"เรื่อยๆมาเรียงร้อย"
ผ่านไปหลายวันไม่ได้มาอัพบล็อคไดอารี่เอาเลย เป็นเพราะช่วงนี้ไม่มีอะไรในชีวิตที่พิเศษเอาเสียเลยกระมัง ทำงานแต่ละวันก็ผ่านไปเรื่อยๆ ไม่เหนื่อยไม่ยุ่ง ว่างซะ เฮ้อ!!! จนอยากได้งานใหม่เร็วๆ ไม่ใช่เพราะเบื่องาน ไม่ใช่เพราะเจ้านาย ไม่ใช่เพราะเพื่อนร่วมงาน และไม่ใช่เพราะเงินเดือน เพราะทุกสิ่งที่เอ่ยมาทุกวันนี้มันคือสิ่งที่ดีๆมากๆในชีวิต ณ ช่วงเวลาหนึ่งของชีวิตนี้ มีอย่างที่ไหนทำงานวันนึงไม่ถึงห้าชั่วโมงด้วยซ้ำไป เงินเดือนหรือก็ปาเข้าไปเป็นหมื่น แต่ที่อยากได้งานใหม่ก็เพราะว่างานตรงนี้มันก็คือตรงนี้ไม่อาจก้าวหน้าไปกว่านี้ อยู่บนพื้นฐานความเสี่ยงโดยเฉพาะหุ้นส่วนเจ้านายอีกคนไม่รู้ว่าคิดจะเบื่อเอาวันไหน เพราะปกติเค้าเป็นคนไม่ค่อยสนใจในสิ่งที่ลงทุนไปเท่าไหร่เรียกว่าทำธุรกิจกิจการได้เพราะมีเงินแต่ไม่รู้เรื่องการบริหารเอาเสียเลย ทุกวันนี้เรื่องต่างๆในโรงงานส่วนมากก็เป็นพี่อ๊อด กับฉันมากกว่าที่รู้เรื่องดี ง่ายๆเพียงพี่อ๊อดไม่อยู่ฉันก็ต้องบริหารงานแทนโดยโทรปรึกษาพี่อ๊อดเอา เพียงจะส่งน้ำยางเข้าโรงงานไหนฉันยังต้องเป็นคนตัดสินใจแทนน่ะแหละ
ตอนนี้ก็เลยหางานใหม่ไปเรื่อยๆแต่ก็ไม่ได้บอกที่บ้านหรือพี่อ๊อดหรอกนะ เอาไว้ได้แล้วค่อยบอกดีกว่า สำหรับพี่อ๊อดนี่ อะไรที่ก้าวหน้ามั่นคงพี่เค้าสนับสนุนอยู่แล้ว พี่เค้าเคยบอกว่าทำไปก่อนงานตรงนี้ หากหาทางที่ดีกว่าได้ก็ให้ไปพี่เค้าสนับสนุน( ว่าไปพี่เค้าก็มีส่วนคล้ายพี่ปริ้นซ์นะที่หวังดีกับเรา)
พูดถึงพี่ปริ้นซ์ หุหุ วันนี้มีนัดพาสาวเที่ยว ถ้าอยู่ใกล้ๆน๊าจะตามไปแกล้งให้ แต่ขนาดกลับมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ายังเข้าเอ็มมาทักทายกัน อืม... เป็นพี่ชายที่น่ารักมากๆ จะไปเที่ยวทั้งทียังห่วงน้องมาถามไถ่ว่าวันนี้เจองานที่น่าสนใจไหมอีก เป็นเราหรือ น้องไว้ทีหลัง จะไปเที่ยวกับแฟนก่อนล่ะ เอิ้กๆ
เรื่อยๆเลยมาเรียงร้อยเป็นอันจบในวันนี้
ฟ้าหลังฝนแม้ยังมีเมฆบัง
แต่ความหวังพบเห็นวันฟ้าใส
ยังคงมีอยู่แม้มันจะยาวไกล
นานแค่ไหนใจจะฝันก้าวไปเจอ
ณ ตอนนี้เวลานี้ที่แห่งนี้
ฉันอาจมีได้เพียงแค่พร่ำเพ้อ
แต่สักวันฝันของฉันจะต้องเจอ
ขอบคุณเธอที่ให้กำลังใจกัน
***
ขอบคุณทุกคนนะ
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [