.............บางคราวยังเหมือนว่าเธออยู่ตรงนี้ เรื่องราวที่ดีก็ยังฝังใจ...........
ชิ้นส่วนที่ขาดหายไป....
สำหรับผมแล้ว มันคืออะไรกันนะ
อะไรที่มันขาดหายไป...
ชิ้นส่วนที่ขาดหายไปของผม คือ ชิ้นส่วนของความทรงจำ
ความทรงจำ เป็นภาพจางๆของ ความรู้สึก
อารมณ์ความรู้สึกเป็นสิ่งที่ สร้างสรรค์ ของผมเสมอ
อารมณ์ สร้าง สรรพสิ่งของผม
ทุกสิ่งทุกอย่าง ดี ร้าย สร้างสรรค์ สดใสหดหู่
ภาพ ที่ผมถ่าย บ่งบอกถึง ความรู้สึก
จนผมไม่แน่ใจว่าอารมณ์ความรู้สึกสร้างสรรค์ ภาพ
หรือ ภาพ บ่งบอกอารมณ์ กันแน่
แต่เมื่อผมมีอารมณ์ ผมจะมีภาพในใจเสมอ
ภาพทุกภาพ เป็นสิ่งที่ สื่อถึงอารมณ์ ถึงจิตใจ
ความรู้สึก เสมอ สำหรับผม
แต่มันหายไปแล้ว
หายไป .....หายไป ทั้งอารมณ์ ความทรงจำ ภาพในใจ
อารมณ์ของผม มันหายไปพร้อม ความทรงจำ
ความทรงจำเรื่องใครคนหนึ่ง
ความทรงจำที่มันขาดหาย
ความทรงจำ ที่มันแตกออกเป็นเสี้ยว ส่วน และ หายไป
ผมรอ รอ และรอ
อีกครั้ง ที่ผมจะมีภาพในใจ
รออีกครั้ง ที่จะมีอารมณ์ ความรู้สึก
และ บางครั้งอาจจะรอ ใครสักคน
_____________________________________
ปล.งานตะพาบ ครั้งนี้ ยากสำหรับผมมากๆครับ ห่างหายไปนานจริง อยากจะเขียนตัวเก่าให้เสร็จก่อนค่อยมาอัพงานตะพาบครั้งนี้ แต่ เขียนเท่าไหร่ ก็ ไม่เรียบร้อยสักที ในหัวกลวงโบ๋ เหมือน ไม่มีอะไรในความคิด ไม่มีภาพในใจ ไม่มีความทรงจำ เหมือนที่เขียนเปะ ไม่ใช่อะไรครับ งานหนักมากมาย ครับ ช่วงนี้ จะพยายาม อัพ เรื่อยๆๆนะครับ อีกอย่างที่ยากของงานนี้คือ เขียนเสร็จแล้ว แล้วประกฎว่า ลืมเซฟ หายไปเลย หายไป ทั้งหน้าที่พิมพ์แล้ว เค้น เขียนเท่าไหร่ ก็ เขียน ออกมาไม่ได้เหมือนเดิม แต่ พยายามดึงอารมณ์ความรู้สึกแรกที่เขียนออกมา เลยยิ่งยากจัง ยาก......"ชิ้นส่วนที่ขาดหายไป.....ของความทรงจำ"
หายไปนานเลยนะครับ ท่าจะยุ่งมากจริงๆ ได้ไปเที่ยวไหนบ้างไหมเนี่ย .....
ตะพาบบบล็อกนี้ ยังเป็นงานเขียนแนวเหงาๆ เหมือนเดิม
ผิดกับงานเขียนเรื่องราวท่องเที่ยวเมื่อซักสองปีก่อนเยอะเลยเนอะ .....
ตอนนั้นงานเขียนดูสดใสกว่านี้เยอะ
อย่างว่าล่ะนะครับ เวลาเปลี่ยนไป
การมองโลกก็ย่อมเปลี่ยนไปตามเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต .....