งแต่กลับมาก็เอาแต่บ่นไม่หยุด...หรือว่ามันจะเกี่ยวกับผู้ชายที่แกบ่นเมื่อกี้ เอ่อ...ฉันก็บ่นรวมๆ นั่นแหละ...ผู้ชายอะไรไม่มีเหตุผล สรนุชพูดบ่ายเบี่ยง แล้วผู้ชายที่แกว่าน่ะใคร เอ่อ...เปล่า...ไม่มีอะไร เหอะ..ถึงแกไม่บอกฉันก็รู้ว่าแกหมายถึงใคร สรนุชสะดุ้งโหยงเพราะคิดว่าสุบินรู้ว่าเธอบ่นถึงใจเด็ด นายณวัตนั่นแหละซิ สุบินโพล่งขึ้น ห๊า เห็นสุบินมองงงๆ สรนุชเลยต้องตามน้ำ ใช่ ทำไม...หมอนั่นทำกับเธอไว้ขนาดนั้นยังจะรักมันอยู่อีกเหรอ สุบินฉุน เอ่อ... สรนุชอึกอัก อ้อมแอ้มตอบไปเพราะไม่อยากให้สุบินสงสัย ใช่ เยส สุบินดีใจผุดลุกขึ้นยืน ดีใจอะไรของแก สรนุชงง เอ้า...ก็ฉันเจอควายที่จะเอาไปแข่งไถนาแล้วไง สรนุชดีใจไปด้วย เหรอ...ควายที่ไหน จะควายที่ไหนละ...ก็แกไง สุบินบอก ไอ้สุบิน สรนุชโมโหนัก ถ้าขืนแกยังรักหมอนั่นต่อ...แกได้ถูกทุกคนประณามว่าเป็นควายจริงๆ แน่...อย่าหาว่าฉันไม่เตือนก็แล้วกัน ว่าแล้วสุบินก็วิ่งจู๊ดออกไป สรนุชโมโหหนักขึ้น บ้าเอ๊ย ! แล้วใครบอกว่าฉันคิดถึงณวัต... สรนุชนึกขึ้นได้ เอ่อ...แล้วฉันก็ไม่ได้คิดถึงนายด้วย...นายใจเด็ด เช้าวันต่อมาที่บ้านผู้พันชาญณรงค์ สมคิดกำลังรดน้ำต้นไม้ร้องเพลงอารมณ์ดี ระหว่างนั้นช่อผกาเดินออกมาในชุดออกกำลังกาย อ้าว...คุณหนูจะไปไหนครับ ใส่ชุดอย่างนี้จะไปเผาญาติแกมั้ง สมคิดสะดุ้ง ถ้าพ่อตื่นแล้วบอกด้วยว่าฉันออกไปวิ่งแถวนี้ อ๋อ...นายท่านตื่นนานแล้วครับ พ่อเนี่ยนะ ช่อผกาประหลาดใจ ครับ...นายท่านบอกว่าอยากไปใส่บาตร...เผื่อผลบุญจะช่วยส่งให้ความรักของท่านสมหวัง ช่อผกาได้ยินอย่างนั้นชะงักสงสัย แต่เชื่อมั้ยครับว่าแค่นายท่านคิดจะไปใส่บาตรเท่านั้นแหละ...เดินออกจากบ้านปุ้บ...หมางี้หอนไปทั้งตำบล...สงสัยจะแซ่ซ้องสรรเสริญนายท่าน ไอ้คิด...เมื่อกี้แกบอกว่าใครมีความรักนะ ก็นายท่านไงครับ...อ้าว...นี่คุณหนูไม่ทราบเหรอครับว่า ตอนนี้นายท่านกำลังพบรักใหม่กับคุณอรอนงค์ สมคิดบอกอย่างภูมิใจ อรอนงค์...! ไอ้พวกกองถ่ายนั่นน่ะนะ ช่อผกางง ครับ...แล้วอีกไม่กี่วันก็จะพ่วงด้วยตำแหน่งนางเทพีกระบือคนใหม่ด้วย ไอ้คิด...เอาสายยางมาให้ฉันซิ ช่อผกาสั่ง สมคิดยื่นให้อย่างงงๆ คุณหนูจะช่วยผมรดน้ำต้นไม้เหรอครับ จะล้างปากเสียๆ ของแกต่างหาก สมคิดตกใจรีบกระโดดหนีรีบวิ่งออกไปก่อนที่โดนช่อผกาฉีดน้ำใส่เต็มหน้า ช่อผกาทิ้งสายยางลงกับพื้นอย่างหงุดหงิด พ่อนะพ่อ...เห็นคนอื่นดีกว่าลูกตัวเองได้ไง ช่อผกาใช้ความคิด ไม่ได้..! ยังไงฉันก็ไม่ยอมเสียตำแหน่งเทพีควายให้ใคร ไม่นานหลังจากนั้นช่อผกาก็พาตัวเองมาเดินฉุยฉายอยู่ในตลาดหนองระบือ อยากรู้จริงๆ ว่าพวกแกมีวิธีอะไรมาชนะฉัน...หึ...คอยดูเถอะ...ฉันจะกว้านซื้อครีมบำรุงผิวทุกยี่ห้อมาให้หมดตลาดเลย ระหว่างนั้นภิรมย์กับสมหญิงเดินเข้ามาบริเวณนั้นพอดี ช่อผการีบหลบ โห...ซื้อขนาดนี้มันไม่เยอะเกินไปหรือไงวะ เสียงภิรมย์บ่นอย่างหงุดหงิด เยอะอะไรเล่า...หัวหน้าบอกว่ายิ่งเยอะยิ่งดี...รับรองว่าไอ้สูตรที่หัวหน้าให้มา...ตำแหน่งชนะเลิศปีนี้ต้องเป็นของพวกเราแน่นอน ภิรมย์กับสมหญิงพูดแล้วก็เดินออกไป ช่อผกาที่แอบอยู่ก็รีบเก็บข้อมูล สูตร? ตำแหน่ง..? ช่อผกานิ่งคิด หรือว่าจะเป็นสูตรลับครีมบำรุงผิวตัวใหม่.... ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บใจ พี่เด็ดนะพี่เด็ด...มีสูตรลับก็ไม่บอก ช่อผกามองสมหญิงกับภิรมย์ ฉันจะต้องรู้ให้ได้ว่าสูตรลับนั้นมันคืออะไร ครู่ต่อมาสมหญิงกับภิรมย์กำลังยืนซื้อของอยู่ที่ร้านเครื่องมือเกษตร เห็นช่อผกาแอบย่องเข้ามาฟังอยู่ใกล้ๆ เอ้า...ได้แล้ว...รำละเอียด...มันเส้นแห้ง...ใบมันสำปะหลัง...แล้วก็...กำมะถัน นี่ค่ะ สมหญิงยื่นเงินให้กับเฮียเจ้าของร้าน นี่สูตรของหัวหน้าหรือไง เฮียเจ้าของร้านถาม สมหญิงออกอาการหลุกหลิกเหมือนกลัวว่าความลับจะรั่วไหล สูตรอะไรเฮีย...ไม่ใช่...ไอ้พวกนี้ฉันซื้อเอาไป...เอาไป...เอาไปให้พวกคนกรุงเทพฯกินน่ะ ช่อผกาได้ยินอย่างนั้นก็หูผึ่ง กิน..? เฮียเจ้าของร้านงง เอ่อ...ทาตัวด้วย สมหญิงบอก ทาตัวด้วย...เออเว้ย...คนกรุงเทพฯ นี่ก็ทำอะไรแปลกๆ เฮียเจ้าของร้านงง เอ้า...ไม่แปลกแล้วจะผิวพรรณดีอย่างนั้นเหรอเฮีย สมหญิงรีบตัดบท เอ่อ...พวกฉันไปก่อนนะ...ออกมานานเดี๋ยวหัวหน้าแกว่าเอา สมหญิงรีบดึงภิรมย์ออกมา เฮียมองตามส่ายหน้าอย่างไม่เข้าใจ ระหว่างที่เฮียกำลังจะเดินเข้าร้าน เสียงของช่อผกาก็ดังขึ้น เฮีย... เฮียหันมาก็เห็นช่อผกาเดินเข้ามา อ้าว....ว่าไงผกามาซื้ออาหารหมาหรือไง เฮียช่วยจัดของที่พวกนั้นเพิ่งซื้อไปให้ฉันอีกชุดซิ ว่าพลางช่อผกาหรี่ตาร้ายเจ้าเล่ห์ เวลาเดียวกัน สรนุชเดินมา เห็นโชคชัยนั่งรออยู่ สวัสดีค่ะคุณโชคชัย ไปไหนมาแต่เช้าคะ ก็ตระเวนตามรายชื่อคนและควายที่จะส่งลงแข่งขันไถนากันน่ะครับ โชคชัยอ้าง แล้วได้ครบหมดหรือยังล่ะคะ ยังเลยครับ แต่พรุ่งนี้มะรืนก็ยังทัน วันนี้ผมตั้งใจว่าเอ่อ..จะพาคุณสรนุชไปหาซื้อ ชุดให้คุณอรใส่ลงประกวดเทพีหนองระบือให้ได้เสียก่อนน่ะครับ แล้วอาการของคุณนุชเป็นยังไงบ้างครับ โชคชัยหันมาทางสรนุช เอ่อ...ก็หายดีแล้วล่ะค่ะ สรนุชยิ้มรับความห่วงใย แต่จู่ๆ เสียงของใจเด็ดแหลมเข้ามาขัดอารมณ์เสียก่อน สมกับเป็นนายกอบต.ขวัญใจประชาชนจริงจริ๊ง งานหลวงงานราษฎร์ก็ห่วงใยใส่ใจไม่ว่างเว้นเลยนะครับนายก! สรนุชยิ้มค้าง เหล่มอง...เห็นใจเด็ดเดินฉีกยิ้มเข้ามา เฮ้ย...พูดอะไรอย่างงั้นใจเด็ด เรื่องของคุณสรนุช ฉันไม่ได้เห็นเป็นเรื่องงานเลย มันเป็นเรื่องของมิตรภาพต่างหาก โธ่นายก...มัวแต่มาห่วงเรื่องมิตรภาพจะทำให้เสียงานเสียการเอานะ ผมไม่อยากได้ยินใครเอาไปพูดเสียๆ หายๆ ว่านายกมัวแต่เอาเวลาราชการมาเอาใจคนแถวนี้ จริงมั้ยครับคุณสรนุช สรนุชกัดฟันกรอดหันไปมองใจเด็ดที่ทำเป็นตีหน้าถามจริงๆ จังๆ แต่คุณสรนุชนยังหาชุดให้คุณอรไม่ได้ เรื่องนั้น อย่าห่วงเลยนายกผมกำลังจะพาคุณสรนุชไปหาครูสีดาอยู่พอดี สรนุชงง ไปหาครูสีดา ใจเด็ดพยักหน้า อื้อ...ผมว่าไปขอผ้าครูสีดาสักชิ้นมาตัดชุดเลยดีกว่า เอะอะมัวแต่ให้นายกพาไปหาอยู่....เดี๋ยวจะไม่ทัน สรนุชเม้มปาก...โดนกัดเข้าอีกแผล โชคชัยผิดหวังแต่ก็ฝืนยิ้ม จะเอาอย่างงั้นเหรอครับคุณสรนุช เอ่อ...ก็ยัยอรลงประกวดในนามของสถานีนี้นี่ค่ะ สรนุชกัดฟันตอบ หัวหน้าสถานีเค้าว่ายังไง ก็ต้องว่าตามเค้าน่ะค่ะ งั้นเรารีบไปกันเถอะคุณสรนุช ขอบคุณนายกมากนะครับ ที่เป็นธุระให้ เอ่อ...จะไปเลยเหรอครับ งั้นไว้เจอกันนะครับคุณสรนุช ใจเด็ดแอบสะใจที่แยกสองคนนี้ออกได้ รีบเดินนำไปที่รถ ไปก่อนนะคะคุณโชคชัย สรนุชเดินไปขึ้นรถที่ใจเด็ดเปิดประตูรออยู่ แล้วใจเด็ดก็ขับรถออกไป โชคชัยได้แต่ยืนเคว้ง ทั้งสามคนไม่รู้ตัวว่าในอีกมุมหนึ่ง เจนจิรายืนดูเหตุการณ์ทั้งหมด และรับรู้ถึงความรู้สึกที่โชคชัยมีต่อสรนุช ส่วนช่อผกาหิ้วถุงพะรุงพะรังกลับมาบ้าน สีหน้าดีอกดีใจยกใหญ่ เห็นผู้พันชาญณรงค์กำลังนั่งฟังเพลงรักของสุเทพ วงศ์กำแหงอยู่...ทำมือราวกับไวทยากร ใบหน้าฝันหวานถึงอรอนงค์เคลิ้มๆอยู่ ช่อผกาปรี่เข้าไปตบที่บ่า ฉันรู้แล้วพ่อ! เฮ้ย! ผู้พันชราตกกะใจแทบหงายหลัง โธ่ อีผกา โผล่เข้ามาไม่ให้สุ้มให้เสียง ฉันจะช็อกตาย ฉันรู้แล้วล่ะพ่อ ว่าเคล็ดลับความงามของพวกมันอยู่ที่ไหน..ฮิๆ ชาญณรงค์ยังฉุนไม่หาย ระริกระรี้เหลือเกิน พวกมัน...พวกไหนวะ จะพวกไหนซะอีกล่ะ ก็นังอรอนงค์คู่แข่งคนสำคัญของฉันนั่นไงพ่อ ชาญณรงค์ชะงัก หา รีบหรี่เสียงวิทยุ หนูอรอนงค์น่ะเหรอ! ไหนๆ แกรีบบอกมาซิว่าหนูอรอนงค์ทำยังไงถึงได้งามผุดผ่องต้องใจฉันขนาดนี้ ช่อผกาเท้าเอวอย่างหงุดหงิด ว่าแต่ฉัน พ่อระริกระรี้ยิ่งกว่าฉันอีก นี่...เคล็ดลับก็อยู่นี่ไง ช่อผกาเทข้าวของในถุงลงบนโต๊ะ ทำเอาชาญณรงค์ถึงกับตกตะลึง ชาญณรงค์หยิบมาดู รำข้าว...มันเส้น...ใบกระถิน...กำมะถัน งงหนัก นี่มันเคล็ดลับอะไรของแก ก็ไอ้นี่แหละที่ทำให้นังผู้หญิงกรุงเทพมันขาวจั๊วะน่าเจี๊ยะกัน เพราะว่ามันใช้ทั้งกินทั้งถูทั้งทา ช่อผกาพูดอย่างภาคภูมิใจ เฮ้ย...ทาก็พอไหว แต่จะกินด้วยเหรอ! แกจะบ้าเหรอนังผกา อุ้ย...ขี้เกียจอธิบายแล้ว เหนื่อย เอ๊ะ...นังลูกคนนี้ ช่อผกายืนแหกปาก ไอ้คิดอยู่ไหน ช่อผกาตะโกนลั่น สมคิด... ไอ้สมคิด ไม่นานนักสมคิดก็วิ่งพรวดพราดเข้ามา จ๋า อยู่นี่ครับ คุณผกามีอะไรให้รับใช้ครับพ้ม ไปเลย แกเอาไอ้ของพวกนี้ไปใส่น้ำต้มให้ฉันที หา....ต้ม...ต้มไปทำไมครับพ้ม โอ๊ย...ทั้งเจ้านายทั้งลูกน้องเหมือนกันเลย มีแต่ถามๆๆๆๆๆ ฉันสั่งยังไงแกก็ไปทำอย่างงั้นเถอะน่า ยังอีก จะไปหรือไม่ไปหา ปะ...ไปแล้วคร๊าบ แล้วก็รีบทำให้มันเร็วๆ ล่ะ ความงามของฉันพร้อมจะปะทุออกมาแล้ว เฮ้อ... ผู้พันชาญณรงค์ทอดถอนใจอย่างเหนื่อยหน่าย พลางกุมขมับอย่างเก๊กซิม ในเวลาเดียวกันใจเด็ดกำลังขับรถพาสรนุชตรงไปยังบ้านครูสีดา ซึ่งการได้อยู่ด้วยกันตามลำพังครั้งนี้ สรนุชรู้สึกอายจนไม่กล้ามองหน้าใจเด็ด เพราะเรื่องที่อนามัยเมื่อวานนี้ ตั้งแต่โตมาจนหมาเลียก้นไม่ถึงนี่ ไม่เคยเล๊ย จะให้ใครเห็นก้น แต่กลับมาเสียท่าให้ตากระบือบาลนี่ เห็นเข้าจนได้ อับอายขายหน้าที่สุด มันน่าเขกหัวตัวเองนัก นี่ๆ สรนุชคิดในใจพลางใช้หมัดเขกหัวตัวเองเบาๆ ใจเด็ดเหล่มองแล้วหัวเราะออกมา ฮ่ะๆๆๆ สรนุชร้อนตัว รีบหันมาโวยใส่ ทะลึ่ง หยาบคายที่สุด คุณมีสิทธิ์อะไรมานึกถึงบั้นท้ายของฉัน ทำเอาใจเด็ดเขินไปด้วย หา...บั้น...บั้นท้ายอะไร ผมไม่ได้คิดเรื่องนั้นซะหน่อย ผมหัวเราะที่อยู่ๆ คุณก็เขกหัวตัวเองต่างหาก คุณน่ะคิดเอาเองตลอด สรนุชเถียงไม่ออก เลยพาล ฮึ่ย... คิดผิดจริงๆ เลยที่ให้คุณพามา ฉันน่าจะมากับคุณโชคชัยมากกว่า ไม่รู้ว่าเค้าจะโกรธฉันรึป่าวเนี่ย ใจเด็ดหมั่นไส้ปนหึง นี่คุณคิดว่าผมอยากจะพาคุณมามากนักเหรอ หา สรนุชค้อนขวับ ฉุนปนน้อยใจ งั้นคุณไปแย่งคุณโชคชัยพาฉันมาทำไมล่ะ ใจเด็ดเลียนเสียงสรนุช ไปแย่งคุณโชคชัย หึ นี่คุณคงคิดว่าตัวเองสวยมากล่ะสิ สรนุชอ้าปากค้าง นี่นาย ใจเด็ดสวนออกมา ขอโทษเถอะครับ ผมเกรงใจนายกเค้า ไหนจะงานราชการ ไหนจะต้องเตรียมงานทำขวัญควายอีก ภาระเยอะแยะมากมาย ผมก็เลยต้องช่วยแบ่งเบาภาระเค้ามา นะ...นายว่าฉันเป็นภาระเหรอ คิดว่าตัวเองเป็นใคร มาว่าฉันอย่างงี้ สรนุชฉุนมาก หันรีหันขวาง คว้าของที่อยู่หลังเบาะปาใส่ใจเด็ด แต่จังหวะนั้นใจเด็ดดันเบรกเอี๊ยด ว้าย สรนุชไม่ทันระวังหัวทิ่มไป ยันตัวขึ้นมาได้ก็โวยใส่ ตาบ้า...แกล้งฉันเหรอ แต่ใจเด็ดเปิดประตูลงไปแล้ว อ้าว...ไปไหนแล้วล่ะ ใจเด็ดยืนมองบางสิ่งอยู่นอกรถ สรนุชลงจากรถตามลงมาโวย นี่นายจะทำอะไรของนาย จอดรถลงมาทำไม เราไม่ควรไปมือเปล่า สรนุชชะงักมองตามใจเด็ด เห็นเพิงแผงขายผลหมากรากไม้อาหารพื้นเมืองเรียงรายอยู่ที่ริมถนนฝั่งตรงข้าม สรนุชปิ๊งไอเดีย ถูกของนาย จะไปขอความช่วยเหลือจากเค้า ก็ควรจะมีอะไรติดไม้ติดมือไป สรนุชแอบพูดเบาๆ คนทั้งตำบลจะได้เห็นว่าฉันมีน้ำใจ ฮิ... เริด ใจเด็ดหันมามองสรนุช พึมพำอะไรของคุณอยู่คนเดียว สรนุช แก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ เอ่อ...ฉันก็พูดปลุกใจตัวเองของฉันไปเรื่อย ให้มันเร้าใจเล่นน่ะ คุณนี่เป็นเอามากนะ นี่คงลืมไปมั้งว่ามากับผม ไม่ได้มากับนายกโชคชัย ไม่จำเป็นต้องมาเร้าใจผมหรอก ใจเด็ดกัดฟันกรอดแล้วเดินไป สรนุชยืนเจ็บใจ อี๋ย์...ปากหรืออีโต้เนี่ย! นี่นายใจเด็ด...หัดรอผู้หญิงด้วยซิ สรนุชรีบเดินตามไป พอเห็นของกินขายเรียงราย อารมณ์ขาช้อปก็มา ฮู้ว...น่าซื้อทั้งนั้นเลย ใจเด็ดหยุดเดินหันมามอง เห็นสรนุชกำลังยืนจดๆ จ้องๆ อยู่ที่แผงขายแตงโม สรนุชหยิบขึ้นมาลูกหนึ่ง แตงโมสวยๆ โลเท่าไหร่จ๊ะป้า 30 จ้า คนขายบอก โอ้โห...ลูกนึงไม่ปาเข้าไปเป็นร้อยเหรอ โลละ15 ไม่ได้เหรอป้า ใจเด็ดถึงกับยืนเท้าสะเอว เชื่อเลย ต่อราคาครึ่งๆ ขนาดนี้ นะจ๊ะป้า เศรษฐกิจแบบนี้ โลละ15ก็พอ ถือว่าช่วยเหลือผู้บริโภค นะๆๆ ไม่แพงหรอกหนู แตงโมของป้าไม่ใช้ยาฆ่าแมลงนะ ป้าคนขายบอก สรนุชงงๆ ไม่ใช้ก็ดีแล้วนี่ป้า เดี๋ยวนี้ใครเค้าก็ซื้อพืชผักที่ปลอดสารพิษกินกันทั้งนั้น แต่เอ๊ะ...แล้วมันเกี่ยวอะไรกับแตงโมถูกแตงโมแพงล่ะจ๊ะ สวนที่ฉีดยามันก็ได้ผลผลิตเยอะ แต่ต้นทุนสูงเพราะต้องซื้อยาฆ่าแมลง สวนของป้าไม่ฉีดยาได้ผลผลิตน้อยแต่ต้นทุนต่ำกว่า สุดท้ายก็ขายโลละ 30 เท่ากันล่ะหนู ใจเด็ดเดินเข้ามาถามยิ้มๆ ทีนี้คุณอยากจะกินแตงโมแบบไหนล่ะ สรนุชเหลือบตามองค้อนใจเด็ด แล้วก็หันไปยิ้มบอกคนขาย เอ่อ...งั้น 30 ก็ 30 ค่ะ ใจเด็ดหัวเราะขำ สรนุชหันมาค้อนปะหลับปะเหลือก โยนแตงโมในมือใส่ ขำนักเหรอ เฮ้ยๆๆ ใจเด็ดพุ่งตัวรับไว้แทบไม่ทัน เหตุการณ์ที่สถานี เจนจิราเดินมาส่งโชคชัยที่รถ ในใจครุ่นคิดเรื่องใจเด็ดกับสรนุชตลอดเวลา ขอบคุณมากคุณเจน ผมจะรีบเอารายชื่อพวกนี้ไปให้ทางคณะกรรมการดูแลการ แข่งขัน ปีนี้มีกลุ่มของคุณสรนุชมาร่วมงานแบบนี้ ประเพณีทำขวัญควายของเราต้องสนุกมากเลยครับ เจนจิราจับจ้องแววตาของโชคชัยเวลาที่พูดถึงสรนุชมันช่างมีความสุขจนปิดไม่อยู่ เจนจิราตัดสินใจ ผมไปก่อนนะครับคุณเจน จะไม่รอคุณสรนุชกลับมาก่อนเหรอคะ เจนจิราเอ่ยขึ้น โชคชัยยิ้มเขิน เอ่อ...ไม่ดีกว่าครับ เธอคงจะไปนาน ไปนะครับ เจนจิราตัดสินใจเด็ดขาดทันที เดี๋ยวค่ะนายกโชคชัย สุบินเดินมาได้ยินเข้ามาพอดี หลบเข้าหลังต้นไม้แอบฟัง มีอะไรครับคุณเจน เสร็จจากงานทำขวัญควายแล้ว คุณสรนุชอาจจะกลับกรุงเทพฯไปเลย แล้วก็ไม่กลับมาที่นี่อีกก็ได้ ถ้านายกชอบคุณสรนุชจริงๆ ก็ไม่ควรจะลังเลอะไรอีก เพราะเวลาที่เธอจะอยู่ที่นี่เหลืออีกไม่มากแล้ว เจนจะเอาใจช่วยนายกค่ะ โชคชัยได้แรงหนุนก็ฮึดขึ้นมาเชียว ยิ้มกว้างอย่างดีใจ ขอบคุณมากครับคุณเจน โชคชัยสดใสขึ้นมาทันที ผมไปก่อนนะครับ โชคชัยเดินไปแล้ว เจนจิรามองตามแล้วพ่นลมหายใจด้วยความโล่งอกที่ตัดสินใจพูดออกไปได้ เจนจิราหันมาเจอสุบินที่ยืนมองอยู่ จึงรีบเดินหนี สุบินยิ้มอย่างรู้ทันแล้วเดินตามออกไป เจนจิราเดินหนีสุบินมาด้วยความหงุดหงิด สุบินเดินตามมาซักต่อ อย่างงี้เค้าเรียกยืมมือฆ่าใช่มั้ยเนี่ย เจนจิราหยุดแล้วหันไปพูดเหมือนไม่รู้เรื่อง เอ่อ...นายพูดเรื่องอะไรของนาย ก็ที่คุณยุให้อบต.โชคชัยจีบเพื่อนผมเมื่อกี้นี้ไง คิดจะใช้คุณโชคชัยช่วยกันยัยนุช ออกจากหัวหน้าใจเด็ดของคุณ ว้าว...พิษรักแรงหึงนี่มันช่างมีอานุภาพทำให้คนทำได้ทุกอย่างจริงจริ๊ง นี่หยุดนะ! ถ้านายไม่เลิกปากมากเรื่องนี้ ฉันจะควักลิ้นนายออกมาให้นกเอี้ยงบนหลังควายมันกินซะ เจนจิรากระทืบเท้าสุบินอย่างแรง แล้วเดินหนีไปอย่างฉุนๆ เคยปากหมายิ่งกว่านี้อีก ระดับพระเอกก็ต่อยฉันมาแล้ว ขู่แค่นี้นึกว่าคนอย่างฉันจะกลัวเหรอ อีโธ่ ซี๊ด... สุบินยืนร้องโอดโอย ส่วนทางสรนุชกำลังสนุกกับการเลือกซื้อผลไม้ ซื้อไม่อั้น จนใจเด็ดที่ยืนถือถุงอยู่ข้างๆ ชักหน้าซีด นี่คุณ...ผมว่าแค่นี้ก็พอแล้วนะ...คุณ...จะซื้อไปถึงไหน...คุณ แต่ดูเหมือนสรนุชไม่สนใจ ชี้ดะ เอานั่นโลนึงค่ะ...นั่นด้วย ใจเด็ดเหงื่อตก หันหลังแอบควักกระเป๋าเงินขึ้นมาเปิดดู เห็นเงินในกระเป๋าเหลือไม่ถึง 300 บาท สรนุชหันมาเห็น ชะเง้อเหล่มองข้ามไหล่ใจเด็ด เห็นเปิดกระเป๋า ก็รู้ทันทีว่าใจเด็ดกำลังฝืด ทำเป็นไม่มอง แกล้งถามขึ้น จะซื้ออะไรอีกมั้ยคุณ ใจเด็ดรีบเก็บกระเป๋าหันมา เอ่อ...ไม่ล่ะ ซื้อขนาดนี้เค้าไม่เรียกว่าเอาไปฝากแล้วล่ะคุณ เค้าเรียกว่าเอาไปถมที่ สรนุชแอบประชด ชิ ปากดี เดี๋ยวรู้กัน ลุงคนขายเอาถุงผลไม้มายื่นให้ เอ่อ...เท่าไหร่ครับลุง? ไม่ต้อง ฉันจ่ายเอง นี่ค่ะลุง สรนุชควักเงินในกระเป๋า ส่งแบงค์พันให้ แต่ใจเด็ดจับแขนไว้ ผมให้คุณจ่ายไม่ได้หรอก ทำไมจะไม่ได้ ฉันรู้นะ เงินคุณหมดเกลี้ยงแล้ว ใจเด็ดอึ้งไป สรนุชยื่นเงินให้คนขาย ขณะที่ใจเด็ดรู้สึกอายอย่างบอกไม่ถูกที่ต้องให้ผู้หญิงมาจ่ายให้ เอ่อ...รีบไปกันเถอะ ใจเด็ดรีบเดินดุ่ยๆไป สรนุชยืนเคาะเงินทอนมอง ฉันรู้ความลับนายอีกข้อนึงแล้ว...งานหนัก เงินเดือนน้อย ไม่ค่อยมีกิน นี่น่ะเหรอชีวิตสัตวบาลผู้รักควาย เฮ้อ... สรนุชส่ายหน้า นึกเห็นใจขึ้นมาเหมือนกัน ก่อนจะรีบเดินตามไป ที่สถานีเวลาเดียวกัน เกริกไกรพาอรอนงค์ซึ่งอยู่ในชุดวอร์มออกกำลังกาย มาที่ลานออกกำลังที่เกริกไกร ใจเด็ด ภิรมย์ทำขึ้นเองเพื่อใช้เป็นที่ออกกำลังยามว่าง เอาต้นไม้มาทำเป็นบาร์โหน ที่นอนยกเวท อรอนงค์ยืนกวาดตามองไปรอบๆ อย่างชักหวาด เรื่องความสวยของคุณอรผมไม่ห่วงเลยครับ ในปฐพีนี่นี้ ไม่มีหญิงใดจะงามเท่าคุณอรอีกแล้ว แต่ผมห่วงเรื่องความอึดและพละกำลังของคุณมากกว่า แค่เดินไปเดินมายิ้มให้กรรมการชมโฉม จิ๊บๆ มาก อรไม่เหนื่อยหรอกค่ะ ใครบอกล่ะครับว่าแค่นั้น การประกวดเทพีหนองระบือที่นี่ไม่ใช่แค่เดินโชว์โฉมอย่างเดียว ยังต้องทำอย่างอื่นด้วย อืม...ไม่ร้องเพลงไทยเดิม รำไทย ก็ต้องเล่นดนตรีไทยใช่มั้ยคะ ทำแค่นั้นมันเบาไปครับ อย่างปีที่แล้วเค้าให้สาวผู้เข้าประกวดแบกกระสอบข้าวสารเข้ายุ้งฉางกัน หา! ให้ผู้หญิงเนี่ยนะแบกกระสอบข้าวสาร อรอนงค์อึ้ง คร๊าบผม ไม่งั้นเค้าจะเรียกเทพีหนองระบือเหรอครับ อึ๋ย! ละ...ละ แล้วปีนี้ล่ะคะ เค้าไม่บอกล่วงหน้าหรอกครับ จะให้ไปช็อกในวันประกวดเลยทีเดียว อรอนงค์ หน้าแหย อี๋ย์ หวังว่า...คงไม่ให้แบกกระสอบข้าวสารอีกนะคะ มันก็ไม่แน่หรอกครับคุณอร ประวัติศาสตร์มักซ้ำรอยบ่อยๆ ฮึๆๆๆ ประกวดนางงามหรือกรรมกรกันเนี่ย อรอนงค์ทำหน้าอยากจะร้องไห้ เกริกไกรตบมือป้าบๆ ปลุกขวัญ มา! เรามาเริ่มด้วยการซิตอัพกันก่อน คุณอรนอนลงครับ ผมจับขาให้ อรอนงค์จำเป็นต้องนอนลงทำซิตอัพ 10 ครั้งนะครับ เริ่มเลย หนึ่ง...อึ้บบบ...สอง...อึ้บบบ อรอนงค์ยกตัวขึ้นมา เกริกไกรยื่นหน้าไปทำจมูดซูดดมความหอมหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข ใจเด็ดขับรถเข้ามาจอด สีหน้าที่เบิกบานเมื่อครู่กลับดูเครียด พอจะคว้าถุงลงจากรถ แต่สรนุชจับแขนไว้ เดี๋ยว! เป็นอะไร บึ้งตึงไม่พูดไม่จามาตลอดทาง ฉันอึดอัดนะ เปล่า ใจเด็ดจะลงอีก แต่สรนุชดึงไว้อีก คุยกันให้รู้เรื่องก่อนสิ ฉันไม่ชอบมีอะไรคาใจ นายโกรธฉันเหรอ?ที่จ่ายค่าผลไม้ให้ ใจเด็ดถอนหายใจ ผมไม่ได้โกรธ แค่...รู้สึกไม่สบายใจ โธ่...เรื่องแค่นี้เอง นายมีนายก็จ่าย นายไม่มีฉันก็จ่าย เท่านี้เอง คิดมากทำไม คุณเป็นแขกของสถานี มาช่วยถ่ายสารคดีอนุรักษ์ควายให้เราฟรีๆ แถมยังอุตส่าห์เสียสละตัวเองช่วยงานประเพณีทำขวัญควายในครั้งนี้ด้วย ผมควรรับรองพวกคุณให้ดีๆ แต่นี่กลับมาให้คุณช่วยจ่ายเงินอีก สีหน้าใจเด็ดดูเสียใจเอามากๆ ทำเอาสรนุชอึ้งไปเลย รู้สึกผิดแว้บๆขึ้นมา สรนุชฝืนหัวเราะ แหม...นายก็ ฉันไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยอะไรเลยนะ แต่ถ้านายไม่สบายใจละก็ ไว้ค่อยเบิกงบของราชการมาจ่ายค่าแรงฉันทีหลังก็ได้ ฉันจะช่วยรับไว้ ทางราชการไม่มีงบอะไรให้หรอกครับ มีแค่เงินเดือนให้ พูดเป็นเล่นน่า เห็นมีศูนย์วิจงวิจัย ห้องแล็บ ควายเป็นร้อยๆตัวที่สถานี ถ้าไม่มีงบประมาณให้ แล้วนายจะเอาเงินที่ไหนมาบริหารล่ะ ใจเด็ดเงียบ ทำเอาสรนุชเข้าใจทันที อย่าบอกนะว่า...นายควักทุนของตัวเอง ใจเด็ดได้แต่หันมายิ้มแทนคำตอบ สรนุชรู้สึกเห็นใจ รีบเข้าไปหาครูสีดากันเถอะครับ ใจเด็ดหิ้วถุงข้าวของลงจากรถ สรนุชมองตามแล้วบ่นกับตัวเอง มันก็แค่ควาย นายจะมาทุ่มเทอะไรกับมันนักหนา...นายใจเด็ด สรนุชคว้าถุงข้าวของที่เหลือลงจากรถ แล้วเดินตามหลังใจเด็ดเข้าบ้านไป เวลาต่อมาครูสีดาหิ้วถุงข้าวของเดินนำใจเด็ดและสรนุชเข้ามาในบ้าน สรนุชแปลกใจเห็นชาวบ้านกำลังช่วยกันทำพวงมะโหด อ้าวทุกคน...หัวหน้าใจเด็ดกับคุณสรนุชซื้อของมาให้กินเพียบเลย ม่วนอีหลี ทุกคนหันมาเฮกันใหญ่ นี่...ชาวบ้านเค้าทำงานฝีมืออะไรกันอยู่เหรอคะ ข้าวของเต็มไปหมดเลย ครูสีดารับหน้าที่เป็นฝ่ายตกแต่งสถานที่ในงานทำขวัญควายน่ะ ก็เลยเกณฑ์ชาวบ้านมาช่วยกันทำ อ๋อเหรอ น่าสนุกจังเลย ครูสีดาคะ ฉันขอช่วยด้วยคนนะคะ สรนุชอาสา อย่าเลยน่า ครูสีดาห้าม ทำไมคะ สรนุชสงสัย เดี๋ยวเหนื่อย ครูสีดาบอก อุ้ย ไม่เหนื่อยหรอกค่า นะคะให้ฉันช่วย ฉันชอบ สรนุชไม่ยอมง่ายๆ ชอบ แล้วทำเป็นเหรอคุณน่ะ? ใจเด็ดถาม ทำไม่เป็นย่ะ ก็ให้ชาวบ้านช่วยสอนฉันซี ครูสีดาประกาศ ทุกคนฟังทางนี้ วันนี้นอกจากจะซื้อเสบียงมาให้พวกเราแล้ว คุณสรนุชจะมาช่วยงานพวกเราด้วย แต่เธอทำอะไรไม่เป็นเลย เสียงผู้คนฮือฮา สรนุชยิ้มแหย ใครจะช่วยสอนเธอบ้าง ยกมือขึ้น ชาวบ้านและเด็กๆ ต่างเต็มอกเต็มใจยกมือกันใหญ่ มีคนอยากสอนเยอะแยะเลย ยืนเฉยทำไมล่ะ เข้าไปซีคุณ สรนุชหันมายิ้มให้ใจเด็ดแล้วเดินเข้าไปหากลุ่มชาวบ้าน นั่งลงให้ชาวบ้านสอนให้ทำ ใจเด็ดยืนยิ้มกอดอกมองสรนุชท่ามกลางชาวบ้าน เห็นมุมที่น่ารักของสรนุช แฮ่ม! ครูสีดากระแอมใส่หู ใจเด็ดสะดุ้ง อะไรครู? ฮั่นแน่...มองตาไม่กระพริบเลยน๊า คิดไรอยู่ ใจเด็ดทำหน้าเก้อ เปล๊า! เอ่อ...ที่คุณสรนุชมาหาครูวันนี้ เธออยากได้ผ้าสักชิ้นไปตัดชุดให้คุณอรอนงค์ใส่เข้าประกวดเทพีหนองระบือนะครับ ไม่มีปัญหา ไว้ครูจะเลือกให้แล้วเอาไปให้ที่สถานีนะ จะเลือกผืนที่สวยที่ซู๊ดเลย ครูสีดาบอกยิ้มๆ เวลานั้นหม้อต้มรำข้าว มันเส้น ใบกระถิน กำมะถันที่วางอยู่กลางโต๊ะ ควันกำลังกรุ่นๆ ผู้พันชาญณรงค์ ช่อผกา สมคิดกำลังมองจ้องลงไปในหม้อ ชาญณรงค์หยิบทัพพีตักขึ้นมาดู ทำไมมันเละๆยังกับข้าวหมูอย่างงี้ กลิ่นก็... กลิ่นฉุนเข้าจมูกชาญณรงค์จนต้องเบ้หน้า อื้อหือ..อยากจะสำรอกอาหารเมื่อเช้าออกมา คุณผกาแน่ใจแล้วเหรอว่าจะกินไอ้เนี่ย สมคิดถามอย่างไม่แน่ใจ ทำไม...หรือว่าแกอยากแย่งฉันกินห่ะ อู๊ย...เอาเงินฟาดหัวผม ผมยังไม่แย่งเลยครับ สมคิดบอก ถืออยู่นั่นแหละพ่อ เอามานี่ ฉันจะกิน ช่อผกาแย่งทัพพีไปตักใส่ชาม แล้วใช้ช้อนตักจะเข้าปาก ชาญณรงค์ยกมือขึ้นเบรก เดี๊ยว ช่อผกาอ้าปากค้างเบรกเอี๊ยดหัวทิ่ม ชะงักมือ อะไรอีกล่ะพ่อ ถามจริงๆ เถอะ พ่อไม่อยากจะเห็นฉันสวยหรือไง เอ่อ...อันที่จริงแกก็สวยใช้ได้อยู่แล้วนะ ใช้ไปเผาป่าน่ะเหรอครับ? สมคิดเสนอหน้า ช่อผกาเขวี้ยงพัดใส่หน้า ไอ้บ้า...ไอ้สมคิด...แกจะไปไหนก็ไป พาพ่อฉันไปด้วยอยู่ก็ขัดขวางการทำสวยของฉัน ไป๊! ไม่ต้องไล่หรอกเว้ย ฉันจะออกไปหาทางทำให้น้องอรรักฉันอยู่พอดี เชิญแกทั้งกินทั้งพอกไอ้ข้าวหมูนี่ตามสบายเถอะ ไปเว้ยไอ้คิด ผู้พันชาญณรงค์เดินออกไปกับสมคิด ช่อผกาค้อนแล้วเอาช้อนเข้าปากหมับ แล้วก็ค้างอยู่อย่างนั้นอย่างพะอืดพะอมกว่าจะกลืนลงท้องได้ ทำไมรสชาติมันยังกับกินปลักควาย ช่อผกาจะอ้วกออกมา แต่รีบห้ามตัวเอง ไม่ได้ๆ อ้วกไม่ได้ เพื่อเอาชนะนังพวกนั้นเราต้องทำได้ แล้วตักเข้าปากอีก กินอย่างเดียวไม่พอ ต้องทาตัวด้วย ช่อผกาตักข้าวต้มสูตรสวยสยองใส่ฝ่ามือตัวเองขยี้ๆ แล้วโปะเข้าที่หน้าตัวเองจนดำเละ ช่อผกากัดฟันทั้งกินทั้งทาอย่างพะอืดพะอมด้วยสีหน้ามุ่งมั่นมาดหมาย ทางฝ่ายเจนจิรากำลังดึงควายสองตัวมายังแปลงนา เพื่อฝึกซ้อมไถนา สุบินรีบวิ่งเข้ามา โอ้โห...คนเดียวล่อ 2 ตัวเลยเหรอ มาๆ...ผมช่วย อย่ายุ่ง! นี่ไม่ใช่เวลาเล่น ฉันกำลังฝึกซ้อมควายให้ไถนาอยู่ สุบินขำ ซ้อมควายไถนา! ทำไมต้องซ้อม ก็ซ้อมไว้ลงแข่งไถนาในงานทำขวัญควายไง นายไม่รู้เหรอ หึ ถามแปลก...ถ้ารู้แล้วจะถามให้เจ็บคอเหรอ เดี๋ยวนายนั่นแหละจะเจ็บตัว ถอย! อย่าขวางทางควาย ไม่ถอย! เอาซี...ถ้าคุณไม่ยอมให้ผมช่วย ผมก็จะขวางมันอยู่อย่างงี้ นายนี่มันดื้อด้าน จะจุ้นจ้านกับฉันไปถึงไหนนะ สุบินทำหน้าอ้อนวอน ขอความเห็นใจ ให้ผมช่วยเถอะนะ...นะ...สองหัวดีกว่าหัวเดียวนะ ผมรับปากว่าจะเย็บปากให้สนิท จะช่วยคุณฝึกไอ้ทุย 2 ตัวนี่ไถนาอย่างเดียวไม่พูดมาก เจนจิราถอนใจอย่างระอา แล้วอย่ามาบ่นก็แล้วกัน! อ่ะ...ส่งคันไถนั่นมาสิ สุบินหยิบคันไถส่งให้เจนจิราใส่ควาย เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ เพิ่งเคยเห็นคันไถจริงๆ จะๆ กะตาวันนี้แหละ หึ พวกคนกรุงอย่างพวกนาย วันๆ คงเห็นแต่พวกรถซิ่ง พวกโค กระบือคงไม่เคยอยู่ในสายตา ฮ่ะๆๆๆ ใครบอกคุณ ที่กรุงเทพฯ น่ะ มีโคให้ดูเยอะกว่าที่บ้านนอกนี้ซะอีก โคอะไร โคโยตี้ เจนจิราค้อนควับ สุบินขำก๊าก บาปหนาจริงพวกนายเนี่ย มั่วผู้หญิงไม่เลือก ใครบอกไม่เลือก เลือกแต่สวยๆ ทั้งน้านเลย ฮ่ะๆ ใครจะเหมือนคู๊ณ... เจนจิรามองตาเขียว สุบินรีบอุดปาก ลืมไป! ไม่พูดแล้วไม่พูด ไหน ทำไงต่อไปล่ะ เจนจิราสอนวิธีจับคันไถและคุมควายให้ไถนาตามวิธีจริงที่ถูกต้อง พวงมะโหดในมือสรนุชที่ทำเสร็จแล้ว ถูกโชว์ให้ใจเด็ดดู เป็นไงคุณ...ฝีมือฉันใช้ได้มั้ย ใจเด็ดยิ้ม อืม...สวยดีนี่ คุณนี่ก็มีฝีมือด้านศิลปะเหมือนกันนะ ก็แหงอยู่แล้ว ช่วยถือไว้ก่อน ฉันจะถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึก สรนุชส่งให้ใจเด็ดถือ แล้วล้วงกล้องจากกระเป๋าเป้ออกมาถ่ายเก็บไว้ โดยถ่ายติดใจเด็ดไปด้วย เดี๋ยวๆ เมื่อกี้ไม่ชัด ขออีกรูปนึง ใจเด็ดถือพวงมะโหด ลืมตัวยิ้มให้กล้อง ในขณะที่สรนุชกำลังถ่ายรูปกับใจเด็ดอยู่นั้น พวกชาวบ้านก็กำลังจับกลุ่มซุบซิบกับครูสีดา มองมาที่ทั้งสองคน ส่วนอรอนงค์กำลังยักย้ายส่ายสะโพกเล่นฮูล่าฮูปให้เกริกไกรดู เป็นไงคะ บอกแล้วว่าฉันน่ะเป็นเซียนฮูลาฮูป ให้เล่นทั้งวันก็ยังได้ เกริกไกรนั่งมองอย่างเพลิดเพลินใจ หมอคะ...หมอ เกริกไกรสะดุ้ง เอ่อครับ...ว่าไงครับ แน่ใจเหรอคะว่าจะให้ฉันเล่นฮูลาฮูปโชว์ให้กรรมการดูบนเวที อรอนงค์สงสัย แน่ใจสิครับ ถ้าเป็นผม ผมให้มงกุฎคุณอรตั้งแต่เห็นปลีน่องแล้วล่ะครับ แต่สำหรับกรรมการ แค่สวยอย่างเดียวยังไม่ประทับใจหรอกครับ ต้องมีความสามารถพิเศษอย่างอื่นด้วย งั้นฉันไม่ขอเลือกฮูลาฮูปดีกว่าค่ะ มีอย่างอื่นอีกมั้ยคะ? อรอนงค์ถาม มีอีกอย่างนึงครับ สีซอให้ควายฟังครับ แอ่นแอ๊น เกริกไกรหันไปคว้าซอออกมายื่นให้ ด้วยท่าเว่อร์ๆ ชวนขำ สีซอเหรอคะ ไม่ยากหรอกครับ ตอนเด็กๆ แม่ผมเป็นลิเก พ่อผมเป็นตลก แล้วคุณก็เลยสีซอเป็น ไม่เกี่ยวหรอกครับ ย่าผมสอนให้ อรอนงค์ฟังแล้วเซ็ง เกริกไกรพูดต่อ มาครับ...ผมจะสอนให้เอง ไม่เป็นไรค่ะ คุณไม่ต้องสอนหรอกค่ะ เดี๋ยวฉันเล่นเอง คุณจะเล่นได้เหรอครับ สีซอนี่ มันไม่ใช่ง่ายๆ นะ อรอนงค์ไม่ตอบ ยกมือไหว้ซอ แล้วก็เริ่มสีซอ...เป็นเพลงเพราะมาก เกริกไกรอึ้ง ไม่จริง เป็นไปไม่ได้ ผมฝันไปใช่มั้ยเนี่ย หรือว่าคุณเป็นนางฟ้าลงมาจากสวรรค์ ฉันไม่ใช่นางฟงนางฟ้าที่ไหนหรอกค่ะ สมัยเรียนฉันเคยอยู่ชมรมดนตรีไทยน่ะค่ะ เกริกไกรจ๋อยไป แล้วก็ไม่บอกตั้งแต่ทีแรก อรอนงค์ตั้งใจสีซอต่อ เกริกไกรนั่งมองประทับใจ เหตุการณ์ที่บ้านครูสีดา ใจเด็ดกับสรนุชช่วยกันพับและตัดกระดาษสีต่างๆ โดยไม่รู้ว่าที่ข้างหลัง ครูสีดากับชาวบ้านแอบโผล่ออกมามอง ยิ้มหัวกันไปมา จังหวะหนึ่งใจเด็ดใช้หลังมือเช็ดเหงื่อ ทำให้เศษกระดาษเลอะติดที่หน้าโดยไม่รู้ตัว สรนุชเห็นก็ขำ จึงเอากระดาษป้ายไปที่หน้าใจเด็ดอีกด้าน เป็นหนวดแมวคู่กัน แล้วชี้หน้าใจเด็ดพลางหัวเราะ ใจเด็ดแกล้งสรนุชคืนบ้าง ทั้งสองยิ้มให้กัน แล้วต่างคนต่างก็แอบรู้สึกอบอุ่นในหัวใจ เวลาเดียวกันสมคิดเปิดประตูให้ชาญณรงค์ลงจากรถ มหา...มหาเหม็นอยู่มั้ย? มหาเหม็นอยู่บนเรือนรู้สึกงง ใครวะ? ผู้พันมาหา สมคิดตะโกนบอก มหาเหม็นโผล่หน้าออกมาต้อนรับ อ้าวหวัดดีผู้พัน...ไปไหนมาล่ะเนี่ย ฉันเจอนางฟ้าเนื้อคู่ฉันแล้ว ชาญณรงค์บอก โฮ้ว...เป็นข่าวดีจริงๆ ข่าวร้ายก็คือ เธอยังไม่มีใจให้ฉัน ชาญณรงค์หน้าเศร้า ผู้พันก็พยายามจีบหน่อยซิ เงินทองยศตำแหน่งก็มีล้นเหลือผู้หญิงที่ไหนจะไม่สน มหาเหม็นอวยส่ง ฉันใจร้อนเว้ยมหา ขืนรอให้เจ้าหล่อนสนใจ มันจะแห้งเหี่ยวตาย แบบว่า...อยากได้มันเร็วๆ แล้วมหานั่นแหละที่ต้องเป็นคนช่วยฉัน แต่ตอนนี้ฉันไม่ว่าง ผู้พันไปหาคนช่วยที่อื่นเถอะ มหาเหม็นทำเป็นเล่นตัว ถ้ามหาไม่ช่วยฉันก็ไม่เป็นไร ไอ้เงินก็ที่ยังติดฉันทั้งต้นทั้งดอกนะต้องจ่ายมาเดี๋ยวนี้ ชาญณรงค์ว่า งั้นฉันช่วยผู้พันดีกว่านะ แหมเราคนกันเอง ผู้พันจะให้ฉันช่วยยังไงก็บอกมาเลย ผู้พันจะให้มหาทำพิธีลงนะหน้าทอง สมคิดบอก เฮ้ย! ผู้ชายที่ไหนเค้าลงนะหน้าทองกันวะ มหาเหม็นย๊วะ แล้วมหามีวิธีไหนอีกล่ะ ที่มันจะรวดเร็ว ทันใจฉันน่ะ ชาญณรงค์ถาม มหาเหม็นหัวเราะหึๆ มีซี หึๆๆ วิธีไหน ชาญณรงค์สงสัย เวลาต่อมามหาเหม็นก้มลงไหว้แท่นบูชา แล้วหยิบขวดบรรจุน้ำขวดเล็กขวดหนึ่งมายื่นให้ผู้พัน น้ำมันพราย ทำเอาทั้งผู้พันชาญณรงค์และสมคิดตาลุก น้ำมันพราย มีขวดนี้ขวดเดียว ผู้หญิงในหมู่บ้านคงเรียงแถวมาเป็นเมียฉันหัวกระไดบ้านไม่แห้ง สมคิดยื่นมือไปจะรับ แต่ถูกผู้พันใช้ไม้ตะพดตีมือเสียก่อน สมคิดร้องลั่น จ๊าก แต่สำหรับฉัน หนูอรอนงค์คนเดียวในดวงใจเท่านั้น ใช้ยังไงเหรอหมอ เหยาะไปที่มือหยดเดียว เล็งให้เหมาะ แค่ดีดหรือป้ายใส่เท่านั้น ผู้หญิงคนนั้นก็จะหลงจะรักผู้พันจนหัวปักหัวปำ มหาเหม็นสำทับ ฮ่ะๆๆๆๆ ไปเว้ยไอ้คิด รีบไปหาหนูอรอนงค์กัน ผู้พันสูงวัยหัวเราอย่างชอบอกชอบใจ วาดฝันไปไกลลิบ 
|
มิกัง
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
||||||||||||
