''...รักกลางสายลม...''
To The Moonlight on midnight.
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง วันที่ฉันและอะตอมของฉันต้องจบเรื่องราวที่เคยสร้างสัมพันธ์กันมา
ตลอดเวลาสี่เดือนเต็มที่เราคบหากันฉันได้รู้จักอะตอมในมุมที่คนอื่นไม่เคยรู้ การที่เราได้คุยกันทุกวันทำให้เราต่างก็เรียนรู้นิสัยของกันและกัน และฉันก็รู้ว่าอะตอมของฉันมีมุมนึงที่ฉันไม่เคยเข้าถึง อะตอมมักคิดถึงตัวเองก่อนใคร ทำให้ฉันเริ่มมองว่าแล้วเราจะไปรอดไหมนี่ อะตอมของฉันมักจะดุว่าฉันพูดไม่เพราะ แต่อะตอมของฉันก็รับฉันได้ วันนี้ครบหนึ่งสัปดาห์ที่อะตอมของฉันได้ห่างหายไป แต่ทุกครั้งที่ฉันคิดถึงสิ่งดีๆที่อะตอมของฉันเคยทำให้ฉันมันทำให้ฉันยังยิ้มได้แม้นาทีนี้และต่อๆไปฉันไม่มีอะตอมมาคอยดุคอยต่อว่าอีกแล้ว
ไม่ต้องห่วงนะอะตอมของฉัน ฉันจะพยายามไม่เข้าไปในที่ชุมนุมชนอย่างที่อะตอมเคยห้ามไว้เพราะความเป็นห่วงกลัวว่าฉันจะโชคร้ายไปเจอกับพวกก่อการร้ายที่คอยป่วนเมืองแถวๆจังหวัดใกล้บ้านฉัน (ตอนนี้มันก็เข้ามาใกล้บ้านฉันทุกทีแล้ว) ฉันทำอะไรจะคิดให้ดีๆไม่ผลีผลามอย่างที่อะตอมเคยบ่นว่าไม่รักตัวเองเอาเลย ฉันจะรักษาสุขภาพร่างกายให้แข็งแรงไม่อ่อนแออย่างที่อะตอมเคยบ่น
ความจริงอะตอมก็ให้สิ่งดีๆหลายอย่างแก่ฉันแต่ไม่น่าเชื่อนะว่าวันนี้เราสองคนต้องจบสัมพันธ์ที่เกินคำว่าเพื่อนนี้ไป ฉันคงไม่มีวันลืมอะตอมหรอกนะ จะจดจำสิ่งดีๆที่อะตอมเคยให้กัน ฉันยังคิดว่าในสิ่งที่อะตอมเคยหลอกฉันมันก็มีความจริงใจอยู่ด้วย น่าเสียดายนะที่เราไปไม่ถึงฝัน น่าเสียดายที่ฉันไม่ได้เรียนรู้อะตอมไปจนถึงวันนั้น
แม้จะจบเรื่องราวเหล่านั้นลงแต่เรายังเป็นเพื่อนกันได้นะอะตอม บางทีการที่เราเป็นเพื่อนกันอาจทำให้เรารู้จักและไม่คิดอะไรให้เกิดเรื่องไม่ดีขึ้น
จบสัมพันธ์ครั้งนี้เพราะอะตอมเลือกที่จะทิ้งฉันไปโดยไม่ร่ำลา ฉันควรโกรธใช่ไหมแต่ฉันกลับไม่รู้สึกเช่นนั้นเลย ฉันยอมรับความจริงว่าอะตอมทิ้งฉันไปแล้ว
ขอบคุณที่อะตอมเคยทำให้ทุกๆสิ่งนะ ขอบคุณที่ให้ฉันได้มีโอกาสเจออะตอมของฉัน เมื่อครั้งที่ไปกทม
ขอบคุณที่อะตอมไม่คิดฉวยโอกาสทำร้ายกันในวันนั้นที่อะตอมเองมีโอกาสหลอกลวงได้
อยากบอกให้รู้ว่า นายก็เป็นคนดีพอคนหนึ่งที่ไม่คิดทำร้ายผู้หญิง ฉันเชื่อว่าเพราะอะตอมรักแม่ของอะตอมอะตอมเลยไม่ทำร้ายผู้หญิง
บายนะอะตอมแห่งรักของฉัน ยามฉันคิดถึงฉันจะมาเขียนถึงนายอีกนะ
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
ที่ไม่อาจลิขิตบังคับได้
เธอเป็นเหมือนอะตอมของหัวใจ
ที่ฉันขาดหายไปตลอดมา
..เธอเติมเต็มอีกเสี้ยวที่หายไป
เธอห่วงใยยามใดที่ผวา
เธอเป็นคนที่ผ่านมากับเวลา
และทำให้รู้ว่า..รัก..คืออะไร
ถึงแม้เราต้องจบในวันนี้
แม้ต้องเจ็บอีกทีก็ยอมได้
จะจดจำเธอไว้ในหัวใจ
และจะไม่ลืมเธอไปตลอดกาล