เพือนที่มีชื่อเล่นว่า ลิง คนแรก เพื่อนที่มีชื่อเล่นว่า ลิง คนที่หนึ่ง ในช่วงชีิวิตที่ผ่านมามีเพื่อนที่มีชื่อเล่นว่า ลิง ที่คบค้าสมาคมและรู้จักคุ้นเคยรวมสามคน คนแรก เป็นญาติลูกพี่ลูกน้องกับทางบ้าน เป็นเพื่อนรุ่นพี่ ที่รู้จักดีเพราะพ่อใช้แซ่เดียวกัน พื้นฐานครอบครัวมาจากหมู่บ้าน/ตำบลเดียวกันในเมืองจีน ช่วงแรกพ่อแกเปิดร้านทองรูปพรรณที่หาดใหญ่ ส่วนแม่เป็นแม่บ้านอาศัยอยู่ฝั่งตรงข้ามกับร้านทอง เป็นบ้านใช้เป็นที่พักอาศัยเท่านั้น ไม่นานนัก สามีแกเริ่มเจ็บป่วยเป็นไข้จนถึงแก่กรรมลง ในสมัยนั้นหยูกยาหายาก และการแพทย์ยังไม่ทันสมัยมากนัก ทางภริยาเลยต้องขายร้านทองทั้งหมด ไปให้กับข้างบ้านที่เปิดร้านทองเหมือนกัน เพราะแกไม่มีความรู้ความสามารถในธุรกิจดังกล่าว ส่วนแกหันมาเปิดร้านขายสินค้าชายแดน ประเภทเสื้อผ้าแบรนด์แนมสมัยก่อน พวกมองคากูร์ แอร์โร่ ตลอดจนสินค้าระดับเกรดดีมากในอดิต เช่น น้ำหอม เครื่องสำอางค์ อุปกรณ์กีฬา หลากหลายประเภทที่เป็นของเมืองนอก ที่ถ้านำเข้าก็แพงมาก แต่ถ้าผ่านระบบสินค้าชายแดน ก็จะถูกกว่ากรุงเทพฯมาก สินค้าบางครั้งก็มาจากการไปประมูลจากกรมศุลกากร ที่เปิดขายเป็นการภายในหรือป่าวประกาศทั่วไป ก็จะได้ของดีราคาถูกกฎหมายมาขายเช่นกัน คนจากเมืองหลวงจึงมักจะมาซื้อสินค้าชายแดนที่หาดใหญ่ เพราะสมัยนั้นสินค้าชายแดนหาดใหญ่มาจาก ปีนัง สิงคโปร์ ที่เป็นเมืองฟรีปอร์ต (duty free) มีสินค้าต่างประเทศจำนวนมากที่น่าจับจ่ายใช้สอยและซื้อหามาก ผลของการที่แกค้าขายสินค้าประเภทเหมือนกันกับข้างบ้าน ทำให้เกิดปัญหาความไ่ม่พอใจหรือหมางเมินจากข้างบ้าน จากเดิมเคยคบค้ากันก็แปรเปลี่ยนเป็นไม่มองหน้ากัน ไม่พูดจากัน จดหมายส่งผิดบ้าน ก็ไม่รับรู้ ไม่สนใจที่จะนำไปให้ข้างบ้าน สินค้าไหนในร้านไม่มี ก็ไม่แนะนำร้านข้างบ้านให้ ตามประสาเพื่อนบ้านที่ดีต่อกันในอดีตแต่อย่างไร ที่ทราบดีเพราะแถวบ้านอยู่ละแวกเดียวกัน ครอบครัวนี้มีลูกชายสามคนที่ทราบ คนโตเรียนหนังสือที่กรุงเทพฯ ต่อมาได้เรียนจบแพทย์และรับราชการอยู่ที่กรุุงเทพฯ ส่วนคนสุดท้องเรียนจบเป็นวิศวกรที่กรุงเทพฯ และทำงานที่นั่นเช่นกัน ส่วนคนกลางเป็นเพื่อนรุ่นพี่ ที่มักจะเรียกแกว่า ลิง ความที่เป็นลูกชายคนกลาง หรือเด็กวันพุธ (Wednesday child) ทำให้แกทำตัวแปลกแยกจากพี่น้อง ไม่สนใจในการเรียนมากอยากเป็นนักร้องนักดนตรี ผลการเรียนก็เริ่มตกต่ำลงไปเรื่อย ๆ ยิ่งพ่อเสียชีวิตไปเหลือแต่มารดาและพี่น้องเท่านั้น ยิ่งทำให้แกห่างเหินจากแม่มากกว่าเดิม มีครั้งหนี่งเรียกแกชื่อเล่นว่า เฮียลิง ๆ แกเดินเข้ามาหาหน้าตาโกรธมาก บอกว่า วันหลังอย่าเรียกแกชื่อนี้อีก เพราะเป็นการดูถูกหรือไม่ให้เกียรติแก แม้แต่แม่แกจะเรียกชื่อนี้แกก็ไม่ยอม รวมทั้งเพื่อนรุ่นพี่รุ่นน้องแกด้วย แกบอกว่าครั้งนี้ยกให้ อภัยให้ ถ้าครั้งต่อไปมีเรื่องแน่ ถึงแม้ว่าชื่อนี้จะเป็นชื่อเล่นที่พ่อแม่ตั้งให้จาก ภาษาจีนแต้จิ๋วว่า เก๊า (แปลว่า ลิง) ก็ตามแต่ เลยตั้งแต่นั้นมาก็เรียกแกว่า เฮีย หลังจากแกจบมัธยมศึกษาปีที่สามแล้ว ทราบข่าวว่าขึ้นไปเรียนต่อกรุงเทพฯ ไม่ทราบข่าวคราวหรือความเป็นไปอีกเลย สอบถามเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกับแก ก็ทราบคร่าว ๆ ว่าแกไปเล่นดนตรีแถวอิสาณ ไม่หันกลับมาเรียนหนังสืออีกหรือติดต่อกับครอบครัวเลย ต่อมาไม่นานนัก พี่ชายคนโตของครอบครัวนี้ ได้เรียกให้แม่ไปอยู่ด้วยกันที่กรุงเทพฯ กอปรกับน้องชายก็เรียนจบและทำงานแล้ว อยากให้มาอยู่ด้วยกันเพื่อช่วยดูแลบ้านและหลาน แกตัดสินใจอยู่ไม่นานนัก ก็ทำการเซ้งร้าน/ขายสินค้าในร้านทั้งหมดของแก ให้กับคนงานชายที่ทำงานมากับแกร่วมสิบกว่าปี จนคนงานของแกมีครอบครัวและมีลูกแล้ว แกขายให้ในราคาต้นทุนทั้งหมด ให้ผ่อนจ่ายเมื่อใดก็ได้ถ้ามีเงินเพียงพอค่อยโอนคืนให้แก ไม่ช้านานนักคนงานเก่าแก่ของแกก็ผ่อนจนหมด โดยใช้เวลาไม่เกินกว่าสามปีถ้าจำไม่ผิด ละแวกบ้านก็มีร้านทองรูปพรรณอยู่ตรงข้ามกับบ้านหลังเก่า ป้จจุบันรื้อถอนหมดแล้วมีการปรับภูมิทัศน์ใหม่ แต่ร้านเดิมก็ยังเปิดขายทองรูปพรรณอยู่ ร้านนี้เสี่ยเจ้าของร้านทองรับมรดกจากบิดา แต่แทบไม่ได้ดูแลร้านทองเลย ทำตัวเป็นเพลย์บอยเที่ยวเล่นจีบนักร้องไปวัน ๆ ฝากร้านให้กับหลงจู้หรือลูกน้องทำการค้าขายเกือบทั้งหมด ไม่นานนักพี่ชายของแกที่ทำโรงงานอุตสากรรม เกี่ยวกับสายไฟฟ้าหรือลวดเหล็ก(จำไม่แน่ชัดนัก) ก็บอกแกไปช่วยงานที่โรงงานดีกว่า เพราะมียอดขายและกำไรดีกว่าค้าขายทองรูปพรรณมากมายนัก แกเลยขายทั้งร้านทั้งทองรูปพรรณให้กับหลงจู๊แกทั้งหมด แล้วย้ายไปอยู่กรุงเทพฯ เลย ไม่เคยเจอหรือพบแกอีก ก็เหมือนกับร้านแรกคือให้ผ่อนจ่ายให้หมด ตามแต่ระยะเวลาที่สามารถชำระคืนได้ หลายปีทีผ่านมาได้ไปเยี่ยมแม่ของพี่ลิงที่กรุงเทพฯ โดยไปพร้อมกับแม่ ไปที่หมู่บ้านจัดสรรแห่งหนึ่ง ก็สอบถามสารทุกข์สุกดิบทั่ว ๆ ไป และรำลึกความหลังครั้งเก่า ๆ สมัยบ้านอยู่ละแวกเดียวกันที่หาดใหญ่ แกพูดในลักษณะชื่นชมลูกชายคนโตที่เป็นหมอ และลูกชายคนสุดท้องที่เป็นวิศวกร ว่าทั้งคู่ต่างมีครอบครัวและประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานดี ส่วนพี่ิลิงแกไม่ยอมเอ่ยปากเล่ามากมายหรือพูดชื่นชมแต่อย่างใด ก็คงจะเป็นโครงกระดูกในตู้ของครอบครัว เหมือนอย่างที่ มรว.คึกฤทธิ์ ปราโมช ได้เขียนเล่าไว้นานมากแล้วในหนังสือเล่มหนึ่ง ทราบแต่ว่า พี่ลิง มีครอบครัวแล้ว และทำงานหนักอยู่ต่างจังหวัดเพื่อเลีี้ยงดูครอบครัวแก นี่คือ ข่าวสารและข้อมูลเกี่ยวกับเพื่อนรุ่นพี่ีคนแรกที่ชือเล่นว่า ลิง ถ้าใครมีข้อมูลหรือรู้จักแก ช่วยสือความคิดถึงให้แกด้วย เขียนขึ้นจากความทรงจำเก่า ๆ ก่อนที่จะเลือนหายไปกับกาลเวลาทีคืบคลานเข้ามาทุกระยะ
สวัสดีตอนดึกๆ ฝันดีจ้า ^__^
โดย: หาแฟนตัวเป็นเกลียว
 วันที่: 17 พฤษภาคม 2553 เวลา:21:44:37 น.บางทีเราทุกคนก็ต้องเจอกับความเครียด ท้อแท้ สิ้งหวัง นั้นไม่ใช้อะไรที่แปลกไม่ได้หมายความว่าคุณอ่อนแอ แต่การที่คุณยอมรับว่ากลัวสิ่งนั้นต่ะหากละ ที่เรียกว่าความกล้า กล้าทีจะยอมรับในสิ่งที่คุณกลัว กล้าจะยืนหยัดเเละต่อสู้กับมัน แต่วันนี้ถ้าสิ่งที่คุณแบบรับไว้นั้นมันเกินกว่าที่คุณจะทนได้ ถ้ายังงั้น วันนี้คุณลองเปิดใจให้ พระเจ้าเข้ามามีส่วนช่วยคุณคลายปัญหาของคุณได้มั้ย ลองดูสิเเล้วคุณก็จะผ่านทุกอย่างไปได้อย่างแน่นอน!! เหมือนที่ฉันได้ผ่านมานมาจนได้! โดย: da IP: 124.120.3.87 วันที่: 17 พฤษภาคม 2553 เวลา:22:39:18 น.
ขอบคุณครับ
แต่ผมเชื่อมั่นในหลักธรรมพระพุทธศาสนา ที่เป็นส่วนหนึ่งและครึ่งหนึ่งของชีวิต ตราบลมหายใจยังไม่สิ้นครับ โดย: ravio
วันที่: 17 พฤษภาคม 2553 เวลา:22:45:04 น.ทีหลังต้องเปลี่ยนไปเรียกใหม่ค่ะ "พี่มังกี้" อิอิ คงไม่โกรธ
ปล.คนที่ระลึกความหลังนี่เขาบอกว่าเป็นพวก "สว." นะคะ(สูงวัย)  โดย: คมไผ่
วันที่: 18 พฤษภาคม 2553 เวลา:11:24:09 น.ขอบคุณสำหรับ เพลงค่ะ
ดูไปก็ทุกข์ เนาะ ทั้งสองฝ่าย  โดย: tuk-tuk@korat
วันที่: 21 พฤษภาคม 2553 เวลา:14:46:16 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 32 คน [