เพื่อเอาของบางอย่างที่เกี่ยวกับงานประจำไปเก็บไว้ที่รถยนต์
ปรากฏว่าเจอ ดิ๋ก หมาเพศเมีย พันธุ์รอคไวล์เดอร์
เห่าเป็นการใหญ่ หลายครั้งด้วย

เลยเรียกชื่อมันตั้งหลายครั้ง
แต่ก็ยังเห่าอยู่ เลยนึกว่าเสียงท่อไอเสีย รบกวนประสาทหูของมัน
หรือผมเพิ่งจะแต่งตัวใหม่อาบน้ำ มีกลิ่นแปลก ๆ สะอาดไป
มันแปลกกลิ่นเลยเห่าไล่
พอขับรถจักรยานยนต์ออกมา
มันก็ยังวิ่งเหยาะ ๆ ตามอยู่
ก็เลยนึกว่ามันบ๊อง ซะแล้ว
เพราะปกติมันเป็นหมาค่อนข้างเงียบมาก

อดีตมันเป็นหมาตรวจยาเสพย์ติดของกรมตำรวจ แล้วปลดระวางออกมา
เจ้าของคนแรกที่นำมาเลี้ยง ช่วงแรกก็เลี้ยงดูดีหรอก
ต่อมาก็ปล่อยปละละเลย ทำให้มันต้องคุ้ยหาเศษอาหารกินเอง
จนในที่สุด พี่ที่บ้านรถไฟอีกหลัง
เลยนำมาเลี้ยงเป็นเพื่อนกับหมาเพศชาย
พันธุ์อัลเซเชียน ชื่อ บ้อบ และมีลูกด้วยกันสามครอกแล้ว
แต่ก็ไม่มีเหลือเลย เพราะคนต่างขอไปเลี้ยงกันหมด

ที่ผ่านมาก็จะซื้ออาหารแบบกระสอบให้มันทั้งสองกิน
แต่จะสนิทกับ ดิ๊กมากกว่า เพราะมันค่อนข้างจะตะกละ
(เพราะอดหยากมานาน)
ส่วนบ้อบ นาน ๆ จึงจะแวะมากินอาหารที่ให้
เพราะมันจะรู้ว่าเวลาเอารถยนต์ไปจอด
หรือขับจักรยานยนต์ไปจอด
ก็มักจะมีอาหารให้ หรือว่าง ๆ
ก็ซื้อซี่โครงไก่ทุบละเอียดที่ร้านข้าวมันไก่ไปให้มันกิน
บางครั้งก็กระดูกหมูจากร้านขายข้าวขาหมู
(เวลาว่างส่วนใหญ่จะเป็นวันเสาร์-อาทิตย์)

แต่ถ้าวันธรรมดาก็จะเป็นอาหารแบบเม็ดแขวนไว้กับที่จอดรถยนต์
ไปให้มันทั้งสองกิน ทุกครั้งจะเจอดิ๊กเป็นประจำนานมากว่าสามปีแล้ว
บางวันไม่ว่างจะรีบไปธุระก็บอกจะมาให้ตอนเย็น หรือจะมาฝากวันรุ่งขึ้น
มันก็เข้าใจดี และทำหน้าซื่อ ๆ ไม่เห่าแต่อย่างไร
เจอกันทีไรก็มักจะแซวมันว่า ไปอาบน้ำบ้าง กลิ่นสาปแรงจัง
เพราะแถวที่มันอยู่จะเป็นดินทรายมาก
แม้ว่าเจ้าของจะอาบน้ำให้อาทิตย์ละครั้งก็ตามแต่

ตอนเช้าวันต่อมา ขับรถจักรยานยนต์ไปจอดที่เดิม
เพื่อเปลี่ยนเป็นรถยนต์ขับไปทำงานตามปรกติ
เจอมันนอนนิ่งอยู่หน้าปากทางเข้า ก็นึกว่ามันนอนอาบแดด
เพราะมันชอบนอนแบบนั้น แต่ผิดสังเกตหน่อยว่า มันนิ่งเกินไป
และมีแมลงวันตอมอยู่หลายตัว ก็เรียกชื่อมันก่อนจะรีบไปทำงาน
กลับมาตอนเย็นก็ตามหามันอยู่ซักพักใหญ่
เจอแต่บ๊อบ ไม่เห็นดิ๊กเลย
นึกว่ามันไปวิ่งเล่นแถวบ้านพักรถไฟหลังข้างเคียง

ตอนเช้าวันนี้ เจอแฟนของพี่ที่เลี้ยงดูมันบอกว่า
ดิ๊กตายแล้วเมื่อวาน ถูกวางยา
เลยเล่าให้แกฟังว่าเจอมันนอนนิ่งเมื่อวานอยู่ นึกว่ามันนอนเล่น
เพิ่งรู้ว่ามันตายแล้ว มานั่งนึกอยู่นาน

จึงน่าจะเป็นลางสังหรณ์ของมันเองว่าจะไปแล้วน๊ะ
เลยมาเห่าบอก และวิ่งตามมาส่ง
เพราะเท่าที่รู้มันเป็นหมาเจียมตัวพอสมควร
เงียบ ๆ ไม่ค่อยเห่า หรือทำท่าคุกคามใคร
เนื่องจากบริเวณที่มันอยู่เป็นเส้นทางผู้คนผ่านเข้าออกมากเป็นประจำ

เพราะเชื่อมั่นและคาระวะท่านมิลาเรปะ โยคีจารย์แห่งธิเบต
ก็นึกว่า มันถึงเวลากลับไปสู่ที่แห่งใหม่ เพื่อรับผลบุญผลกรรมต่อไป

ขอให้ไปดีน๊ะ ดิ๊ก