"...สงกรานต์ ทหาร ฝนตก..."
เมื่อวานไปออฟฟิตเกือบเก้าโมงเช้า แล้วก็กลับมาบ้านตอนสี่โมงเช้า เหอๆๆก็แค่ไปเช็คงานนิดนึง เพราะโรงงานอื่นเค้าปิด เจ้านายเลยปิดด้วยไม่อย่างนั้นก็ไม่มีที่ส่งน้ำยาง
เปิดคอมได้สักแป๊บพี่ขาลก็มาเรียกที่หน้าบ้านชวนไปนั่งรถเล่นสงกรานต์ เราก็เลยแพคกระเป๋า(เว่อร์แล้วแค่เสื้อผ้าหนึ่งชุดเพื่อเปลี่ยนสวมตอนกลับ) ไปนั่งรอพี่สาวพี่ขาลและคนอื่นๆ
ตลอดทางจากสะเดาไปหาดใหญ่ไม่ครึกครื้นเลย(แต่มันก็เป็นแบบนี้ทุกปีตั้งแต่จำความได้เคยเจอมา) ยิ่งในตลาดสะเดาไหงมันเงียบมากก็ไม่รู้ พอเข้าเขตหาดใหญ่ก็เลยเปลี่ยนมานั่งท้ายหลังกระบะ เข้าถนนสายหน้าห้างไดอาน่า เหอๆๆทีนี้แหละไม่ทันไรเปียกโซก แต่ก็ดีเจอแต่คนสุภาพกัน ไอ้พวกผู้ชายที่มาปะแป้งก็ขออนุญาติด้วยถ้อยคำสุภาพ ไม่มีแบบลวนลาม (หรือมันเห็นหน้าแล้วไม่กล้าก็ไม่รู้) เล่นไปได้หน่อยหนึ่ง เกือบสุดสายถนน สี่แยก(จำชื่อไม่ได้555+ รู้แต่แยกไปสนามบินและถนนนอกเมืองน่ะแหละ ไม่ใช่คนพื้นที่ก็งี้) ตอนแรกก็ไม่มีจราจรสักคนอยู่ๆจราจรโล่มา สักแป๊บก็มีรถนำขบวน ตามด้วยรถถังทหาร และรถทหารยาวเหยียดเลย ต้องรอให้เค้าผ่านไปเกือบยี่สิบนาที ผ่านไปได้หน่อยนึงฝนก็เทลงมาห่าใหญ่ คราวนี้จากที่เย็นสบายกลายเป็นหนาวแทน เหอๆๆ
พี่เค้าก็เลยจอดปั้มลงไปเปลี่ยนชุดกันซะ ขืนเล่นต่อมีหวังปอดบวมแน่ๆ (ไอ้เราก็ทอมซิลอักเสบอยู่ด้วยสิ) จากนั้นก็ไปสวนสาธารณธหาดใหญ่ กันทานข้าวกันเสร็จราวสามโมงเย็น ก็ไปให้อาหารปลากัน
ออกจากสวนสาธารณะก็แวะเข้าโลตัส ก็เลยซื้อของไปฝากลูกพี่อ๊อดเสียเลย(ประหยัดสุดๆซื้อสามชิ้นแค่70กว่าบาท)
กลับถึงบ้าน เกือบทุ่ม แล้วก็เข้าเอ็ม เจอทั้งกาย พี่ปริ้น ยูง แล้วก็เตย มาทักพร้อมๆกันเลย อย่างกะนัดกันไว้ แต่ไอ้กายนิสัยไม่ดีอยู่ๆมาบล็อคฉันทำไมวะ ก็นายมาทักคุยกับฉันก่อนนะ กายมันอวยพรให้ฉันสมหวังในรัก เหอๆๆ เลยบอกมันไปว่าฉันเพิ่งโดนทิ้งมานะกายจะสมหวังได้ไงกัน
พี่ชายสิน่ารักอวยพรเนื่องในวันปีใหม่ไทยให้เราด้วย(เพราะเราขอให้อวยพรในฐานะที่เป็นผู้ใหญ่กว่า เหอๆๆ)
เข้านอนตอนสี่ทุ่มกว่า พี่ชายหนีไปทานข้าวแล้วเงียบหายไปเลย ใครจะรอไหวเหนื่อยนะ วันนี้มาเปิดเจอในบทกวีของแจ่มมีมาเมนต์ให้ตอนเที่ยงคืนแน่ะ หุหุ โชคดีที่ไม่รอคุยต่อ
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [