ตำนานฉัททันต์ปริตร(๗) พระนางสุภัททาทรงยินดีปรีดาตรัสว่า “ดีมาก โสณุดร นี่ทรัพย์ ๑,๐๐๐ กระษาปณ์ เอาไปจับจ่ายใช้สอยก่อน และกลับไปบ้านก่อนเถิด ยังไม่ต้องเดินทางโดยทันที รอดู ๗ วัน จึงค่อยเดินทาง” นายพรานโสณุดรกราบถวายบังคม รับพระราชทรัพย์ ๑,๐๐๐ กระษาปณ์ แล้วทูลลา ลงจากพระมหาปราสาทของพระนางไปด้วยจิตใจอันเบิกบาน พระนางสุภัททา เมื่อส่งพรานโสณุดรกลับไปแล้ว ก็มีรับสั่งให้คนไปตามช่างเหล็กมาเฝ้า มีพระเสาวนีย์สั่งช่างเหล็กว่า “นายช่างเหล็ก ฉันต้องการมีดพับ ขวาน จอบ สิ่ว ค้อน มีดตัดไม้ เคียวเกี่ยวหญ้า ดาบ ท่อนโลหะแหลม เลื่อย ลังเหล็กและสามง่าม เจ้าช่วยจัดการทำมาให้ฉันโดยเร็ว” เมื่อช่างเหล็กรับพระเสาวนีย์บังคมลากลับไปแล้ว ก็รับสั่งให้ช่างหนังมาเฝ้า มีพระเสาวนีย์กะช่างหนังว่า “นายช่างหนัง เจ้าช่วยทำกระสอบหนังสำหรับใส่สัมภาระประมาณกุมภะหนึ่งให้ฉัน และฉันต้องการสิ่งเหล่านี้ เชือกหนัง สายรัด ถุงมือ รองเท้า และร่มหนัง เจ้าช่วยนำของทั้งหมดนี้มาให้ฉันโดยด่วนด้วย” นายช่างเหล็ก และนายช่างหนังรีบทำสิ่งของตามพระประสงค์ของพระนางไม่กี่วันก็เสร็จทุกสิ่งนำมาถวายได้ เป็นที่สบพระทัยพระนางมาก เมื่อได้รับสิ่งที่ต้องประสงค์ครบถ้วนแล้ว พระนางก็ตระเตรียมเสบียงเดินทาง พร้อมด้วยเครื่องใช้เครื่องอุปกรณ์ทุกอย่าง ใส่กระสอบหนัง เสบียงเครื่องใช้และอุปกรณ์ทั้งหมดมีน้ำหนักประมาณกุมภะหนึ่ง ถึงวันที่ ๗ พรานโสณุดรก็มาเฝ้า เตรียมตัวมาพร้อมเพื่อจะเดินทางได้ทันที พระนางสุภัททา เห็นพรานโสณุดรมาเฝ้าตามกำหนดนัดก็ดีพระทัย ตรัสกะเขาว่า “โสณุดร เสบียงเครื่องใช้ เครื่องอุปกรณ์ทุกสิ่งทุกอย่างที่จำเป็นในการบุกป่าฝ่าดง ฉันจัดไว้เสร็จแล้ว บรรจุอยู่ในกระสอบหนัง นั่นอย่างไรล่ะ เจ้าลองยกมันดูซี่ จะหนักเกินกำลังของเจ้าหรือไม่”
|
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [