แม่บ้านเดินไปกระซิบเริญ
ที่กำลังนั่งกินข้าวเช้าอยู่
บอกมีอาแปะคนมาขอพบเริญ
ยืนรออยู่ที่หน้าประตูบ้าน

" แกบอกว่ามาจากโรงงานขวด
เคยเป็นเถ้าแก่ของเฮีย
เฮียรู้จักจำแกได้แน่นอนและ
ต้องยินดีต้อนรับแกตลอด 24 ชั่วโมง "

เริญได้ยินดังนั้น
รีบเดินออกไปต้อนรับเถ้าแก่ทันที
พลางบอกว่า

" เสียมารยาท ๆ จริง ๆ ครับ
ที่ไม่ทราบข่าวล่วงหน้าว่า
เถ้าแก่จะมาหา
ขอโทษจริง ๆ ครับ "

เถ้าแก่โรงขวดเก่าบอกว่า

" ไม่เป็นไร ๆ  บอกตรง ๆ เลย
มีเรื่องจะขอช่วยเรื่องหนี่ง "

" บอกมาได้เลยครับ
ถ้าไม่เหลือบ่าฝ่าแรง
จะยอมลุยน้ำลุยโคลนไปช่วย
แม้ว่าจะบาดเจ็บล้มตายก็ยอมครับ  "

เริญตอบเถ้าแก่ให้สบายใจ

" ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก อาเริญ
อาตี๋เล็ก  อีไปทำงานที่โรงงานผลิตขวด
ที่ตอนนี้มีอยู่เพียง 3 เจ้า
เจ้านี้เป็นรายใหญ่ในศยมกุก
มีผู้ถือหุ้นรายใหญ่มากคนหนึ่ง
อีจะขายหุ้นในกิจการไปเล่นหุ้น
กับฝากเงินในธนาคาร
เพราะคิดแล้วดีกว่าทำธุรกิจนี้

เพราะดูบัญชีแล้วขาดทุนมาตลอด
ปันผลก็ไม่ได้มาหลายปีแล้ว
แถมยังปวดหัวหลายเรื่องในบริษัทนี้

แต่อั้วกับลูกไม่มีเงินพอจะซื้อ
เลยมาถามลื้อว่าสนใจจะร่วมหุ้นไหม "

เถ้าแก่โรงขวดบอกเริญ

" ต้องรีบไหมเรื่องนี้ เถ้าแก่ "

เริญถามเถ้าแก่โรงขวดเก่า

" ไม่รีบนักหรอก  มีเวลาเกือบเดือน
เพราะต้องทำ Due Diligence Reports
คือ สำรวจทรัพย์สิน หนี้สิน ลูกหนี้ทั้งหมดก่อน
แล้วประเมินมูลค่าหุ้นที่ควรจะซื้อในกิจการนี้

หุ้นส่วนหลายคนก็ถอดใจแล้ว
เพราะมีแต่ขาดทุน ๆ ปันผลก็ไม่มีจ่าย "

เถ้าแก่โรงขวดเก่าบอก

" ได้เลยครับ เถ้าแก่ 
ผมขอเวลาคิดดูก่อนนะครับ "

เริญบอกเถ้าแก่โรงขวด
พร้อมกับเชิญกินข้าวเข้าด้วยกัน
เถ้าแก่ก็นั่งร่วมโตีะกินข้าง
พร้อมกับพูดคุยสัพเพเหระ
ก่อนลากลับบ้านในเวลาต่อมา

" โอวมักกุ้ยครับ
ขอความช่วยเหลือหน่อยครับ
ช่วยส่งคนไปสืบกับดู
ธุรกิจโรงงานผลิตขวดแก้ว
ดูว่าอนาคตในธุรกิจนี้เป็นไงบ้างครับ "

เริญโทรศัพท์บอกกับยอดกุนซือ

" ได้ครับ เฮีย  ขอเวลาสักสองอาทิตย์ได้ไหม "

โอวมักกุ้ย  บอกกับเริญ

" น่าจะได้ แต่ยิ่งเร็วยิ่งดีครับ "

เริญบอกกุนซือ  แล้วคำนวณว่า
ยังมีเวลาเหลืออีก 2 สัปดาห์น่าจะทันการ

ครบกำหนด 2 สัปดาห์
ที่ห้องประชุมบ้านของเริญ
มีโอวมักกุ้ย เริญ กับพ่อตา
แล้วเชิญลูกน้องอีก 2 คนที่ไปหาข้อมูล
กับทำการวิจัยในเรื่องตลาดขวดแก้ว

ที่ประชุมได้ถกเถียงแล้วสอบถามข้อมูลต่าง ๆ
จนได้ข้อสรุปที่น่าสนใจในความคิดเห็นนักธุรกิจ
ที่มักจะต่างกับพนักงานที่ทำการวิจัย
ที่มักจะมีความเห็นว่าไม่น่าสนใจ
มีความเสี่ยงเกินไป มีข้อจำกัดอีกมากมาย ฯลฯ

เหมือนกับตี๋ แม็ชชิ่ง กับ ดร.เสรี  คนดัง
แกชมด็อกเตอร์ว่าเก่งทุกเรื่อง ฉลาดทุกเรื่อง รอบรู้ทุกเรื่อง
แต่เสียอย่างเดียว ปอดแหก  ไม่กล้าเสี่ยงเหมือนนักธุรกิจ

ทั้งสามคนเลยจึงจัดการประชุมภายในอีกครั้ง
หลังจากพนักงานที่เชิญมาร่วมประชุมกลับไปแล้ว

" ธุรกิจนี้น่าสนใจมาก เฮีย
ดูจากตัวเลขและไส้ในธุรกิจ
แม้ว่าดูเหมือนจะขาดทุน หนี้สินมาก
แต่ถ้ามีการ Reengineering
หรือเพิ่ม productivity
มีโอกาสทำกำไรแน่นอน
แม้ว่าจะใช้เวลาสักหน่อย "

โอวมักกุ้ยนำเสนอ

" แล้วอาป้า ว่าไงบ้างครับ เรื่องนี้ "

เริญถามพ่อตา

" แล้วแต่พวกลื้อ
อาป้าใจจริงก็อยากวางมือเรื่องธุรกิจ
แต่ถ้าพวกลื้อสองคนอยากทำ ก็เห็นด้วย
เพราะธุรกิจของเราต้องพึ่งพาขวดอยู่

โรงงานผลิตขวดที่เราจะซื้อนี้
แม้ว่าจะผลิตให้เราเป็นประจำก็ชอบเล่นตัว
โก่งราคาเป็นประจำ  ดีได้โรงงานขวดเก่า
ช่วยประทังเอาขวดเก่ามาขายให้
ในบางเวลาเลยพอเอาตัวรอดได้

ส่วนอีกสองโรงงานก็พึ่งไม่ค่อยได้
กำลังผลิตก็ลมเพลมพัด
คุณภาพก็ไม่นิ่ง  แกว่งไปแกว่งมา
ขนาดขวดก็เล็กบ้างใหญ่บ้าง
ยัดใส่ลังเหล้ามีปัญหาตลอด

ไอ้โรงเบียร์ก็แสบเป็นประจำ
เวลามันสั่งขวดแก้วแต่ละที
แทบไม่เหลือกำลังผลิตให้เราเลย
ต้องใช้ขวดเก่ามาผลิตใส่เหล้าตลอด
เจอพวกตาทิพย์จะเห็นตำหนิที่ขวด
เสียราคากับความรู้สึกคนกินเหมือนกัน
จะขอนำขวดเข้าจากอินโดนีเซีย
ฝ่ายพวกรัฐบาลก็ไม่ยอม "

พ่อตาสรุปเหตุผล

" เฮีย  ผมว่าถ้าเราซื้อมันขึ้นมา
คราวนี้เราตัดปัญหาเรื่องขวดเหล้าไปได้

ส่วนโรงงานขวดเก่าก็เป็นพันธมิตรเราอยู่แล้ว
เรื่องนี้ไม่น่าจะมีปัญหากระทบอย่างใด
เพราะยังไงก็ต้องร่วมหัวจมท้ายในธุรกิจนี้

ถ้าเกิดมีโรงเหล้ารายใหม่ขึ้นมาแข่งกับเราในอนาคต
เราก็ยังมีโรงงานผลิตขวดต่อรองกับพวกมันอยู่
สามารถสะกัดยับยั้งการผลิตระยะยาวพวกมันได้  "

โอวมักกุ้ยเสนอเริญอีกครั้ง

ข้อสรุปในที่ประชุมตกลงซื้อกิจการนี้
โดยความเห็นชอบของเริญด้วย

ก่อนครบกำหนดหนึ่งเดือนเพียงหนึ่งวัน
เริญไปพบเถ้าแก่โรงงานขวดเก่าถึงที่บ้าน
แล้วตอบตกลงร่วมหุ้นทันทีแบบไม่มีเงือนไขมาก
ขอเพียงแต่ให้เถ้าแก่โรงขวดกับลูก ๆ 
ไปทำข้อตกลงเจรจาขอซิ้อหุ้นจากหุ้นส่วนรายใหญ่
โดยไม่ต้องบอกว่าเริญจะเข้าถือหุ้นในภายหลัง

ขอให้ทุกคนในครอบครัวเถ้าแก่โรงงานขวดเก่า
ยอมเป็นนอมินี Norminee ของเริญไปก่อน
เพราะถ้าเริญออกหน้าออกตาในงานนี้
รับรองราคาวิ่งแน่นอนทั้งในตลาดหลักทรัพย์
กับราคานอกตลาดหลักทรัพย์
เผลอ ๆ ต้องแย่งซื้อของถูกในราคาแพง

การโอนหุ้นรายใหญ่ในตลาดหลักทรัพย์ศยมกุก
สามารถทำได้โดยบริษัทหลักทรัพย์กับบริษัทหลักทรัพย์
ลูกค้าบริษัทหลักทรัพย์เดียวกันโอนให้ระหว่างกัน
และลูกค้าประเภทขาใหญ่ของบริษัททรัพย์
จะไม่มีราคาโผล่ในกระดานราคาตลาดหลักทรัพย์
ยกเว้นแต่การเข้าครอบครองเกินกว่าร้อยละ 5
ของจำนวนหุ้นบริษัทมหาชนที่ซื้อขายในตลาดหลักทรัพย์
แต่จะเห็นอีกก็ต้องใช้เวลาไม่น้อยกว่า 5 วันทำการ
จึงจะเห็นว่ากิจการรายใดมีการ Take Over
หรือถูกซื้อไปจำนวนมากแล้ว
การเข้าครอบงำกิจการจึงทำแบบเงียบ ๆ ได้

และถ้าไม่อยากให้รู้ว่า
ผู้ใดเข้าเป็นคนซื้อหุ้นรายใหญ่ในกิจการ
แต่ไม่ประสงค์จะเข้าครอบครองกิจการ
ผู้นั้นก็สามารถนำหลักทรัพย์บริษัทนั้น
ไปนำฝากไว้ที่ THAI ABCDEFG
เพียงแต่ไม่สิทธิ์ออกสิทธิ์ออกเสียง
ในการเข้าประชุมผู้ถือหุ้นของบริษัท
แต่รับเงินปันผลที่บริษัทจะจ่ายได้

เริญกับเถ้าแก่โรงขวดเก่า
จึงได้ครอบครองกิจการโรงงานผลิตขวด
แล้วจึงประกาศแต่งตั้งคณะกรรมการชุดใหม๋
มีลูกชายเถ้าแก่โรงงานขวดเก่าเป็นผู้จัดการใหญ่
ส่วนมือระดับรอง ๆ เป็นคนของเริญที่ส่งตัวไปร่วมงาน
พร้อมกับทีมผู้บริหารกับพนักงานที่ผ่านการคัดกรอง
จากโอวมักกุ้ย และ เริญ  

ส่วนพนักงานของเริญจะเป็นแบบประเภท
โตในที่เดิมลำบากแล้ว   เพราะเส้นทางตีบตัน
คนรุ่นเก่ากับหัวหน้าเดิมยืนขวางทางเดินอยู่
เลยส่งไปให้รุ่งในที่ใหม่จะได้เติบโตขยันทำงาน
มีไฟแรงพุ่งพรวดทำเงินรายได้กำไรให้เจ้าของ
แบบโตแล้วแตก ยิ่งแตกยิ่งโต ยิ่งรวย ยิ่งรวย

หลังจากซื้อโรงงานผลิตขวดแล้ว
มีการบริหารจัดการใหม่ทั้งหมด
กำลังการผลิตก็เพิ่มขึ้นอย่างมากมาย
พร้อมกับซื้อเทคโนโลยีผลิตขวดใหม่
เป็นการลงทุนที่คุ้มค่ามากแม้ว่าจะแพงมาก

เฉพาะมูลค่าเครื่องจักรกว่า 2,000 ล้านไพ
ถ้าตัดจ่ายค่าเสื่อมราคาสะสมปีละ 400 ล้านไพ
หรือร้อยละ 20 ต่อปี ก็จะหมดภายใน 5 ปี
แต่เครื่องจักรนี้ผลิตได้ยาวนานกว่า 20 ปี
เลยวางแผนตัดจ่ายปีละ 100 ล้านไพ
ทำให้กำไรขาดทุนเลื่อนเวลาออกไปอีกยาว

มีวิธีการแต่งบัญชีให้กำไรขาดทุนมากหรือน้อย
เป็นเทคนิควิชามารในวงการธุรกิจขอผ่านไปก่อน

ยุทธศาสตร์ต่อมาของเริญกับเถ้าแก่โรงงานขวด
เพื่อเพิ่มกำลังการผลิตและยอดขายโรงงานใหม่
ให้นำเอาขวดเก่าที่มาขายเถ้าแก่โรงงานขวดเก่า
ทุบทิ้งนำมาใช้เป็นเศษวัสดุประกอบผสมกับขวดใหม่
พอทำมากเข้า ๆ จะทำให้ขวดเก่าเริ่มขาดตลาด

ราคารับซื้อขวดเก่าก็เริ่มเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิม
ยอดขายกับราคาขายของโรงงานรับซื้อขวดเก่าก็เพิ่มขึ้น
พร้อม ๆ กับต้นทุนก็เพิ่มขึ้นคู่ขนานกัน

แต่ราคาขายขวดใหม่ของโรงงานเริญ
กับกำลังการผลิตขวดใหม่ยังเหลืออีกมาก
เพราะขวดเก่ายังไงก็ถูกกว่าซื้อขวดใหม่

เริญ โอวมักกุ้ยและเถ้าแก่โรงงานขวดเก่า
ประชุมกันแล้วมีข้อตกลงกันว่า
ถ้าจะเพิ่มยอดขายขวดใหม่ในท้องตลาด
ต้องหาทางหยุดการซื้อขายขวดเก่าในท้องตลาด
หรือทำให้ขวดเก่ามีราคาน้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้
จะทำให้ไม่มีคนนำขวดเก่ามาขายให้กับคนรับซื้อขวดเก่า
พอไม่มีขวดเก่าในท้องตลาดเหลืออีกมาก
พวกโรงงานต้องยอมกลืนเลือดมาซื้อขวดใหม่จากเรา

ดังนั้น  ราคาหน้าโรงงานขวดเก่า
ที่รับซื้อขวดเก่าเข้ามาทำความสะอาดใหม่จึงเริ่มลดลง ๆ
จนแทบหาคนซื้อขวดเก่ามาขายน้อยลงมาก
ส่วนมากแทบไม่อยากนำมาขายเลย

พอรับซื้อขวดเก่ามาโรงงานขวดเก่า
ก็จะทุบทำลายขวดเก่าทิ้งทันที
ให้กลายเป็นเศษวัสดุโรงงาน
ยิ่งทำให้ขวดเก่าในท้องตลาดหายไป ๆ

ส่วนขวดเก่าที่ทุบทิ้งแล้วนำมาขายเป็นเศษวัสดุ(เศษแก้ว)
ใช้ผสมในกระบวนการผลิตในโรงงานผลิตขวด
กำลังการผลิตของโรงงานขวดใหม่ก็เพิ่มมากขึ้น
จนเรียกว่าเกินจุดคุ้มทุน  กำไร ๆ ๆ ๆ เห็น ๆ

ขณะเดียวกันก็เริ่มไม่ลดการขายเศษวัสดุแก้วทุบทิ้ง
ให้กับอีกสองโรงงานรายใหญ่ที่เหลือในท้องตลาด
ทำให้แม้จะซื้อมาจากโรงงานขายขวดเก่าเจ้าอื่นก็ได้น้อยลง
ทำให้โรงงานทั้งสองแห่งต้องลดกำลังการผลิตลง

จนในที่สุดต้องยอมยกธงแบบเพลงอริสมันต์  พงษ์เรืองรอง
สุดท้ายต้องยอมขายหุ้นส่วนใหญ่ให้กับเริญและพวก
กลายเป็นคนรับจ้างการผลิตให้กับโรงงานผลิตขวดของเริญไป

เริญ โอวมักกุ้ย กับพ่อตา
จัดงานฉลองภายในบ้านก่อนวันสิ้นปีใหม่
เพื่อฉลองชัยชนะของโรงงานผลิตขวดแห่งใหม่
กับประชุมวางแผนยุทธศาสตร์ว่าจะเข้าประมูล
แย่งชิงสัมปทานโรงงานผลิตเหล้าหรือไม่ในในปีหน้า