เจอกันอีกแล้วนะไดอารี่เพื่อนรัก เป็นไงบ้างตอนนี้ ส่วนเราน่ะเหรอ หุหุ วันนี้ได้หยุดงานเป็นวันที่สองแล้วล่ะผลพวงมาจากพายุ อากิมา แล้วก็สงสัยว่าวันพรุ่งนี้ได้หยุดต่ออีกวัน เพราะตอนนี้ฟ้ามืดครึ้มเชียว (อ้าว ตกมาซะแล้ว)

วันนี้เราอยากจะมาเล่าสู่กันฟังถึงเรื่องราวกำลังใจดีๆที่เราได้รับ ทั้งจากคนที่เรารู้จักเห็นหน้าค่าตาและจากคนที่เราพูดคุยด้วยผ่านตัวหนังสือ เราว่านะกำลังใจเรามีให้กันได้เสมอไม่ว่าจะผ่านการสื่อสารแบบโดยตรงหรือทางอ้อม กำลังใจเป็นสิ่งที่ดีสำหรับผู้รับ และเป็นสิ่งที่สื่อถึงจิตใจที่ดีสำหรับผู้ให้(ถ้าให้ด้วยใจจริงและจริงใจ)

อย่างที่นายรู้ตอนนี้เรากำลังเขียนนิยาย ซึ่งเป็นหนึ่งในสิ่งที่เราอยากทำให้ฝันมันเป็นจริงขึ้นมา เริ่มแรกที่เอามาลง หาคนอ่านไม่ค่อยเจอแหละ นานทีจะมีจำนวนคนอ่านเพิ่ม แต่เราก็ได้กำลังใจดีๆจากพี่ปริ้นซ์ โดยการบอกว่า

“อย่าหยุดกลางคัน แม้พี่ไม่ได้อ่านเพราะไม่มีเวลาว่างที่อ่านอะไรยาวๆได้ แต่หากจบเรื่องเมื่อไหร่พี่จะรออ่านนะ” ไอ้ที่รอนี่ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าพี่เค้ารออ่านว่าเราได้กระทำการปู้ยี้ปู้ยำพี่เค้าไปถึงไหนหรือเปล่า ก็บุคลิคพระเอกที่เราเอามาเขียนน่ะคือพี่ปริ้นซ์ ในด้านที่เรารู้จัก แต่คำว่าพี่จะรออ่าน มันก็ทำให้เรามีจุดมุ่งมั่นว่าเราต้องเขียนให้จบ เพราะถ้าไม่จบพระเอกอย่างพี่ปริ้นซ์คงเอาเราตาย อุตส่าห์ยอมให้น้องสาวอย่างเราเอามาปู้ยี้ปู้ยำ

อีกคนที่เรามักจะได้กำลังใจดีๆคืออาโดม(พ่อพเยีย) แม้อาโดมจะไม่ได้อ่านนิยายเราตอนนี้แต่อาโมบอกว่าจะรออ่านที่รวมเล่ม( แล้วอาโดมจะได้อ่านไหมนี่)

“หนูยังเด็กอยู่ รับรองว่าถ้ารักการเขียนจริงไม่เปลี่ยนแปลง เขียนไปพัฒนาไป รับรองต้องได้พิมพ์เป็นเล่มแน่ ขอเพียงแต่อย่าหยุดไปกลางครันเสียก่อนเท่านั้นแหละ เขียนมาก อ่านมาก จะไปไหนเสียล่ะ อ้อ !แล้วก็ต้องค่อยๆดีขึ้นๆด้วยนะจ๊ะเอาเอาใจช่วย อาแก่แล้วอาก็ยังไม่ยอมหยุดฝันหรอกน่า” นี่คือกำลังใจจากอาโดม นั่นสิเนอะ เรายังเด็ก(แต่ก็ใกล้สามสิบเต็มที) มันยังมีอะไรให้เจออีกมากมาย หากไม่หยุดฝันไปเสียก่อนสักวันมันก็คงทำได้


นอกจากนี้เรายังได้กำลังดีๆจากน้องเตย น้องอี๊ฟ และเพื่อนๆนักอ่านทุกคน ที่แวะเวียนมาพูดคุยด้วย พร้อมกำลังใจดีๆ แค่นี้เราก็ถือว่าตอนนี้เราประสบความสำเร็จแล้ว ก็อย่างที่อาโดมบอก “ทุกย่างก้าวที่เราทำลงไปนั่นคือความสำเร็จ” ซึ่งมันก็จริงนะ เราว่า เพราะเราเองแต่ก่อนเขียนกลอนเขียนอะไรไว้เราไม่ค่อยกล้าให้ใครอ่าน แต่เมื่อเราเอามาให้คนอื่นๆอ่าน เราก็ได้รู้จุดบอดของตัวเอง ได้รู้ที่จะแก้ไข ถ้าเราไม่กล้าพอเราก็คงไม่ได้แก้ไขในสิ่งที่เรายังไม่ดีพอ ( หุหุ แก้ไขแล้วนะนี่)

เราว่านะไดอารี่ แม้เราจะได้กำลังใจดีๆจากใครมากมายเพียงใด หากเราไม่กล้าที่จะออกเผชิญไปในความฝัน ทุกอย่างที่ฝันทุกอย่างที่อยากทำมันคงไม่เกิดขึ้น แล้วมันก็คงไม่มีวันเป็นจริง “ในเมื่อกล้าคิด ก็ควรกล้าทำ” ทำไปเถอะแม้ว่าเริ่มแรกผลที่ออกมามันจะไม่ได้ดีเลิศ เพราะคนเราไม่มีใครเก่งมาตั้งแต่เกิด พยายามฝึกฝนไปแล้วสักวันสิ่งที่เราทำมันก็จะทำให้เราภูมิใจกับมันแน่นอน ก้าวเดินไป พร้อมด้วยความมุ่งมั่น แล้วเอากำลังใจจากคนรอบข้างที่เขามีให้เป็นพลังในการเดินทางไปสู่ความฝัน


เป็นไง ได้อ่านข้อความกำลังใจจากทุกคนแล้วนายรู้สึกดีอย่างเราไหมไดอารี่ แต่ทั้งหมดนั้นคงเกิดขึ้นไม่ได้นะเราว่าถ้าตัวเราเองไม่รู้จักการให้กำลังใจตัวเอง ถ้าผิดหวังแล้วถ้อถอย ไม่คิดสู้ต่อ จริงไหม? สำหรับเรานะ “ท้อได้ ถอยได้ แต่ถอยไปตั้งหลักพักเอาแรงแล้วกลับมาสู้ต่อ” ไม่ใช่ถอยล่าหนีทัพกลับรังแล้วหยุดไว้แค่นั้น แล้วเรามาทำความฝันร่วมกันนะ ยังไงซะหากฝันเราเป็นจริง เราก็ไม่ลืมนายแน่นอน ก็นายคือเพื่อนที่แสนดีของเรานี่นา