ชื่อหนังสือ : มงกุฎที่ไร้บัลลังก์
ผู้แต่ง : ลักษณวดี
สำนักพิมพ์ : ณ บ้านวรรณกรรม
จำนวน 675 หน้า ราคา 440 บาท

กระซิบก่อนอ่าน

เรื่องราวที่เกิดขึ้น ณ ทัษมิระ การร่วมต่อสู้ของราชศักดิ์ “ เจ้าฟ้าหญิง ” พระองค์หนึ่งกับสามัญชนชั้น “ เสนาบดี ” คนหนึ่ง คนหนึ่งคือเพชรยอดมงกุฎ อีกคนหนึ่งเป็นเสนาบดีหนุ่มเพื่อรักษาราชบัลลังก์…
เพราะมงกุฎนั้นแพรวพราวงามระยับได้ก็เฉพาะบนบัลลังก์เท่านั้น ไม่มีบัลลังก์…มีมงกุฎ มงกุฎที่ไร้บัลลังก์จะมีก็เพียง “ราคา” หากไม่มี “ค่า” แต่อย่างใด

บัลลังก์จึงเป็นฐาน…เป็นสิ่งรองรับให้ค่าแห่งมหามงกุฎงดงามตลอดกาล
หากด้านหนึ่งคือแผ่นฟ้า และอีกด้านหนึ่งคือฝั่งดิน ดุจเพชรยอดมงกุฎและฐานแห่งราชบัลลังก์ ก็เฉกเดียวกับ เจ้าฟ้าหญิงจุฑาเสาวภาคย์ ราชกุมารี และ ศัลยา แห่งตระกูล “ อักษรเทพ ” ต้นคิดเจ้าของตำรา “ วิธีการเป็นกบฏ ”
“ บางอย่างคู่กันโดยไม่ต้องอยู่ด้วยกัน ! ” จึงเป็นความหมายที่สำคัญยิ่งสำหรับคนสองคน

และในวันที่ต้องลากัน…
“ ในฐานะ “ ครู ” กระหม่อมย่อมอยากเห็น “ ลูกศิษย์ ” ประสบความสำเร็จยิ่ง ๆ ขึ้น ในฐานะ “ ชาวกัษมิระ ” กระหม่อมต้องการเห็น “ ฟ้าหญิง ” เสด็จกลับมา

และในฐานะของ “ เสนาบดี ” กระหม่อมจะคอย “ ผู้ร่วมงาน ” ที่คงจะทำให้งานเมืองรุดหน้าไปเร็วยิ่งขึ้น ”
“ วันนี้…ครูจะทำงานหนักเพื่อบัลลังก์…วันหน้าฉันจะมาช่วยแบ่งเบาภาระจากครูแน่นอน มงกุฎจะอยู่คู่บัลลังก์ แต่…ถ้าฉัน “ วาง ” มงกุฎนั้นไว้บนบัลลังก์ ฉันจะลงมาเป็นฐานบัลลังก์เช่นกัน ลาก่อนค่ะครู…ยามใดที่ฉันคิดถึงกัษมิระ…ฉันจะทำอย่างที่ครูสั่ง หลับตา…กำสายสร้อย…แล้วภาพในวันนี้จะสดใสอยู่ใรความทรงจำของฉัน “
“ พระเจ้าค่ะ กระหม่อมจะจดจำภาพนี้ไว้เช่นกัน “
“ ลาก่อน…ศัลยา ! ” กระแสรับสั่งร่าเริง และเป็นครั้งแรกที่ทรงเอ่ยนามอีกฝ่าย เฉกเช่นคนเสมอกัน
“ ครูจะไม่ลาฉันในนามของจุฑาเสาวภาคย์หรือคะ ? ”
“ ลาก่อน… ” ประโยคแรกมีลักษณะละม้ายคล้อยกัน หากประโยคหลังดัง เต็มเสียง “ สมเด็จพระพี่นางเธอ เจ้าฟ้าหญิงจุฑาเสาวภาคย์ ราชกุมารี ! ”
“ ร้ายจริง ครูนี่ ! ”
ครูคนนี้…ร้ายจริงแค่ไหน อ่อนหวานปานกัน เข้มแข็งเพียงไร…ทำไม หัวใจของจุฑาเสาวภาคย์ และบางอย่าง…จึงคู่กันได้โดยไม่ต้อง…อยู่ด้วยกัน !



ขอบคุณรายละเอียดและภาพปกจาก... ณ บ้านวรรณกรรม ... นะคะ

แวะเคาะประตูร้านหนังสือ

   หยิบงานของ ' ลักษณวดี ' มาอ่านอีกครั้งด้วยความคิดถึงสุดหัวใจ อยากอ่านอะไรที่มันค่อนข้างหนัก ต้องใช้ความคิดติดตามเนื้อเรื่องที่ดำเนินไปอย่างแยบคาย หวานเย็นห่างหายนิยายแนวนี้ไปนานเหมือนกันนะคะเนี่ย ส่วนใหญ่ช่วงนี้จะอ่านแนวใส ๆ ไม่มีอะไรมากมายให้ต้องขบคิด อ่านเอาสนุกไปวัน ๆ แต่ก็มีบ้างที่มีสาระ เพียงแต่ไม่หนัก ไม่คมคายเท่า ' มงกุฎที่ไร้บัลลังก์ ' เท่านั้นเอง


   เป็นอะไรที่กินกันไม่ลงจริง ๆ ระหว่าง ' เจ้าฟ้าหญิงจุฑาเสาวภาคย์ ' กับ ' ศัลยา ' ฉลาด เท่าทันกันในทุก ๆ ความคิด ทุก ๆ แผนการ มีความคิดและถ้อยคำที่ลึกซึ้ง คมคายให้ได้คิดอยู่เสมอ อ่านแล้วให้ความรู้สึกประทับใจไม่รู้ลืม