ชื่อหนังสือ : รัก... กึ่งสำเร็จรูป
เขียนโดย : เพนกวิน
พิมพ์ครั้งที่ ๒ : กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖
สำนักพิมพ์ : แจ่มใส
จำนวน ๒๔๘ หน้า ราคา ๑๖๙ บาท

กระซิบก่อนอ่าน

   เรื่องทั้งหมดมันเริ่มต้นขึ้นจากความต้องการแก้แค้นคุณตาแท้ ๆ ของเขาเอง จึงก่อให้เกิดการแต่งงานกำมะลอกับ ’เจ้าสาวรับจ้าง’ ขึ้นมา และสาบานได้ว่าทั้งหมดนี้เป็นเพราะเขาต้องการพิสูจน์ศักดิ์ศรีของตัวเอง ส่วนเงินสามสิบล้านบาทน่ะเหรอ...เขา...ไม่...สะ...สน...โอยยย กว่าจะกัดฟันพูดออกมาได้...ไม่สน...จะ...จริง... โอ๊ยยย ยอมรับก็ได้!คนเห็นแก่ผลประโยชน์เป็นที่ตั้งเท่านั้นอย่างเขาสนและเสียดายมากด้วย ! ! ก็ตั้งสามสิบล้านเชียวนะ ! ! !

   แต่เงื่อนไขถัดมาที่ว่าต้องมี ‘เหลน’ มารับเงินด้วยนี่สิ เขาเครียด! แล้วอย่างกับว่ายังวุ่นวายไม่พองั้นแหละ สาวสวยเจ้าของเว็ดดิ้งสตูดิโอที่ถูกเลือกใช้เป็นส่วนประกอบในแผนกลับกลายเป็นตัวป่วน เฮ้ย อย่าบอกนะว่า ‘เจ้าสาว’ กับ ‘เจ้าของเว็ดดิ้งสตูดิโอ’ จะตบตีกันเพื่อแย่งชิงเขา ถึงแม้เขาจะหล่อล่ำแสนดีขนาดนี้ก็เหอะ... แฮ่ม

ขอบคุณรายละเอียดและภาพปกจาก... แจ่มใส ... นะคะ

แวะเคาะประตูร้านหนังสือ

เขียนความรู้สึก...บันทึกหลังอ่าน

   ปาลทัต ปรัตถเศรษฐ เพื่อนสนิทและหุ้นส่วนบริษัทพาราไดซ์ทริป จำกัด ของ อิฏฐา กฤตยนันท์ กำลังจะวิวาห์ (ลวง) กับ ทราย ว่าที่เจ้าสาว (กำมะลอ) ผู้ซ่อนคมเขี้ยวไว้ไม่น้อยไปกว่ากัน และมันช่างเป็นงานวิวาห์ที่สร้างความปวดเศียรเวียนเกล้าให้ ผึ้งหวาน เวดดิ้งแพลนเนอร์สาวแสนหวานไม่น้อยเลยทีเดียว เมื่อไป ๆ มา ๆ ดูเหมือนว่าที่เจ้าบ่าวจอมแสบ และแสนเค็มอย่าง ปาลทัต จะคอยมาป้วนเปี้ยน วนเวียนไม่ห่าง คดีเก่าที่เขาเคยก่อไว้กับเธอและ กิรณา ก็ยังคงกรุ่น ๆ อยู่ไม่รู้หาย อย่าบอกนะว่าเขากำลังจะสร้างความเดือดร้อนให้เธออีก ! ! !

   หยิบ รัก... กึ่งสำเร็จรูป มาอ่านเพราะได้ยินเสียงร่ำลือถึงความฮาอย่างมีสาระติด ๆ กันในช่วงที่กำลังวุ่นวายกับการเตรียมตัวสอบปลายภาคเมื่อช่วงเดือนมีนา ' ที่ผ่านมา (นานไปไหมนะ ? ) กว่าจะสอบเสร็จ เล่นเอาจะขาดใจเพระความอยากอ่านเหมือนกันค่ะ (แถมปิดเทอมได้ไม่กี่วันก็เปิดเทอมภาคฤดูร้อนเสียอีกนี่ ! )

   ไม่ผิดหวังเลยค่ะ แค่เปิดเรื่องก็ฮากระจายกับความสามารถในการการเก็บรายละเอียดความประหยัดของลูกค้ามาขยายต่อของ พี่ฟรุตตี้ ผู้ช่วยส่วนตัวของ ผึ้งหวาน เจ้าของ ก่อร่างสร้างรักเว็ดดิ้งสตูดิโอ เสียแล้วล่ะค่ะ
   "เค้กไม่เอา ซุ้มดอกไม้ไม่สน ของตกแต่งภายในงานก็ขอบาย เขาบอกว่าใช้ครั้งเดียวในชีวิตมันไม่คุ้ม ช่างภาพกับรูปแต่งงานก็ด้วย เพราะถ่ายไปชาตินี้ทั้งชาติหรือแม้แต่ชาติหน้าก็คงไม่ได้ดู โอ๊ย ปวดตับ แล้วมันจะเหลืออะไรบ้างวะเนี่ย"
   ...
   "ดีนะไม่ตัดชุดเจ้าบ่าวเจ้าสาวทิ้งแล้วขอนุ่งซิ่นแทน แต่ถึงไม่ตัดก็เหอะ คุณพี่แกขอแบบที่ราคาถูกสุดไว้ก่อน เอาแบบไม่ต้องเว่อร์มาก ตัดเย็บไม่ต้องเนี้ยบ แค่ใส่แล้วมันไม่ขาดโชว์เนินเนื้อในร่มผ้าเป็นพอ เอ่อ อันหลังนี่พี่เติมเอง" ฟุ้งเกียรติโบกมืออธิบายเมื่อเห็นอีกฝ่ายทำหน้าประหลาด "ไม่รู้ล่ะ ถ้าจะเขียมกระทั่งงานสำคัญของตัวเองแบบนี้ พี่ว่าอย่าจัดเลย ดักฉุดหรือไม่ก็แอบหนีตามกันง่ายกว่าเยอะ จริงมะ"

   เอ่อ... หวานเย็นว่าถ้าไม่จำเป็นต้องจัดงานเพื่อตบตา คุณตาชาญชัย พิสิษฐ์ชัยชาญ แล้วล่ะก็ คุณทัต อาจใช้ตัวเลือกข้อสุดท้ายของ พี่ฟรุตตี้ มาเป็นหนึ่งในทางเลือกของแผนการกอบกู้ความยุติธรรมให้ครอบครัวตัวเอง โดยมีเงินสามสิบล้านบาทเป็นเป้าหมายรอง (เอ ! หรือว่าเป้าหมายหลักกันนะ )

   อย่างที่บอกล่ะค่ะ รัก... กึ่งสำเร็จรูป ไม่ได้มีแต่ความฮาอย่างเดียว ทว่ายังมีสาระและดราม่าเล็ก ๆ อย่างเพื่อนรักหักเหลี่ยมร้าย ใส่ร้ายป้ายสี แก่งแย่งชิงดีกับคนที่ดีแสนดีที่ตนเรียกว่า 'เพื่อน' ได้อย่างเจ็บแสบที่สุด ประเด็นนี้ก็ต้องยกความดีให้พระเอกที่สุดแสนจะเท่าทันเล่ห์เหลี่ยมมารยา อยากเป็นฮีโร่กู้โลก ปกป้องนางเอกที่แสนดี และขี้เกรงใจ ได้อย่างน่าหยิกแรง ๆ สักที แหม ! ก็เล่นพูดซะ... แทงใจดำจริง ๆ ค่ะ

   "ลอบแทงกันข้างหลังเนี่ยนะมิตรภาพดี ๆ โอย คุณสอบตกวิชาภาษาไทยหรือเปล่าผึ้งหวาน ระหว่างคุณกับกิรณาใช้คำจำกัดความว่ามิตรภาพเฉย ๆ ยังไม่ได้เลย บอกว่า 'เกลือเป็นหนอน' หรือ 'ชักน้ำเข้าลึก ชักศึกเข้าบ้าน' ยังเข้าท่ากว่า"
   "นั่นมันก็เพราะความมักง่ายของคุณไงล่ะ"
   "อ้าว"
   "ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะคุณมันมักง่าย กะล่อนปลิ้นปล้อน ชอบปั่นหัวคนอื่นอย่างเห็นเป็นเรื่องสนุก กิ๋งถึงน็อตหลุดอาละวาดใส่ฉัน ทั้งที่เราไม่เคยผิดใจกันมาก่อน สรุปว่าฉันต้องเสียเพื่อนคนหนึ่งไปก็เพราะผู้ชายชุ่ย ๆ เห็นแก่ได้อย่างคุณ"
   คำด่าร่ายยาวเป็นชุดทำเอาผู้ชายชุ่ย ๆ ใบ้รับประทานไปครู่ใหญ่
   เออ บทจะปากตรงกับใจ แม่เจ้าประคุณเถรตรงได้เข้าไส้จริง ๆ !
   "โอเค ผมมันชุ่ย แต่ก็เพราะผู้ชายชุ่ย ๆ คนนี้ไง คุณถึงได้เห็นธาตุแท้ของคนคนหนึ่งลึกซึ้งขึ้น ถ้าไม่ได้ผม ป่านนี้คุณคงยังไม่รู้หรอกว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่เพื่อน แต่เป็นศัตรูที่ควรหนีห่างสักร้อยโยชน์"
   "กิ๋งไม่ใช่ศัตรู เค้าเป็นเพื่อนฉัน เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดคนหนึ่งในชีวิต เราเรียนมาด้วยกัน ทำกิจกรรมด้วยกัน ถ้าฉันจะต้องหนีห่างใครสักร้อยโยชน์ คนคนนั้นควรเป็นผู้ชายอย่างคุณต่างหาก"
   "เวรกรรม" ผู้ชายอย่างปลาทัตเอามือคลึงขมับ แถมถามเหมือนปลงว่า "ถ้าเป็นเพื่อนกันจริง แถมเป็นเพื่อนที่แสนดีด้วย เมื่อกี้เค้าจะมาเยาะเย้ยถากถางคุณถึงที่นี่ทำไมล่ะหา"
   "กิ๋งแค่แวะเข้ามาทักทายธรรมดา"
   "ธรรมดา !" เจ้าตัวทำตาเหลือกสีหน้ากึ่งบึ้งกึ่งขันเหมือนเพิ่งได้ฟังเรื่องโง่งั่งที่สุดในโลก "ให้ตายเถอะ นี่คุณมองโลกในแง่ดีเกินไป หรือพิการความสามารถในการพินิจพิจารณาคนกันแน่เนี่ย"
   "ฉันมองโลกตามความเป็นจริง"
   "งั้นไอ้โลกตามความเป็นจริงของคุณมันก็สวยงามยิ่งกว่าความฝันของเด็กอนุบาล ไม่อิงตรรกะอะไรสักอย่าง"
   "ตรรกะของฉันคือกิ๋งทำลงไปเพราะความรู้เท่าไม่ถึงการณ์...ซึ่งมันเกิดจากการเสี้ยมของคนบางคน"
   "โอ้"
   'คนบางคน' เดินพล่านเหมือนหนูติดจั่น เพิ่งเคยเห็นคนเจ็บไม่รู้จักจำตัวเป็น ๆ ก็วันนี้
   "ต่อให้ไม่ต้องมีใครเสี้ยม ความรู้สึกที่กิรณามีให้คุณตั้งแต่ต้นจนจบมันก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลงหรอก ผู้หญิงคนนั้นไม่เคยรู้สึกอะไรกับคุณนอกจากริษยา ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ"
   ถึงตรงนี้ ร่างใหญ่หยุดลงตรงหน้าหล่อน จ้องลึกเข้าไปในลูกแก้วกระจ่างใสราวกับกำลังร่ายมนตร์ใส่หนูน้อยไร้เดียงสา
   "หรือพูดอีกอย่างก็คือเค้าจงเกลียดจงชังคุณ เกลียดจับจิตจับใจ เกลียดถึงขนาด..."

   เห็นด้วยนะคะ ลอบแทงกันข้างหลังเนี่ยนะมิตรภาพดี ๆ คุณผึ้งหวาน คะ คุณ ตกภาษาไทย หรือว่า พิการความสามารถในการพินิจพิจารณาคน กันแน่คะ ถูก กิรณา กระทำเสียขนาดนั้น ยังไม่วายตามไปช่วยศัตรูคู่แค้นที่เจ้าของเว็ดดิ้งสตูดิโอยังมองโลกในแง่ดีเรียกว่า 'เพื่อน' จากการถูกทำร้าย ให้เกลือเป็นหนอนเชิดใส่ เดือดร้อนพระเอกผู้อยากดำรงตนเป็นฮีโร่ต้องออกโรงเรียกเรตติ้งให้คนอ่านหมั่นไส้กันอีกระลอก

   "จริงไม่จริงก็ใช้สติปัญญาน้อยนิดที่มีอยู่พิจารณาเอาเองแล้วกัน คุณทำกับผึ้งหวานไว้ร้ายกาจขนาดนั้น เธอยังมีน้ำใจบุกขึ้นมาช่วยคุณถึงนี่ เป็นผมเหรอ ปล่อยให้โดยมีดกรีดหน้าเละซะให้เข็ด หัดสำนึกซะมั่งนะ"
   "สำนึก..." กิรณาทวนถ้อยคำที่บาดลึกอย่างชิงชัง "ทำไมต้องสำนึกในเมื่อฉันไม่เคยขอ โง่เสนอหน้าเข้ามาช่วยเองไม่ใช่หรือไง"

    อุ๊บ ! เจ็บหรือยังคะ คุณผึ้งหวาน ? จำได้หรือยังคะว่า กิรณา น่ะร้ายกับคุณขนาดไหน ? เฮ้อ ! นี่เป็นเพราะผู้ชายชุ่ย ๆ กะล่อน ปลิ้นปล้อน ชอบปั่นหัวคนอื่นอย่างเห็นเป็นเรื่องสนุกอย่าง คุณปาลทัต นะคะเนี่ย ไม่อย่างนั้นฉากซึ้ง ๆ น้ำตาไหลพรากแบบนี้ไม่มีวันเกิดขึ้นแน่ ๆ ค่ะ (ขอหวานเย็นประชดนางเอกเสียหน่อยค่ะ )

   หลังเหตุการณ์ดราม่าเล็ก ๆ ผ่านพ้น แผนการของคนเห็นแก่ประโยชน์ถูกตลบหลังเพราะคุณตาแท้ ๆ ดันรู้ทัน (เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือปาลทัต ยังมีคุณตาชาญชัย จริง ๆ ค่ะ ) ชุลมุนวุ่นวายกันอีกเล็ก ๆ น้อย ๆ พอหอมปากหอมคอ เพราะความรักครั้งนี้ มันไม่ใช่แพ็คเกจสำเร็จรูป...แต่เป็นกึ่งสำเร็จรูปต่างหาก นี่คะ

   น่ารัก น่าอ่าน ทั้งเฮฮา ทั้งดราม่า แถมมีหักเหลี่ยมหักมุมอีกต่างหาก แนะนำนะคะสำหรับใครที่ยังไม่ได้อ่านเล่มนี้ แล้วคุณจะรู้ว่าผู้ชายชุ่ย ๆ นิสัยวายร้าย ก็มีมุมน่ารักได้เหมือนกันน้า

Create Date : 21 ตุลาคม 2556
Last Update : 22 ตุลาคม 2556 11:37:52 น.		11 comments
Counter : 1722 Pageviews.
Share Tweet