► ►► ..ถ น น ส าย นี้ ..มี ต ะพ า บ 35. ....( ม ห า ลั ย เ จ้ า เ อ ย ) ◄ ◄◄






► ►►อันนี้ โจทย์จ้า◄ ◄◄





♥ ♥ ♥ “ ม ห า ลั ย เ จ้ า เ อ ย “ ♥ ♥ ♥













“ดอกหาง นกยูง สีแดงฉาน
บานอยู่เต็มฟากสวรรค์
คนเดินผ่าน ไปมากัน
เขาด้นดั้น หาสิ่งใด

ปัญญา มีขาย ที่นี่หรือ
จะแย่งซื้อ ได้ที่ไหน
อย่างที่โก้ หรูหรา ราคาเท่าใด
จะให้พ่อ ขายนา มาแลกเอา

ฉันมา ฉันเห็น ฉันแพ้
ยินแต่ เสียงด่า ว่าโง่เง่า
เพลงที่นี่ ไม่หวาน เหมือนบ้านเรา
ใครไม่เข้า ถึงพอ เขาเยาะเย้ย

นี่จะให้ อะไร กันบ้างไหม
มหาวิทยาลัย ใหญ่โตเหวย
แม้นท่าน มิอาจให้ อะไรเลย
วานนิ่งเฉย อย่าบ่น อย่าโวยวาย

ฉันเยาว์ ฉันเขลา ฉันทึ่ง
ฉันจึง มาหา ความหมาย
ฉันหวัง เก็บอะไร ไปมากมาย
สุดท้ายให้กระดาษฉันแผ่นเดียว

มืดจริงหนอ สถาบัน อันกว้างขวาง
ปล่อยฉัน อ้างว้าง ขับเคี่ยว
เดินหา ซื้อปัญญา จนหน้าเซียว
เทียวมา เทียวไป ไม่รู้วัน

ดอกหาง นกยูง สีแดงฉาน
บานอยู่เต็ม ฟากสวรรค์
เกินพอ ให้เจ้า แบ่งปัน
จงเก็บกัน อย่าเดิน ผ่านเลยไป”

บทกวีชื่อ ”เพลงเถื่อนแห่งสถาบัน” ของกวีหนุ่มนาม วิทยากร เชียงกูล ถูกเจ้าของลำคออ่านซ้ำไปซ้ำมา
เขาคือ “ถ่อย” หนึ่งในนักศึกษาจบใหม่เรือนแสนของประเทศไทย ที่เพิ่งได้งานเป็นพนักงานเก็บขี้จิ้งจกฝึกหัด
ในบริษัทค้าจิ้งจกข้ามชาติจากจีนแห่งหนึ่ง บริษัทนี้ใหญ่กว่าบิรษัทค้าแย้ข้ามหน้าข้ามตาจากไต้หวันที่เขาไปสมัครก่อนหน้านี้แต่ไม่ผ่านพอสมควร เขาจึงทำงานที่นี่ แม้ว่าที่จริงแล้ว เขาจะเรียนจบมาทางด้านการเพาะพันธุ์แย้แอฟฟริกาโดยตรงก็ตาม บริษัทที่ใหญ่กว่า ย่อมมีเหตุผลที่มันใหญ่โตมาได้ขนาดนี้

เขาเข้าไปทำงานในนั้นได้เดือนกว่า แล้วก็พบว่า แย้กับจิ้งจกนั้น ต่างกันอย่างมาก
แต่จะทำอย่างไร งานสมัยนี้ ไม่ได้หาได้ง่ายๆ วันๆเขาอยู่กับขี้จิ้งจก
แยกส่วนที่เป็นสีขาว ซึ่งเป็นฉี่ของมัน ออกจากส่วนสีดำ ซึ่งเป็นกาก
เอาไปทำยาจีน กินแล้ว จะช่วยให้พูดภาษาอังกฤษได้ดีขึ้น

เขาเป็นเพียงหนึ่งในร้อยในร้อยในพันของนักศึกษา ที่เรียนจบออกมาแล้วทำงานไม่ตรงสาย
ไม่ตรงกับความต้องการของตลาดแรงงานในปัจจุบัน ตอนที่เขาเลือกเรียนการเลี้ยงแย้
อาชีพนี้เป็นที่ต้องการของตลาดมาก คนพากันแห่เรียน จนความต้องการเต็ม
สุดท้ายแล้ว จบออกมา ต้องมาเก็บขี้จิ้งจก

“ถ่อย” คิดถึงขาเรียวๆของตัวแย้สุดกำลัง

เสียงเพลงหนึ่งดังมาจากที่ไหนใกล้ๆซักที่

“ไม่ได้สอน ให้โกง ให้กลอกกลิ้ง ไม่ได้สอนว่าเป็นเทวดา
ไม่ได้สอนให้จบออกมา เหยียดหยามประชาชน ไม่ได้ให้ปัญญา
เอาไว้คดโกงสังคม มหา’ลัยสอนไว้ให้เรา เป็นข้าประชาชน”

“ใช่ ฉันเคยถูกสอนมาอย่างนั้น แต่ฉันก็เป็นประชาชน ฉันต้องเอาตัวรอดเสียก่อน
เพื่อที่จะเป็นข้าประชาชนอย่างไรเล่า “ ถ่อย ยิ้มกับความคิดตัวเอง

.
.
.
.
.
“มาแล้วนะ” ทอดสายตาเหม่อลอยไปยังมะพร้าวแห้งลูกนั้น นานแล้ว ตาเขาเริ่มเหลืองอำพัน
เพราะทอดมานานแล้ว เขาปลีกตัวจากเมืองอันวุ่นวาย มานั่งทอดสายตาอยู่ชายทะเลหัวหิน เขาอยู่ตรงนี้
วันละหลายๆชั่วโมง ครุ่นคิดถึงชีวิตที่ผ่านมา และที่จะผ่านมา

บางจังหวะเขายิ้มเยาะ และบางจังหวะเขาหม่นเศร้า
เขายิ้มให้ทะเลและเสียงคลื่น แต่หม่นหมองกับตัวเอง

“มหาลัยสอนฉันให้รู้ และในสิ่งที่ฉันรู้นั้น ฉันก็พบว่า มันมีสิ่งที่ฉันรู้แต่ไม่ควรทำด้วย
แต่หลายครั้ง ชีวิตบังคับให้ฉันต้องทำสิ่งนั้น ฉันไม่อาจจะโทษชีวิต และไม่อาจจะโทษมหาลัย
ที่ไม่ได้สอนให้ฉันรู้ ว่าเราจะหักห้ามใจ จะทานทนกับสิ่งเหล่านั้นได้อย่างไร?

ชีวิตของฉันเดินมาไกลโข หากแต่วิญญานของฉันแหว่งหวิ่น
โอ..พาราเซตามอล
โปรดช่วยชี้ทางให้ข้าด้วยเถิด “ เขากล่าวจบ ก็ซัดยาพาราเซตามอลเข้าไปสองเม็ด

แว่งเสียงเพลงเพื่อชีวิตดังมาจากบังกะโลท้ายหาด

“ไม่ได้สอน ให้โกง ให้กลอกกลิ้ง ไม่ได้สอนว่าเป็นเทวดา
ไม่ได้สอนให้จบออกมา เหยียดหยามประชาชน ไม่ได้ให้ปัญญา
เอาไว้คดโกงสังคม มหา’ลัยสอนไว้ให้เรา เป็นข้าประชาชน”

ชายวัยกลางคนหัวเราหึๆในลำคอ เขาเดาว่า คนที่แต่งเพลงนี้ อาจจะไม่เคยเรียนมหาลัยจริงๆ
หรืออาจจะเพิ่งเรียนจบใหม่ และไฟแรงแซงโค้ง

วูบหนึ่งเขาคิดว่า คนที่ฟังเพลงนี้ อาจจะกำลังตกอยู่ในอารมณ์แบบเดียวกับเขาตอนนี้
เขาหันไปมองบังกะโลหลังนั้นเพื่อให้แน่ใจ ว่านี่ไม่ใช่เพียงเสียงเกลียวคลื่นที่ซัดสาด
ล้อเล่นกับอารมณ์ของชายผู้หมดอาลัยตายอยากในชีวิตอย่างเขา
.
.
.
.
.
“ใต้กลุ่มดาวลูกไก่ ณ มุมหนึ่งของดาวเคราะห์โลกใกล้ๆเส้นศูนย์สูตร
“ผู้มีอำนาจ” ได้ออกแบบการศึกษาของประเทศไทยไว้อย่างแยบยล
ให้บัณฑิตจบออกมาแล้วงงๆกับชีวิต แต่หลังๆมานี้ ดูเหมือนจะยังไม่หนำใจ

ไปกำหนดมาตั้งแต่สมัยมัธยมดีกว่า ออกข้อสอบให้มันงงๆ ให้เด็กมันสับสนกับชีวิต
ปลูกฝังค่านิยมที่ต้องการลงไป โตมาจะได้ไม่ฉลาดมาก เดี๋ยวจะปกครองยาก
ให้รู้ เท่าที่เขาและพวกอยากให้รู้ ก็พอ “


แคร่กกก.....
กระดาษแผ่นนั้นถูกขยำย่ำยีแล้วทิ้งลงไปในถังขยะ ชายหนุ่มที่เขียนแต่เรื่องขำๆ
เขาคิดว่าเรื่องที่เขากำลังเขียน มันชักจะเครียดเกินไป การศึกษาไทยไม่โชคร้ายขนาดนั้นซักหน่อย

เขายิ้ม เมื่อได้ยินเสียงเพลงท่อนหนึ่งดังมาจากบังกะโลหลังข้างๆ

“ไม่ได้สอน ให้โกง ให้กลอกกลิ้ง ไม่ได้สอนว่าเป็นเทวดา
ไม่ได้สอนให้จบออกมา เหยียดหยามประชาชน ไม่ได้ให้ปัญญา
เอาไว้คดโกงสังคม มหา’ลัยสอนไว้ให้เรา เป็นข้าประชาชน”


เขายิ้ม มันช่างเป็นเพลงที่เพ้อฝันสิ้นดี แต่จริงเสียงยิ่งกระไร
.
.
.
.
ชายวัยกลางคนเดินหาบังกะโลต้นเสียง
เขาพบกับชายหนุ่มที่มีหนังสือเกี่ยวกับประเภทของขี้จิ้งจกสองสามเล่ม
ชายหนุ่มอีกคนซึ่งมีปากกาเหน็บข้างหูมาถึงก่อนหน้าเขา

แล้วทั้งสามคน ก็เริ่มสนทนาถึงชีวิตในมหาลัย

.
.
.
.
.
จบแล้ว

.
.
.


งานเขียนคราวนี้ จบแบบให้จินตนาการกันต่อ อีกแล้วเด้อ

ก็เป็นส่วนหนึ่งของโครงการ "ถนนสายนี้ มีตะพาบ " เหมือนเดิม

ใครเขียนบ้าง อะไรบ้าง

พรุ่งนี้ ตอนสายๆ จะมาทำลิ้งก์ให้ครับ

.
.
.
.


1.คุณ rommunee
2.คุณ magic-women
3.คุณ ซองขาวเบอร์ 9
4.คุณ toor36
5.คุณ super-bobah


6.คุณ กะว่าก๋า
7.คุณ JewNid
8.คุณ tifun
9.คุณ tanH2O
10.คุณ เริงฤดีนะ



11.คุณ peeamp
12.คุณ พธู
13.คุณ วนารักษ์
14.คุณ ชีริว


ลงนาม

เป็ดสวรรค์ เสรีชน คนหน้ามอ














Create Date : 05 กรกฎาคม 2554
Last Update : 5 กรกฎาคม 2554 20:09:53 น.
Counter : 1587 Pageviews.		  
42 comments
ผูกพันสารสายใยในเราสอง สมาชิกหมายเลข 5467145
(7 ต.ค. 2562 19:52:58 น.)		 :: กะก๋าแนะนำหนังสือ - Japonisme :: กะว่าก๋า
(7 ต.ค. 2562 06:25:33 น.)
No. 820 เล่นกีฬา จะไม่เป็นโรคซึมเศร้าจริง....? ไวน์กับสายน้ำ
(7 ต.ค. 2562 05:45:07 น.)		 :: กะก๋าแนะนำหนังสือ - ปัญญา ชา จีน :: กะว่าก๋า
(4 ต.ค. 2562 06:15:40 น.)
  
มาแจ้งส่งงานก่อน เดี๋ยวมาอ่านนะครับ เพิ่งปั่นเสร็จ ยังอุ่นๆ อยู่เลยemo
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:0:09:28 น.
  
แจ้งให้แม่ซองด้วย "ซองขาวเบอร์ 9" ก็เข้าร่วมนะครับemo
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:0:22:07 น.
  
ผมมองว่าค่านิยมของคนไทยมีปัญหา สถาบันมีชื่อเงินเดือนดีกว่าโดยไม่ต้องสนใจความสามารถ? อาชีพชั้นแนวหน้า? ถ้ามีคนตาย 2 คน ทั้ง 2 คนอาชีพต่างกัน ความสำคัญก็ต่างกัน ทั้งที่ทุกคนก็เป็นฟันเฟืองของสังคม

อ่านแล้วได้คิดดีครับเรื่องนี้
emo
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:1:07:08 น.
  
ยื่นซองส่งจ้า
โดย: super-bobah วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:1:49:23 น.
  
สะท้อนสังคมดีจังค่ะ

มหาวิทยาลัย จบมาได้กระดาษใบเดียว
แล้วอย่างอื่นล่ะ ได้อะไรมาบ้าง

สอนให้เอาตัวรอดหรือค่ะ
นั่นซิ ...

emo
โดย: Gunpung วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:4:03:50 น.
  
โดย: vootb วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:4:33:04 น.
  
อรุณสวัสดิ์ครับ

อ่านไปแล้วสามบล้อก
พี่เจี๊ยบ คุณแม่ซองฯ และน้องต่อครับ

อ้อ -- - รวมบล้อกนี้ด้วยก็ 4 บล้อกแล้วครับ






โดย: กะว่าก๋า วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:6:24:45 น.
  
อ่านแล้วนึกถึงบทนี้ครับ

ฉันเยาว์ ฉันเขลา ฉันทึ่ง ฉันจึงมาหาความหมาย ฉันหวังเก็บอะไรไปมากมาย สุดท้ายให้กระดาษฉันแผ่นเดียว
โดย: คนเคยผ่านมหาสมุทร วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:7:48:32 น.
  
ตามมาอ่านงานตะพาบค่ะคุณเป็ดฯ
โดย: phunsud วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:9:56:59 น.
  
..สวัสดีจ้าเป็ด

ที่บริษัท เดี๋ยวนี้จบ ป.ตรี แทบอยู่ไม่ได้
ต้องไปหาเรียน ป.โท ต่อเพื่อที่จะได้ขึ้นเงินเดือนและเป็นหัวหน้า
หัวหน้า ป.ตรี ลูกน้อง ป.โท มันไม่ฟังเราหรอก ถ้าเราไม่เก๋าจริง
เห่อ สงสัยจะต้องเสียเงินเป็นแสนๆ ไปเรียนต่อและ
หรือไม่ก็ลาออกไปขายของดีกว่า ไม่ต้องเป็นลูกจ้างใคร


โดย: pinkypunch วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:9:59:03 น.
  
หวัดดีครับ เป็ดหวัน
ไม่ได้เขียนตะพาบ เลยลืมไปเรื่อยๆ
มารู้ก็มาอ่านเรื่องของคุณ ก๋า เป็นเรื่องแรก
ระดับ ม. จบมสธ.ครับ เรียนเพื่อเพิ่มวุฒิ เลยไม่ได้ไปแข่งขันอะไรกับใคร ไม่ได้ไปแย่งงานกับใคร
ที่บล็อก ก็ ม เหมือนกันครับ


โดย: เศษเสี้ยว วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:10:18:34 น.
  
คนเราเดี๋ยวนี้มุ่งแต่อะไรเผินๆ น่ะค่ะ
จะเอาให้ได้แต่ว่าไม่ถึงแก่น เราเลยรู้กัน
ในแง่อะไรก็แกนๆ ไป เลยได้แต่ไม่เต็มที่

เราว่าไปทำงาน ไปเจออะไร ปสก.ล่ะสำคัญ
เพราะว่าความเชี่ยวมันมากกว่า ...
อ่านแล้วคิดถึงเพื่อน ที่แบบว่า เจออะไร
มาด้วยกัน อ่านแล้วมันเป๊ะนะค่ะเรื่องนี้
.........
แวะบอกว่าส่งงานแล้วค่ะ ..แล้วก็มาบอกพร้อมกับ
โจทย์รอบหน้า ...

เขียนงานโดยมีเรื่องราวธีมเกี่ยวกับ
ความโกรธ ความรัก และความกลัว ...
ผูกเรื่องเล่าเอาเอง ... เป็นเรื่องสั้น บทความ
หรืออะไรก็ได้แล้วแต่เราจะถ่ายทอดออกมาค่ะ
โดย: JewNid วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:10:28:18 น.
  
สะเทือนใจมากมาย...
อ่านแล้ว..แต่ก็นะ..จบมาแล้วล่ะ
ของเขาอยู่ในดราฟท์หน่ะ
โดย: โจนบ้ากับป้าแก่ๆ วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:10:39:21 น.
  
มันเป็นระบบการศึกษาของทุนนิยมไง
พัฒนามาจากยุคเริ่มต้นปฏิวัติอุตสาหกรรม
โลกต้องการแรงงานมากขึ้น และแรงงานจำต้องมีระเบียบ
จึงสร้างระบบหล่อหลอมคนตั้งแต่วัยเด็ก
ให้รู้จักตื่นเช้าเข้าเรียนตรงเวลา พักเที่ยง เรียนต่อ แล้วเลิกเรียนตรงเวลา
เพื่อเตรียมคนเหล่านี้ให้พร้อม 555
โดย: น้ำ-ฟ้า-ป่า-เขา วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:10:43:47 น.
  
เมืองไทยชอบตัดสินคนจากกระดาษอะ
โดย: น้องผิง วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:11:05:34 น.
  
วันนี้คนเขียนตะพาบน้อย

อาจเครียดมาจากเรือ่งการเมือง

เค้าขออ่านก่อนละกันนน

ฮาดี ชอบเพลงนั้นจัง

เด๋วไปปั่นก่อนนน้า

ตอนนี้ยังคิดไรไม่ออก
โดย: ปันฝัน วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:11:07:09 น.
  
เออ.. ใช่กระดาษ แผ่นเดียวติด ข้างฝา 555
มาส่งงานก่อนจ้ะ เด๋วมาใหม่ เขียนได้ดี ค่ะ
โดย: tifun วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:11:15:39 น.
  
รู้สึกว่าเมื่อกี้บอกว่ายื่นซองมันสั้นไปหน่อย ขอยาวๆอีกทีดีกว่า ฮ่าๆๆ

โจทย์ให้มาเขียนแล้วงงเอง เอิ๊ก ...


ปริญญาก็แค่กระดาษใบนึงที่ไม่ได้รับรองว่าคุณจะมีฐานะความเป็นมนุษย์สูงกว่าคนอื่นซักหน่อย .. ชอบดูถูกคนอื่นจั๊ง
โดย: super-bobah วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:11:34:54 น.
  

ยากจริงๆกดดันๆ
รออ่านของเพื่อนๆไปก่อนนะคะ

โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:11:39:32 น.
  
แหะๆๆ


ถ้าถามตัวเอง
ผมว่าชีวิตผมมันโคตรเรียบง่ายเลยนะ

สิ่งที่ทำก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงโลกเลย
แต่มันเปลี่ยนแปลงตัวเองซะเป็นส่วนใหญ่ครับ

ที่เหลือก็เป็นวีรกรรมที่ทำให้่เราเติบโตขึ้นในทุกวันเท่านั้นเอง


โดย: กะว่าก๋า วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:11:44:07 น.
  
ยากอ่ะ
โดย: ดอกแก้ว (tanH2O ) วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:12:10:27 น.
  

จองๆๆๆจองพื้นที่ตะพาบ 35
กำลัง keep on trying ค่ะ
ยากนะเนี่ยะ!!!
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:12:14:43 น.
  
ตะพาบ 35 เสร็จแล้ว..
ส่งงานจ้า..ก็ยังยากสำหรับเราอยู่ดี



โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:13:22:21 น.
  
มาส่งงานค่ะพี่เป็ด

เดี๋ยวกลับมาอ่านทีหลังนะคะ ขอติดไว้ก่อน
โดย: ดอกแก้ว (tanH2O ) วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:13:41:16 น.
  
ใบหนึ่งก็ 4 ปีเชียวค่ะ
โดย: tuk-tuk@korat วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:14:37:18 น.
  
นั่นซิค่ะ มหาลัยสอนให้ดี
แต่อยู่ที่เราซิว่าเก็บเกี่ยวอะไรมา

โดย: Gunpung วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:15:17:04 น.
  
แฮ่กๆๆแวะมาส่งงานค่ะ

ยังไม่ได้วางหน้าหลัก
เพิ่งเขียนเสร็จตอนบ่ายนี้เอง


แอมอร
โดย: peeamp วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:15:55:27 น.
  


สวัสดีค่ะ พี่เป็ด

ตามพี่แอมมาส่งงานด้วยค่ะ
เอาดอกเล็บมือนางมาฝากน๊า






กลีบเรียวของดอกไม้.....................สะอาง
คล้ายกับเล็บมือนาง......................หยิกย้ำ
ยามพี่จูบสองปรางค์.......................แก้มเรื่อ
เจ้าหยิกเนื้อพี่ช้ำ............................เพื่อน้อง,พี่ยอม

โดย: พธู วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:16:26:41 น.
  
มารายงานตัวครับผม ส่งงานตั้งแต่เช้าที่บล็อกแล้วก็ไม่รู้จะทำอะไรต่อ จนบ่ายๆก็เลยไปถามน้องก๋า เขาบอกให้มารายงานตัวว่าส่งงานแล้วกับคุณเป็ดสวรรค์ กว่าจะมาส่งงานได้เกือบจะเย็นแล้ว ฮา.. มันยากจังเลยนะครับ
เพราะมหาลัยไม่ได้สอนไว้นี่เอง 555++ ^^

รบกวนเพื่อนๆแวะไปอ่านด้วยนะครับ ก่อนที่กระทู้ของผมจะเฉาไปเสียก่อน เพราะรอคนมาเด็ดดมทั้งวัน อิอิ

โดย: วนารักษ์ วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:16:26:47 น.
  
อืม...จบมาก็งงๆกับชีวิต แต่กว่าจะจบนี่ก็แทบสิ้นชีวีเหมือนกันนะคะ

สวัสดีตอนเย็นค่ะ

กบที่อยู่ในกะลา ที่อยู่ในโอ่งอีกที จะมีวันออกมาสู่โกกว้างไหมนั่น
น่ากลัวแทน

ป.ล. มาบล็อกพี่เป็ดทีไร หนูล่ะมึนกับรูปมือกีตาร์ทุก(ข์)ที

โดย: ดอกแก้ว (tanH2O ) วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:16:30:38 น.
  
ผมคิดว่า มหาลัย ให้ไรเยอะ
เชื่อผมเถอะ เพื่อนพ้อง และน้องพี่
แม้นมาดหวัง สร้างสรรค์ ในสิ่งดี
ทั้งชีวี จะสดใส และสวยงาม

มหาลัย มิใช่ให้ เพียงเท่านี้
มีเรื่องดี มากมาย ไม่มองข้าม
แม้นมุ่งหมาย มานะ พยายาม
จะเห็นความ สำเร็จ ดั่งเพชรพราว

สวัสดียามเย็นครับ
โดย: panwat วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:16:47:52 น.
  
สวัสดีค่ะคุณเป็ด ฯ

แวะมาอ่านงานตะพาบ แต่ยังมะมีเวลา อยากใช้เวลาอ่านนานหน่อย ^_^

แล้วจะแวะกลับมาอีกครั้งค่ะ
โดย: oa (rosebay ) วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:17:17:46 น.
  
โดย: board (auyza ) วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:17:18:35 น.
  
จบแล้ว เหรอ น้องเป็ด
ให้คิดเอาเองเหรอ !!!!
จาพยายามน๊า

มีของมาฝากครับ อิอิ

โดย: jamaica วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:18:00:02 น.
  
แต่เราจบมาได้ดั่งใจเลยหล่ะ
โดย: magic-women วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:18:13:49 น.
  
อะแฮ่ม ..
เพิ่งไปอ่าน สัมภาษณ์ บล็อกเกอ ชื่อดัง..ที่บ้านน้องดีมา ..
เรียก น้อง โต้ง รู้สึก ไงไม่รู้ ..
เอาเป็นน้องเป็ด เหมือนเดิม ก็แล้ว กัน
มิน่า เขียน คล้าย โน้ต อุดม ..เป็นงี้เอง
ดีนะ อ่านแล้ว หนุกดี....

โดย: tifun วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:19:15:59 น.
  
วิ่งมาส่งงานครับ แฮ่กๆๆๆ.....

ช่วยมาเก็บขี้จิ้งจกบ้านผมหน่อยดิ อย่างเยอะ - -
คนทำงานตรงสายที่จบมาน้อยครับ งานอย่างพวกสารพัดเซลส์ทั้งหลายต้องการแรงงานมากแต่ไม่ค่อยมีคนอยากทำ ส่วนใหญ่ก็ไปต้อนเอาเหล่าคนว่างงานทั้งหลายมาทำ
ระบบเข้ามหาลับมีเรื่องมาให้งงทุกปี โชคดีที่ผมสอบ Entrance ทัน
โดย: ชีริว วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:19:45:27 น.
  
นี่พี่เป็ด
จริง ๆ แล้วโรมุก็เรียกได้ว่าเป็นพวกทำงานไม่ตรงสายที่จบเหมือนกันแหละ
แต่โรมุเป็นประเภทเรียนไม่ตรงกับความต้องการตัวเองจริง ๆ
แต่ได้ทำงานตรงตามความต้องการของตัวเองจริง ๆ อะนะ

โรมุว่ามันก็จริงอะที่คนเราตีค่ากันจากหน้าที่การงาน
ช่วงอาทิตย์แรก ๆ ที่โรมุเริ่มทำงานในร้านซีดี
โรมุยังรู้สึกกลัวสายตาครอบข้าง(ญาติพี่น้องเรา)
ที่เขาจะมองว่าโรมุคิดสั้น ไม่ยอมทำงานนั่งโต๊ะแบบชาวบ้านเขาน่ะ
แต่ตอนนี้พ่อแม่เข้าใจ ยอมรับ และไฟเขียว แค่นี้ก็พอละ

ปล. ที่บ้านมีบอกให้ลง ป. โทพ่วงทำงานไปด้วยนะนั่น
ไม่เข้าใจเหมือนกันแฮะว่าจะเรียนป.โทไปทำไม
โดย: rommunee วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:22:22:44 น.
  
ฉันเยาว์ ฉันเขลา ฉันทึ่ง
ฉันจึง มาหา ความหมาย
ฉันหวัง เก็บอะไร ไปมากมาย
สุดท้ายให้กระดาษฉันแผ่นเดียว

ไม่ได้เขียนอีกเช่นเคยครับน้อง

แต่เอาอันนี้มาฝาก เก็บมาจากตอนเรียนมหาวิทยาลัย...

ฉันเยาว์ ฉันเหงา ฉันทึ่ง
ฉันจึง มาหา ความหงอย
ฉันหวัง จะดึง ให้หมดปอย
สุดท้าย ดึงได้น้อย แค่กระจุกเดียว

555555555
โดย: ปลายแป้นพิมพ์ วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:22:31:59 น.
  
55555

อ่้านเม้นพี่ตฤณแล้วขำจริงๆ

ไม่ได้เอากระดาษแผ่นเดียวกลับ

แต่เอาดึงได้น้ิอย จ๋อยอีกดึงกระจุกเดียวกลับซะงั้น

55555555


สอนอย่างไร คนไทย มหาลัยก็อยุ่ที่เราเลือกรับมาใช่ไหมเป็ด

มาอ่านตะพาบและเป็นกำลังใจให้เน้อ

รอบนี้รินไม่ได้เขียนจร้า

โดย: Rinsa Yoyolive วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:23:20:50 น.
  
ฉันมา ฉันเห็น ฉันแพ้
ยินแต่ เสียงด่า ว่าโง่เง่า
เพลงที่นี่ ไม่หวาน เหมือนบ้านเรา
ใครไม่เข้า ถึงพอ เขาเยาะเย้ย

.....................

ชอบๆๆๆ
โดย: aom_charming วันที่: 6 กรกฎาคม 2554 เวลา:0:32:16 น.
  


มาช้า...แต่ก็ยังตั้งใจเข้ามาอ่าน...


จะจินตนาการต่อว่าไงดีหล่ะเนี่ย...




โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ วันที่: 6 กรกฎาคม 2554 เวลา:15:58:12 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Crazylazykoodchi.BlogGang.com

BlogGang Popular Award#15



เป็ดสวรรค์
Location :
สวรรค์ชั้นดาวโด่..สมาคมผู้เลี้ยงเป็ดไล่ทุ่งแห่งเอธิโอเปีย..  Ethiopia

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 85 คน [?]

บทความทั้งหมด